ခဏကြာ ဓာတ်လှေကားအပြင်ထွက်ခဲ့တော့
အခန်းတစ်ခန်းရှေ့ရောက်လာသည်။
"ဒီအခန်းပဲသခင်လေးတို့ ဒုသခင်လေးက ဟိုဘက်အခန်း"
"ဟမ် တစ်ခန်းထဲမဟုတ်ဘူးလား"
သူကြောင်ပြီးမေးလိုက်တော့ ထိုဦးလေးကြီးကမျက်လုံးပြူးသွားသည်။
နားမလည်သလို။
ဟုတ်တယ်လေ၊ အခန်းကတစ်ခန်းထဲဆိုရနေပြီကို။
"အာ ဦးလေး ရပြီ သွားတော့လေ ပစ္စည်းတွေကိုယ့်ဘာသာထားလိုက်မယ်"
မင်းဆက်က ရုတ်တရက်ထပြောတော့အာဏာလဲငြိမ်နေလိုက်သည်။ ဦးလေးကြီးကတော့ ခေါင်းညိတ်ကာ
"ဟုတ်ကဲ့ လိုအပ်တာရှိရင်ပြောပါဦး"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
ဦးလေးကြီးကထွက်သွားမှမင်းဆက်ကသူ့ကိုလှည့်ကြည့်လာသည်။
"မင်းငါ့အခန်းထဲမလာနဲ့"
"ဟမ်!"
ပြောပြီးအခန်းထဲဝင်သွားတဲ့မင်းဆက်ကြောင့်အံ့ဩကာကျန်ခံရပြန်သည်။ ဘာလဲ ။
အမြဲတမ်းတစ်ခန်းထဲတူတူနေလာတာကိုခုမှခွဲနေရတော့မှာလား။
================
အခန်းထဲဝင်လာတာနဲ့မင်းဆက် လက်ဂေ့ခ်ျအိတ်
ကိုချလိုက်ကာမွေ့ရာပေါ်တတ်လိုက်သည်။
မွေ့ရာအိအိလေးပေါ်ရောက်တော့အိပ်ချင်စိတ်က
ထွက်ပေါ်လာသည်။ ခေါင်းအုံးကိုဆွဲယူလိုက်ကာ အဝတ်အစားပင်မလဲတော့ဘဲ အိပ်စက်လိုက်သည်။
သူနိုးလာတော့ ညနေတောင်ရောက်လို့။ဆက်ပြီးမအိပ်သင့်တော့တဲ့အချိန်မို့ သူရေချိုးဖို့လုပ်ရသည်။
ချက်ချင်းမချိုးသေးဘဲပစ္စည်းတွေသေချာချပြီးမှ
ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာရေချိုးလိုက်တော့လန်းဆန်းသွားသလို။
တစ်နေ့လုံးလေယာဉ်စီးလာတာရယ် အိပ်လိုက်
တာရယ်ဆိုတော့ လူကငြီးစိစိကြီးဖြစ်နေသည်။
ရေအေးအေးလေးနဲ့ထိတွေ့လိုက်တော့ ပေါ့ပါး
လန်းဆန်းသွားသည်။
Extra_3
Start from the beginning
