~ deel 39 ~

194 5 0
                                    

P.O.V. Chloe

Ik word wakker door een geluid wat lijkt op een wekker, ik open vermoeiend mijn ogen en pak mijn telefoon. Het 3 uur in de nacht en de wekker gaat niet af maar ik word gebeld door Harry, dit voorspeld niet veel goeds als hij zo laat belt, ik neem snel op en moet even opnieuw starten met mijn ogen kunnen openhouden en mijn gedachten erbij kunnen hebben. 

'Hey hazz, wat is er?' vraag ik volgens mij met een hele slaperige stem, ik krijg alleen geen antwoordt. Het enige wat ik hoor is hard gesnik en iemand die moeite heeft met ademen. 'Harry, he! Hoor je me?' zeg ik nu hard zodat hij het nu wel moet horen, maar ik hoor weer niets.

'HARRY!' roep ik nu door de telefoon en krijg een beetje paniek. 'HALLO!' ik besluit op te hangen en hem daarna weer terug te bellen misschien krijg ik dan wel zijn aandacht. Ik bel gelijk terug en hoor nu een kleine hoi vanaf de andere kant van de lijn. 'God Harry, ik dacht even dat je dood ging. Wat is er?' vraag ik.

'I-ik het g-gaat gewoon niet meer.' zegt hij snikkend. 'He wat gaat er niet?' vraag ik zo lief mogelijk. 'Dit gewoon al deze gedachtes die ik steeds krijg het kost me zo vreselijk veel energie. En ik krijg steeds weer paniek aanvallen en dan moet ik maar doen alsof er niets aan de hand is anders gaan de fans dingen merken.' ratel hij aan een stuk.

'Doe even rustig hazz, het komt goed.' zegt ik proberend zo gerustellend over te komen, 1 ding is zeker wanneer hij terug is van tour stuur ik hem direct naar een psycholoog. 'Wat denk je precies, hazz?' vraag ik hem.

'H-het is gewoon, ik ben nooit goed genoeg, nooit. Ik verdien het niet om zo'n luxe leven te hebben, ik ben hier niet voor gemaakt. Ik zie het even niet meer zitten.' zegt hij zuchtend. 'Hazz wat zie je niet meer zitten?' vraag ik. 'Dit, het leven. Hoe kan ik nog zo lang leven met iedere dag vreselijk veel mijn in mijn hart?' zegt hij en ik begin hele erge stress te krijgen. Hij ziet het fucking leven niet zitten, hij is gewoon depressief dat kan niet anders en ik ben er nu niet voor hem omdat ik zo nodig naar huis, wat ben ik voor een dom wicht. 

Zometeen doet hij zichzelf wat aan en kan ik hem niet tegenhouden omdat ik aan de andere kant van de wereld zit. kut kut en nog eens kut. 'Okee hazz luister naar me, ja?' 'Ja?' komt er meer vragend uit van zijn kant. 'Je gaat naar de badkamer en pakt daar een glas water, daarna ga je rustig op bed zitten en wacht je totdat ik je terug bel via videobellen, oke?' 'Oke.' Ik hang op en zet dan het licht aan van mijn slaapkamer. Morgen komt Riley dus ik hoop dat ik na deze nacht nog wel een beetje energie heb, want ik voel dat dit nog wel eens een lange nacht kan worden. 

Ik ga goed op mijn bed zitten en videobel Harry, nadat hij een paar keer is over gegaan wordt erop genomen. 'Heb je je drinken?' vraagt ik gelijk, ik zie hem knikken. 'Harry zeg nooit maar dan ook nooit meer dat je niet genoeg bent want dat ben je wel. Weetje wel hoe lief je tegen je vrienden, fans, familie en mij bent. Jij bent 1 van de liefste personen die ik ken, iedereen houd van jou hazz.' zeg ik een beetje streng.

'En je ziet het leven niet zitten is niet goed, Harry. Ik ben blij dat je me belt, maar wanneer je een paniek aanval hebt bel je me gelijk dat staat gewoon vast. En misschien zie je het nu allemaal niet zitten maar iedereen heeft wel is een kut dag en met genoeg tijd gaat het steeds beter met je, dat beloof ik.' beiindig ik mijn preek een soort van.

Na een lang gesprek tussen Harry en mij ben ik weer gaan slapen maar ik moest vroeg weer op omdat ik Riley moet ophalen van het vliegveld. Dus nu ben ik inmiddels opweg naar het vliegveld, ik heb maar weinig kunnen slapen na het gesprek. Ik moest de hele tijd denken aan Harry die zich zo kut voelt, ik zou hem nu het liefst naast me hebben en hem de hele tijd willen knuffelen als hij zich niet goed voelde. Maar ja doordat ik zo nodig naar huis moest kan dat nu niet, ik begin hem nu best wel te missen. Ik was tot een week toe nog iedere dag samen met hem maar nu is er een soort leeg gevoel, wat niet kan worden opgevuld behalve als Harry er zou zijn. 

En eerlijk bij mijn vorige 2 vriendjes dacht ik niet echt aan een toekomst het hen maar met Harry zou ik later het liefst trouwen en kinderen mee hebben. Hopelijk komt er nooit een einde aan deze relatie, ik heb gewoon een gevoel dat hij mijn soulmate is weetje. 

What If We Meet Again? | h.s.Where stories live. Discover now