Od ostatnich wydarzeń minął miesiąc. Imai i Masaru pogodzili się ze śmiercią matki i starają się żyć normalnie. Czarnowłosa właśnie szła ulicami Kirigakure, patrząc w niebo. Zastanawiała się czy to właśnie tam jest jej matka. Dziewczyna była tak zamyślona, że nawet nie zauważyła że zaraz na kogoś wpadnie. No i właśnie na tego kogoś wpadła. - P-przepraszam!- rzuciła, orientując się że ona i osoba na którą wpadła wylądowali na chodniku, tylko po przeciwnych stronach. - Nic się nie stało!- odparł chłopak, po czym wstał i podał rękę Imai, aby pomóc jej wstać. Imai skorzystała z pomocy i otrzepała się z kurzu, gdy tylko wstała. Chłopak już miał coś powiedzieć, gdy podbiegł do nich Kagura. - Imai-san, widziałem że na kogoś wpadłaś!- powiedział z troską różowooki - Nic ci nie jest? - Nie, nic.- odparła Imai z uśmiechem. - Ty jesteś Kagura Karatachi?- spytał nowo poznany chłopak - Tak, a o co chodzi?- odparł Kagura - Wreszcie cię znalazłem!- wykrzyknął uradowany - Jestem Yura Karatachi! Jesteśmy dalekimi kuzynami! Kagura spojrzał na Yure jak na wariata. Trudno mu się dziwić, całe życie myślał że nikt z jego rodziny nie żyje, a niedawno zamieszkał ze swoim dziadkiem, i jeszcze przychodzi ten koleś i twierdzi że są kuzynami. - W takim razie miło poznać.- powiedział Kagura, lekko się uśmiechając. - Kagura-kun, a ty nie powinieneś być w pracy?- spytała Imai, spoglądając na przyjaciela. - Za dobre sprawowanie dostałem dłuższą przerwę i wracam do pracy za 10 minut.- odparł Kagura - A teraz po prostu chciałem się z tobą zobaczyć. - To miłe!- uśmiechnęła się Imai - A za ile kończysz? - Jeszcze 4 godziny.- Kagura również się uśmiechnął i przytulił przyjaciółkę - Muszę już iść, do zobaczenia potem! Powiedziawszy to, puścił ją i pobiegł do biura. - Pa!- zawołała Imai, machając mu na pożegnanie. Natomiast Yura przyglądał się temu z zaciekawieniem. - Ej, Imai.- zaczął - Czy ty i Kagura jesteście parą? - N-nie!- odparła Imai, lekko się rumieniąc. - Oh rozumiem.- rzucił Yura - A może dasz się zaprosić na dango? Imai się chwilę zastanowiła. W sumie i tak nie ma co robić. - No niech będzie.- zgodziła się czarnowłosa. Yura uśmiechnął się zwycięsko. - No to chodźmy!- powiedział, po czym złapał ją za nadgarstek i poszli w stronę najbliższego baru z dango.
______________________________
Pju! Pju! Pju! Zastrzelcie mnie!
Nie no, żart, jeszcze mnie nie zastrzelajcie za długość rozdziału, wiem że krótki, ale NIE MOGĘ SIĘ DOCZEKAĆ JEDNEGO Z NAJBLIŻSZYCH ROZDZIAŁÓW!!!
Ale no, żebyście sie nie czuli poszkodowani, to łapajta arta!
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
