Onları bir araya getiren aileleriydi ama bir arada kalmalarını sağlayan sevgileriydi. Şimdi hayat kimi için daha zor, kimi içinse daha eğlenceli olacaktı. Aşk kimine hiç beklemediği anda gelecek, kimisiyse sahip olduklarını kaybetmemek için savaşaca...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BÖLÜM 69
ATIL & KARACA
Toplantının ardından köşelerine çekildiklerinde Karaca'nın aklında bambaşka fikirler vardı. İyi ve de romantik fikirlerdi tabi ki. Atıl, tüm bir toplantı boyunca Diyar ve Safira'ya kötü kötü bakmış olsa da Minel'in durumunun ortaya çıkmış olması aradaki hassas dengeyi sarsmıştı. Üzerindeki kıyafetleri çıkarıp, daha rahat bir şeyler giyindikten sonra yatak odasına girip etrafına bakındı. Atıl hala ortalıklarda yoktu. Onun Diyar'la önceden tanıştığını duyduğunda kısa bir anlığına şaşırmış olsa da içinde bulundukları aileyi düşününce – Karaca'ya göre bu her şeyi açıklıyordu- yaşadıkları her şey makul geliyordu. Eh, en azından bir kısmı. Odanın kapısı açıldığında genç kız çalışma masasının önünde durmuş, Atıl'ın bir sonraki operasyon bilgilerinin yazılıp çizildiği ekrana bakmaktaydı. Kaşlarını çatmış, planın tüm ayrıntılarını okurken ağzının içinde acı bir tat birikmeye başlamıştı. Atıl'ın beline sarılıp, göğsünü sırtına yaslamasıyla başını kaldıran Karaca "Burada bir eksiklik var" diyerek tableti havaya kaldırdı.
"Bence de." Dedi Atıl ve elindeki tableti alıp masanın köşesine fırlattı. Karaca şaşkınlıkla tabletin durduğu köşeye bakınca Atıl onu belinden tutup çevirerek, yüz yüze gelmelerini sağlayıp havaya kaldırdı ve masanın ucuna oturttu. Karaca'nın kaşları havaya kalkarken "Konuşmak istemiyor musun?" diye sordu. Atıl, gözlerinin içine bakarken konuşası gelmiyor olsa da genç kız bu sefer onun kaçmasına müsaade etmeyecekti. "Operasyonda ne yapacağım beni ilgilendirir." Dedi Atıl bir eliyle kızın saçlarını sırtına itip "Saha da değil izleyici olacağın için, her şeyi bilmen gerekmiyor." Başını eğip kızın çıplak omzuna bir öpücük kondurup geri çekildiğinde Karaca bakışlarını ona çevirip gülümsedi. "Biri seni sinirlendirmiş." Dedi tatlı bir dille "Kim?"
Atıl gözlerini kıssa da onun oyununa gelmedi. Onu son zamanlarda pek çok kişi sinirlendiriyordu ama illa bir isim vermesi gerekiyorsa şu anda en çok sinirlendiği kişi Diyar'dı.
"Önemi yok." Diyerek kızın çenesinden tutarak dudaklarına uzandı. Karaca, bacaklarını aralayıp Atıl'ın kendisine daha fazla yaklaşmasını sağlarken boynuna sardığı kollarıyla da onu kafese almıştı. Nefes almak için dudaklarını çekip başını çevirdiğinde Atıl'ın dudakları çenesinde, boynunda gezinmeye başlamıştı. Karaca gözlerini kapatıp bu arzu selinin içinde yüzmek istese de kendisine hakim olup "Gökhan mı?" diye sorduğunda Atıl'ın bacağını tutmakta olan eli, baskısını arttırıp canını yaktı.
"Hey!" diye kızdı Karaca.
Atıl "Seni öperken başka bir adamın ağzını dudaklarından duymak ister miyim sanıyorsun?" diye sorup kendisini geri çekti. Göz göze geldiler.
"Tatlıyı istiyorsan önce yemeğini bitirmelisin." Dedi Karaca.
Atıl "Ve bu benzetme benim aklıma neler getiriyor biliyor musun? Tam da seni masamın üzerine yatırmayı düşünüyorken hem de?" diye sorunca kız geri adım atmak yerine kollarını çözüp, aşağı indirdi. Atıl'ın gözlerinin içine bakıp, bedenini masaya doğru eğerken, avuç içlerini de masaya yaslamıştı. Atıl gözlerini kısıp onun bu cesaretine içinden küfrettiğinde aldığı tek karşılık Karaca'nın bir göz kırpışıyla kahkahası oldu. Genç kız, bacağının tekini havaya kaldırıp tam önlerine koydu. Ayağının ucuyla Atıl'ı göğsünden itip yere atladığında ellerini kısa şortunun üzerine silerek sevgilisine döndü. "Dinliyorum." Dedi.
