Exclusively yours

Chapter 25

Doon ako kila Taylor nagpalipas ng gabi. Laking pasasalamat ko dahil tinanggap niya ako nang hindi nagtatanong ng kung ano ano sa akin. Hindi ko kasi alam kung paano sasagutin ang mga iyon at ayokong sagutin.

Pero mas hindi ko kayang harapin si Nikko nung gabi na iyon.

My heart never stops to pound very fast. Every beat seems like shouting his name.

Gusto kong maiyak, bakit ba nangyayari sa akin ito? Gulong-gulo na ako. Bakit ba lagi na lang ako pinahihirapan? Hindi pa ba sapat ang pagkamiserable ko noon.

Si Lukas ang mahal mo, si Lukas lang! Ano ba ang nangyayari sa akin.

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang numero ni Lukas na tumatawag sa akin. Agad ko naman itong sinagot.

"Hello Eris."

Shit.

I expect na titibok ng mabilis ang puso ko dahil naririnig ko yung boses niya, na baka maiyak ako But no, Kahit gustuhin ko man na pabilisin ang tibok ng puso ko, hindi ko na magawa.

Parang normal lang ang lahat, tibok ng puso ko. Ni hindi man lang ako nakakaramdam ng kirot at panghihinayang

"Eris?"

"Oh ,Hi Lukas." Pinilit kong patatagin ang boses ko. Para akong maiiyak,

"Napatawag ka." Napapikit ako at pinipigilan ang pagtulo ng mga luha ko.Ayokong mahalata niya.

"Pinapatanong sa akin ni Anikka, kung gusto mo na maging ninang ni Jessie. Payag ka?"

"Su-sure."

"Thank you Eris, magiging masaya si Anikka dito. Thank you thank you."

Agad kong binaba yung telepono. I know that Lukas is happy with Anikka at tila natanggap ko iyon ng buong puso.

Napabuntong hininga ako, wala na talagang epekto si Lukas sa akin.

Gusto kong umiyak dahil iniinis ako sa sarili ko, dahil ayokong aminin, ayokong itatak sa sistema ko na si Nikko na.

Ano ba kasi ang ginawa sa akin ng baliw na yun!

Natauhan ako nang may marinig ako na katok. Agad kong pinunasan ang luha ko at nagtalukbong ng kumot. Ayokong makita niya na umiiyak ako dahil dito.

"Good morning to my most denial friend." Hindi ko siya kinibo at nagpatuloy sa pagpapanggap na tulog ako. Malamang ay kukulitin na niya ako kung bakit ako biglang nakitulog sa kanya.

"Eris I can hear your snotty nose, I know you are crying out there." Tapos agad niyang hinila yung kumot.

"Aww, baby Eris is crying, why baby, you can tell it to me." Taylor said, mimicking her voice like a mother.

"Stop it Taylor." I just look away, then she give me a very serious look she even raise her brow at me.

"You are just scared my dear friend."

"Maybe because I dont want to be miserable again. Love really hurts T. Ayoko, ayoko."

"Yeah, but now, you've change since--"

"Feel like I am miserable now. I am so confused what I am feeling right now."

"I knew it E! I knew it and my instincts are meant to be true." Tumalon talon pa siya na tila nanalo siya sa isang laro.

I just look at her.

"Why dont you just admit it! Wala namang mawawala sa'yo. Trust me if you do that, makakahinga ka na ng maluwag." Napatitig ako kay Taylor, pataga-tagalog na. Tila nakalimutan ko na yung pagkagulat ko dahil marunong na siyang magtagalog.