<Unicode>
"ကိုကို!"
ရုတ်တရက်လူအုပ်ကြားထဲက ရင်းနှီးလှတဲ့ခေါ်သံကြောင့် မင်းဆက်မျက်ရည်စများနဲ့လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
လူအုပ်ကြားထဲက သူ့ကိုခေါ်နေတဲ့ အာဏာက ရုတ်
တရက်သူ့အနားကိုရောက်လာသည်။ မင်းဆက်ရဲ့
ရှေ့ကသင်းရနံ့ရဲ့အလောင်းကို ကြည့်ကာ အံ့ဩ
သွားတဲ့အာဏာ။
မင်းဆက်ဘာမှမဆိုနိုင်ဘဲ အာဏာကိုသာကြည့်နေမိသည်။ အာဏာက သူ့ရှေ့ကသင်းရနံ့ကိုကြည့်ပြီး စိတ်မကောင်းစွာနဲ့
"အသက်မရှိတော့ဘူး။ ကျွန်တော်တို့ဒီတိုင်းနေနေလို့
မရဘူး။ အလောင်းကိုတစ်ခုခုလုပ်ရမယ်လေ ဒီတိုင်းကြီးပဲနေတော့မှာလား"
သင်းရနံ့ရဲ့အလောင်းကိုဖက်ထားတဲ့ သတိုးသား
ကို အာဏာကသေချာပြောပြသည်။
သတို့သားတစ်ယောက်အနေနဲ့ လက်ထပ်ပွဲမှာသတို့သမီးကိုဆုံးရှုံ့သွားရတဲ့အဖြစ်၊ ထာဝရဆုံးရှုံးသွားရတဲ့ သူတို့သားအတွက် အားလုံးကစိတ်မကောင်းကြသလို သေဆုံးသွားတဲ့ သတို့သမီးလေးအတွက်လဲ ပူဆွေးကြသည်။
အာဏာက သူ့ရှေ့ကသတို့သားကိုကြည့်ပြီး
"ဒီမှာ ခင်ဗျားစိတ်ထိန်းဦး! "
အလောင်းကိုဖက်ကာငူငိုင်နေတဲ့ သတို့သားကိုအာဏာက ပုခုံးကိုကိုင်လှုပ်ကာပြောလိုက်သည်။
ထို့နောက် မင်းဆက်လက်ကိုပြန်လှည့်လာပြီး
"ကျွန်တော် အောင်ခန့်တို့ကိုဆက်သွယ်လိုက်ဦးမယ် ကိုကိုဒီမှာနေခဲ့ဦး"
"အွန်း"
အာဏာကပြောပြီးထိုနေရာကထွက်သွားသည်။မင်းဆက်လဲ မျက်ရည်တွေသုတ်ပြီး ထိုင်နေရာမှထကာ နောက်ကလူတစ်စုကိုကြည့်ပြီး
"မိသားစုဝင်ကလွဲပြီး ကျန်တဲ့တဲ့သူတွေအပြင်ထွက်ပေးပါ ခုအချိန်ကခင်ဗျာတို့စပ်စုရမဲ့အချိန်မဟုတ်ဘူး"
မင်းဆက်ရဲ့စကားကြောင့် တချို့ကအင်တင်တင်
ဖြစ်ပြီး အပြင်ကိုထွက်သွားကြသည်။
ကျန်ခဲ့တာကတော့ သင်းရနံ့ရဲ့မိသားစုနဲ့ သတို့သား
ရဲ့မိသားစုတွေပင်ဖြစ်သည်။မင်းဆက်ကသင်းရနံ့ရဲ့မိဘတွေဘက်ကိုလှည့်ပြီး
