Onları bir araya getiren aileleriydi ama bir arada kalmalarını sağlayan sevgileriydi. Şimdi hayat kimi için daha zor, kimi içinse daha eğlenceli olacaktı. Aşk kimine hiç beklemediği anda gelecek, kimisiyse sahip olduklarını kaybetmemek için savaşaca...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BÖLÜM 46
"Açmıyor mu?"
Karaca, elindeki tabağı merdivene bırakarak eğildi ve basamağa oturdu. Geldiklerinden beri evde çıt çıkmıyordu. Safira'nın peşinden içeri girmişler, Cesur onunla konuşacağını söyleyerek peşinden yukarı çıktığında kızın kendisini içeri kilitlemesiyle hepsinde gergin bir bekleyiş baş göstermişti. "Belki de onu biraz kendi haline bırakmalıyız." Dedi Naz, başındaki havluyu çekip alarak kendisine oturacak bir yer buldu. Saruhan, ince battaniyeyi bacaklarının üzerine örttüğünde ona bakıp gülümsedi ardından Cesur "Bu çok fazlaydı." Dedi. Bakışları şöminede yanmakta olan ateşteydi. "Diyar'ı buradan uzaklaştırmak isterken onu kendimizden uzaklaştırmayı, bize düşman olmasını kastetmemiştik." Dedi.
"Ne olmasını bekliyordun?"
Konuşan Taylan'dı. İstese kızın odasına girebilir, o kapıyı kendisi açabilir ya da açtırabilirdi de ama Safira'nın yalnız kalması gerektiğine, içi elvermese de kendisi de biliyordu. Cesur'un ya da onun gibi düşünen diğerlerinin, onu daha fazla suçlamalarına maruz kalmak da dinlemek de istemiyordu. Cesur, gözlerinin içine baktığında omuz silkerek "Ona bu görevi veren sizdiniz." Dedi.
"Diyar'ın dışarıda olması gerektiğini savunan Safira'ydı." Dedi Saruhan aralarına girerek "Kimse ondan böyle bir konuşma yapmasını istemedi."
Taylan "Ha size nasıl davranacağını söyleseydi fark edecekti yani öyle mi?" deyip yaslandığı duvardan ayrılarak pencerelere doğru yürüdü. "Bu sizin ilk savaşınız," dedi "Kişiliğiniz, aldığınız kararlar hepsi burada ortaya çıkacak. Aklınızın bir köşesinde Safira her şeyi yapabilecek potansiyele sahip ama onu çok kolay bir şekilde suçlarken Diyar'a olan öfkenizi unutmuş gibisiniz." Diyerek arkasını döndü ve Saruhan'a baktı. Çocuğun irkilişi üzerine sırıttığında "Burada kötü olan Safira değil, yapmak zorunda oldukları. Bu da onu benim gözümde güçlü biri haline getiriyor. Öte yandan Diyar, kimsesiz olduğunun farkında. Eğer Safira'nın tek bir sözüyle size düşman olacağını düşünüyorsanız çok yanılıyorsunuz. Diyar," içini çekerek ofladı. Düşünceli bir halde "Ne kadar kindar, eli kanlı biri olsa da neyin iyi ya da kimin kötü olduğunu biliyor. Safira onu kırmış olabilir ama asla onu düşmanı olarak görmez çünkü Diyar bile Safira'nın, Nefal için ne kadar önemli olduğunun farkındadır. Bunu bilerek Safira'ya asla zarar vermez ama hesaplaşır." Dediğinde "Abi sen bu Diyar ve arkadaşlarını ne zamandan beri tanıyorsun?" diye sordu Kuzey.
Minel'in yanına oturmuş, kızı kolunun altına almıştı. Merakla Taylan'ın gözlerinin içine bakarken genç adam omuzlarını silkti. "Yani öyle çok uzun değil ama hemen hemen saha görevlerine çıkmaya başladığımda." Dediğinde Kuzey "Yani Nefes Halam onu himayesine aldığında?" diye bir soru sorduğunda Taylan cevap vermek yerine gülümseyerek arkasını döndü ve dışarı seyretmeye başladı. Kızın ilaçlarını içmesi gerekiyordu, bunun için bile odaya girmeyi bir an düşünürken Behrem'in "Şimdi ne olacak?" diye sormasıyla Karaca "Beni alacaklar." Dedi.
