Սևահերը և կապուտաչյան կանգնած են դրամարկղի մոտ:Գանձապահը հերթով անցկացնում է մթերքները և դասավորում տոպրակների մեջ:Հայկը բավականին մոտ է գտնվում Գայանեին, բայց նա ոչինչ չի խոսում:
-Էս ամոբղջը մի քանի օրվա համար ա՞:
-Չգիտեմ:
Կարճ պատասխան, որը տալիս է սևահերն առանց կապուտաչյայի երեսին նայելու:Տղան կռանում է, ձեռքերն իջեցնում Գայանեի գոտկատեղին և շշնջում.
-Ես դեմ չէի լինի ամեն օր քո հետ գալ առևտրի ու վերջացնել կրքոտ համբույրով:
Աղջիկը հեռու է կանգնում:
-Ը-ըմ...
Հայկը նրա այսպիսի պահվածքից կիտում է հոնքերը և խոժոռվում:
-Կոտրված պահածոն էլ եմ հաշվում:
-Իհարկե:Բայց երկրորդն էլ գումարեք:
Հայկի խոսքերից հետո դրամարկղի մոտ գտնվող կինը զարմանում է, սակայն լռում:
Վերջապես ամբողջ մթերքը լցված է տոպրակների մեջ, Գայանեն բացում է դրամապանակը, դուրս բերում քարտը:Ցանկանում է մեկնել, սակայն նրան արագ կանգնեցնում է կապուտաչյան և խիստ հայացքով նայում:Այնքան աչքերը չի հեռացնում սևահերից, մինչև գանձապահը վճարումը կատարում է տղայի քարտով:Գայանեն շարունակում է լռել, ինչը բարկացնում է Հայկին:
Րոպեներ անց կապուտաչյան տեղավորում է ամեն բան Audi-ի բեռնախցիկում և մոտենում առջևի դռանը՝ նստելով ղեկին:Սևահերը նայում է պատուհանից դուրս և մի փոքր իջեցնում այն:Մեքենան ընթանում է:
-Ինչքա՞ն ես շարունակելու քեզ էսպես պահել:
-Հա՛յկ, էն, ինչ ես թույլ տվեցի սուպերմարկետում, շատ սխալ էր իմ կողմից:
-Էդ ստիպողաբար չէր, Գա՛յ:
Երիտասարդը հայացքը չի կտրում ճանապարհից, բայց զգում է Գայանեի մուգ շագանակագույն աչքերն իր վրա:
-Հենց դրա պատճառով ես ինձ վատ եմ զգում:Ես ազատ վարքի աղջիկ չեմ, ոնցոր քեզ թվում ա ու...
-Դու ի՞նչ գիտես, թե ինձ ինչ ա թվում:
-Էդպիսի կարծիք ա ձևավորվում:Ուղղակի չեմ հասկանում՝ խի եմ ես ինձ քո ներկայությամբ ուրիշ ձև զգում:
Սևահերը նյարդայնացած շարժումով մազափունջը տանում է ականջի հետև և հոգոց հանում:
-Կարող ա հիմա խելքին մոտ բան չթվա իմ ասածը, բայց...Մեր մեջ ինչ-որ բան ա կատարվում:Երկուսս շատ լավ զգում ենք էդ, ուղղակի չենք բարձրաձայնում:Մեզ մի քանի փաստեր են հետ պահում դրանից:
Հայկը խոսում է հանգիստ տոնով, օրիորդն ուշադրությամբ նայում է նրան և սպասում փաստերի թվարկմանը:Կապուտաչյան ակնթարթային հայացք է նետում նրա վրա և շարունակում:
-Նախ՝ իմ ամենամոտ ընկերը քո հորեղբոր տղան ա:Դու դրանից ես վախենում:Երկրորդը՝ մենք ծանոթ ենք ընդամենը երեքից չորս օր, բայց հասցրել ենք էդ ընթացքում երկու անգամ համբուրվել:Երրորդ՝ դու շատ հպարտ ես՝ ինչ-որ բան խոստովանելու ու ընդունելու համար:
Վերջին նախադասությունն արտաբերելիս տղան թոթվում է ուսերը և ակնկալում Գայանեից գոնե մեկ բառ:
-Էս ամենն ուղղակի անմտություն ա:
Մեկ բառի փոխարեն հնչում է հինգ բառ, որոնք չեն արդարացնում Հայկի հույսերը:
-Արի՛ հասնենք տուն, նոր կխոսենք:Հարմար չի հա՛մ քո համառությունը տանել, հա՛մ մեքենա վարել:
-Դու քեզ դրսևորում ես էնպես, իբր մենք հարաբերությունների մեջ ենք:Բայց չկա էդպիսի բան, Հա՛յկ:
-Ոչինչ, կլինի:
Նա խոսում է բավականին հաստատակամ և կտրուկ ձևով:
-Ես քեզ չեմ սիրում:
-Ես էլ քեզ չեմ սիրում:
-Ուրեմն խի՞ ես հիմար առաջարկներ անում:
-Որովհետև էդ չի նշանակում, որ որոշ ժամանակ անց չենք սիրելու:
Այսքա՜ն հանգստություն և ինքնավստահություն կապուտաչյա երիտասարդի մեջ...Գայանեն այլևս ոչինչ չի խոսում, շրջվում է դեպի ապակին և փորձում կենտրոնանալ ճանապարհի վրա:Հայկը նայում է սևահերին, այնուհետև ձեռքերից մեկն իջեցնում կաշվե ղեկից և բռնում աղջկա ձեռքը:Նրա մարմնով վայրկենական դող է անցնում, քաշում է իր ձեռքը, բայց երիտասարդը բաց չի թողնում:Վերջապես սևահերը հանձնվում է և ծանր հոգոց հանելով՝ փակում աչքերը:Տղայի երեսին ինքնագոհ ժպիտ է հայտնվում:Ճանապարհի մնացած մասը երիտասարդներն անցկացնում են լռության մեջ:
***
-Ժայն, ախր շատ լավ կանցնի ժամանակն էստեղ:Մի՛ գնա, խնդրում եմ:
Վիլյան բռնում է քրոջ ձեռքերը:
-Վի՛լ, պապան արդեն ուղարկել ա վարորդին, ես տուն եմ ուզում գնալ:
Արսենը ծալում է ձեռքերը կրծքավանդակի առաջ և պտտեցնում աչքերը:Արմինեն հայացքը հառում է ընկերուհու վրա և հարցնում.
-Բայց դեռ ամեն ինչ առջևում ա:Խի՞ ես էդպիսի շտապ որոշում կայացրել:
Խոսակցությանը խառնվում է Նարեկը՝ թոթվելով հաղթանդամ ուսերը.
-Խի՞ եք ստիպում էս աղջկան մնալ:Ինքը մեզ լավ չի ճանաչում, մենք՝ իրան:
Վիլյան բարկացած հայացքով նայում է ընկերոջը:Ժաննան արհամարհում է հարցերը և մեկնաբանությունները:
-Վիլյա՛ ու Արմինե՛, ես չեմ պատրաստվում մնալ նույն տան մեջ էն մարդկանց հետ, ովքեր տանել չեն կարողանում ինձ էնպես, ինչպես ես՝ իրանց:Ես ընդհանրապես չեմ նեղվում էդ փաստից:
Աղջիկը ձեռքերը հեռացնում է քրոջ ափերից և վերցնում պայուսակը:Արսենը սարկազմով հնչեցնում է.
-Եթե նեղացնեինք, կնեղվեիր:
Օրիորրը պտտեցնում է սև աչքերը, քայլում դեպի դուռը:
-Ձեզ խելոք կպահեք, տղաների հետ շատ ժամանակ չանցկացնեք:
Խրատներ է տալիս և բաց անում դուռը:Վիլյան և Արմինեն միաժամանակ հոգոց են հանում:Նրանք գրկում են Ժաննային, ով մի քանի վայրկյան հետո արդեն տանը չի լինում:Դռան փակվելուն պես տղաները գոռում են.
-Ջա՜ն:
Աղջիկները վախենում են պատահական ձայնից և բարկանում:
-Ծիծաղելու չի, Նարե՛կ:Ձեր պատճառով Ժաննան գնաց:
-Հիմա լավ չի՞, որ ես ու դու թաքնվելու կարիք չենք ունենա մի քանի օր:
Նարեկը շոյում է աղջկա այտը, ով ձեռքերը ծալում է իր որովայնի առաջ և նեղացած երեսի արտահայտություն ընդունում:Արմինեն նայում է նրանց, ուղևորվում դեպի խոհանոց:
-Ես քո հետ չեմ խոսում:
-Լավ, Վի՛լ:
-Ես դեռ չեմ գնացել:
Շիկահերը կանգնում է նրանց մեջտեղում և հիշեցնում իր գոյության մասին:
-Ուրեմն մի կողմ քաշվի:
Սևահեր երիտասարդը հրում է նրան, ինչից Վիլյան թեթևակի ծիծաղում է:
-Ա՛յ, թե Եվայի ցեղն ինչ կռիվներ ա գցում լավ ընկերների մեջ:
Արսենը դժգոհում է և նայում Վիլյային:Վերջինս չի հասցնում պատասխան տալ, քանի որ բացվում է դուռը, ներս են մտնում «հարաբերությունների մեջ չգտնվող», բայց արդեն «երկու անգամ համբուրված» սևահերը և կապուտաչյան երիտասարդը:Գայանեն հարցնում է.
-Կօգնե՞ք:
-Վերջապես:
Արսենը և Նարեկը դուրս են գալիս տանից և գնում դեպի Audi Q5-ը:
-Մեր գալուց մեկ ուրիշ մեքենա շարժվեց դարպասների մոտից, ինչ-որ մեկն էկել ա՞:
-Չէ, Ժաննան գնաց մի քանի րոպե առաջ:
Սևահերն ավելի հետաքրքրված դեմքի արտահայտություն է ստանում:
-Խի՞:
-Իրան լավ չէր զգում էստեղ:
Միասին քայլում են դեպի խոհանոց:Դնելով տոպրակները կահույքին՝ սկսում են դատարկել:Ներս են մտնում նաև մյուս երկուսը:Շիկահերը, ձայնը դարձնելով կանացի և բարձրացնելով քաղցրեղենով լի տոպրակները, դիմում է օրիորդներին.
-Աղջիկնե՞ր:Էսօր սերիալ ե՞նք նայելու:
-Մայայի պակասից գժվել ա:
Ծիծաղում են բոլորը, իսկ Հայկի մեկնաբանությունն աննկատ չի մնում Արմինեի կողմից, ով կախում է հայացքը:Արսենը տեսնում է դա և լրջանում:
***
Լսվում է դռան թակոցը:
-Ես կբացեմ, Է՛լ։
Բղավում է Սառան իր ձայնային բավականին հաջող տվյալներով և քայլում դեպի դուռը:Կծելով հյութալի խնձորը՝ բաց է անում այն և տեսնում տղամարդուն:Սկսում է խեղդվել խնձորից և զարմանքից:
-Կարե՞ն:
-Կթողնե՞ս՝ ներս անցնեմ:
Սառան հանգստանում է և ճանապարհ բացում քրոջ նախկին ամուսնու համար:
-Որտե՞ղ ա Ելենան:
-Ելենան վերևում քնած ա:Չեմ կարծում, որ լավ միտք կլինի արթնացնելը:
Եվ այդ պահին աստիճաններով իջնում է կինը, ով ընդհանրապես քնաթաթախ տեսք չունի:Կարենը խիստ հայացք է նետում Սառայի վրա, ով պտտեցնում է աչքերը:Ելենան կանգ է առնում և զարմացած բացականչում.
-Կարե՞ն:
-Կարող ե՞նք խոսել:
Ելենան հարցական հայացք է նետում քրոջ վրա, ով գլխով բացասական շարժում է անում, ապա նայում տղամարդուն:
-Իհարկե:
***
Եռահարկ տանն իրական քաոս է տիրում:Արմինեն դուրս է գալիս բակ և մոտենալով փայտե, երկար սեղանին՝ փռում մարմնագույն սփռոցը դրա վրա:
-Արմի՛ն, ի՞նչ ես անում:Կեղտոտվելու ա էս սիրուն սփռոցը, ափսոս ա տղաների ձեռքը:
Վիլյան վերացնում է կտորը։
Հայկը բացում է գարեջրերի խցանները և նետում դրանք աղբամանը՝ չնկատելով, որ դրանք բոլորը գլորվում են խոհանոցի հատակին:Նարեկն անցնում է նրա կողքով ափսեներով լի ձեռքերով և կանգ առնում:
-Եթե ես ընկնեմ սրանց պատճառով:
Հայացքով ցույց է տալիս խցաններին, իսկ կապուտաչյան թեթևակի ծիծաղում է:
Սևահերը հանում է հավի միսը ծորակի տակից և դնում փայտի վրա՝ սկսելով հարվածել դրան փայտե մուրճով:Նրա կողքին կանգնած է շիկահերը, ով վախով նետում է կարմիր և ողջ խեցգետինները եռացող ջրի մեջ:
-Ես չգիտեի, որ դու էդ կարգի հավասպան ես:
-Ուղղակի սրա փոխարեն պատկերացնում եմ քեզ:
Պատասխանում է սևահերը և ավելի մեծ ուժգնությամբ հարվածում մսին, ինչից շիկահերի աչքերը մի քանի անգամ խոշորանում են վախից:Գայանեն չի կարողանում զսպել ծիծաղը: