What If We Meet Again? | h.s.

~ deel 78 ~

P.O.V Chloe

Na een lange nacht en eindelijk kunnen slapen word ik wakker om 1 uur de volgende dag, ik loop de trap af naar de woonkamer. Gelukkig heb ik geen pijn meer bij mijn buik of rug en vandaag ben ik 31 weken zwanger, dus het begint dichter bij te komen. 'Hoi Chloe.' zegt Riley die op de bank tv zit te kijken, 'Hey.' zeg ik simpel en loop door naar de keuken waar ik wat te eten pak. 'Heb je nog last van de pijn?' vraagt Riley en ik schud mijn hoofd terwijl ik aan het eten ben. 'Dat is fijn.' zegt ze en kijkt rustig haar programma verder terwijl ik mijn eten sta op te eten. Tegenwoordig is het lastig om nu voor mij op te staan dus blijf ik nu liever staan, met mijn bord maak ik mijn weg naar de keuken. Maar ik zou Chloe niet zijn als er weer een klote pijn ontstaat in mijn buik. 

Door de erge pijn krimp ik in elkaar en val op de grond op mijn buik, ik hoor dat Riley schrikt en snel opstaat en me gaat helpen. De pijn word nu veel erger iedere minuut wel terwijl Riley me omhoog hijst, 'We gaan nu naar het ziekenhuis.' zegt Riley en pakt haar autosleutels al.

We stappen de auto in en tranen rollen over mijn wangen en heb het gevoel dat deze tranen voor eeuwig gaan duren. 'Het komt goed.' zegt Riley rustgevend en wrijft een keer over mijn been. 'I-ik wil H-harry n-nu g-ewoon.' snik ik, 'Lieverd ik weet het maar dat gaat nu gewoon niet, het spijt me.' zegt ze met veel spijt in dr stem. Met moeite adem ik de pijn weg totdat we bij het ziekenhuis zijn aangekomen. Riley pakt snel een rolstoel en ik ga er in zitten, we rijden gelijk door naar de verloskundige afdeling en zie mijn verloskundige al. 

'Chloe wat is er aan de hand?' vraagt de verloskundige bezorgd, ik kijk naar Riley en geef haar een knik als teken dat zij het moet vertellen. 'Ze kreeg hele erge pijn thuis, toen viel te op haar buik en met de minuut wordt de pijn heviger.' legt Riley uit. 'Oke en ik er een kans dat je water is gebroken?' vraagt ze aan mij en ik schud mijn hoofd. 'Oke we gaan het allemaal even controleren. 

Riley blijft achter en ik wordt meegenomen door de verloskundige, ik word een kamer in genomen en moet gaan liggen om de stoel/bed. De verloskundige doet wat gel op mijn buik en gaat dan met een apparaatje over mijn buik terwijl ze aandachtig naar het scherm. Haar ogen worden groot waardoor mijn hart snel begint te kloppen, zal er dan toch iets niet kloppen met de baby? 

'Chloe, de baby is wat aan de grote kant wat niet erg is alleen zie ik wel raar plekje wat het hoofd dus dat moeten we even gaan onderzoeken.' zegt de verloskundige en gebaard dat ik mag opstaan. Ik glij van de stoel/bed af en voel dat mijn broek opeens helemaal nat worden, 'Uhm ik denk dat mijn water nu wel ik gebroken.' zeg ik wijzend op de natte plek in mijn broek. 'Ja hebt gelijk dan gaan we nu naar een kamer, je gaat bevallen.' zegt de verloskundige en loopt dan met mij naar een bevallingskamer. 

Riley komt de kamer binnen en kijkt me vragend aan, 'Mijn water is gebroken dus ik ga bevallen.' leg ik uit met een flauwe glimlach. 'Ah het gaat goedkomen. Dan ga ik even snel naar huis om de spulletjes voor de baby te halen want die zijn we vergeten net mee te nemen.' zegt Riley en ik knik.

P.O.V. Riley

Ik stap in de auto en bel gelijk Harry want dat had ik beloofd om hem op de hoogte houden wanneer Chloe gaat bevallen. 'Met Harry Styles.' hoor ik een zware stem zeggen. 'Hoi Harry.' 'Oh hoi Riley wat is er aan de hand?' vraagt hij en hoor dat zijn stem een beetje bezorgd klinkt. 'Chloe had gister erge steken in haar buik, toen is ze gaan slapen want de verloskundige adviesseerde om rust te nemen. Nu kwam ze rond 1 uur beneden en kreeg je erge pijn in haar buik waardoor ze in elkaar krimpte en op de grond viel op haar buik. We zijn gelijk naar het ziekenhuis gereden, toen is haar water gebroken tijdens de controle. Ik wil je totaal niet bang maken maar ze hebben een plek gezien op het hoofdje van de baby dus dat gaan ze nu controleren.' leg ik helemaal uit. 

'Oh god, ik ben nu net weer thuis in Engeland, maar dat zal ik wel moeten komen.' zucht Harry en ik krijg het gevoel dat hij helemaal geen zin heeft om hier naartoe te komen. 'Harry je moet alleen komen als je dat wilt, ik heb je alleen gebeld omdat ik dat van je moest. Je moet weten dat Chloe net huilend in de auto zat en ze zei snikkend dat ze jou nu hier zou willen hebben, dus denk even goed na en bedenk wie er nu echt belangrijk voor je is. Het is wel je zoontje waar het hier omgaat he?!' zeg ik streng, 'Ik ga erover nadenken, ze ziet me wel verschijnen als ik besloten heb om te komen.' zegt Harry en hangt dan op, ik zucht. Waarom moeten jongens altijd zo moeilijk doen om deze momenten.