Hilal'in ağzından
Leon karşımda durmuş gülümsüyordu. Ben ise şokla ona bakıyordum. Nasıl bu kadar pişkin olabiliyordu? O adamı görünce çok korkmuştum ve aklıma gelen ihtimaller arasında o adamın Leon'a zarar verip kaçması da vardı. Çünkü Leon'dan hiç ses çıkmamıştı. Onu görünce rahatlamıştım. Daha sonra Leon adamın yanına gittiğinde de ödüm kopmuştu. Ama her şey saçma sapan bir oyun çıkmıştı ve o yüzsüz benim yüzüme baka baka gülüyordu. Hemen onu ittim.
"Senin için her şey bu kadar basit mi?"
"Hilal korktun biliyorum ama..."
"Ama mı? Leon senin için benim korkularım bu kadar basit olmamalıydı! Doğru. Haklısın kollarına koştum. Artık seni kocam olarak kabul edeceğim öyle mi? Oyun mu oynuyoruz biz burada?"
"Her şeyi bir şekilde yoluna koyma çalışıyorum!"
"Koyma!" Benim bağırmam üzerine bir süre ikimiz de sessiz kaldık. Biz sustuk, dünya durdu ve gözlerimiz konuştu. Ama biz yine gözlerimizin kendine özel dilinden hiçbir şey anlamadık.
"Ne yapmam gerekiyor Hilal? Söyle! Ne yapmam lazım öfkenin, kırgınlığının geçmesi için?"
"Hiçbir şey yapma Leon." Az önceki bağırmamın aksine şimdi sesim çok kısık çıkmıştı. Leon'un gözleri dolmaya başlamıştı. Sonra bana doğru yaklaştı. İki yanımdan beni tutmaya çalıştı. Önce onu ittirip geri çekildim ama Leon tekrar beni tuttu ve bu sefer onu engelleyemedim.
"Bak ben... Son olacağı gibi ilk defa da aşık oluyorum. Aşık oldum. Ve ilk defa birine kendimi, hislerimin gerçekliğini ispatlamaya çalışıyorum. Nasıl yapacağımı bilmiyorum! Sen diyorsun ya bu kadar basit mi yani diye! Değil. Evet biliyorum değil ama o kadar çaresizim ki bu basit şeylerle bile kendime çare arıyorum. Daha doğrusu çareme gidecek yolu oluşturuyorum. Çünkü benim tek çarem sensin."
Gözlerinde şu an öyle bir duygu vardı ki konuşmasına bile gerek yoktu. Gözlerimiz arasındaki özel dili anlamaya başlamıştım çünkü. Gözlerinden de çıkarmıştım söylediklerini zaten. Onu böyle gördükçe benim de içim yanıyordu! Yok oluyordum sanki. Ama yavaş yavaş. Yok oluşumun her bir zerresini hissede hissede. Eğer biraz daha gözlerine baksaydım dayanamayacaktım. Affedecektim onu ama yaptıklarının hesabını bu kadar çabuk mu ödeyecekti?
"Ben Ankara'ya gitmek istiyorum Leon."
"Hayır! Gidemezsin! Ben senin kocanım ve buna izin vermiyorum!"
"Oyunun üzerine kollarına koştum ve şimdi seni kocam olarak kabul edeceğim öyle mi? Sen beni burada daha ne kadar zorla tutabilirsin ki?!"
"Zorla tutmak hoşuma mı gidiyor sanıyorsun?!" Aniden geri çekildi ve evi resmen inletti sesiyle. Aynı şekilde devam etti bağırmaya.
"Bu durum çok mu hoşuma gidiyor?" Parmağıyla beni gösterdi. "Sen... Senin şimdiye kadar çektiğin tüm acıları gözlerinde gördükçe ben o denizlerde boğuluyorum biliyor musun?" Bana doğru bir adım geldi ve ben de refleks olarak geri gittim.
"Benim sana asla zarar vermeyeceğimden emin olmaman, benden korkup geriye kaçmanla beni nasıl öldürdüğünü biliyor musun?"
"Bana asla zarar vermeyeceğinden emin olmak mı? Bana şimdiye kadar en büyük zararları veren zaten sensin!" Şimdi ben de onun gibi bağırıyordum.
"Ama bundan sonra senin önünde kalkan olacak hatta kendimden bile koruyacak kişiyim!" Bir süre durdu. Ellerini saçlarından geçirdi. "Ölümden sonra bile bir başlangıç vardır Hilal! Ama ben senin gözlerinde bu bakışı gördükçe ölmüyorum Hilal, yok oluyorum! Sonrası yok benim için!"
"Leon yeter. Sus n'olur!" Sesim kısık çıkmıştı.
"Senin de beni sevdiğini biliyorum. Ama sırf yaptıklarım yüzünden kendinle mücadele ediyorsun. Ve bu mücadelede daha çok yaralanıyorsun. Seni böyle görünce de ben sürünüyorum anlamıyor musun?"
Artık gözyaşlarıma engel olamıyordum.
"Leon çekil. Gideyim."
"Hayır! Hilal bak... Tamam beni affetme... Affetme ama... Gitme Hilal! Ya sen beni daha ağır bir şekilde cezalandıramazsın zaten! Yok! Artık bunun bir üstü yok! Benim ne çektiğimi anlamıyorsun!"
"Tek acı çeken sen misin?"
"Değilim ve bu daha da kötü! Senin de acı çekmen beni daha da süründürüyor!"
"O zaman izin ver gideyim!"
"Olmaz! Olmaz ben yapamam sensiz!" Bana yalvarırcasına bakıyordu. Sanırım o da ağlıyordu. Bardaktan boşalırcasına yağmur vardı dışarıda. Bizim gözyaşlarımız mı yoksa yağmur mu daha fazlaydı bilmiyorum. Artık onunla konuşmak istemiyordum. Çantamı alıp dışarı çıkacaktım. Yürümeye başladım ama Leon beni kolumdan kavradı.
"Nereye gidiyorsun?!"
"Şimdi ikimiz de konuşmayalım. Sonra. Sonra lütfen! Ben gitmek istiyorum."
"Hilal!"
"Leon bırak!"
"Hilal hala kendini tutuyorsun. Hala mücadele ediyorsun. Bir kez olsun bırak kendini."
"Bir kere bırakırsam bir daha toparlayamam anlamıyor musun?"
"İnat etme o zaman!"
"Sen de beni anlamıyorsun!" Sinirle kolumu ondan kurtardım.
"Sen bana neler söylediğini hatırlıyor musun? Beni zengin koca avcılığıyla suçladın. Sen bana evlendiğimiz ilk gece ne dediğini hatırlıyor musun? 'Sen benim tek gece kullanıp attığım bir kadın bile olamazsın.' dedin! Şimdi de gelmiş bana aşık olduğunu söylüyorsun! S-sonra bana bir hiçsin dedin. Bu evdeki bir sandalye kadar bile değerim olmadığını söyledin!"
"Hiç dediğim kadın şimdi her şeyim oldu!" Bir süre öylece baktık birbirimize.
"O zaman söyle bana Leon! Bu kadar sık karar değiştiren dengesiz birinin yarın, ben sana en alıştığım zamanda beni terk etmemesine nasıl güvenebilirim? Söyle! Nasıl?"
"Haklısın! Haklısın tamam mı? Senin kolunu morarttığım günleri de unutmadım..."
"Kolumu morartman umurumda bile değil!" diye araya girdim. "Koluma bak! Kaldı mı iz? Hayır! Ama kalbimde açtığın yaralar..."
"Onları da tek tek saracağım. Söz veriyorum."
"Gidiyorum ben!" Arkama bakmadan yürümeye başladım. Hızlı hızlı yürüyordum. Kapının yanındaki askılıktan çantamı aldım ve kapıyı açtım. Bir ara arkamı döndüm. Leon alkol şişelerini eline almıştı.
"Sen de onlara tutun işte! Unut!" Arkamı döndüm ve hızla dışarı çıktım. Yola çıktım. Biraz bekledim. Şansıma hemen taksi gelmişti. Yağmur o kadar fazlaydı ki şimdiden sırılsıklam olmuştum. Tam taksiye binmek için kapıyı açmıştım ki arkamdan Leon geldi ve kapıyı kapattı. Bağırarak taksiyi kovdu.
"N'apıyorsun ya sen?" dedim ve yürümeye başladım. Leon arkamdan geldi ve bana sarıldı. Kollarımı göğsümde kenetlemişti. Sırtımı kendi göğsüne iyice bastırıyordu. Kokumu içine çektiğini hissedebiliyordum. Hüngür hüngür ağlıyordum.
"Hani dedin ya bana aşık olduğuna nasıl inanayım diye! Haklısın! Ben sana aşık değilim. Ben sende aşkı da bulmadım." Ne diyordu şimdi bu? Sonra devam etti.
"Ben zaten aşkın kendisini buldum. Sen aşkın ta kendisisin!"
"Her yerim titriyordu. Ama soğuktan değil Leon'dan. Üşümüyordum. Aksine yanıyordum. Bir süre daha yağmurun altında o pozisyonda kaldık. Sonra Leon geri çekildi. O sırada yerdeki poşette bulunan içki şişelerini yeni fark etmiştim. Leon poşeti eline aldı.
"Çıkarken kendini içkiye ver unut dedin. Evet acı çekiyorum. Evet belki de içince bir anlığına da olsa rahatlayacağım. Ama bana acı veren anıların içinde bile sen varsan ben seni unutmak yerine seninle acı çekmeyi tercih ederim." Bana doğru yaklaştı. Poşetten bir şişe çıkarıp yere fırlattı.
"İlla sarhoş olmam gerekiyorsa ben senin kokunla da senin teninle de sarhoş olurum zaten." Bir şişe daha fırlattı. Sonra bir şişe daha. Bir şişe daha... Tüm şişeleri tek tek kırdı. O an tam gözlerinin içine bakıyordum. Bağırmaya başladım.
"Benim tüm dertlerim sensin Leon!" Kafasını eğdi.
"Biliyorum."
"Ama tüm dertlerimin çaresi de sensin." dedim ve hemen bir iki adımda yanına gidip dudaklarına yapıştım. Belki artık kendimi ona esir etmiştim ama esaretimde özgürlüğüm de vardı. Çok arada kalmıştım.
İlk başta şaşırdı Leon. Ama sonra hemen karşılık vermeye başladı. Ellerimi yanakları ve ensesini sarıyordu. Onun de bir eli aynı benimki gibi yüzümdeydi. Diğer eli ise sırtımdaydı. Birbirimizle sarhoş oluyorduk şimdi. Hem sarhoş oluyor hem de ayılıyorduk. Sanki yıllardır hasretmişiz gibi birbirimizi sertçe öpüyorduk. Yanımızdan arabalar geçiyordu ama umurumuzda bile değildi. Leon arada kesik kesik inliyordu. Nefes nefese kalınca geri çekildim.
"Çok büyük hata...yaptın" Ben ayrılıp konuştukça o tekrar dudaklarıma yapışıyordu.
"Süründüreceğim...seni."
"Süründür. Senin elinden gelecek her şeye razıyım. Çünkü senin o güzel ellerinde ölüm bile güzel!"
Sizi beklettim ama bugün geçerli bir sebebim vardı😉 Neyse umarım beklediğinize değmiştir. Umarım bölümü beğenmişsinizdir😊
Bu arada yeni kapağım için sininiyilik adlı okuyucuma çok teşekkürler😘😘 Cansın, canımsın😍
Kendisini de zaten instagramdan tanıyorsunuzdur. Hem kendisinin harika bir sayfası var hem de aşağıda paylaştığım harika sayfanın harika adminlerinden biri😁