Exclusively yours

Chapter 27

I woke up with the warmth of his arms, napangiti ako. Hindi pa rin niya ako binibitawan a. Nothing happened between us last night, we just cuddle and cuddle.

And I think that was my best night ever. Sobra sobra niya ako napasaya. I can't describe that feeling, nag-uumapaw sa emosyon nun, pakiramdam ko para akong sasabog sa nararamdaman ko.

"Yeah, maybe I dont know everything. Just don't kill yourself because I'm willing to end the burden that you feel.

Hindi ko mapigilan na mapangiti nang maalala ko yung sinabi niya sa akin nung muntik na akong magpakamatay. He did not fail to do it, nawala ang lahat ng sakit na naramdaman ko ngayon, dahil ang saya saya ko ngayon.

That happiness na ang tagal tagal kong gustong maranasan, binigay niya sa akin, sobra sobra pa. I hope sana hindi na matapos ito.

Kung magstargazing ulit kami at nakakita ulit kami ng shooting star, I will wish na siya na lang ang maging last ko. Dahil hindi niya ako napasaya, alam kong mahal ako ng lalaking ito. Ramdam na ramdam ko iyon, kahit hindi niya sabihin sa akin, kitang-kita ko iyon sa mga kilos niya.

Sapat na siguro lahat ng sakit na naranasan ko noon para hindi na bawiin sa akin lahat ng meron ako ngayon, si Nikko.

Hindi ko mapigilan na tumingin sa maamo niyang mukha, tulog na tulog pa kasi siya. Alas-tres na kasi kami natulog nun.

Hay nako mahal na mahal ko na talaga itong lalaking ito. He make happiness in life so possible to me. Akala ko kasi habangbuhay na ako magiging malungkot.

"Masyado ka bang nagagwapuhan sa akin." Nagulat ako dahil bigla siyang nagsalita, agad din siyang ngumisi sa akin.Agad akong nag-iwas ng tingin at tumalikod sa kanya.

"Di a." I know that he's smiling again, then I feel his arms hugging me from behind.

"Good morning Eris, I love you." Bulong niya malapit sa tenga ko, it shivers me to much.

"I love you too." I said nung humarap na ako sa kanya without breaking his hugs.

" I can't believe this is happening Eris, napakasaya ko." Aniya tapos ay hinalikan niya pa yung buhok ko, naramdaman ko na inaamoy-amoy rin niya iyon.

"Ako rin masaya rin ako." Sobra pa sa sobra.

Bumitiw siya sa pagkakayakap sa akin at hinawakan niya yung mga kamay ko, napakahigpit noon, pakiramdam ko ayaw na niya itong bitawan.

"Salamat Eris at pinagbigyan mo ako ng pagkakataon na mahalin ka." Hinalikan niya yung likod ng mga palad ko, napangiti naman ako sa ginawa niya. Dinadaga na naman yung puso ko. Sobra na talaga yung epekto niya sa akin, di ko mapigilan.

"Hinding-hindi ko sasayangin itong chance na binigay mo sa akin." Nakatingin lang ako sa kanya, especially to his eyes, I can see how sincere he is, para ngang ang tagal niyang hiniling ito e.

"Pangako, hindi kita hahayaan na maging malungkot." Dagdag pa niya habang inayos niya yung nakaharang na buhok sa mukha ko at inipit iyon sa likod ng tenga ko.

"At Eris sisiguraduhin ko na hindi mo maiisipang magpakamatay"

"Nikko!" Nahampas ko siya bigla sa balikat niya. Hindi ko alam kung matatawa ako o maiinis, pati ba naman iyon ay naalala pa rin niya.

Pero tama siya hindi ko na rin iisipin na mamamatay pa. He gave me reasons to live. Actually siya lang sapat na.

"Joke lang mahal ko, ikaw naman."

He just hugged me again so tight, I can really feel his heartbeat. Napakasarap sa pakiramdam ng ganito.

Nagulat na lang ako nang bigla niya akong binuhat.