[Unicode]
ရုန်ချင်း ပေါက်ကွဲသွားတာကို မြင်တော့ ကုန်းစွင့်ဇီပိုင်မှာ အေးခဲသွားရတယ်။
သူတို့က တူတူနေနေကြတာမဟုတ်ဘူးလား? ဒါဆို ရုန်ချင်းက ဘယ်လို....?
¶မားမားဇီပိုင်က ဒယ်ဒီနဲ့ ဝံပုလွေပေါက်ကို အတူနေချစ်သူတွေလို့ ထင်နေတာ¶
ရုန်ချင်းရဲ့မျက်နှာထားက တအားဆိုးရွားနေတယ်။ ငါ နောက်ဆုံးတော့ လူတိုင်းက အမေကြီးစတိုင်နဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေကို ဘာလို့မကြိုက်လည်းဆိုတာ အခုနားလည်သွားပြီ။
ဒါ မျိုးဆက်ကွာခြားမှုပဲ!
သောက်ရမ်းကြီးတဲ့ မျိုးဆက်ကွာခြားမှု!
ဒီလိုမျိုး ထုတ်ပြောလိုက်တော့ မင်း ငါ့ရဲ့ခံစားချက်တွေကို နည်းနည်းလေး ထည့်မတွက်မိဘူးလား?!
မင်း ဗီလိန်ကောင်!
"မဟုတ်တာ မင်း အတွေးလွန်နေပြီ။ ငါက ရှောင်းဇီချီ မရိုးသားဘူးဆိုတာကို ရှာတွေ့လိုက်လို့လေ"
မင်း ဟိုလိုတွေးခွင့်မရှိဘူး ! မင်းအတွေးတွေကို အခုရပ်စမ်း!
"......?" ဇီပိုင်က ရုန်ချင်းကို အချိန်တစ်ခုကြာ သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေပြီးမှ ရုတ်တရက် သူ့အတွေးတွေကို ပြန်စုစည်းလိုက်တယ်။ သူက ကလေးကို ချော့နေတဲ့ မိဘတစ်ယောက်အပြုံးမျိုးကို ချက်ချင်း ပြုံးပြလိုက်ကာ "မင်းရဲ့ရွေးချယ်မှုက မဆိုးပါဘူးလို့ ငါ ပြောချင်တာပါ။ လင်းကျီက ရှောင်းဇီချီထက် အဆတစ်ရာလောက် ပိုကောင်းတယ်လေ။"
မင်းက အောက်ပုဂ္ဂိုလ်လေးဆိုတာကို ငါ တကယ် မသိရပါဘူး။
ရုန်ချင်းတစ်ယောက် လုံးဝစိတ်ပြေသွားတယ်လို့ မခံစားရပေ။ တကယ်တော့ ပိုလို့တောင် မကျေမနပ်ဖြစ်လာသေးတယ်။
ယုတ္တိရှိရှိ ပြောကြမယ်! ငါ အခုထိ ဝံပုလွေပေါက်လေးနဲ့ အိပ်ရသေးတာမဟုတ်ဘူး! ငါက အောက်ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်နေရင်တောင် ဒီကိစ္စက တကယ်မှမဖြစ်သေးတာ! ဟုတ်ပြီလား?
တကယ်မဖြစ်သေးမှ ထည့်တွက်စရာမလိုဘူးပေါ့! ဒါကြောင့် ငါ လုံးဝဝန်ခံမှာမဟုတ်ဘူး!
သူ ပိုပိုတွေးလေလေ ပိုပိုဆီလျော်လာလေလေပဲ။ သူ့လည်ပင်းကို ချက်ချင်းမော့ကာ "မဟုတ်တာ မင်းတွေးနေတာတွေ လုံးဝမဟုတ်ဘူး။ မင်းအတွေးတွေ မှားနေပြီ!"
ငါလေးက အောက်ပုဂ္ဂိုလ်တဲ့လား? ဟုတ်မနေဘူး!
ဒီအချိန်မှာ ကုန်းစွင့်ဇီပိုင်တစ်ယောက် သူ့အိမ်က ကလေးတစ်သိုက်ကို မြင်နေရသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ သူတို့လေးတွေ ခေါင်းမာတဲ့အခါ ဒီပုံစံအတိုင်းပဲလေ။
နှလုံးသားလေး နူးညံ့သွားသော ဇီပိုင်တစ်ယောက် ခပ်မြန်မြန် နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်တယ် :: "ဟုတ်တာပေါ့ ငါ့အတွေးတွေ မှားနေတာ။ ငါ့အမှားပါ။ တောင်းပန်တယ်နော်" သူ တောင်းပန်တာထက် ပိုကောင်းတာထက် မရှိတော့ဘူး။
------
သေစမ်း! ငါ ဘာလို့ ပိုပြီးတော့တောင် မကျေမနပ်ဖြစ်လာရတာလဲ!?
ရုန်ချင်းက...တစ်ခုခုတော့ သိပ်ဟုတ်မနေဘူးလို့ ထူးထူးဆန်းဆန်း ခံစားနေရတယ်။
သူ့ရဲ့ခံစားချက်တွေကို ဂရုတစိုက် စစ်ဆေးလိုက်တယ်။
အများကြီး ဂရုစိုက်ပြီးတော့
ငလူး!
ဒါ လူကြီးတစ်ယောက်က ငိုနေတဲ့ကလေးကို သကြားလုံးတစ်လုံးနဲ့ ချော့တဲ့အခါ သုံးတဲ့လေသံမဟုတ်လား?!
ငါ သေလောက်အောင် သွေးတက်သွားပြီ!
ငါလေးက မင်းတူမဟုတ်ဘူးဟ!
နှစ်သိမ့်မှု မအောင်မြင်တာကို ရိပ်မိတော့ ဇီပိုင် ချက်ချင်း သဘောပေါက်လိုက်တယ်။
အို ဟုတ်သား။ ရုန်ချင်းက သူ့အိမ်က ကလေးတွေလိုမှမဟုတ်တာ ဒါကြောင့်မို့လို့ ဒီအကြံအစည်ထဲ လွယ်လွယ်ပြုတ်ကျမှာမဟုတ်ဘူး။
ကုန်းစွင့်ဇီပိုင်က သူ့လေသံကို ချက်ချင်းပြောင်းလိုက်တယ် :: "ငါ အတွေးလွန်မိသွားတာပါ။ ငါ CEOရုန်ဆီကနေ အကြံလေးဘာလေး တကယ်တောင်းချင်တာပါ။ သိတဲ့အတိုင်း အိမ်ကကလေးက ငယ်သေးတယ်လေ။ နောက်တစ်ကြိမ် ဒီလိုထပ်ဖြစ်ရင် သူ ငါ့စကားကို နားမထောင်တော့မှာကို စိုးရိမ်လို့ပါကွာ"
ဒီစကားတွေက အမှန်တရားတစ်ဝက် အလိမ်အညာတစ်ဝက်။ ကုန်းစွင့်ပိုင်တစ်ယောက် ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ရည်းစားထပ်ထားမှာကို စိုးရိမ်တာကတော့ အမှန်ပဲ။ အကြံဉာဏ်လေး တောင်းချင်တယ်ဆိုတာက လိမ်တာ။
ဇီပိုင်က ဒီနေ့ည လက်ချာအပေါ် တအားကွန့်ဖီးဒန့်ရှိတယ်။ သူ့တူလေးက နောက်နောင် သေချာပေါက် လိမ္မာသွားလိမ့်မယ်။
အင်း ဒီစကားတွေက ကြားရတာ ပိုကောင်းသွားပြီလို့တော့ ဒယ်ဒီထင်တယ်!
ရုန်ချင်းက ပျော်ရွှင်နေသော ကြောင်ကြီးသဖွယ် သူ့မျက်လုံးများကို စိတ်ကျေနပ်စွာ မှေးစင်းလိုက်တယ်။ မှေးစင်းထားရင်းမှ တစ်ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးတဲ့အခါ ရုတ်တရက် အိုင်ဒီယာတစ်ခု ရသွားတယ်!
"တကယ်တော့လေ အကောင်းဆုံးပလန်ကတော့ သူ့လက်ထဲက ပိုက်ဆံတွေကို သိမ်းလိုက်တာပဲ!"
ကုန်းစွင့်ဇီပိုင်က တကယ် အကြံထွက်လာမယ်လို့ ထင်မထားပေ။ တွေးရင်း သူ တလေးတစား နားထောင်လိုက်တယ် :: "ဆက်ပြောပါအုံး"
ရုန်ချင်းကတော့ ငါးစာဟပ်မိသွားမှန်း သိတဲ့အခါ ချက်ချင်း ပြောလာတော့တယ် :: "တွေးကြည့်လေ။ အခုခေတ် လူငယ်လေးတွေ ဒိတ်တော့မယ်ဆို ဘာက အရေးကြီးဆုံးလဲ?"
ကုန်းစွင့်ဇီပိုင် :: "မင်း ဆိုလိုတာ...ပိုက်ဆံလား?"
"အမှန်ပဲ!" ရုန်ချင်းက သူ့ပေါင်ကို ရိုက်လိုက်တယ်။ အဲ့ဒီနောက် သူ စကြွားတော့တယ် :: "ငါ ပြောပြမယ်။ ငါ့မိသားစုဝင် လင်းကျီရဲ့ အရင်ဇာတ်လမ်းတွဲမှာ ငါ သန်း၃၀ရင်းနှီးမြှုပ်နှံပေးခဲ့တယ်။ ဇာတ်လမ်းတွဲအသစ်မှာ ၁၀သန်းရင်းနှီးပေးထားတယ်။ အခြားဗာဟီရကိစ္စတွေ မပါသေးဘူးနော်။ အဲ့တာတွေပါ ပါရင် ကုန်တာတွေက ပိုတောင်များသွားအုံးမှာ။"
မြန်မြန်လေး! မင်း ကြားတယ်မလား? ဒယ်ဒီက ပိုက်ဆံရှိလူတန်းစားလေ! ဒါကြောင့်မို့လို့ ဒီအနေအထားမှာ လင်းကျီကသာ အောက်ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်သင့်တာ!
ကုန်းစွင့်ဇီပိုင် နားထောင်ပြီးတဲ့အခါ သူ့မျက်နှာအမူအရာက သေးသေးလေး ထူးဆန်းသွားရတယ်။ သူ ရုန်ချင်းကို သနားမိတယ်။
ဒါဆိုရင်....ရုန်ချင်းက အောက်ပုဂ္ဂိုလ်လည်း ဖြစ်ရသေးတယ်၊ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ စပွန်ဆာဆက်ဆံရေးပဲ ရှိတာတဲ့လား? သူ အစကထင်ထားတာ ရုန်ချင်းနဲ့လင်းကျီက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ချစ်နေကြတယ်လို့လေ။
ဒါပေမဲ့ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ ဇီပိုင်က ဉာဏ်ပြေးသွားပါပြီ။ သူ ထောက်ခံလိုက်တယ် :: "မင်းပြောတာ ဆီလျော်တယ်။ ဒါဆို ငါ ဘာဆက်လုပ်သင့်လဲ?"
မှန်တယ်မလား? ဟီးဟီးဟီး ဒယ်ဒီက အမှန်တွေပဲ ပြောတတ်တယ်!
ရုန်ချင်းတစ်ယောက် ပျော်ရွှင်တက်ကြွစွာ ဆက်ပြောပြန်တယ် :: "ရိုးရှင်းတယ်! ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူက မင်းကုမ္ပဏီမှာ ဝင်လုပ်ရမှာပဲလေ။ ဒီလိုဆို မင်း သူ့အတွက် projectတစ်ခု ရှာပေးပြီး မြှုပ်နှံခိုင်းလိုက်! ပိုက်ဆံမရှိရင် သူ သေချာပေါက် ဒိတ်လုပ်ဖို့ကို စဉ်းစားမှာမဟုတ်တော့ဘူး!" တကယ်တော့ ပိုက်ဆံမရှိရင် ဘယ်သူကမှလည်း မင်းနဲ့ဒိတ်ချင်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ!
ရုန်ချင်းက ကျယ်ပြောလှတဲ့ မြေအောက်မိုင်းကွင်းကြီးကို ဂရုမစိုက်စွာ ဖွင့်ချလိုက်တယ်။ ဒီစကားတွေ ပြောနေစဉ်မှာ သူ ဘယ်လောက်တောင် ရိုက်ချင်စရာကောင်းနေမှန်း လုံးဝ သတိမထားမိပေ။
ကုန်းစွင့်ဇီပိုင်က အချိန်တစ်ခုကြာ အသံတိတ်ကျသွားတယ်။
ဘယ်လိုပြောရမလဲ? ဒီအကြံက ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ကလိမ်ကကျစ်ဉာဏ်ဆင်ထားတာဆိုပေမဲ့ အတော်လေး အသုံးဝင်လောက်တယ်လို့ ထူးထူးဆန်းဆန်း ခံစားနေရတယ်။ ကုန်းစွင့်ပိုင်တစ်ယောက် လက်ဆောင်တွေ ရလိုက်တုန်းက သူမတူစွာ တုန့်ပြန်မှုကို ပြန်မြင်ယောင်မိတဲ့အခါ....
ကုန်းစွင့်ဇီပိုင်က လေးလေးနက်နက် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ် :: "မင်း ပြောတာ အဓိပ္ပာယ်ရှိတယ်။ ဒီလိုပဲဖြစ်သင့်တယ်။"
ခဏကြာတာနဲ့ သူက အခြားသောအကြီးအကဲများကို မိသားစုအစည်းအဝေး ခေါ်လိမ့်မယ်။ မိသားစုထဲက အသက်၂၀မကျော်သေးတဲ့ ကလေးတိုင်းရဲ့ မုန့်ဖိုးတွေကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ထိန်းသိမ်းပေးရမယ်။
တစ်နည်းပြောရရင်တော့ နှစ်သစ်ကူးမှာ မိဘတစ်ချို့က သူတို့ကလေးတွေရဲ့ ဟုန်ပေါင်းအိတ်လေးတွေကို လက်ဝါးကြီးအုပ်ပြီး အသက်ကြီးလာမှ ပြန်ပေးမယ်ဆိုတဲ့ သဘောမျိုးပါ။ ¶မုန့်ဖိုးအိတ်¶
ဒီနည်းလမ်းက ဆိုးတာတော့မဟုတ်ဘူး။
အောင်မြင်ပြီလား?
ရုန်ချင်းမျက်လုံးတစ်စုံက တလက်လက် တောက်ပလာတော့တယ်!
Nice !
ဒယ်ဒီရဲ့ ရေပန်းစားမှုကို ခိုးယူဖို့ကြိုးစားချင်နေတဲ့ ကုန်းစွင့်ပိုင်ဆိုတဲ့ ဂျပလွတ်လေး! ဒယ်ဒီက မင်းကောင်းဖို့အတွက် အကြံပေးလိုက်တာပါကွယ်။ စဉ်းစားကြည့်လေ။ ကြာပန်းဖြူကောင်ကို မင်း ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းနိုင်မှာတဲ့လား?
အိုင်း!
နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူဖြင့် ရင်းနှီးဖော်ရွေလှသော သူငယ်ချင်းဆက်ဆံရေးမျိုးအထိ ရောက်ရှိပြီးတဲ့နောက် ကိုယ်စီ ဖုန်းချလိုက်တော့တယ်။ ကုန်းစွင့်ဇီပိုင်က နေ့လည်အစည်းအဝေးကို နောက်ဆုတ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ သူ အိမ်တော်ကို ချက်ချင်းပြန်ပြီး အစည်းအဝေးထိုင်ရမယ်!
ရုန်ချင်းကလည်း အခြားသူများကို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် စတင်နှောင့်ယှက်ပါတော့တယ်။
[ နှလုံးသားမဲ့တဲ့ ပိုက်ဆံထုတ်စက်များတပ်စု ]
ကြီးမြတ်လှသော ရုန်ဘောစိကြီး :: [ဒီနေ့ ငါ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတစ်ခု လုပ်ခဲ့တယ်။ ငါ့ရင်ဘတ်ရှေ့က အနီရောင်လည်စည်းလေးက ပိုပြီးတော့တောင် အရောင်တောက်လာပြီ!]
¶တရုတ်မှာက ကျောင်းသူကျောင်းသားအားလုံးက အနီရောင်လည်စည်းကို ဝတ်ဆင်ကြတယ်၊ ဆိုလိုတာက သူတို့လေးတွေက ကျောင်းသူကျောင်းသားကောင်းလေးတွေပါ။ ဒါကြောင့် ဒယ်ဒီက သူ့ကိုယ်သူ လူကောင်းလေးလို့ ရည်ညွှန်းနေတာပါ။¶
သနားစရာ စုန့်မင်းသားလေး :: [ဟမ်? ခင်ဗျား ဘယ်အချိန်ကစပြီး အနီရောင်လည်စည်း ဝတ်လိုက်တာတုန်း?]
အငိုလွယ်တဲ့ CEOလေးကောင်း :: [မင်းက တကယ်ကြီး ကုသိုလ်လုပ်လိုက်တယ်ပေါ့လေ? ဘာကုသိုလ်တွေများ လုပ်လိုက်တာတုန်း?]
ကွန်ပျူတာရှေ့မှာ ထိုင်ပြီး ဆံပင်ကို ဆုပ်ထားတဲ့ ကောင်းကျားရွှမ်က ဖုန်းscreenကို စိုက်ကြည့်နေလေရဲ့။ သူ့မျက်နှာမှာတော့ သံသယအပြည့်ပါပဲ။
ရုန်ချင်း? ဒီကောင် လုပ်ခဲ့တဲ့ အကြီးဆုံးကုသိုလ်ကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ကို မယုံကြည်ရတဲ့ သင်္ဘောပေါ်ကို ခေါ်တင်ပေးသွားတာပဲ။ ဒီဟာကလွဲရင် သူက ဘာကုသိုလ်တွေများ လုပ်ထားလို့လဲ?
⟨⟨အငိုလွယ်တဲ့ CEOလေးကောင်းကို ဂရုမန်နေဂျာက တစ်လတိတိ muteလိုက်ပါပြီ⟩⟩
သနားစရာ စုန့်မင်းသားလေး :: [ဟားဟားဟား! CEOလေးကောင်း ခင်ဗျား စကားကို ဘယ်လိုပြောသင့်လည်းဆိုတာကို နားမလည်တာလား? ကြည့်ပါအုံး။ ခင်ဗျားက ရုန်ချင်းကို မပျော်မရွှင်ဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်ပြီ]
သနားစရာ စုန့်မင်းသားလေး :: [ဟမ်? ကောင်းကျားရွှမ် ဘယ်ရောက်သွားပြီလဲ? တစ်ခုခု ထွက်ပြောအုံးလေ! ကောင်းကျားရွှမ်! CEOလေးကောင်းရေ ပြန်လာခဲ့ပါ! ဟားဟားဟား!]
ကောင်းကျားရွှမ်ကတော့ မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် ဆွံ့အသွားရတယ်။
ဘာဖြစ်ကုန်တာလဲ? စုန့်ရှန်း ဒီကောင် ငါ့ကို တကယ်ကြီး လာပြောင်ရဲတယ်ပေါ့လေ!? ဘယ်တုန်းက ဒီလောက်ရဲရင့်သွားတာလဲ?
⟨⟨သနားစရာ စုန့်မင်းသားလေးကို ဂရုမန်နေဂျာက သုံးလတိတိ muteပစ်လိုက်ပါပြီ⟩⟩
"ဟားဟားဟားဟားဟား!" ကောင်းကျားရွှမ် အပျော်လွန်သွားပါပြီ။
စကားကို လက်လွတ်စပယ်ပြောတတ်တဲ့ စုန့်ရှန်း ခံရတာတောင် နည်းသေးတယ်။ ထိုက်တန်တယ်! သူ muteခံဘဝကနေ ပြန်လွတ်တဲ့အချိန်ထိ အဲ့ကောင်ကိုလည်း muteထားလိုက်ပါ!
ကြီးမြတ်လှသော ရုန်ဘောစိကြီး :: [အဖြစ်ကတော့ ဒီလိုကွာ။ အစကတော့ ငါ ဒီကိစ္စကို များများစားစား တွေးမထားပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဒီလအတွက် water parkအကျိုးအမြတ်ကို စုန့်ရှန်းနဲ့အတူတူ သွားကြည့်တုန်းက ကုန်းစွင့်မိသားစုက ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ရည်းစားထားနေတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်နဲ့ အမှတ်မထင် ဆုံခဲ့တယ်လေ]
ရုန်ချင်းနဲ့ စုန့်ရှန်းက water parkကို အတူတူသွားပြီး အကျိုးအမြတ်သွားကြည့်တယ်? ကောင်းကျားရွှမ်တစ်ယောက် 'ကမ္ဘာကြီးက တယ်ထူးဆန်းပါပြီကော' လို့တောင် ခံစားလိုက်ရတယ်။ စုန့်ရှန်းက အဲ့ကိုသွားပြီး စိတ်ဓာတ်ကျမလာဘူးလား? အခု သူ လင်းကျီကိုမြင်တဲ့အခါ အနည်းငယ် မပျော်မရွှင် ဖြစ်သွားသလိုမျိုးလေ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ထားပါတော့...။
ရုန်ချင်းက ကုန်းစွင့်မိသားစုက ငယ်ငယ်လေးနဲ့ရည်းစားထားနေတဲ့ ကလေးကို ဘာသွားလုပ်လိုက်တာလဲ?
ကောင်းကျားရွှမ် နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေရတယ်။
ကြီးမြတ်လှသော ရုန်ဘောစိကြီး :: [ငါ ကုန်းစွင့်ဇီပိုင်ကို အကြံဉာဏ် ကူစဉ်းစားပေးလိုက်တယ်လေ။ အခုခေတ်မှာ ရေလျှံတဲ့ယောက်ျားတွေက ပျက်စီးလွယ်တယ်! ကလေးတွေလည်း အတူတူနဲ့အနူနူပဲ။ ဒါကြောင့် အုပ်ထိန်းသူကသာ သင့်တင့်လျောက်ပတ်အောင် ထိန်းချုပ်ပေးနေရင် ဒီပြဿနာကြီးကို အမြစ်ကနေ ဆွဲလှန်နိုင်လိမ့်မယ်!]
ရုန်ချင်းကတော့ သူ ပိုပိုပြောပြလေလေ ပိုပိုဆီလျော်တယ်လို့ ခံစားရလေလေပဲ။ မှန်တယ်! ဒီလိုပဲဖြစ်သင့်တာ!
-------
ကောင်းကျားရွှမ်ခေါင်းပေါ်က ဆံပင်တွေတောင် ကြောင်အသွားပါပြီ။ သူ ဖုန်းscreenကို စိုက်ကြည့်နေတဲ့ အကြည့်မှာ ကိုယ်ချင်းစာမှုတစ်ချို့တစ်လေ ပါဝင်နေတယ်။ သူ တစ်ခဏလောက် တွေးတောပြီးတဲ့နောက် သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ကြက်ခြေခတ်သဏ္ဌာန် ပြုလုပ်လိုက်တယ်။
ဝိုးး ဘယ်ကလေးက ဒီလောက်ကံဆိုးရတာလည်းဆိုတာကို သေချာမသိပေမဲ့....ကောင်းကျားရွှမ်တစ်ယောက် အဲ့ကောင်လေး ပျော်ရွှင်စေဖို့ ဆုတောင်းပေးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့မှာ ကုန်းစွင့်ဇီပိုင်လို ရှုရှုမျိုး ရှိနေရတာနဲ့တင် တအားကံဆိုးလွန်းနေပြီ။ အခုတော့ ကုန်းစွင့်ဇီပိုင်က ရုန်ချင်းနဲ့တောင် သိကျွမ်းသွားရှာပြီ။
ကံဆိုးရှာတယ်။ တကယ် ကံဆိုးလွန်းပါတယ်။
ရုန်ချင်းတစ်ယောက် ဂရုထဲမှာ လတ်လျားလတ်လျား အချိန်ဖြုန်းလို့အပြီးမှာ သူ ရုတ်တရက် ဟာတာတာ ဖြစ်သွားပြန်တယ်။
ရုန်ချင်းက လုံးဝပြောင်ရှင်းနေတဲ့ သူ့ရုံးခန်းစားပွဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ အရင်တစ်ခေါက်က ဇွဲရှိရှိ အားကြိုးမာန်တက် အလုပ်ကြိုးစားမှုရဲ့ ရလဒ်ကြောင့် အခုချိန်မှာ သူ ဘာမှလုပ်စရာရှိမနေပေ။ ရုန်ချင်းက ဟယ်ချန်ကို အထဲသို့ လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။
"ဘာမှ လုပ်စရာမရှိဘူးလား?" ရုန်ချင်းက စားပွဲပေါ်ကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်တယ်။
အဲ့လိုမဖြစ်ရဘူးလေ! ဒယ်ဒီလို ဘောစိကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ဘဝဆိုတာ တစ်ချိန်လုံး သူ့ကို စောင့်မျှော်နေတဲ့ ဖိုင်ပေါင်းများစွာနဲ့ ပြည့်နှက်နေရမှာလေ?
ဟယ်ချန်က သူ့မေးခွန်းကြောင့် အင်မတန် ရှုပ်ထွေးသွားတယ် :: "နှစ်ကူးရောက်တော့မယ်လေ။ လူတိုင်းက နှစ်ချုပ်စာရင်းတွေ လုပ်နေကြပြီ။ ဒါကြောင့် boss လုပ်စရာမရှိဖြစ်နေတာပါ။"
သူ တစ်ခဏလောက် တွေးကြည့်ပြီး "အခုချိန်မှာ boss နှစ်ကူးပါတီပွဲကို တက်ရောက်ဖို့ပဲ လိုပါတော့တယ်။ အဲ့တာပြီးရင်တော့ bossက အခြားCEOတွေနဲ့အတူ နှစ်သစ်ကူးပွဲ ကျင်းပလို့ရပါပြီ။"
သူ ဘာတွေများ တာဝန်မကျေတာရှိလို့လဲ? ပုံမှန်ဆို ရုန်ချင်းက သူ့ဘာသာသူ သွားနေကျပါ။
.......? ဒါဆ်ို ဒယ်ဒီမှာ တကယ်ပဲ ဘာမှလုပ်စရာမရှိဘူးပေါ့လေ?
ရုန်ချင်း အံ့အားသင့်သွားရတယ်။
မဖြစ်နိုင်တာ။ ဘောစိကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ဘဝက သူ စိတ်ကူးထားတာတွေနဲ့ အပုံကြီးကွာနေပါရောလား? ဒါဆို ဒီအားနေတဲ့အချိန်မှာ သူက ဘာသွားလုပ်နေရမှာလဲ?
ဟယ်ချန်က ရုန်ချင်းတစ်ယောက် အင်မတန် ပျင်းရိနေတာကို မြင်တော့ သူ့ကို အကြံပေးလိုက်တယ် :: "Boss အချိန်ရရင် မစ္စတာလင်းရဲ့ ရိုက်ကွင်းဆီ သွားလည်လို့ရတယ်လေ? မစ္စတာလင်းဆီ boss သွားမလည်တာ တော်တော်ကြာသွားပြီနော်။"
ပြီးတော့ ရုန်ချင်းက ရိုက်ကွင်းဆီ စားစရာသောက်စရာတစ်ခုခု ပို့ပေးဖို့တောင် မပြောတော့ဘူး။ ဟယ်ချန်လို ရဲရဲတင်းတင််း အကြံပေးရဲတဲ့သူ မဟုတ်ဘဲ အခြားသူသာဆို လင်းကျီတစ်ယောက် တောင်ပေါ်ကနေ ဇောက်ထိုးပြုတ်ကျတော့မှာ။
-----
သူ မသွားချင်ဘူး။
ရုန်ချင်းက စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်သွားရတယ်။
သွားပြီး ဘာလုပ်ရမှာလဲ!
ရုန်ချင်းတစ်ယောက် စိတ်ထဲမှာ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် အော်ဟစ်ဆဲဆိုနေပါပြီ။
ကျက်သတုံးချိတ်ပိတ်က အခုထိ ရှိနေသေးတယ်လေ! အခုဆို အိပ်မက်တွေတောင် ကမောက်ကမဖြစ်ကုန်ပြီ! အိပ်မက်ဆိုတာ တကယ်ဖြစ်တာမှမဟုတ်တာ! ဝံပုလွေပေါက်ကလည်း တအားဉာဏ်ပြေးနေတာ! သူ အရင်တစ်ခေါက်က အရှက်ကွဲခဲ့ရတာကိုတောင် ပြန်အဖက်မဆယ်ရသေးဘူး!
သူ မသွားချင်ဘူးလို့ !
ဟယ်ချန်က ရုန်ချင်းရဲ့ ကလန်ကဆန် အမူအရာကို မြင်တော့ သူ့နောက်ကျောမှာ ဝှက်ထားတဲ့ စာအုပ်သေးသေးလေးကို စားပွဲပေါ်သို့ အလွန်သဘာဝကျစွာ တင်ပေးလိုက်တယ်။
"ဒီမှာ ကျွန်တော့်မှာ အကြံပြုချက်တစ်ချို့ ရှိပါတယ်။ Boss ဒါလေးကို အရင်ဆုံး တစ်ချက်ကြည့်ပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလည်း နောက်မကျသေးပါဘူး။ အခု ကျွန်တော် အလုပ်ပြန်လုပ်လိုက်ပါအုံးမယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ အားလပ်ရက်ခရီးက နောက်တစ်ပတ်ပါ။ ကျေးဇူးပြုပြီး အမှတ်ရပေးပါအုံး Boss"
ပြောပြီးတာနဲ့ သူက တံခါးဖွင့်ကာထွက်သွားပြီး အမြော်အမြင်ကြီးစွာနဲ့ တံခါးပိတ်ပေးသွားတယ်။
ရုန်ချင်းက သူ ထွက်သွားတာကို ကြည့်နေပြီး စားပွဲပေါ်က စာအုပ်သေးသေးလေးကို မျက်လုံးထောင့်ကပ်ကာ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။
ဟယ်ချန်က အရမ်းကြီးလျှို့ဝှက်နေရအောင် ဒါက ဘာစာအုပ်မို့လို့လဲ?
သူ ကြည့်သင့်ရဲ့လား?
လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းကို စားပွဲပေါ် တတောက်တောက် ခေါက်နေရင်း ရုန်ချင်း တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ် ဖြစ်နေလေရဲ့။ အပြန်ပြန်အလှန်လှန် စဉ်းစားပြီးမှပဲ ရုန်ချင်းက နှစ်ကြိမ်လောက် ချောင်းဟန့်ကာ စာအုပ်လေးကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။
သူ သိချင်တယ်! ဘက်စုံသုံး လက်ထောက်ဟယ်ကိုယ်တိုင် recommend ပေးရတဲ့ထိ ကောင်းတယ်ဆိုတော့ ဘာတွေများ ပါနေလို့လဲ!
သူ စာအုပ်သေးသေးလေးကို ကောက်ယူလိုက်တယ်။ အဖုံးပေါ်မှာ ရေးထားတာက <<မစ္စတာလင်းနဲ့ ဖော်ရွေကြည်သာစွာ♂️နေထိုင်နိုင်ရန်>>
ရုန်ချင်း :: "........?"
ဟမ်? လက်ထောက်ဟယ်က ဒီ♂️ကို မတော်တဆ ထည့်လိုက်မိတာလား? ဘာလား? ဘာကိုဆိုလိုချင်တာတုန်း?
သူ သိချင်စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပထမစာမျက်နှာကို လှန်လိုက်တယ်။ ထိုစာမျက်နှာမှာ မဆန့်မပြဲ ကြီးမားလွန်းတဲ့ စာလုံးငါးလုံးကို မြင်လိုက်ရတယ်။
<< အရင်လက်ဦးပါ >>
?
? ? ?
ရုန်ချင်း အံ့အားသင့်သွားပြီ။ လက်ထောက်ဟယ် မင်းကို ဘယ်သူက လုပ်အားခပေးနေတာလဲ? မင်းက ဒယ်ဒီကို အရင်လက်ဦးဖို့ တကယ်ကြီး ပြောနေတာပေါ့လေ?
လက်ဦးပြီး ဘာဆက်လုပ်ရမှာလဲ? မင်းက ငါ့ကို အပေါ်တက်ထိုင်ခိုင်းပြီး ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် လှုပ်စေချင်တာလား? ငါလည်း ရရင်လုပ်ချင်တာပေါ့ ဒါပေမဲ့ အဲ့ဒီသောက်ကျက်သတုံးချိတ်ပိတ်က ငါ့ကို လုပ်ခွင့်မပေးဘူးကွ!
ရုန်ချင်းက မျက်နှာသေဖြင့် နောက်တစ်မျက်နှာသို့ လှန်လိုက်တယ်။
စောနစာမျက်နှာက လုံးဝအလုပ်မဖြစ်ဘူး။ ဒါကြောင့် မင်းကို ဒယ်ဒီသတ်ပစ်လိုက်ပြီ။ မင်းက သေပြီးသွားပြီ။
ပထမစာမျက်နှာကို ပစ်ပယ်ပြီး ရုန်ချင်းက နောက်တစ်ရွက် ထပ်လှန်လိုက်တယ်။
<< topနဲ့ bottom များ နားလည်ရမယ့် တစ်ဆယ့်ရှစ်မျိုးသော စကေးများ...
အကြံပြုချင်တာကတော့
အကယ်၍ သင်ဟာ topဖြစ်မယ်ဆိုရင် နောက်တစ်ရွက်သို့ လှန်နိုင်ပါပြီ။
bottomဆိုရင်တော့ဖြင့် နောက်ဆုံးစာမျက်နှာသို့ တစ်ခါတည်း လှန်ချလိုက်ပါ >>
ရုန်ချင်းလည်း အညွှန်းအတိုင်း လှန်လိုက်ပါတယ်။ စာအုပ်တစ်အုပ်လုံးမှာ စာရွက်က စုစုပေါင်း၁၉ရွက်ပဲရှိတာ။
...... ¶Two Thousands Years Later ဘာညာဘာညာ¶
ရုန်ချင်း :: ဘောပဲ!
________
•မားမားဇီပိုင်နဲ့ တွေ့ရင် ဒယ်ဒီလည်း ဘေဘီဖြစ်သွားတော့တာပဲ 🌝
•bottomလေးတွေအတွက် နောက်ဆုံးစာမျက်နှာမှာ ဘာရေးထားမယ်ထင်လဲ? ဟဲဟဲ
----------
[Zawgyi]
ရုန္ခ်င္း ေပါက္ကြဲသြားတာကို ျမင္ေတာ့ ကုန္းစြင့္ဇီပိုင္မွာ ေအးခဲသြားရတယ္။
သူတို႔က တူတူေနေနၾကတာမဟုတ္ဘူးလား? ဒါဆို ရုန္ခ်င္းက ဘယ္လို....?
¶မားမားဇီပိုင္က ဒယ္ဒီနဲ႔ ဝံပုေလြေပါက္ကို အတူေနခ်စ္သူေတြလို႔ ထင္ေနတာ¶
ရုန္ခ်င္းရဲ့မ်က္ႏွာထားက တအားဆိုးရြားေနတယ္။ ငါ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လူတိုင္းက အေမႀကီးစတိုင္နဲ႔ ပုဂၢိုလ္ေတြကို ဘာလို႔မႀကိဳက္လည္းဆိုတာ အခုနားလည္သြားၿပီ။
ဒါ မ်ိဳးဆက္ကြာျခားမႈပဲ!
ေသာက္ရမ္းႀကီးတဲ့ မ်ိဳးဆက္ကြာျခားမႈ!
ဒီလိုမ်ိဳး ထုတ္ေျပာလိုက္ေတာ့ မင္း ငါ့ရဲ့ခံစားခ်က္ေတြကို နည္းနည္းေလး ထၫ့္မတြက္မိဘူးလား?!
မင္း ဗီလိန္ေကာင္!
"မဟုတ္တာ မင္း အေတြးလြန္ေနၿပီ။ ငါက ေရွာင္းဇီခ်ီ မရိုးသားဘူးဆိုတာကို ရွာေတြ့လိုက္လို႔ေလ"
မင္း ဟိုလိုေတြးခြင့္မရိွဘူး ! မင္းအေတြးေတြကို အခုရပ္စမ္း!
"......?" ဇီပိုင္က ရုန္ခ်င္းကို အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကၫ့္ေနၿပီးမွ ရုတ္တရက္ သူ႔အေတြးေတြကို ျပန္စုစည္းလိုက္တယ္။ သူက ကေလးကို ေခ်ာ့ေနတဲ့ မိဘတစ္ေယာက္အၿပံဳးမ်ိဳးကို ခ်က္ခ်င္း ၿပံဳးျပလိုက္ကာ "မင္းရဲ့ေရြးခ်ယ္မႈက မဆိုးပါဘူးလို႔ ငါ ေျပာခ်င္တာပါ။ လင္းက်ီက ေရွာင္းဇီခ်ီထက္ အဆတစ္ရာေလာက္ ပိုေကာင္းတယ္ေလ။"
မင္းက ေအာက္ပုဂၢိုလ္ေလးဆိုတာကို ငါ တကယ္ မသိရပါဘူး။
ရုန္ခ်င္းတစ္ေယာက္ လံုးဝစိတ္ေျပသြားတယ္လို႔ မခံစားရေပ။ တကယ္ေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ မေက်မနပ္ျဖစ္လာေသးတယ္။
ယုတၲိရိွရိွ ေျပာၾကမယ္! ငါ အခုထိ ဝံပုေလြေပါက္ေလးနဲ႔ အိပ္ရေသးတာမဟုတ္ဘူး! ငါက ေအာက္ပုဂၢိုလ္ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ဒီကိစၥက တကယ္မွမျဖစ္ေသးတာ! ဟုတ္ၿပီလား?
တကယ္မျဖစ္ေသးမွ ထၫ့္တြက္စရာမလိုဘူးေပါ့! ဒါေၾကာင့္ ငါ လံုးဝဝန္ခံမွာမဟုတ္ဘူး!
သူ ပိုပိုေတြးေလေလ ပိုပိုဆီေလ်ာ္လာေလေလပဲ။ သူ႔လည္ပင္းကို ခ်က္ခ်င္းေမာ့ကာ "မဟုတ္တာ မင္းေတြးေနတာေတြ လံုးဝမဟုတ္ဘူး။ မင္းအေတြးေတြ မွားေနၿပီ!"
ငါေလးက ေအာက္ပုဂၢိုလ္တဲ့လား? ဟုတ္မေနဘူး!
ဒီအခ်ိန္မွာ ကုန္းစြင့္ဇီပိုင္တစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္က ကေလးတစ္သိုက္ကို ျမင္ေနရသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ သူတို႔ေလးေတြ ေခါင္းမာတဲ့အခါ ဒီပံုစံအတိုင္းပဲေလ။
ႏွလံုးသားေလး ႏူးညံ့သြားေသာ ဇီပိုင္တစ္ေယာက္ ခပ္ျမန္ျမန္ ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္တယ္ :: "ဟုတ္တာေပါ့ ငါ့အေတြးေတြ မွားေနတာ။ ငါ့အမွားပါ။ ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္" သူ ေတာင္းပန္တာထက္ ပိုေကာင္းတာထက္ မရိွေတာ့ဘူး။
------
ေသစမ္း! ငါ ဘာလို႔ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ မေက်မနပ္ျဖစ္လာရတာလဲ!?
ရုန္ခ်င္းက...တစ္ခုခုေတာ့ သိပ္ဟုတ္မေနဘူးလို႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း ခံစားေနရတယ္။
သူ႔ရဲ့ခံစားခ်က္ေတြကို ဂရုတစိုက္ စစ္ေဆးလိုက္တယ္။
အမ်ားႀကီး ဂရုစိုက္ၿပီးေတာ့
ငလူး!
ဒါ လူႀကီးတစ္ေယာက္က ငိုေနတဲ့ကေလးကို သၾကားလံုးတစ္လံုးနဲ႔ ေခ်ာ့တဲ့အခါ သံုးတဲ့ေလသံမဟုတ္လား?!
ငါ ေသေလာက္ေအာင္ ေသြးတက္သြားၿပီ!
ငါေလးက မင္းတူမဟုတ္ဘူးဟ!
ႏွစ္သိမ့္မႈ မေအာင္ျမင္တာကို ရိပ္မိေတာ့ ဇီပိုင္ ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။
အို ဟုတ္သား။ ရုန္ခ်င္းက သူ႔အိမ္က ကေလးေတြလိုမွမဟုတ္တာ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒီအႀကံအစည္ထဲ လြယ္လြယ္ျပဳတ္က်မွာမဟုတ္ဘူး။
ကုန္းစြင့္ဇီပိုင္က သူ႔ေလသံကို ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလိုက္တယ္ :: "ငါ အေတြးလြန္မိသြားတာပါ။ ငါ CEOရုန္ဆီကေန အႀကံေလးဘာေလး တကယ္ေတာင္းခ်င္တာပါ။ သိတဲ့အတိုင္း အိမ္ကကေလးက ငယ္ေသးတယ္ေလ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဒီလိုထပ္ျဖစ္ရင္ သူ ငါ့စကားကို နားမေထာင္ေတာ့မွာကို စိုးရိမ္လို႔ပါကြာ"
ဒီစကားေတြက အမွန္တရားတစ္ဝက္ အလိမ္အညာတစ္ဝက္။ ကုန္းစြင့္ပိုင္တစ္ေယာက္ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ရည္းစားထပ္ထားမွာကို စိုးရိမ္တာကေတာ့ အမွန္ပဲ။ အႀကံဉာဏ္ေလး ေတာင္းခ်င္တယ္ဆိုတာက လိမ္တာ။
ဇီပိုင္က ဒီေန့ည လက္ခ်ာအေပၚ တအားကြန႔္ဖီးဒန႔္ရိွတယ္။ သူ႔တူေလးက ေနာက္ေနာင္ ေသခ်ာေပါက္ လိမၼာသြားလိမ့္မယ္။
အင္း ဒီစကားေတြက ၾကားရတာ ပိုေကာင္းသြားၿပီလို႔ေတာ့ ဒယ္ဒီထင္တယ္!
ရုန္ခ်င္းက ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ ေၾကာင္ႀကီးသဖြယ္ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားကို စိတ္ေက်နပ္စြာ ေမွးစင္းလိုက္တယ္။ ေမွးစင္းထားရင္းမွ တစ္ခဏေလာက္ စဉ္းစားၿပီးတဲ့အခါ ရုတ္တရက္ အိုင္ဒီယာတစ္ခု ရသြားတယ္!
"တကယ္ေတာ့ေလ အေကာင္းဆံုးပလန္ကေတာ့ သူ႔လက္ထဲက ပိုက္ဆံေတြကို သိမ္းလိုက္တာပဲ!"
ကုန္းစြင့္ဇီပိုင္က တကယ္ အႀကံထြက္လာမယ္လို႔ ထင္မထားေပ။ ေတြးရင္း သူ တေလးတစား နားေထာင္လိုက္တယ္ :: "ဆက္ေျပာပါအံုး"
ရုန္ခ်င္းကေတာ့ ငါးစာဟပ္မိသြားမွန္း သိတဲ့အခါ ခ်က္ခ်င္း ေျပာလာေတာ့တယ္ :: "ေတြးၾကၫ့္ေလ။ အခုေခတ္ လူငယ္ေလးေတြ ဒိတ္ေတာ့မယ္ဆို ဘာက အေရးႀကီးဆံုးလဲ?"
ကုန္းစြင့္ဇီပိုင္ :: "မင္း ဆိုလိုတာ...ပိုက္ဆံလား?"
"အမွန္ပဲ!" ရုန္ခ်င္းက သူ႔ေပါင္ကို ရိုက္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ သူ စႂကြားေတာ့တယ္ :: "ငါ ေျပာျပမယ္။ ငါ့မိသားစုဝင္ လင္းက်ီရဲ့ အရင္ဇာတ္လမ္းတြဲမွာ ငါ သန္း၃၀ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေပးခဲ့တယ္။ ဇာတ္လမ္းတြဲအသစ္မွာ ၁၀သန္းရင္းႏွီးေပးထားတယ္။ အျခားဗာဟီရကိစၥေတြ မပါေသးဘူးေနာ္။ အဲ့တာေတြပါ ပါရင္ ကုန္တာေတြက ပိုေတာင္မ်ားသြားအံုးမွာ။"
ျမန္ျမန္ေလး! မင္း ၾကားတယ္မလား? ဒယ္ဒီက ပိုက္ဆံရိွလူတန္းစားေလ! ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒီအေနအထားမွာ လင္းက်ီကသာ ေအာက္ပုဂၢိုလ္ျဖစ္သင့္တာ!
ကုန္းစြင့္ဇီပိုင္ နားေထာင္ၿပီးတဲ့အခါ သူ႔မ်က္ႏွာအမူအရာက ေသးေသးေလး ထူးဆန္းသြားရတယ္။ သူ ရုန္ခ်င္းကို သနားမိတယ္။
ဒါဆိုရင္....ရုန္ခ်င္းက ေအာက္ပုဂၢိုလ္လည္း ျဖစ္ရေသးတယ္၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ စပြန္ဆာဆက္ဆံေရးပဲ ရိွတာတဲ့လား? သူ အစကထင္ထားတာ ရုန္ခ်င္းနဲ႔လင္းက်ီက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ခ်စ္ေနၾကတယ္လို႔ေလ။
ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ဇီပိုင္က ဉာဏ္ေျပးသြားပါၿပီ။ သူ ေထာက္ခံလိုက္တယ္ :: "မင္းေျပာတာ ဆီေလ်ာ္တယ္။ ဒါဆို ငါ ဘာဆက္လုပ္သင့္လဲ?"
မွန္တယ္မလား? ဟီးဟီးဟီး ဒယ္ဒီက အမွန္ေတြပဲ ေျပာတတ္တယ္!
ရုန္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ႂကြစြာ ဆက္ေျပာျပန္တယ္ :: "ရိုးရွင္းတယ္! ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူက မင္းကုမၸဏီမွာ ဝင္လုပ္ရမွာပဲေလ။ ဒီလိုဆို မင္း သူ႔အတြက္ projectတစ္ခု ရွာေပးၿပီး ျမႇဳပ္ႏွံခိုင္းလိုက္! ပိုက္ဆံမရိွရင္ သူ ေသခ်ာေပါက္ ဒိတ္လုပ္ဖို႔ကို စဉ္းစားမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး!" တကယ္ေတာ့ ပိုက္ဆံမရိွရင္ ဘယ္သူကမွလည္း မင္းနဲ႔ဒိတ္ခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ!
ရုန္ခ်င္းက က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ေျမေအာက္မိုင္းကြင္းႀကီးကို ဂရုမစိုက္စြာ ဖြင့္ခ်လိုက္တယ္။ ဒီစကားေတြ ေျပာေနစဉ္မွာ သူ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရိုက္ခ်င္စရာေကာင္းေနမွန္း လံုးဝ သတိမထားမိေပ။
ကုန္းစြင့္ဇီပိုင္က အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ အသံတိတ္က်သြားတယ္။
ဘယ္လိုေျပာရမလဲ? ဒီအႀကံက ရည္ရြယ္ခ်က္ရိွရိွ ကလိမ္ကက်စ္ဉာဏ္ဆင္ထားတာဆိုေပမဲ့ အေတာ္ေလး အသံုးဝင္ေလာက္တယ္လို႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း ခံစားေနရတယ္။ ကုန္းစြင့္ပိုင္တစ္ေယာက္ လက္ေဆာင္ေတြ ရလိုက္တုန္းက သူမတူစြာ တုန႔္ျပန္မႈကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိတဲ့အခါ....
ကုန္းစြင့္ဇီပိုင္က ေလးေလးနက္နက္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္ :: "မင္း ေျပာတာ အဓိပၸာယ္ရိွတယ္။ ဒီလိုပဲျဖစ္သင့္တယ္။"
ခဏၾကာတာနဲ႔ သူက အျခားေသာအႀကီးအကဲမ်ားကို မိသားစုအစည္းအေဝး ေခၚလိမ့္မယ္။ မိသားစုထဲက အသက္၂၀မေက်ာ္ေသးတဲ့ ကေလးတိုင္းရဲ့ မုန႔္ဖိုးေတြကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ထိန္းသိမ္းေပးရမယ္။
တစ္နည္းေျပာရရင္ေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးမွာ မိဘတစ္ခ်ိဳ႕က သူတို႔ကေလးေတြရဲ့ ဟုန္ေပါင္းအိတ္ေလးေတြကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ၿပီး အသက္ႀကီးလာမွ ျပန္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပါ။ ¶မုန႔္ဖိုးအိတ္¶
ဒီနည္းလမ္းက ဆိုးတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။
ေအာင္ျမင္ၿပီလား?
ရုန္ခ်င္းမ်က္လံုးတစ္စံုက တလက္လက္ ေတာက္ပလာေတာ့တယ္!
Nice !
ဒယ္ဒီရဲ့ ေရပန္းစားမႈကို ခိုးယူဖို႔ႀကိဳးစားခ်င္ေနတဲ့ ကုန္းစြင့္ပိုင္ဆိုတဲ့ ဂ်ပလြတ္ေလး! ဒယ္ဒီက မင္းေကာင္းဖို႔အတြက္ အႀကံေပးလိုက္တာပါကြယ္။ စဉ္းစားၾကၫ့္ေလ။ ၾကာပန္းျဖဴေကာင္ကို မင္း ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္မွာတဲ့လား?
အိုင္း!
ႏွစ္ေယာက္သား စိတ္တူကိုယ္တူျဖင့္ ရင္းႏွီးေဖာ္ေရြလွေသာ သူငယ္ခ်င္းဆက္ဆံေရးမ်ိဳးအထိ ေရာက္ရိွၿပီးတဲ့ေနာက္ ကိုယ္စီ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့တယ္။ ကုန္းစြင့္ဇီပိုင္က ေန့လည္အစည္းအေဝးကို ေနာက္ဆုတ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ သူ အိမ္ေတာ္ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ၿပီး အစည္းအေဝးထိုင္ရမယ္!
ရုန္ခ်င္းကလည္း အျခားသူမ်ားကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စတင္ေနွာင့္ယွက္ပါေတာ့တယ္။
[ ႏွလံုးသားမဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံထုတ္စက္မ်ားတပ္စု ]
ႀကီးျမတ္လွေသာ ရုန္ေဘာစိႀကီး :: [ဒီေန့ ငါ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတစ္ခု လုပ္ခဲ့တယ္။ ငါ့ရင္ဘတ္ေရ႔ွက အနီေရာင္လည္စည္းေလးက ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ အေရာင္ေတာက္လာၿပီ!]
¶တရုတ္မွာက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအားလံုးက အနီေရာင္လည္စည္းကို ဝတ္ဆင္ၾကတယ္၊ ဆိုလိုတာက သူတို႔ေလးေတြက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေကာင္းေလးေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒယ္ဒီက သူ႔ကိုယ္သူ လူေကာင္းေလးလို႔ ရည္ၫႊန္းေနတာပါ။¶
သနားစရာ စုန႔္မင္းသားေလး :: [ဟမ္? ခင္ဗ်ား ဘယ္အခ်ိန္ကစၿပီး အနီေရာင္လည္စည္း ဝတ္လိုက္တာတုန္း?]
အငိုလြယ္တဲ့ CEOေလးေကာင္း :: [မင္းက တကယ္ႀကီး ကုသိုလ္လုပ္လိုက္တယ္ေပါ့ေလ? ဘာကုသိုလ္ေတြမ်ား လုပ္လိုက္တာတုန္း?]
ကြန္ပ်ူတာေရ႔ွမွာ ထိုင္ၿပီး ဆံပင္ကို ဆုပ္ထားတဲ့ ေကာင္းက်ားရႊမ္က ဖုန္းscreenကို စိုက္ၾကၫ့္ေနေလရဲ့။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာေတာ့ သံသယအျပၫ့္ပါပဲ။
ရုန္ခ်င္း? ဒီေကာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ အႀကီးဆံုးကုသိုလ္ကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို မယံုၾကည္ရတဲ့ သေဘၤာေပၚကို ေခၚတင္ေပးသြားတာပဲ။ ဒီဟာကလြဲရင္ သူက ဘာကုသိုလ္ေတြမ်ား လုပ္ထားလို႔လဲ?
⟨⟨အငိုလြယ္တဲ့ CEOေလးေကာင္းကို ဂရုမန္ေနဂ်ာက တစ္လတိတိ muteလိုက္ပါၿပီ⟩⟩
သနားစရာ စုန႔္မင္းသားေလး :: [ဟားဟားဟား! CEOေလးေကာင္း ခင္ဗ်ား စကားကို ဘယ္လိုေျပာသင့္လည္းဆိုတာကို နားမလည္တာလား? ၾကၫ့္ပါအံုး။ ခင္ဗ်ားက ရုန္ခ်င္းကို မေပ်ာ္မရႊင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ၿပီ]
သနားစရာ စုန႔္မင္းသားေလး :: [ဟမ္? ေကာင္းက်ားရႊမ္ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ? တစ္ခုခု ထြက္ေျပာအံုးေလ! ေကာင္းက်ားရႊမ္! CEOေလးေကာင္းေရ ျပန္လာခဲ့ပါ! ဟားဟားဟား!]
ေကာင္းက်ားရႊမ္ကေတာ့ မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆြံ႔အသြားရတယ္။
ဘာျဖစ္ကုန္တာလဲ? စုန႔္ရွန္း ဒီေကာင္ ငါ့ကို တကယ္ႀကီး လာေျပာင္ရဲတယ္ေပါ့ေလ!? ဘယ္တုန္းက ဒီေလာက္ရဲရင့္သြားတာလဲ?
⟨⟨သနားစရာ စုန႔္မင္းသားေလးကို ဂရုမန္ေနဂ်ာက သံုးလတိတိ muteပစ္လိုက္ပါၿပီ⟩⟩
"ဟားဟားဟားဟားဟား!" ေကာင္းက်ားရႊမ္ အေပ်ာ္လြန္သြားပါၿပီ။
စကားကို လက္လြတ္စပယ္ေျပာတတ္တဲ့ စုန႔္ရွန္း ခံရတာေတာင္ နည္းေသးတယ္။ ထိုက္တန္တယ္! သူ muteခံဘဝကေန ျပန္လြတ္တဲ့အခ်ိန္ထိ အဲ့ေကာင္ကိုလည္း muteထားလိုက္ပါ!
ႀကီးျမတ္လွေသာ ရုန္ေဘာစိႀကီး :: [အျဖစ္ကေတာ့ ဒီလိုကြာ။ အစကေတာ့ ငါ ဒီကိစၥကို မ်ားမ်ားစားစား ေတြးမထားပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလအတြက္ water parkအက်ိဳးအျမတ္ကို စုန႔္ရွန္းနဲ႔အတူတူ သြားၾကၫ့္တုန္းက ကုန္းစြင့္မိသားစုက ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ရည္းစားထားေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အမွတ္မထင္ ဆံုခဲ့တယ္ေလ]
ရုန္ခ်င္းနဲ႔ စုန႔္ရွန္းက water parkကို အတူတူသြားၿပီး အက်ိဳးအျမတ္သြားၾကၫ့္တယ္? ေကာင္းက်ားရႊမ္တစ္ေယာက္ 'ကမ႓ာႀကီးက တယ္ထူးဆန္းပါၿပီေကာ' လို႔ေတာင္ ခံစားလိုက္ရတယ္။ စုန႔္ရွန္းက အဲ့ကိုသြားၿပီး စိတ္ဓာတ္က်မလာဘူးလား? အခု သူ လင္းက်ီကိုျမင္တဲ့အခါ အနည္းငယ္ မေပ်ာ္မရႊင္ ျဖစ္သြားသလိုမ်ိဳးေလ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထားပါေတာ့...။
ရုန္ခ်င္းက ကုန္းစြင့္မိသားစုက ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ရည္းစားထားေနတဲ့ ကေလးကို ဘာသြားလုပ္လိုက္တာလဲ?
ေကာင္းက်ားရႊမ္ နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ေနရတယ္။
ႀကီးျမတ္လွေသာ ရုန္ေဘာစိႀကီး :: [ငါ ကုန္းစြင့္ဇီပိုင္ကို အႀကံဉာဏ္ ကူစဉ္းစားေပးလိုက္တယ္ေလ။ အခုေခတ္မွာ ေရလ်ွံတဲ့ေယာက္်ားေတြက ပ်က္စီးလြယ္တယ္! ကေလးေတြလည္း အတူတူနဲ႔အႏူႏူပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အုပ္ထိန္းသူကသာ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ေပးေနရင္ ဒီျပႆနာႀကီးကို အျမစ္ကေန ဆြဲလွန္ႏိုင္လိမ့္မယ္!]
ရုန္ခ်င္းကေတာ့ သူ ပိုပိုေျပာျပေလေလ ပိုပိုဆီေလ်ာ္တယ္လို႔ ခံစားရေလေလပဲ။ မွန္တယ္! ဒီလိုပဲျဖစ္သင့္တာ!
-------
ေကာင္းက်ားရႊမ္ေခါင္းေပၚက ဆံပင္ေတြေတာင္ ေၾကာင္အသြားပါၿပီ။ သူ ဖုန္းscreenကို စိုက္ၾကၫ့္ေနတဲ့ အၾကၫ့္မွာ ကိုယ္ခ်င္းစာမႈတစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလ ပါဝင္ေနတယ္။ သူ တစ္ခဏေလာက္ ေတြးေတာၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ၾကက္ေျခခတ္သဏၭာန္ ျပဳလုပ္လိုက္တယ္။
ဝိုးး ဘယ္ကေလးက ဒီေလာက္ကံဆိုးရတာလည္းဆိုတာကို ေသခ်ာမသိေပမဲ့....ေကာင္းက်ားရႊမ္တစ္ေယာက္ အဲ့ေကာင္ေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မွာ ကုန္းစြင့္ဇီပိုင္လို ရႈရႈမ်ိဳး ရိွေနရတာနဲ႔တင္ တအားကံဆိုးလြန္းေနၿပီ။ အခုေတာ့ ကုန္းစြင့္ဇီပိုင္က ရုန္ခ်င္းနဲ႔ေတာင္ သိကြၽမ္းသြားရွာၿပီ။
ကံဆိုးရွာတယ္။ တကယ္ ကံဆိုးလြန္းပါတယ္။
ရုန္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဂရုထဲမွာ လတ္လ်ားလတ္လ်ား အခ်ိန္ျဖဳန္းလို႔အၿပီးမွာ သူ ရုတ္တရက္ ဟာတာတာ ျဖစ္သြားျပန္တယ္။
ရုန္ခ်င္းက လံုးဝေျပာင္ရွင္းေနတဲ့ သူ႔ရံုးခန္းစားပြဲကို လွမ္းၾကၫ့္လိုက္တယ္။ အရင္တစ္ေခါက္က ဇြဲရိွရိွ အားႀကိဳးမာန္တက္ အလုပ္ႀကိဳးစားမႈရဲ့ ရလဒ္ေၾကာင့္ အခုခ်ိန္မွာ သူ ဘာမွလုပ္စရာရိွမေနေပ။ ရုန္ခ်င္းက ဟယ္ခ်န္ကို အထဲသို႔ လွမ္းေခၚလိုက္တယ္။
"ဘာမွ လုပ္စရာမရိွဘူးလား?" ရုန္ခ်င္းက စားပြဲေပၚကို လက္ၫွိုးထိုးျပလိုက္တယ္။
အဲ့လိုမျဖစ္ရဘူးေလ! ဒယ္ဒီလို ေဘာစိႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ့ဘဝဆိုတာ တစ္ခ်ိန္လံုး သူ႔ကို ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနတဲ့ ဖိုင္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ျပၫ့္ႏွက္ေနရမွာေလ?
ဟယ္ခ်န္က သူ႔ေမးခြန္းေၾကာင့္ အင္မတန္ ရႈပ္ေထြးသြားတယ္ :: "ႏွစ္ကူးေရာက္ေတာ့မယ္ေလ။ လူတိုင္းက ႏွစ္ခ်ဳပ္စာရင္းေတြ လုပ္ေနၾကၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ boss လုပ္စရာမရိျွဖစ္ေနတာပါ။"
သူ တစ္ခဏေလာက္ ေတြးၾကၫ့္ၿပီး "အခုခ်ိန္မွာ boss ႏွစ္ကူးပါတီပြဲကို တက္ေရာက္ဖို႔ပဲ လိုပါေတာ့တယ္။ အဲ့တာၿပီးရင္ေတာ့ bossက အျခားCEOေတြနဲ႔အတူ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲ က်င္းပလို႔ရပါၿပီ။"
သူ ဘာေတြမ်ား တာဝန္မေက်တာရိွလို႔လဲ? ပံုမွန္ဆို ရုန္ခ်င္းက သူ႔ဘာသာသူ သြားေနက်ပါ။
.......? ဒါဆ္ို ဒယ္ဒီမွာ တကယ္ပဲ ဘာမွလုပ္စရာမရိွဘူးေပါ့ေလ?
ရုန္ခ်င္း အံ့အားသင့္သြားရတယ္။
မျဖစ္ႏိုင္တာ။ ေဘာစိႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ့ဘဝက သူ စိတ္ကူးထားတာေတြနဲ႔ အပံုႀကီးကြာေနပါေရာလား? ဒါဆို ဒီအားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက ဘာသြားလုပ္ေနရမွာလဲ?
ဟယ္ခ်န္က ရုန္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အင္မတန္ ပ်င္းရိေနတာကို ျမင္ေတာ့ သူ႔ကို အႀကံေပးလိုက္တယ္ :: "Boss အခ်ိန္ရရင္ မစၥတာလင္းရဲ့ ရိုက္ကြင္းဆီ သြားလည္လို႔ရတယ္ေလ? မစၥတာလင္းဆီ boss သြားမလည္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီေနာ္။"
ၿပီးေတာ့ ရုန္ခ်င္းက ရိုက္ကြင္းဆီ စားစရာေသာက္စရာတစ္ခုခု ပို႔ေပးဖို႔ေတာင္ မေျပာေတာ့ဘူး။ ဟယ္ခ်န္လို ရဲရဲတင္းတင္္း အႀကံေပးရဲတဲ့သူ မဟုတ္ဘဲ အျခားသူသာဆို လင္းက်ီတစ္ေယာက္ ေတာင္ေပၚကေန ေဇာက္ထိုးျပဳတ္က်ေတာ့မွာ။
-----
သူ မသြားခ်င္ဘူး။
ရုန္ခ်င္းက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္သြားရတယ္။
သြားၿပီး ဘာလုပ္ရမွာလဲ!
ရုန္ခ်င္းတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲမွာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုေနပါၿပီ။
က်က္သတံုးခ်ိတ္ပိတ္က အခုထိ ရိွေနေသးတယ္ေလ! အခုဆို အိပ္မက္ေတြေတာင္ ကေမာက္ကမျဖစ္ကုန္ၿပီ! အိပ္မက္ဆိုတာ တကယ္ျဖစ္တာမွမဟုတ္တာ! ဝံပုေလြေပါက္ကလည္း တအားဉာဏ္ေျပးေနတာ! သူ အရင္တစ္ေခါက္က အရွက္ကြဲခဲ့ရတာကိုေတာင္ ျပန္အဖက္မဆယ္ရေသးဘူး!
သူ မသြားခ်င္ဘူးလို႔ !
ဟယ္ခ်န္က ရုန္ခ်င္းရဲ့ ကလန္ကဆန္ အမူအရာကို ျမင္ေတာ့ သူ႔ေနာက္ေက်ာမွာ ဝွက္ထားတဲ့ စာအုပ္ေသးေသးေလးကို စားပြဲေပၚသို႔ အလြန္သဘာဝက်စြာ တင္ေပးလိုက္တယ္။
"ဒီမွာ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အႀကံျပဳခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ ရိွပါတယ္။ Boss ဒါေလးကို အရင္ဆံုး တစ္ခ်က္ၾကၫ့္ၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လည္း ေနာက္မက်ေသးပါဘူး။ အခု ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္ျပန္လုပ္လိုက္ပါအံုးမယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ အားလပ္ရက္ခရီးက ေနာက္တစ္ပတ္ပါ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး အမွတ္ရေပးပါအံုး Boss"
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူက တံခါးဖြင့္ကာထြက္သြားၿပီး အေျမာ္အျမင္ႀကီးစြာနဲ႔ တံခါးပိတ္ေပးသြားတယ္။
ရုန္ခ်င္းက သူ ထြက္သြားတာကို ၾကၫ့္ေနၿပီး စားပြဲေပၚက စာအုပ္ေသးေသးေလးကို မ်က္လံုးေထာင့္ကပ္ကာ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကၫ့္လိုက္တယ္။
ဟယ္ခ်န္က အရမ္းႀကီးလ်ိႈ႔ဝွက္ေနရေအာင္ ဒါက ဘာစာအုပ္မို႔လို႔လဲ?
သူ ၾကၫ့္သင့္ရဲ့လား?
လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းကို စားပြဲေပၚ တေတာက္ေတာက္ ေခါက္ေနရင္း ရုန္ခ်င္း တြန႔္ဆုတ္တြန႔္ဆုတ္ ျဖစ္ေနေလရဲ့။ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ စဉ္းစားၿပီးမွပဲ ရုန္ခ်င္းက ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ ေခ်ာင္းဟန႔္ကာ စာအုပ္ေလးကို လွမ္းယူလိုက္တယ္။
သူ သိခ်င္တယ္! ဘက္စံုသံုး လက္ေထာက္ဟယ္ကိုယ္တိုင္ recommend ေပးရတဲ့ထိ ေကာင္းတယ္ဆိုေတာ့ ဘာေတြမ်ား ပါေနလို႔လဲ!
သူ စာအုပ္ေသးေသးေလးကို ေကာက္ယူလိုက္တယ္။ အဖံုးေပၚမွာ ေရးထားတာက <<မစၥတာလင္းနဲ႔ ေဖာ္ေရြၾကည္သာစြာ♂️ေနထိုင္ႏိုင္ရန္>>
ရုန္ခ်င္း :: "........?"
ဟမ္? လက္ေထာက္ဟယ္က ဒီ♂️ကို မေတာ္တဆ ထၫ့္လိုက္မိတာလား? ဘာလား? ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာတုန္း?
သူ သိခ်င္စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပထမစာမ်က္ႏွာကို လွန္လိုက္တယ္။ ထိုစာမ်က္ႏွာမွာ မဆန႔္မၿပဲ ႀကီးမားလြန္းတဲ့ စာလံုးငါးလံုးကို ျမင္လိုက္ရတယ္။
<< အရင္လက္ဦးပါ >>
?
? ? ?
ရုန္ခ်င္း အံ့အားသင့္သြားၿပီ။ လက္ေထာက္ဟယ္ မင္းကို ဘယ္သူက လုပ္အားခေပးေနတာလဲ? မင္းက ဒယ္ဒီကို အရင္လက္ဦးဖို႔ တကယ္ႀကီး ေျပာေနတာေပါ့ေလ?
လက္ဦးၿပီး ဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲ? မင္းက ငါ့ကို အေပၚတက္ထိုင္ခိုင္းၿပီး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လႈပ္ေစခ်င္တာလား? ငါလည္း ရရင္လုပ္ခ်င္တာေပါ့ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီေသာက္က်က္သတံုးခ်ိတ္ပိတ္က ငါ့ကို လုပ္ခြင့္မေပးဘူးကြ!
ရုန္ခ်င္းက မ်က္ႏွာေသျဖင့္ ေနာက္တစ္မ်က္ႏွာသို႔ လွန္လိုက္တယ္။
ေစာနစာမ်က္ႏွာက လံုးဝအလုပ္မျဖစ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မင္းကို ဒယ္ဒီသတ္ပစ္လိုက္ၿပီ။ မင္းက ေသၿပီးသြားၿပီ။
ပထမစာမ်က္ႏွာကို ပစ္ပယ္ၿပီး ရုန္ခ်င္းက ေနာက္တစ္ရြက္ ထပ္လွန္လိုက္တယ္။
<< topနဲ႔ bottom မ်ား နားလည္ရမယ့္ တစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ိဳးေသာ စေကးမ်ား...
အႀကံျပဳခ်င္တာကေတာ့
အကယ္၍ သင္ဟာ topျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ေနာက္တစ္ရြက္သို႔ လွန္ႏိုင္ပါၿပီ။
bottomဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာသို႔ တစ္ခါတည္း လွန္ခ်လိုက္ပါ >>
ရုန္ခ်င္းလည္း အၫႊန္းအတိုင္း လွန္လိုက္ပါတယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္လံုးမွာ စာရြက္က စုစုေပါင္း၁၉ရြက္ပဲရိွတာ။
...... ¶Two Thousands Years Later ဘာညာဘာညာ¶
ရုန္ခ်င္း :: ေဘာပဲ!
________
•မားမားဇီပိုင္နဲ႔ ေတြ့ရင္ ဒယ္ဒီလည္း ေဘဘီျဖစ္သြားေတာ့တာပဲ 🌝
•bottomေလးေတြအတြက္ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာမွာ ဘာေရးထားမယ္ထင္လဲ? ဟဲဟဲ
----------