Git gide okunma sayısı azalıyor
O yüzden beklemeden bi bölüm daha atmaya karar verdim. Çok yazıyorum ama okunma olmayınca atmıyorum.
*Umarım yeni bölüm geldikçe artar *
Televizyon açıktı ama ben ondan başka bişiye bakamıyordum. Hayal gibiydi. Neymarla aynı odada olmak...bu kadar yakın olmak...inanılabilecek gibi değildi. "Neymar." İkinci defa ona hitap ediyordum. Ve neden böyle bişi yaptığım hakkında en ufak fikrim yoktu. Dönüp , soran gözlerle bana baktı. Bişi dememi bekliyordu.
"Şey..ben özür dilerim. Yarın bi yer bulup giderim"."sorun değil. Sadece merak ediyorum güvenlikle neden kavga ettin ?" Tanrım! Buna ne diycem ben? "Been..şeyy..." Bana böyle bakarken nasıl söylememi bekliyorsun ?? "Ben burdan geçiyordum..."."Burdan geçiyordun ve onlar sana kötü mü davrandı ?"."Hayır...ben sadece....seni görmek istedim.." yüzünden ne düşündüğünü anlayamıyordum. Aşağıya ellerime bakmaya başladım. Konuşmaya devam ettim "Yani az önce hasta olduğumu düşündüğünde hasta değildim. O heyecandandı....istersen gidebilirim"."gerek yok kalabilirsin" Başımı kaldırmadım. Bunu söylediğim için utanmıştım. "Hadi kalk sana kalacağın odayı gösteriyim" gülümseyip peşinden üst kata çıktım. Misafir odası diye gösterdiği oda o kadar güzeldi ki ! Bir duvarı komple camdı ve dışarısı çok güzel görünüyordu. Yatağın karşısında televizyon vardı. Herşeyden önemlisi yatak kocamandı. "Burasının misafir odası olduğundan emin misin ?"."Evet senin" Benim? Gülümsedim. Valizimi odaya getirmeme yardım etti. Hala kalbimin küt küt attığına inanamıyordum. Ona o kadar sarılmak istiyordum ki ama daha zamanı değildi. "İyi geceler sabah görüşürüz"."iyi geceler"
Kapıyı kapatıp gittiğinde çığlıklarıma engel olmaya çalişarak kendimi yatağa attım. Mutluluktan uyuyamıyorum. Kendimi zorlayarak uykuya daldım.
Sabah her zamankinden daha mutlu ve enerjik kalktım. Güzelce yatağımı topladım. Üstüme bişiler geçirip alt kata indim. Ney mutfaktaydı. Beni görünce "Günaydın" dedi "Günayyydınn!" kahvaltı hazırlanmıştı bile. "Eğer otelde olsaydım bu kahvaltıya çok para vermem gerekirdi"."yardımcımın marifeti" bi an gözlerim kolunda ki dövmelere takıldı. Çok güzel görünüyorlardı. Benimde dövmem vardı ama bu kadar çok yaptırabilecek kadar cesur değildim. Kendime engel olamayarak parmağında ki dövmeye dokundum. Bana baktı. "Şeyy...çok güzelmiş" dedim. "Evet bunu yeni yaptırdım"."biliyorum.." garip bi sessizlik olduktan sonra kahvaltı yapmak için masaya oturduk. Çok açtım o yüzden kısa bi süre gözüm Neymarı bile görmedi.
Kahvaltı bittikten sonra masayı toplamaya yardım ettim. Tabi burda kalıyorsam bişiler yapmam gerekirdi. "Peki bugün ne yapmak istersin ?" seninle olucak herşey bana uygundur. "Bilmem sen ne yapmak istersen "."Buraya sonuçta öylesine gelmedin dışarı çıkalım sende gezmiş olursun"."süper fikir" odama çıkıp üstüme daha güzel şeyler giydim. Hazır olduğumuzda çıktık. Ney'in güzelliğinden dışarının güzelliğini yeni fark edememiştim. Burası muhteşemdi. "Kesinlikle gezmek için güzel bir yer seçmişim"."bencede" instagramım için güzel fotoğraflar çektim. Dinlenmek için bir kafeye oturduğumuzda fotoğrafları instagrama atmaya koyuldum. Neymarda telefonuyla ilgileniyordu. Ne kadar güzel asosyal bir çiftiz!
Fotoğrafları atarken telefona bildirim geldi. Bildirimde 'Neymar Jr' yazdığını görünce alışkanlıkla "hih!" dedim. "Noldu?"."Tweet atmışsın"."Ben tweet atınca sana bildirim mi geliyor?"."Evet.."."Banada göstersene" sandalyemi yanına çektim. Tabiki de nasıl olduğunu bilmessin birinin tweetleri takip etmen gerekmiyor. Ona nasıl yapılacığı gösterdim. "Benimlede selfie çekilsen...twitter'a yada instagrama atar misin ?"."Tabi neden olmasın" sonundaa bunu çok iyi şekilde sorabilmiştim. Hemen kamerayı açıp fotoğrafımızı çektim. Bu Neymarla ilk fotoğrafımdı ve beni bi kaç saniyeliğine çok duygusallaştırdı. Ve tabi iphone6'yla çekilen ilk fotoğrafım. Fotoğrafı instagrama atarken etiketlemek için kullanıcı adımı sordu. Benim çılgın neymarzete instagramimı görmesini istemiyordum. Ama ona yok diyemezdim. Oyüzden söyledim. Fotoğrafı paylaştıktan sonra profilime baktığına emindim. Ara ara gülümsedi. Bende farkında değil gibi yapıp kendi telefonumla uğraştım. Takipçi sayım birden o kadar artmaya başladı ki ! Sonradan bunun nedeninin hem fotoğraf hemde neymarın beni takip etmesi olduğunu anladım. İçimdeki kraliçe "Bitches lütfen , o beni takip ediyor" diyordu. Ama bu kendini beğenmiş duygudan sıyrılmam gerekiyordu daha çok başındaydım. Kısa bi süre sonra dolaşmaya devam edip eve döndük. Güvenliğin yanından geçerken onlara "bitch please" bakışımı attım. Normalde Neymara artik burdan gitmemi ister misin gibi şeyler demem gerekiyordu. Çünkü böylesi daha kibarcaydı ama ondan hiç mi hiç ayrılmak istemiyorum. O yüzden söylemeye karar verdim. Hayallerimi yaşadığım 2. Gündü.
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤