Cold FLOW

''Sandra'nın Gümüş Aynası'' Bölüm:57

Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayııın :))))x -L

Başım ağrıyordu hatta neredeyse ağrıdan çatlayabileceğini düşündüm. Savrulan çantayı tekrar koluma geçirip çukurlu yolda yürümeye devam etmeye çalıştım ama oldukça zordu. İmkânsız değildi ama zordu, her an Harry’nin önüme çıkabilme riskini saymazsak zordu. Elimi karnımın içinde hareket eden bebeği sakinleştirmek için karnıma götürüp okşadım. Daha iyiydi artık sakindi ve eskisi kadar hareket halinde değildi. O gün geçtikçe büyüyordu ve belki bu zorlu yolda ona ne isim koyacağımı düşünebilirdim, Cody? Andrew? Belki de babamın adını koyabilirdim, Robert? Her neyse bunu düşünmek için erkendi. Şuan önemli olan Harry den kaçmak.

İlerlemeye devam ettim akşam olmak üzereydi, çok yürümüştüm ve karnım acıkmıştı. Çocukların şen sesi kulaklarıma doluşurken yönümü değiştirdim ve patika yolu aşarak nerede olduğuma baktım. İp atlayan kızlar, tahta kılıçlarını tokuşturan genç erkekler ve küçük sevimli oğlan çocuklarıyla oturup beş çayı içen anneleri vardı.

Bana garipsercesine bakarlarken elimi kaldırıp gülümsemeye çalıştım. Tanıdık hiç kimse yoktu diyebilmeyi çok isterdim ki o yürüyüşü tanıyordum, bana doğru gelen; John amcayı tanımıştım. Hemen başka yöne sapıp koşmaya devam ettim fakat o benden hızlı davranıp elindeki şeyi fırlatarak yere düşmemi sağlamıştı.

‘’Bebeğimi size vermektense gidip David ile sevişirim daha iyi.’’ Dedim o John amca değildi ona çok benzeyen ölülerden biriydi ve ben ağzımdan çok gereksiz bir şey kaçırmıştım.

‘’Ver ya da verme o bebek bize ait ve onu senin karnından aldığımız zaman,’’ kulağıma eğildi ve ağzından gelen iğrenç kokuyu yüzüme üfledi. ‘’onu paramparça edeceğiz.’’ Yüzümü buruşturup başımı ona çevirdim, ağzımın içinde biriktirdiğim tükürüğü yüzüne atınca geri çekildi.

‘’Sürtük.’’ Diye mırıldandıktan sonra adamlara beni almaları için işaret ettim. Çevredeki insanlar bir tür hipnoz olmuş gibi bakıyorlardı, bağırmamı umursamıyorlardı.

                           ***

Uyandığımda kollarım zincirle bağlanmıştı, bunu daha önce de yaşamıştık. Bu zincirlere bağlı olan ben değil Harry’di yani eski günlerden birinde olan şeyde. Bağırdım, kimse duymamıştı. Öne doğru attım kendimi ama her yanlış hareketim bebeğe zarardı. Gözlerimi kapatıp düzgün düşünmeye çalıştım, Harry belki rüyalarıma girebilirdi ama hayır o zaten beni daha doğrusu ikimizin olan bebeği bu pisliklere satmamış mıydı? Satmıştı…

Beni kurtarabilecek hiçbir şey yoktu bebeğimi öldüreceklerdi, kurtulmanın yolunu bulmalıydım.

‘’Gardiyan!’’ bu kez daha çok ihtiyacım olanı bir şeyi isteyecekmiş gibi çağırdım. Kapıda biri belirdi, benden küçük bir çocuk. Susmamı işaret etti ve etrafına bakıp kapıyı açtı. Elini kaldırıp birkaç hareket yaptıktan sonra zincirler kırıldı.

‘’Ne yani beni öylece çıkaracak mısın?’’ diye sordum, evet kaşınıyordum.

Tünellerden tehlikeyi atlatıp geçtikten sonra beni ormana itti ve bir şey dememe fırsat bırakmadan çelik kapıyı üstüme kapattı. Kapı yok olurken elimdeki çantanın içerde kaldığını hatırladım, neyse ki hançer bezimin içindeydi. Eve dönersem ne olacaktı? Harry ne tepki verecekti? Evdekiler bu durumdan haberdar mıydı? Haberdar olsalar bile muhtemelen Harry’yi destekleyeceklerdi.

‘’Eve dönmelisin Cassy.’’ Biri arkamdan fısıldadı, hızla döndüm.

‘’Bu seni ilgilendirmez David.’’ Onu gördüğüme ne kadar şaşırsam da şaşırmamış gibi yaptım.

‘’Hadi gel,’’ elini uzattı atın üzerinde gerçekten büyüleyici görünüyordu. ‘’yardımıma ihtiyacın var.’’ Belki de bu bir tuzaktı?

‘’Seninle neden geleyim ki? Bebeğimi öldürmek isteyenler arasında olabilirsin.’’ Dedim kollarımı birbirine dolayarak.

‘’Seni uyarmıştım Cassandra her neyse bunu tartışmak istemiyorum. Seni eve bırakacağım ve sende Sandra’nın döndüğünü duyuracaksın.’’ Gözlerim genişledi.

‘’Ne?’’ dedim endişeyle.

‘’Ve sizdeki bir şeyini istiyor sanırım aynayı.’’ İşte o an başımın belada olduğunu anladım. Sandra’nın gümüş aynası ölülerin arasında kalmıştı. 

BEĞENMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN :))X -L