Exclusively yours

Chapter 8

Napapikit na lang ako sa mga pangyayari, wala na akong magagaw, babagsak pa rin ako. Naramdaman ko na may mga braso na sumalo sa akin. Dahan dahan akong napamulat, unang nahagip ng paningin ko ang kanyang mga mata.

Those hazel brown eyes...

This boy has also a beautiful pair of eyes like Lukas, his thick eyelashes, but hindi tulad nung kay Lukas, mahaba na pababa ang kanyang mga pilikmata..

Kung tutuusin ay mas maganda pa rin ang mga mata ni Lukas sa kanya.

Pero, para naman akong sira,napako na ang aking mga titig sa mga mata. Hindi ko maialis ang tingin doon, parang inuudyok ako na mas titigan pa iyon at masdan ang ganda ng kanyang mga mata.

Why just I cant help to stare to that perfect pair of brown eyes. Balewala na kung siya pa ang kinaiinisan ko ngayon.

I just cant resist.. Di ko na kayang mag-iwas ng tingin, gusto ko pang titigan iyon ng mabuti. Napakaganda talaga. There is an urge that I should find something in his eyes, look more

At tila may mga kumikinang doon sa bawat pa titig ko sa kanyang mga mata.

Masyadong nakakabighani. Oo

Iniwas ang tingin ko sa kanyang mga mata at inilipat sa kanyang nakabukang bibig.

Manipis ito at mapula, tila napakasarap halikan. Ano kayang pakiramdam kung magdikit ang labi ko sa kanya?

Eris! Tigilan mo nga ang pagpapantasya mo! Hindi mo dapat pagpantasyahan ang tao na ito.

"Oh you two are so sweet. What a beautiful couple."

Agad akong natauhan, bakit hinayaan ko ang sarili ko na ganito? Imbis na umalis ako sa mga bisig niya, pinagpapatasyahan ko pa? Hindi ko ba muna inisip na maaring mabigatan at mangawit siya sa akin. Tapos itong mga tao rito, mukhang kanina pa sila nakamasid sa amin, nakakahiya! Masyado ba akong nadala at hindi ko man lang napansin na napapaligiran na nila kami.

Tila gusto kong takpan yung mukha ko sa sobrang kahihiyan.

Tapos muntik pa akong madulas dahil sa biglaang pagtayo, pero nasalo niya ako.

Infairness, he is a very very good catcher.

Iniwas ko muli ang pagtitig sa kanya, doon ako sa may ibaba tumingin.

Napansin ko, may bato pala na nakatapat sa may ulo ko. Paano kung hindi niya ako nasalo, baka may malaking bukol ako sa ulo, or magkaroon ng mga complication sa ulo

I sigh

"Thanks!" Sabi ko.

"Your'e very welcome Eris." Aniya at tinulungan akong nakatayo.

"I was supposed to wake you up, kaso ang sarap pa ng tulog mo. Kaya nagstay lang ako sa kwarto,kahit inaaya ako nila Taylor, para may kasama ka.Then may narinig ako na lumbas, inisip ko na ikaw yun kaya sumunod ako."

Tanging tango lang ang dami niyang sinabi, pero bakit di ko man lang binuksan yung mga pintuan. Hindi ko man lang naisip, siguro dahil ma rin sa sobrang tahimik na paligid o sadyang lutang lang ako tuwing nagigising sa umaga.

Bigla ko na naman naalala yung nangyari kanina. Hindi ako makapaniwala para akong sira na nakatitig sa kanya, Hipnotismo ang kanyang mga mata, dahil nakakahalina iyon. Ewan ko ba! Basta ganun ang nangyari sa akin. Nakakabaliw! Hindi dapat nangyayari sa akin iyon. Para tuloy akong masyadong nabibighani sa baliw na yun! Tss!

Kakainis kasi bat ang ganda ganda ng mga mata niya! Pati na rin ng mga labi niya!

"Eris!"

"Ay peste!"

"Mukha ba talaga akong peste sa paningin mo?" Sabi niya na tila ba may hinanakit. Oo peste ka talaga! Pero hindi ka naman talaga mukhang peste physically e.

Umiling ako.

"No, nagulat lang ako."

Tumango-tango lamang siya.

"Mukhang ang lalim ng iniisip mo ah."

"Ha? Hindi a!" Depensa ko, ayoko naman ipakita na naapektuhan ako kanina sa kanya.

"Ganun ba, bakit iba na ang dinadaanan mo? Dito oh." Ramdam ko ang pamumula ng aking mga pisngi,Napagtanto ko nga na mali nga ako ng tinatahak. Nakakahiya! Mukha pa akong lutang ngayon.

Maya maya ay ngumisi pa ang loko at nauna sa paglalakad.

Pero ano rin kaya ang reaksyon niya na napatitig ako sa kanya, sana huwag naman niya bigyan ng malisya iyon. Kahit halata sa mga ngisi niya na tila alam niya ang nasa isipan ko.

Basta ipapamukha ko na lamang na aksidente lamang iyon.

Napailing ako.

Eris! Hayaan mo na nga iyon mas nahahalata ka kapag ganyan e!

Pagpasok naman sa loob, sumalubong ang magdududang titig ni Taylor.

"You two are the last, did you do something."

"No! No! Taylor, You're wrong."

"Oh dont be shy dear, I understand that you already did it in the middle of the forest, Is it good?"

Nanlaki ang aking mga mata. Excuse me! Wala talagang kaming ginagawa na milagro!

"What kind of question if that Taylor, we are just talking."

"Nah! Whatever Eris! Your'e blooming."

I cursed, what does she thinking! That girl I cant believe her. Hindi naman siya dating ganyan nung kami pa ni Lukas, lagi siyang against pag magkasama kami, ngayon halos ipagduldulan niya ako kay Nikko, kahit hindi naman kami. Saka ngayon lang niya nakita yung tao.

Hay buhay...bakit puno ng kabaliwan ang mundong ito. Kahit itong gusto ng mamatay ayaw pang kitlin, samantala yung mga gustong mabuhay, siya pang nauuna. Diba?

Nilayasan ko na lang siya doon at nagpunta doon sa may veranda.

"Eris"

"Ay tipaklong mo malaki!" Bulalas ko sa sobrang gulat, di ko naman akalain na may tao na pala sa sobrang tahimik ng paligid.

Sa aking pagharap ay isang nakangiting si Nikko ang bumungad sa akin na may hawak ng baked mac and cheese.

Why does he always smile? Tila wala siyang problema, hmm buti pa siya. Me? Ewan ko kung kailan makakangiti ng totoo.

"Ano yan." Sabi ko.

Ayan na naman ngumiti na naman siya. Hay nako! Para kang baliw.

"Sabi ni Taylor favorite mo yang mga yan na breakfast kaya ginawan kita. Alam ko kasi na gutom ka."

Agad kong sinungaban yung pakain, Oo nga pala, gutom ako.Halos nalimutan ko kanina a! Hindi ko na rin naman mapipigilan ang sarili dahil kumakalam na ang aking sikmura.

Nagtanong pa talaga siya kay Taylor tungko dito huh? Tsk! Siya na.

Halos makalahati ko na yung pagkain, pero siya, wala pang ginagalaw sa mga iyon, nakatingin lamang siya sa akin at nakangiti.

"Di ka kakain?" I asked.

"No need."

"Why? Alam ko gutom ka rin." Inabot ko sa kanya yung baked mac at cheese. Nakakailang kasi habang kumakain ka nakatitig lang siya, pero tinanggihan niya pa rin.

Kinuha ko ang plato saka ko iniligay ng baked mac and cheese sa kanya, pero pinasa niya uli sa akin.

"Ginawa ko para sayo yan."

Ibibigay ko pa sana yung plato sa kanya pero napahinto ako.

Mukha yatang masyado akong concern sa kanya? Ano bang nangyayari? Ipinatong ko na lang yung pagkain sa tabi ko. Kung ayaw niyang kumain edi huwag! Hindi ko siya pipigilan!

"Eris, titigan lang kita ok na ko." Napahinto ako sa sinabi niyang iyon.

Ha?

.....................

Ok boom panot XD