Hazan, iç içe olduğu tüm sorunlarını büyük bir savaşla görmezden gelerek hayatını sıradan bir mahallede devam ettirmeye çalışan genç bir kızdır. Bu deli dolu, cesur ve komik genç kız beklenmedik bir şekilde, daha önce hiç göremediği karşı komşusu Yü...
1-2-3 ve 4. Bölümler düzenlenip buraya toplanmıştır bilginiz olsun ❤
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
💎
Başlangıçlar zordur. Hep.
Son zamanlarda kafamın karışık olması beni hayat akışında zorluyordu. Bir şeyleri düzeltmeye çalışırken sanırım görmezden geldiğim olayları, tabirleri, fiilleri ve özlemi özele indiren anları bir bir yitiriyordum. Ne zamandır kendimi olayların dışında tutup bir başıma hayata karışıyordum ki? Aslında sanmıyordum, farkında değildim ama sanırım çok olmuş. Hatta o kadar çok olmuş ki buna alışmış ve yalnızlığı benimseyerek kendimi bu konuda yadırgamamaya başlamışım. Sanki doğrusu buydu, insan kendi olurken fikrini ve zikrini bir başına yaşayıp özgürlüğü sadelikte buluyordu.
Annem bugün onu eskiye nazaran daha az aradığımı söyleyip kendi konforuna uygun bir sitemde bulunmuştu. Zaten beni epeydir görmemiş, ben de hiç benim annem beni özlüyordur dememişim; desem de bunu ona ifade edememişim. Oysa her gece başımı yastıya koyduğun an herkesi bir bir düşünüp kafamın içinde olaylarla yoğuran, hatta inanması güçtür ama geleceğe dair umutla şekillendiren bendim.
Düşük omuzlarımdan kayan ceketi yerine tekrar savururken düşünceli ve haliyle keyifsiz bakışlarımı akşamın hoş esintisinde gezdiriyordum. Hava kararalı epey olmuş, sessizliği boğulu kahkaha sesleri yatağa geçmiş ve hayrettir ki bu defa sokakta ben dahil birkaç gencin dışında kimseler yoktu.
Aklım tüm bu olanlardayken ilerlemek zordu, bir tarafım bu şehre çakılıydı başka bir yaşamın var oluşu içime damlar mı sanmam. Başka bir mahalle, farklı kültürler, daha evvel rastladığım esnaflar diye diye en ince ayrıntıyı adımlarıma dahil etmiş sayıyordum. Olmuyordu, olmazdı benim kendi hayatım bunun çok aksi yönünde, yelkovanın akrebi kovaladığı bir zaman dilimindeydi. Annem inatla gel dese de o şehre gidemezdim, bunu kendi içimde olurlu kılamam mümkün olmayan, boğucu bir karabasandı.
Sonunda adımlarım hislerimi geçti ve sokak direğinin dibinde beliren suretin bana seslenmesiyle hafif gülümsedim. "İyi geceler Hazan." Bu mahallede büyüdüğüm için girişken halim sayesinde ya hemen hemen herkesi ben tanıyordum ya da onlar adımı sürekli duyuyorlardı.
Geri çekilmeden ona ilerlerken yüzü dikkatli bakışlarım eşliğinde belirginleşti, ortak alanda bulunduğumuz aydınlanmayla da dudağımın kenarı hafif kıvrıldı. "İyi sabahlar Sabri Abi." Gün birkaç saate ayardı ve ben onun alt sokaktaki depoda az ilerideki bakkaldan aldığı bira şişeleri eşliğinde güneşi bekleyeceğini biliyordum.
Genel hali böyleydi, geçmiş bir ana henüz mahkum değilken nihayetinde ben de bunu birçok kez başkalarıyla birlikte yapmıştım. Hiç unutmuyordum, karanın karıştığı ve grinin bulandığı hem en karanlık hem de en şahane zamanlarımdı. O sıralar bazen Sabri Abi' de orada olurdu ben ise Ayça' yla baş başa kaldığımız anlar hariç mütemadiyen izleyen taraftım.
