[ 🌿 𝒁𝒂𝒘𝒈𝒚𝒊 🌿]
ေဘးနားသို႔ လက္လွမ္းလိုက္ေသာအခါ ထိေတြ႕ခ်င္ေသာအရာကိုမထိရ။တစ္ညလံုးဖတ္၍အိပ္စက္ခဲ့ေသာအရာကို မေတြ႕ရ၍အာဏာအိပ္ေနရာမွ ငုတ္တုတ္ထထိုက္လိုကိသည္။
ေဘးနားတြင္မင္းဆက္ရွိမေနဘဲ ေနရာအလြတ္သာရွိသည္။အာဏာ ေဘးတြင္ရွိေသာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ဝင္လာလိုက္သည္။ ေက်ာခိုင္းကာမ်က္နွာသစ္ေနေသာမင္းဆက္ေၾကာင့္ သူၿပံဳးလိုက္သည္။
မွန္ကိုၾကည့္ကာအဝင္တံခါးဝမွအာဏာကို ေက်ာခိုင္းကာမ်က္နွာသစ္ေနသာမင္းဆက္ကိုအာဏာ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ေခါင္းငံု႔ကာ ေရနွင့္မ်က္နွာသစ္ေန၍ မ်က္နွာကိုမျမင္ရေသးေပ။
အာဏာလဲမင္းဆက္၏ေနာက္တြင္ရပ္ကာေစာင့္ေနလိုက္သည္။
"အေစာႀကီးနိုးေနတာလား"
ခပ္ၾသၾသအသံၾကားရ၍အာဏာမ်က္ေမွာင္ျကဳတ္သြားရသည္။ မင္းဆက္၏အသံမဟုတ္၍အာဏာေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ဘယ္သူမွရွိမေန။အာဏာအနည္းငယ္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားၿပီးမင္းဆက္ဆီကိုျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါမင္းဆက္ကရွိမေန။
အာဏာလန္႔သြားရသည္။ ေဘးပတ္လည္ကိုေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ထူးျခားတာမရွိ။ ေစာနကမွန္ေရွ႕ကေဘစင္တြင္လည္းမင္းဆက္ကရွိမေနေပ။
အျပင္ထြက္ရင္လဲ အာဏာကိုေက်ာ္၍သြားရမွာျဖစ္သည္။အာဏာရပ္ေနေသာ ထြက္ေပါက္တံခါးမွျဖတ္သြားမွရမည္ျဖစ္သည္။
အာဏာ ရုတ္တရက္ဆန္သြားေသာအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ လန္႔သြားသည္။ထို႔ေနာက္ ေဘစင္ေဘးနားကိုသြားၿပီး အိမ္သာတံခါးကိုဖြင့္ၾကည့္ေတာ့လဲမင္းဆက္ကိုမေတြ႕ရ။
အာဏာ ရင္ေတြပူကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ လမ္းေလ်ာက္ေနရင္း ေျခေထာက္မွကပ္စီးစီးခံစားခ်က္ေၾကာင့္ငံု႔ၾကည့္မိေတာ့ နီရဲေနေသာေသြးမ်ား။
အာဏာလန္႔သြားၿပီး ထိုေသြးမ်ားစီးဆင္းရာေနရာကို တုန္လႈပ္စြာသြားမိသည္။
ခုတင္ေဘးတြင္ ငုတ္တုပ္ထိုင္ေနေသာမင္းဆက္။ခုတင္ကိုေက်ာမွီကာ ၾကမ္းျပင္တြင္ေျခဆင္းကာ ထိုင္ေနသည္။
မင္းဆက္ထိုင္ေနေသာေနရာမွ ေသြးမ်ားအိုင္ေန၍ အာဏာအျမန္အနားကိုသြားၾကည့္မိသည္။မ်က္လံုးမွိတ္ကာ ထိုင္ေနေသာမင္းဆက္က ဗိုက္ကိုလက္နွင့္ဖိထားသည္။လက္ၾကားထဲမွေသြးမ်ာထြက္ေန၍ အာဏာ မင္းဆက္၏ေရွ႕တြင္ဒူးေထာက္ကာထိုင္ခ်လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္တုန္လႈပ္စြာနွင့္ ၿငိမ္သက္ေနေသာမင္းဆက္၏ လက္ကိုဖယ္ၾကည့္လိုက္သည္။လက္သည္အလြန္ေအးစက္ေနၿပီးလံုးဝဖယ္မရေပ။
အာဏာ ထိတ္လန္႔စြာနွင့္ မင္းဆက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ မ်က္လံုးအိမ္သည္တည္ၿငိမ္စြာပင္။
ရုတ္တရက္ထိုမ်က္လံုးအိမ္သည္အျဖဴေရာင္ေျပာင္းသြားၿပီးအနီေရာင္ေသြးမ်ားစီးက်လာသည္။ ပါးစပ္ဟလိုက္ေသာအခါ ခံတြင္းမွေသြးမ်ားဒလေဟာစီးဆင္းလာသည္။
အာဏာ ေအာ္ေခၚလိုက္သည္။
"ကိုကို!!"
အသိစိတ္ျပန္ဝင္လာေသာအခါ သူခုတင္ေပၚတြင္ထိုင္ေနသည္။ ေစာင္ကိုၿခံဳထားလ်က္ပင္။သူအိမ္မက္ဆိုတာကိုနားလည္သြားသည္။
ေဘးနားကိုၾကည့္ေတာ့ မင္းဆက္ကရွိမေန။ အလြန္ထိတ္လန္႔ကာခုတင္ေပၚမွအာဏာ အျမန္ေျပးဆင္းလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ေရခ်ဳိးခန္းထဲသို႔သူေျပးဝင္လာခဲ့သည္။၊
ေက်ာခိုင္းကာမ်က္နွာသစ္ေနေသာမင္းဆက္ေၾကာင့္ သူထိတ္လန္႔သြားသည္။
"ကိုကို!"
"ဟင္"
မင္းဆက္ကမ်က္နွာသစ္ေနရင္း ေနာက္ကိုလွည့္လာသည္။ အာဏာကိုျမင္ေတာ့ ေဘးနားမွာတင္ထားေသာတဘက္ကိုယူ မ်က္နွာသုတ္လိုက္သည္။
"ဘာလို႔လဲအာဏာ အင့္!"
သူ႔ကိုေျပးဖက္လိုက္ေသာအာဏာေၾကာင့္ မင္းဆက္အံ့ၾသသြားသည္။သူ႔ကိုက်စ္ေနေအာင္ဖက္ထားေသာ အာဏာေၾကာင့္ေမးလိုက္သည္။
"ဘာလို႔လဲ "
"ကိုကိုဘယ္သြားေနတာလဲ"
"မ်က္နွာသစ္ေနတာေလ.... ဘာလို႔လဲ အိမ္မက္ဆိုးမက္လို႔လား"
မင္းဆက္က အာဏာကိုအနည္းငယ္ခြာကာေမးသည္။ အာဏာလဲ အလိုက္တသင့္ ခြာေပးလိုက္သည္။
"အင္း "
မင္းဆက္ကေျပာသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး... အိပ္ရာအေျပာင္းလဲေၾကာင့္ပါ....မ်က္နွာသစ္ေလ... ၿပီးရင္ မနက္စာစားဖို႔ျပင္ရဦးမယ္"
"ကိုကို"
"အင္း ေျပာေလ"
အာဏာက မင္းဆက္ကိုၾကည့္ကာဆိုသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တုန္းပဲ"
သူ႔မ်က္လံုးထဲတြင္ ေသြးမ်ားေပက်ံေနေသာမင္းဆက္ကိုသာျမင္ေနသည္။
"ကြၽန္ေတာ္အရမ္းထီးက်န္တယ္ "
အာဏာကမင္းဆက္ကိုေၾကကြဲစြာၾကည့္ကာဆိုသည္။မင္းဆက္ ၿပံဳးၿပီး အာဏာ၏လက္ကိုကိုင္လိုက္သည္။
"အိမ္မက္ဆိုးေၾကာင့္လား... အထီးက်န္စရာမလိုဘူးေလ... ငါရွိတယ္ေလ"
အာဏာတိုးတိုးေလးေမးသည္။
"ကိုကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးကထြက္မသြားဘူးမို႔လား"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ အာဏာ "
"မသိဘူးကိုကို... ကြၽန္ေတာ္အိပ္ရာနိုးတုန္း ကိုကိုေဘးမွာမရွိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အဆင္မေျပဘူး ...အဲ့လိုမ်ိဳးႀကီး အိမ္ၿကီးထဲမွာကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲအၾကားႀကီးေနဖူးသလိုပဲ... အနားမွာဘယ္သူမွမရွိဘဲနဲ႔"
အနည္းငယ္ ပံုမွန္မဟုတ္ေသာ အာဏာေၾကာင့္ မင္းဆက္သက္ျပင္းခ်ကာ အာဏာကိုျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္။
"ငါရွိတယ္ေလ ... ကိုကိုရွိတယ္အာဏာ...ဘာမွစိုးရိမ္စရာမရွိဘူး"
"ကိုကို"
"အင္း ေျပာေလ"
"ငယ္ငယ္ကကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တဲ့အခါ အိမ္မက္ဆိုးမက္တဲ့အခါ ကိုကိုကနွစ္သိမ့္ေပးေနၾကေလ"
"အင္းေလ "
"အခုေရာ အဲ့လိုလုပ္မေပးခ်င္ဘူးလား"
အာဏာေျပာသည္ကို မင္းဆက္ကရယ္သည္။
"အဲ့တာငယ္ငယ္ကေလကြာ "
"မရဘူးေလ... ခုလဲငယ္ငယ္ပဲရွိေသးတာကို"
အာဏာက မင္းဆက္ကိုၾကည့္ကာ ခြၽဲ၍ေျပာေနသည္။ မင္းဆက္ သူ႔ကိုခြၽဲၿပီးေျပာေနေသာ အာဏာေၾကာင့္အူယားလာသည္။
"ေတာ္စမ္းကြာ ... ရံုးပတီသီးအသံနဲ႔... ကဲ လာ ေရွ႕ကို"
"ဟုတ္"
အာဏာလည္း မင္းဆက္၏ေရွ႕တည့္တည့္သို႔ေသခ်ာရပ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ တန္းတူျဖစ္ေနေသာအရပ္ေၾကာင့္ မင္းဆက္အနည္းငယ္ေတာ့ ေျခဖ်ားမသိမသာေထာက္လ္ုက္ရသည္။
ငံု႔ေပးေနေသာအာဏာ၏နဖူးကိုညင္သာစြာငံု႔နမ္းလိုက္သည္။အာဏာ သူ႔ကိုနမ္းေနေသာမင္းဆက္၏ခါးကို ဖြဖြေလးဖက္ထားလိုက္သည္။
=================
"ၿပီးၿပီလား"
မင္းဆက္ကခုတင္ေပၚတြင္ထိုင္ကာ ေမးလိုက္သည္။ထိုအခါ အဝတ္အစားလဲေနေသာ အာဏာကေခါင္းညိတ္သည္။ အေပၚထပ္အနက္ေရာင္အက်ီၤလက္ရွည္ကိုဝတ္ကာအာဏာကေျဖသည္။
"ၿပီးၿပီ.... သြားမယ္ေလ"
"ok"
ထို႔ေနာက္၂ေယာက္သား အခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့သည္။အိမ္တံခါးပိတ္ကာ ၿခံျပင္သို႔ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ အာဏာကေမးသည္။
"ေျခလ်င္သြားမွာလားကိုကို"
မင္းဆက္ကေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
"အြန္း ဒီနားေလးမွာေဈးေသးေသးေလးရွိတယ္တဲ့ .... သြားၾကည့္ရေအာင္ေလ"
"ကိုကိုက ဘယ္လိုသိတလဲ"
"ရွင္းခန္႔ေျပာတာ"
"ဟုတ္ၿပီေလ"
၂ေယာက္သား ကားကိုထားခဲ့ကာ ေဈးသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။လမ္းအနည္းငယ္ေတာ့ေလ်ာက္ရသည္။တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး လူသြားလူလာနည္းသည္။
တျဖည္းျဖည္းေလ်ာက္ရင္းနွင့္ ေဈးဟုထင္ရေသာ ေနရာသို႔ေရာက္လာသည္။ ဆိုင္အနည္းငယ္သာရွိၿပီး အသားငါးမ်ားေရာင္းေနၾကသည္။သန္႔ရွင္းလက္ဆက္ေသာ အသားမ်ားႏွင့္ အသီးအ႐ြက္မ်ားကိုေတြ႕ရသည္။၊
အာဏာတစ္ဖက္ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ မုန္႔ဆိုင္တစ္ဆိုင္။
"ကိုကို"
"ေျပာေလ "
"ဟိုမွာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္... သြားၾကည့္ရေအာင္"
မင္းဆက္လဲ အာဏာျပသည့္ေနရာကိုၾကည့္လိုက္သည္။ေသေသသပ္သပ္ရွိေသာဆိုင္ေလးေၾကာင့္ ၂ေယာင္သား ထိုဆိုင္သို႔သြားလိုက္သည္။
ဆိုင္ထဲဝင္လာၿပီးေတာ့ စာပြဲဝိုင္းတြင္ထိုင္လိုက္သည္။ မီႏူးကပ္ကိုၾကည့္လိုက္ေသာအခါ မ်ားမ်ားစားစားသိပ္မရွိ။ မင္းဆက္လဲ အဆင္ေျပတဲ့ အရာကိုသာမွာလိုက္သည္။
"အေဒၚႀကီး ... ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ရွမ္းေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲေပး"
အာဏာကပါေျပာသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ေရာပဲ"
"၂ပြဲေပးပါ"
"ဟုတ္ၿပီ"
မင္းဆက္နဲ႔အာဏာလဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ၿပီး ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ဆိုင္အျပင္အဆင္ကိုၾကည့္ကာ အာဏာကေျပာသည္။
"ဆိုင္ကမဆိုးပါဘူးကိုကို... ျပန္ရင္ကြၽန္ေတာ္တို႔ေဈးဝယ္ၿပီးျပန္ၾကမယ္ေလ"
မင္းဆက္ကေခါင္းညိတ္ၿပီးေထာက္ခံေလသည္။
"အင္း.. ျဖစ္တယ္ေလ"
မင္းဆက္တို႔လဲမွာထားသည္ကိုလာပို႔သည့္အထိေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ထိုစဥ္ သူတို႔၏အေနာက္မွအသံကိုၾကားလိုက္ရူည္။
"ဟဲ့ ဟိုတာအိမ္ငွားေတြမို႔လား"
အေနာက္အသံၾကားလိုက္ရ၍ မင္းဆက္နားစြင့္ေနလိုက္သည္။အာဏာကလဲ မသိမသာနွင့္နားစြင့္ေနသည္။
"ေအးေလ ... မေန႔တည္းကေျပာင္းလာတာ"
"ဟုတ္လား... ဒီတစ္ခါထူးဆန္းတယ္ေနာ္"
"ေအး ဟုတ္တယ္... ခါတိုင္းဆို၁ညနဲ႔ၿပီးၿပီပဲ
... ေနာက္ေန႔မေတြရေတာ့ဘူး... သူတို႔ကေတာ့ အျပင္ေတာင္ထြက္လာေသးတယ္"
"အဲ့ဆိုဘာလဲ.... သရဲမေျခာက္ေတာ့တာလား"
"မျဖစ္နိုင္ဘူးေနာ္ .... ငါညက ၂နာရီေလာက္ႀကီးနိုးေသးတယ္ .... အရင္တုန္းကလိုေရက်သံေတြၾကားဆဲပဲ တေတာက္ေတာက္နဲ႔ ေက်ာခ်မ္းစရာႀကီး"
"ေအးေလ ...နင္ကသူတို႔အိမ္ေဘးမွာကို ၾကားမွာေပါ့...ငါသာဆို အဲ့အိမ္ၿကီးနာမွာေနရဲမွာမဟုတ္ဘူး"
"ငါလဲၾကာကိတာေပါ့ဟ... အရင္ကဆိုညပိုင္းအဲ့အသံၾကားၿပီးရင္ ေနာက္ေန႔က်အိမ္ငွားေတြကိုမေတြ႕ရေတာ့တာေလ "
"ေအးဆို .... ေျကာက္စရာႀကီး"
အသက္အ႐ြယ္အားျဖင့္ ၃၀ေလာက္ရွိေသာအမ်ိဳးသမီး၃ေယာက္က ေျပာေနၾကသည့္စကား။ မင္းဆက္နဲ႔အာဏာလည္း ထိုအမ်ိဳသမီး၂ေယာက္၏စကားေၾကာင့္ ညကအသံကိုသတိရသြားသည္။
"ရပါၿပီ "
"ဟုတ္ကဲ့"
လာပို႔ေသာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲအား ၂ေယာက္သားမနက္စာအျဖစ္စားလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ က်သင့္ေငြရွင္းကာ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။
ေခါက္ဆြဲထုတ္ကိုသာ ဝယ္ၿပီး ၂ေယာက္သားလမ္းေလ်ာက္၍ျပန္ခဲ့ၾကသည္။သူတို႔၂ေယာက္အား ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနၾကေသာလူတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္မင္းဆက္ညကကိစၥကိုေပါ့ေပါ့တန္တန္မလုပ္သင့္ေၾကာင္းသိလိုက္သည္။
"ကိုကို"
"ဟင္"
လမ္းေလ်ာက္ေနရင္း ေဘးမွေခၚလိုက္ေသာအာဏာ၏အသံေၾကာင့္ မင္းဆက္ထူးလိုက္သည္။
အာဏာကဆက္ေျပာသည္။
"ညက အသံကထူးဆန္းတယ္ "
မင္းဆက္ေခါင္းညိတ္ကာတိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္။
"အင္း ဒီညေစာင့္ၾကည့္မယ္"
ထိုစဥ္ ဖုန္းလာ၍ မင္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ ရွင္းခန္႔။မင္းဆက္ ဖုန္းကိုဖြင့္ကာနားနားကပ္လိုက္သည္။
"ေျပာ"
ရွင္းခန္႔ကေမးသည္။
"ဘာထူးျခားလဲ "
"အရမ္းမထူးျခားေသးဘူး ... ထူးျခားရင္အေၾကာင္းၾကားမယ္... ဒါမဲ့ ေဒၚခ်ိဴဇင္ေရာ"
"ေအး ... သူလဲမထူးျခားဘူးကြ ...သူအမ်ိဳးသားကလဲ ပံုမွန္ပဲ... ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူ႔သားကိုငါတို႔စံုစမ္းေနတယ္...ဒီမွာမရွိေတာ့ သူ႔သားရဲ႕ခရီးထြက္တဲ့ေနရာကို လွမ္းစံုစမ္းေနတယ္... မၾကာခင္သိရလိမ့္မယ္... ငါအေၾကာင္းၾကားမယ္"
"ok .... ဒါပဲရွင္းခန္႔ ၾကာၾကာေျပာလို႔မေကာင္းဘူး"
"အြန္း .... ဂရုစိုက္"
"ေအး"
မင္းဆက္လဲ ဖုန္းခ်ကာေဘာင္းဘီအိတ္ထဲျပန္ထည့္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ အာဏာကေမးသည္။
"ဘာလဲကိုကို"
"ေဒၚခ်ိဳဇင့္ သားကို စံုစမ္းေနတယ္ ... သိရင္အေၾကာင္ၾကားမယ္တဲ့"
"Ok"
ထို႔ေနာက္ ၂ေယာက္သားအိမ္ျပန္ခဲ့သည္။အိမ္ေရာက္ေတာ့လဲ၂ေယာက္သား ေအးေအးေဆးေဆပင္။ဘာမွလုပ္စရာရမရွိသည့္အတြက္ အာဏာကေတာ့ ဂိမ္းေဆာ့ေနသည္။
မင္းဆက္ကေတာ့ အရင္ေန႔ကေတြ႕ခဲ့ေသာ ပန္းခ်ီကားကိုၾကည့္ေနလိုက္သည္။အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ပံုျဖစ္ေသာ ပန္းခ်ီကားသည္လက္ရေျမာက္လွသည္။လွပေသာအမ်ိဴးသမီးတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။
စိုက္ၾကည့္ေနရင္းတစ္ခုခုထူးဆန္းသလိုျဖစ္လာသည္။မင္းဆက္စိတ္ထဲတြင္တစ္ခုခုကို ထူးဆန္းသလိုျဖစ္ေနသည္။
မင္းဆက္ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ၿပီး ေခါင္းကိုငံု႔ခ်လိုက္သည္။မ်က္လံုးထဲတြင္ဝါးသြားရသည္။
အာဏာဂိမ္းေဆာ့ေနရင္း ဖုန္းကိုပိတ္ကာ အခန္းအျပင္သို႔ထြက္လာသည္။ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေနရင္း ဧည့္ခန္းနားတြင္မတ္တတ္ရပ္ေနေသာမင္းဆက္ကိုျမင္လိုက္သည္။
နံရံေပၚမွပန္းခ်ီကားကိုၾကည့္ကာ ေခါင္းကိုနွိပ္ေနေသာမင္းဆက္ေၾကာင့္ အာဏာအလ်င္အျမန္အနားသြားလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ေမးလိုက္သည္။
"ကိုကို ဘာလို႔လဲ"
အာဏာ၏အသံေၾကာင့္ မင္းဆက္ကလွည့္ၾကည့္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းခါၿပီးေျဖသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဒီတိုင္း"
မင္းဆက္ကေျပာေတာ့ အာဏာလဲဆက္မေမးေတာ့ဘဲ နံရံကပန္းခ်ီကားကို ၾကည့္လိုက္သည္။ခဏတျဖဳတ္ပဲၾကည့္ကာ အၾကည့္ျပန္လႊဲလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ အာဏာေျပာလိုက္သည္။
"ဘာမွမျဖစ္လဲ အခန္းထဲမွာပဲေနေလ ... အိမ္ကခုမွစေရာက္ခါစ အေကာင္ေတြဘာေတြေတြ႕မယ္... အိမ္ကေသခ်ာရွင္းရေသးတာမဟုတ္ေသးဘူး ... လာ"
အာဏာလဲမင္းဆက္ကို ဆြဲေခၚလာခဲ့သည္။အခန္ထဲေရာက္ေတာ့ မင္းဆက္ကlaptopကိုယူကာ ခုတင္ေပၚတတ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ laptopကိုဖြင့္ကာတစ္စံုတစ္ခုကိုၾကည့္ေနသည္။
laptopကိုၾကည့္ေနေပမဲ့ သူနံရံေပၚကအမ်ိဳးသမီးပန္းခ်ီကားအားသူအရမ္းစိတ္ဝင္စားလာသည္။ထိုအမ်ိဳးသမီးထက္ဒီပန္းခ်ီကားကိုဆြဲခဲ့တဲ့လူကိုပို၍စိတ္ဝင္စားလာသည္။ ထိုစဥ္ အာဏာကအနားေရာက္လာသည္။အာဏာကေမး၏။
"ဘာရွာေနတာလဲ"
အာဏာ၏ အသံၾကားမွမင္းဆက္အသိျပန္ဝင္သြားရသည္။အာဏာကိုၾကည့္ကာသူေျဖလိုက္သည္။
"ဟင္ ... ေၾသာ္ ဘာရယ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး...ဒီတိုင္းပဲ"
အာဏာကေျပာသည္။
"အင္းပါ ...၁၂နာရီထိုးၿပီ.... ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေသာက္ၾကမယ္ေလ"
"အြန္း... သြားျပဳတ္လိုက္ေလ
"ok"
အာဏာလဲအခန္းထဲကထြက္လာၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္သို႔ဝင္လာခဲ့သည္။မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ရင္ ေရလိုအပ္၍ ေဘစင္မွေရဘဲလ္ကိုဖြင့္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ယူလာေသာအိုးေလးထဲထည့္ကာ ေခါက္ဆြဲပါထည့္ကာ ဂက္စ္မီးဖိုေလးေပၚသို႔တင္လိုက္သည္။အိမ္ကေန အားလံုးယူလာ၍ေတာ္ေသးသည္။
အာဏာ ျပဳတ္ေနရင္း စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားသည္။ေရဘဲလ္ကို ကိုင္ၾကည့္ေတာ့ အေကာင္း၊ ေခ်ာင္မေနေပ။ညကေရက်သံကိုစိတ္ကေရာက္သြားေတာ့ စူးစမ္းခ်င္စိတ္ျဖစ္သြားသည္။မီးဖိုခန္းထဲမွေန၍ အနည္းငယ္ေဝ့ၾကည့္လိုက္သည္။
ထူးျခာတာမေတြ႕ရေပ။ပံုမွန္ပင္။ ထို႔ေနာက္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္က်သြား၍ အာဏာလဲ စားဖို႔ျပင္လိုက္သည္။
"ကိုကို စားလို႔ရၿပီ"
အာဏာ စားပြဲေပၚမွာပန္းကန္ေတြတင္ရင္းအခန္းထဲမွ မင္းဆက္အားလွမ္းေခၚလိုက္သည္။ ျပန္ေျပာသံမၾကားရ၍ မင္းဆက္ ထပ္၍ေအာ္ေခၚလိုက္သည္။
"ကိုကို "
အသံမၾကားရ။အာဏာ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးျဖစ္လာ၍ပန္းကန္ေတြကိုထားကာ မီးဖိုခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့သည္။ထို႔ေနာက္ အခန္းတံခါးကိုဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ခုတင္ေပၚမွာက်န္ခဲ့ေသာမင္းဆက္ကရွိမေန။
အာဏာ ထိတ္ခနဲ႔ျဖစ္သြားၿပီး အထဲကိုဝင္လိုက္သည္။အာဏာ ရင္ထိတ္စြာနွင့္ေခၚမိသည္။
"ကိုကို "
"ေဟ့ေကာင္!"
ေနာက္ကေနအသံၾကားရ၍ အာဏာလန္႔သြားၿပီးလွည့္ၾကည့္ေတာ့ မင္းဆက္ကရယ္ေနသည္။
"ဘာလဲ ... လန္႔သြားတာလား ဟားဟားး"
ထိုစဥ္ ရုတ္တရက္ဆြဲဖက္လိုက္ေသာ အာဏာေၾကာင့္မင္းဆက္အံ့ၾသသြားသည္။
အာဏာမင္းဆက္ကိုဖက္ထားကာ ၿငိမ္ေနမိသည္။သူမက္ခဲ့တဲ့ အိမ္မက္လိုျဖစ္မည္ကိုအရမ္းစိုးရိမ္မိသည္။
ခုနက သူဘယ္ေလာက္စိုးရိမ္ကာ စိတ္ပူသြားလဲဆိုတာသူသာသိသည္။ ထိတ္လန္႔ေနသည့္စိတ္အားေျဖေဖ်ာက္ရန္အတြက္သူ႔ေရွ႕ကမင္းဆက္ကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ဖက္ထားမိသည္။
ပခံုးေပၚမွာ စိုစြတ္လာ၍မင္းဆက္အနည္းငယ္အံ့ျသသြားသည္။သူေမးမိသည္။
"အာဏာ ဘာလို႔လဲ"
ထိုအခါအာဏာ၏ ခပ္အက္အက္အသံကိုသူၾကားလိုက္ရသည္။
"ပုလံုးေလးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုရူးေအာင္လုပ္ေနတာပဲဗ်ာ"
"ဘာ!"
အာဏာ၏စကားေၾကာင့္ မင္ဆက္မ်က္နွာရဲခနဲ႔သြားသည္။ထို႔ေနာက္ သူသေဘာမက်စြာေျပာလိုက္သည္။
"ဘာကိစၥအဲ့ဒီနာမည္ကိုေခၚတာလဲ ... ငါမင္းထက္အႀကီးေနာ္.... မေလးမစားမလုပ္နဲ႔"
"မဟုတ္လို႔လား... ေဖေဖတို႔Daddyတို႔ကငယ္ငယ္က ကိုကို႔ကို ပုလံုးေလးလို႔ေခၚတာေလ"
"မင္း... ေတာ္ၿပီ .... ဗိုက္ဆာေနၿပီ"
"okok လာ... ျပင္ၿပီးၿပီ"
မင္းဆက္နဲ႔ အာဏာလဲမီးဖိုခန္းထဲသို႔ဝင္လာခဲ့ၾကသည္။
=================
ညအိပ္ခါနီးအထိ အာဏာဖုန္းသာသံုးေနသည္။gameေဆာ့လိုက္ ဇာတ္လမ္းၾကည့္လိုက္လုပ္ေနသည္။သူ႔ေဘးတြင္ မင္းဆက္ကလဲ ဖုန္းသံုးေနသည္။
အာဏာ ဖုန္းသံုးေနရင္း Messageဝင္လာ၍ၾကည့္ေတာ့ မင္းဆက္ပို႔ျခင္း။
(လံုးဝ မလႈပ္နဲ႔)
မင္းဆက္ပို႔ေသာ စာေၾကာင့္ အာဏာ ပံုမွန္သာေနလိုက္သည္။
(ညက်ရင္ အသံၾကားရမယ္ထင္တယ္... လံုးဝထမၾကည့္နဲ႔ဦးအာဏာ )
(အြန္း )
( ဒီညမွဆက္ၿပီးၾကားရင္ ထူးဆန္းၿပီ..ၿပီးေတာ့ အရင္လူေတြက ဒီအသံကိုၾကားရလို႔ထၾကည့္ၾကတယ္ထင္တယ္... အဲ့တာကေနစတာပဲ)
(ok... မနက္ျဖန္မွအေသးစိတ္ေျပာမယ္ )
၂ေယာက္သား ေဘးခ်င္းကပ္ၿပီး စာပို႔ေနၾကသည္။သူတို႔ထင္သည္မွာ တရားခံဟာ သူတို႔နွင့္တစ္အိမ္ထဲတြင္အတူတူရွိေနမည္ဟုထင္သည္။
သူတို႔နွင့္အနီးဆံုးတြင္ရွိေနသည္ဟု ထင္သည့္အတြက္ စကားကိုမေျပာရဲေပ။
==================
ည၂နာရီ
ေတာက္! ေတာက္! ေတာက္!
ထံုးစံအတိုင္းအသံၾကားရသည္။မင္းဆက္ထံုးစံအတိုင္းနိုးလာခဲ့သည္။ ထို႔အတူ အာဏာလဲနိုးလာခဲ့သည္။
၂ရက္ဆက္တိုက္ၾကားရသည့္အတြက္ ထိုအသံသည္ လူမ်ားေပ်ာက္သြားရသည့္ကိစၥနွင့္ပတ္သက္ေနမည္ဟုသိလိုက္သည္။
"ဗြမ္း!"
ရုတ္တရက္ ေရပြက္သံၾကားလိုက္ရ၍ အနည္းငယ္အံ့ၾသသြားရသည္။တစ္ေယာက္ေယာက္ ေရကူးေနသည့္အသံမ်ိဳးပင္။ထိုအသံသည္ ျမဴစြယ္ေနသည္ဟုထင္ရသည္။ အရင္လူေတြလဲ ထိုသို႔အသံၾကားရင္ထၾကည့္မည္၊၊ အဲ့ကေနစၿပီး အစရွာမရေအာင္ေပ်ာက္သြားၾကမည္၊၊ မင္းဆက္ ဒါ့ေၾကာင့္ ထမၾကည့္ဘဲ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။
အသံကေတာ့ ၾကားရဆဲပင္။ ကိုယ့္ဘက္ကေသခ်ာမျပင္ဆင္ရေသးသည့္အတြက္ မင္းဆက္ခ်က္ခ်င္းမလႈပ္ရွားေသး။ အေလာတႀကီးမလုပ္ဘဲ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။
တကယ္တရားခံသာ ဒီအိမ္ထဲမွာရွ္ိမယ္ဆိုရင္၊ တရားခံသာလူတစ္ေယာက္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ မင္းဆက္တို႔ထၿပီးမၾကည့္သည့္အတြက္ အနည္းငယ္ေတာ့ေဒါသထြက္လိမ့္မည္။ မသိမသာထြက္ေပၚလာလိမ့္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ မင္းဆက္တို႔ ဒီညလဲ လံုးဝထမၾကည့္ဘဲ ၊ အိပ္လဲမအိပ္ဘဲ မိုးလင္းအထိေနလိုက္ၾကသည္။
ဧည့္ခန္းထဲက ပန္းခ်ီကားေလးကေတာ့ လွပစြာနွင့္စိတ္ဝင္စားစရာပင္။
#25.10.2020
✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️
[ 🌿 𝑼𝒏𝒊𝒄𝒐𝒅𝒆 🌿]
ဘေးနားသို့ လက်လှမ်းလိုက်သောအခါ ထိတွေ့ချင်သောအရာကိုမထိရ။တစ်ညလုံးဖတ်၍အိပ်စက်ခဲ့သောအရာကို မတွေ့ရ၍အာဏာအိပ်နေရာမှ ငုတ်တုတ်ထထိုက်လိုကိသည်။
ဘေးနားတွင်မင်းဆက်ရှိမနေဘဲ နေရာအလွတ်သာရှိသည်။အာဏာ ဘေးတွင်ရှိသော ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်လာလိုက်သည်။ ကျောခိုင်းကာမျက်နှာသစ်နေသောမင်းဆက်ကြောင့် သူပြုံးလိုက်သည်။
မှန်ကိုကြည့်ကာအဝင်တံခါးဝမှအာဏာကို ကျောခိုင်းကာမျက်နှာသစ်နေသာမင်းဆက်ကိုအာဏာ ကြည့်နေလိုက်သည်။ ခေါင်းငုံ့ကာ ရေနှင့်မျက်နှာသစ်နေ၍ မျက်နှာကိုမမြင်ရသေးပေ။
အာဏာလဲမင်းဆက်၏နောက်တွင်ရပ်ကာစောင့်နေလိုက်သည်။
"အစောကြီးနိုးနေတာလား"
ခပ်ဩဩအသံကြားရ၍အာဏာမျက်မှောင်ကြုတ်သွားရသည်။ မင်းဆက်၏အသံမဟုတ်၍အာဏာနောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ဘယ်သူမှရှိမနေ။အာဏာအနည်းငယ်ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားပြီးမင်းဆက်ဆီကိုပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါမင်းဆက်ကရှိမနေ။
အာဏာလန့်သွားရသည်။ ဘေးပတ်လည်ကိုသေချာကြည့်တော့ထူးခြားတာမရှိ။ စောနကမှန်ရှေ့ကဘေစင်တွင်လည်းမင်းဆက်ကရှိမနေပေ။
အပြင်ထွက်ရင်လဲ အာဏာကိုကျော်၍သွားရမှာဖြစ်သည်။အာဏာရပ်နေသော ထွက်ပေါက်တံခါးမှဖြတ်သွားမှရမည်ဖြစ်သည်။
အာဏာ ရုတ်တရက်ဆန်သွားသောအဖြစ်အပျက်ကြောင့် လန့်သွားသည်။ထို့နောက် ဘေစင်ဘေးနားကိုသွားပြီး အိမ်သာတံခါးကိုဖွင့်ကြည့်တော့လဲမင်းဆက်ကိုမတွေ့ရ။
အာဏာ ရင်တွေပူကာ ရေချိုးခန်းထဲမှပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ လမ်းလျောက်နေရင်း ခြေထောက်မှကပ်စီးစီးခံစားချက်ကြောင့်ငုံ့ကြည့်မိတော့ နီရဲနေသောသွေးများ။
အာဏာလန့်သွားပြီး ထိုသွေးများစီးဆင်းရာနေရာကို တုန်လှုပ်စွာသွားမိသည်။
ခုတင်ဘေးတွင် ငုတ်တုပ်ထိုင်နေသောမင်းဆက်။ခုတင်ကိုကျောမှီကာ ကြမ်းပြင်တွင်ခြေဆင်းကာ ထိုင်နေသည်။
မင်းဆက်ထိုင်နေသောနေရာမှ သွေးများအိုင်နေ၍ အာဏာအမြန်အနားကိုသွားကြည့်မိသည်။မျက်လုံးမှိတ်ကာ ထိုင်နေသောမင်းဆက်က ဗိုက်ကိုလက်နှင့်ဖိထားသည်။လက်ကြားထဲမှသွေးမျာထွက်နေ၍ အာဏာ မင်းဆက်၏ရှေ့တွင်ဒူးထောက်ကာထိုင်ချလိုက်သည်။
ထို့နောက်တုန်လှုပ်စွာနှင့် ငြိမ်သက်နေသောမင်းဆက်၏ လက်ကိုဖယ်ကြည့်လိုက်သည်။လက်သည်အလွန်အေးစက်နေပြီးလုံးဝဖယ်မရပေ။
အာဏာ ထိတ်လန့်စွာနှင့် မင်းဆက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေသည်။ မျက်လုံးအိမ်သည်တည်ငြိမ်စွာပင်။
ရုတ်တရက်ထိုမျက်လုံးအိမ်သည်အဖြူရောင်ပြောင်းသွားပြီးအနီရောင်သွေးများစီးကျလာသည်။ ပါးစပ်ဟလိုက်သောအခါ ခံတွင်းမှသွေးများဒလဟောစီးဆင်းလာသည်။
အာဏာ အော်ခေါ်လိုက်သည်။
"ကိုကို!!"
အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာသောအခါ သူခုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေသည်။ စောင်ကိုခြုံထားလျက်ပင်။သူအိမ်မက်ဆိုတာကိုနားလည်သွားသည်။
ဘေးနားကိုကြည့်တော့ မင်းဆက်ကရှိမနေ။ အလွန်ထိတ်လန့်ကာခုတင်ပေါ်မှအာဏာ အမြန်ပြေးဆင်းလိုက်သည်။ထို့နောက် ရေချိုးခန်းထဲသို့သူပြေးဝင်လာခဲ့သည်။၊
ကျောခိုင်းကာမျက်နှာသစ်နေသောမင်းဆက်ကြောင့် သူထိတ်လန့်သွားသည်။
"ကိုကို!"
"ဟင်"
မင်းဆက်ကမျက်နှာသစ်နေရင်း နောက်ကိုလှည့်လာသည်။ အာဏာကိုမြင်တော့ ဘေးနားမှာတင်ထားသောတဘက်ကိုယူ မျက်နှာသုတ်လိုက်သည်။
"ဘာလို့လဲအာဏာ အင့်!"
သူ့ကိုပြေးဖက်လိုက်သောအာဏာကြောင့် မင်းဆက်အံ့ဩသွားသည်။သူ့ကိုကျစ်နေအောင်ဖက်ထားသော အာဏာကြောင့်မေးလိုက်သည်။
"ဘာလို့လဲ "
"ကိုကိုဘယ်သွားနေတာလဲ"
"မျက်နှာသစ်နေတာလေ.... ဘာလို့လဲ အိမ်မက်ဆိုးမက်လို့လား"
မင်းဆက်က အာဏာကိုအနည်းငယ်ခွာကာမေးသည်။ အာဏာလဲ အလိုက်တသင့် ခွာပေးလိုက်သည်။
"အင်း "
မင်းဆက်ကပြောသည်။
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး... အိပ်ရာအပြောင်းလဲကြောင့်ပါ....မျက်နှာသစ်လေ... ပြီးရင် မနက်စာစားဖို့ပြင်ရဦးမယ်"
"ကိုကို"
"အင်း ပြောလေ"
အာဏာက မင်းဆက်ကိုကြည့်ကာဆိုသည်။
"ကျွန်တော်ကြောက်တုန်းပဲ"
သူ့မျက်လုံးထဲတွင် သွေးများပေကျံနေသောမင်းဆက်ကိုသာမြင်နေသည်။
"ကျွန်တော်အရမ်းထီးကျန်တယ် "
အာဏာကမင်းဆက်ကိုကြေကွဲစွာကြည့်ကာဆိုသည်။မင်းဆက် ပြုံးပြီး အာဏာ၏လက်ကိုကိုင်လိုက်သည်။
"အိမ်မက်ဆိုးကြောင့်လား... အထီးကျန်စရာမလိုဘူးလေ... ငါရှိတယ်လေ"
အာဏာတိုးတိုးလေးမေးသည်။
"ကိုကိုတော့ ကျွန်တော့်ဘေးကထွက်မသွားဘူးမို့လား"
"ဘာဖြစ်လို့လဲ အာဏာ "
"မသိဘူးကိုကို... ကျွန်တော်အိပ်ရာနိုးတုန်း ကိုကိုဘေးမှာမရှိတော့ ကျွန်တော်အဆင်မပြေဘူး ...အဲ့လိုမျိုးကြီး အိမ်ကြီးထဲမှာကျွန်တော် တစ်ယောက်ထဲအကြားကြီးနေဖူးသလိုပဲ... အနားမှာဘယ်သူမှမရှိဘဲနဲ့"
အနည်းငယ် ပုံမှန်မဟုတ်သော အာဏာကြောင့် မင်းဆက်သက်ပြင်းချကာ အာဏာကိုပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။
"ငါရှိတယ်လေ ... ကိုကိုရှိတယ်အာဏာ...ဘာမှစိုးရိမ်စရာမရှိဘူး"
"ကိုကို"
"အင်း ပြောလေ"
"ငယ်ငယ်ကကျွန်တော်ကြောက်တဲ့အခါ အိမ်မက်ဆိုးမက်တဲ့အခါ ကိုကိုကနှစ်သိမ့်ပေးနေကြလေ"
"အင်းလေ "
"အခုရော အဲ့လိုလုပ်မပေးချင်ဘူးလား"
အာဏာပြောသည်ကို မင်းဆက်ကရယ်သည်။
"အဲ့တာငယ်ငယ်ကလေကွာ "
"မရဘူးလေ... ခုလဲငယ်ငယ်ပဲရှိသေးတာကို"
အာဏာက မင်းဆက်ကိုကြည့်ကာ ချွဲ၍ပြောနေသည်။ မင်းဆက် သူ့ကိုချွဲပြီးပြောနေသော အာဏာကြောင့်အူယားလာသည်။
"တော်စမ်းကွာ ... ရုံးပတီသီးအသံနဲ့... ကဲ လာ ရှေ့ကို"
"ဟုတ်"
အာဏာလည်း မင်းဆက်၏ရှေ့တည့်တည့်သို့သေချာရပ်လိုက်သည်။ထို့နောက် တန်းတူဖြစ်နေသောအရပ်ကြောင့် မင်းဆက်အနည်းငယ်တော့ ခြေဖျားမသိမသာထောက်လ်ုက်ရသည်။
ငုံ့ပေးနေသောအာဏာ၏နဖူးကိုညင်သာစွာငုံ့နမ်းလိုက်သည်။အာဏာ သူ့ကိုနမ်းနေသောမင်းဆက်၏ခါးကို ဖွဖွလေးဖက်ထားလိုက်သည်။
=================
"ပြီးပြီလား"
မင်းဆက်ကခုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်ကာ မေးလိုက်သည်။ထိုအခါ အဝတ်အစားလဲနေသော အာဏာကခေါင်းညိတ်သည်။ အပေါ်ထပ်အနက်ရောင်အကျင်္ီလက်ရှည်ကိုဝတ်ကာအာဏာကဖြေသည်။
"ပြီးပြီ.... သွားမယ်လေ"
"ok"
ထို့နောက်၂ယောက်သား အခန်းထဲမှထွက်လာခဲ့သည်။အိမ်တံခါးပိတ်ကာ ခြံပြင်သို့ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ထို့နောက် အာဏာကမေးသည်။
"ခြေလျင်သွားမှာလားကိုကို"
မင်းဆက်ကခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
"အွန်း ဒီနားလေးမှာဈေးသေးသေးလေးရှိတယ်တဲ့ .... သွားကြည့်ရအောင်လေ"
"ကိုကိုက ဘယ်လိုသိတလဲ"
"ရှင်းခန့်ပြောတာ"
"ဟုတ်ပြီလေ"
၂ယောက်သား ကားကိုထားခဲ့ကာ ဈေးသို့ထွက်လာခဲ့သည်။လမ်းအနည်းငယ်တော့လျောက်ရသည်။တိတ်ဆိတ်နေပြီး လူသွားလူလာနည်းသည်။
တဖြည်းဖြည်းလျောက်ရင်းနှင့် ဈေးဟုထင်ရသော နေရာသို့ရောက်လာသည်။ ဆိုင်အနည်းငယ်သာရှိပြီး အသားငါးများရောင်းနေကြသည်။သန့်ရှင်းလက်ဆက်သော အသားများနှင့် အသီးအရွက်များကိုတွေ့ရသည်။၊
အာဏာတစ်ဖက်ကိုလှမ်းကြည့်တော့ မုန့်ဆိုင်တစ်ဆိုင်။
"ကိုကို"
"ပြောလေ "
"ဟိုမှာ ဆိုင်တစ်ဆိုင်... သွားကြည့်ရအောင်"
မင်းဆက်လဲ အာဏာပြသည့်နေရာကိုကြည့်လိုက်သည်။သေသေသပ်သပ်ရှိသောဆိုင်လေးကြောင့် ၂ယောင်သား ထိုဆိုင်သို့သွားလိုက်သည်။
ဆိုင်ထဲဝင်လာပြီးတော့ စာပွဲဝိုင်းတွင်ထိုင်လိုက်သည်။ မီနူးကပ်ကိုကြည့်လိုက်သောအခါ များများစားစားသိပ်မရှိ။ မင်းဆက်လဲ အဆင်ပြေတဲ့ အရာကိုသာမှာလိုက်သည်။
"အဒေါ်ကြီး ... ကျွန်တော်တို့ကို ရှမ်းခေါက်ဆွဲတစ်ပွဲပေး"
အာဏာကပါပြောသည်။
"ကျွန်တော်ရောပဲ"
"၂ပွဲပေးပါ"
"ဟုတ်ပြီ"
မင်းဆက်နဲ့အာဏာလဲ ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်ပြီး စောင့်နေလိုက်သည်။ဆိုင်အပြင်အဆင်ကိုကြည့်ကာ အာဏာကပြောသည်။
"ဆိုင်ကမဆိုးပါဘူးကိုကို... ပြန်ရင်ကျွန်တော်တို့ဈေးဝယ်ပြီးပြန်ကြမယ်လေ"
မင်းဆက်ကခေါင်းညိတ်ပြီးထောက်ခံလေသည်။
"အင်း.. ဖြစ်တယ်လေ"
မင်းဆက်တို့လဲမှာထားသည်ကိုလာပို့သည့်အထိစောင့်နေလိုက်သည်။
ထိုစဉ် သူတို့၏အနောက်မှအသံကိုကြားလိုက်ရူည်။
"ဟဲ့ ဟိုတာအိမ်ငှားတွေမို့လား"
အနောက်အသံကြားလိုက်ရ၍ မင်းဆက်နားစွင့်နေလိုက်သည်။အာဏာကလဲ မသိမသာနှင့်နားစွင့်နေသည်။
"အေးလေ ... မနေ့တည်းကပြောင်းလာတာ"
"ဟုတ်လား... ဒီတစ်ခါထူးဆန်းတယ်နော်"
"အေး ဟုတ်တယ်... ခါတိုင်းဆို၁ညနဲ့ပြီးပြီပဲ
... နောက်နေ့မတွေရတော့ဘူး... သူတို့ကတော့ အပြင်တောင်ထွက်လာသေးတယ်"
"အဲ့ဆိုဘာလဲ.... သရဲမခြောက်တော့တာလား"
"မဖြစ်နိုင်ဘူးနော် .... ငါညက ၂နာရီလောက်ကြီးနိုးသေးတယ် .... အရင်တုန်းကလိုရေကျသံတွေကြားဆဲပဲ တတောက်တောက်နဲ့ ကျောချမ်းစရာကြီး"
"အေးလေ ...နင်ကသူတို့အိမ်ဘေးမှာကို ကြားမှာပေါ့...ငါသာဆို အဲ့အိမ်ကြီးနာမှာနေရဲမှာမဟုတ်ဘူး"
"ငါလဲကြာကိတာပေါ့ဟ... အရင်ကဆိုညပိုင်းအဲ့အသံကြားပြီးရင် နောက်နေ့ကျအိမ်ငှားတွေကိုမတွေ့ရတော့တာလေ "
"အေးဆို .... ကြောက်စရာကြီး"
အသက်အရွယ်အားဖြင့် ၃၀လောက်ရှိသောအမျိုးသမီး၃ယောက်က ပြောနေကြသည့်စကား။ မင်းဆက်နဲ့အာဏာလည်း ထိုအမျိုသမီး၂ယောက်၏စကားကြောင့် ညကအသံကိုသတိရသွားသည်။
"ရပါပြီ "
"ဟုတ်ကဲ့"
လာပို့သော ရှမ်းခေါက်ဆွဲအား ၂ယောက်သားမနက်စာအဖြစ်စားလိုက်သည်။ထို့နောက် ကျသင့်ငွေရှင်းကာ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။
ခေါက်ဆွဲထုတ်ကိုသာ ဝယ်ပြီး ၂ယောက်သားလမ်းလျောက်၍ပြန်ခဲ့ကြသည်။သူတို့၂ယောက်အား ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေကြသောလူတချို့ကြောင့်မင်းဆက်ညကကိစ္စကိုပေါ့ပေါ့တန်တန်မလုပ်သင့်ကြောင်းသိလိုက်သည်။
"ကိုကို"
"ဟင်"
လမ်းလျောက်နေရင်း ဘေးမှခေါ်လိုက်သောအာဏာ၏အသံကြောင့် မင်းဆက်ထူးလိုက်သည်။
အာဏာကဆက်ပြောသည်။
"ညက အသံကထူးဆန်းတယ် "
မင်းဆက်ခေါင်းညိတ်ကာတိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။
"အင်း ဒီညစောင့်ကြည့်မယ်"
ထိုစဉ် ဖုန်းလာ၍ မင်းဆက်ကြည့်တော့ ရှင်းခန့်။မင်းဆက် ဖုန်းကိုဖွင့်ကာနားနားကပ်လိုက်သည်။
"ပြော"
ရှင်းခန့်ကမေးသည်။
"ဘာထူးခြားလဲ "
"အရမ်းမထူးခြားသေးဘူး ... ထူးခြားရင်အကြောင်းကြားမယ်... ဒါမဲ့ ဒေါ်ချိူဇင်ရော"
"အေး ... သူလဲမထူးခြားဘူးကွ ...သူအမျိုးသားကလဲ ပုံမှန်ပဲ... လောလောဆယ်တော့ သူ့သားကိုငါတို့စုံစမ်းနေတယ်...ဒီမှာမရှိတော့ သူ့သားရဲ့ခရီးထွက်တဲ့နေရာကို လှမ်းစုံစမ်းနေတယ်... မကြာခင်သိရလိမ့်မယ်... ငါအကြောင်းကြားမယ်"
"ok .... ဒါပဲရှင်းခန့် ကြာကြာပြောလို့မကောင်းဘူး"
"အွန်း .... ဂရုစိုက်"
"အေး"
မင်းဆက်လဲ ဖုန်းချကာဘောင်းဘီအိတ်ထဲပြန်ထည့်လိုက်သည်။ထို့နောက် အာဏာကမေးသည်။
"ဘာလဲကိုကို"
"ဒေါ်ချိုဇင့် သားကို စုံစမ်းနေတယ် ... သိရင်အကြောင်ကြားမယ်တဲ့"
"Ok"
ထို့နောက် ၂ယောက်သားအိမ်ပြန်ခဲ့သည်။အိမ်ရောက်တော့လဲ၂ယောက်သား အေးအေးဆေးဆေပင်။ဘာမှလုပ်စရာရမရှိသည့်အတွက် အာဏာကတော့ ဂိမ်းဆော့နေသည်။
မင်းဆက်ကတော့ အရင်နေ့ကတွေ့ခဲ့သော ပန်းချီကားကိုကြည့်နေလိုက်သည်။အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပုံဖြစ်သော ပန်းချီကားသည်လက်ရမြောက်လှသည်။လှပသောအမျိူးသမီးတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။
စိုက်ကြည့်နေရင်းတစ်ခုခုထူးဆန်းသလိုဖြစ်လာသည်။မင်းဆက်စိတ်ထဲတွင်တစ်ခုခုကို ထူးဆန်းသလိုဖြစ်နေသည်။
မင်းဆက် သေချာကြည့်လိုက်ပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ချလိုက်သည်။မျက်လုံးထဲတွင်ဝါးသွားရသည်။
အာဏာဂိမ်းဆော့နေရင်း ဖုန်းကိုပိတ်ကာ အခန်းအပြင်သို့ထွက်လာသည်။ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်နေရင်း ဧည့်ခန်းနားတွင်မတ်တတ်ရပ်နေသောမင်းဆက်ကိုမြင်လိုက်သည်။
နံရံပေါ်မှပန်းချီကားကိုကြည့်ကာ ခေါင်းကိုနှိပ်နေသောမင်းဆက်ကြောင့် အာဏာအလျင်အမြန်အနားသွားလိုက်သည်။ထို့နောက်မေးလိုက်သည်။
"ကိုကို ဘာလို့လဲ"
အာဏာ၏အသံကြောင့် မင်းဆက်ကလှည့်ကြည့်လာသည်။ ထို့နောက် ခေါင်းခါပြီးဖြေသည်။
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး ဒီတိုင်း"
မင်းဆက်ကပြောတော့ အာဏာလဲဆက်မမေးတော့ဘဲ နံရံကပန်းချီကားကို ကြည့်လိုက်သည်။ခဏတဖြုတ်ပဲကြည့်ကာ အကြည့်ပြန်လွှဲလိုက်သည်။ထို့နောက် အာဏာပြောလိုက်သည်။
"ဘာမှမဖြစ်လဲ အခန်းထဲမှာပဲနေလေ ... အိမ်ကခုမှစရောက်ခါစ အကောင်တွေဘာတွေတွေ့မယ်... အိမ်ကသေချာရှင်းရသေးတာမဟုတ်သေးဘူး ... လာ"
အာဏာလဲမင်းဆက်ကို ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။အခန်ထဲရောက်တော့ မင်းဆက်ကlaptopကိုယူကာ ခုတင်ပေါ်တတ်သွားသည်။ ထို့နောက် laptopကိုဖွင့်ကာတစ်စုံတစ်ခုကိုကြည့်နေသည်။
laptopကိုကြည့်နေပေမဲ့ သူနံရံပေါ်ကအမျိုးသမီးပန်းချီကားအားသူအရမ်းစိတ်ဝင်စားလာသည်။ထိုအမျိုးသမီးထက်ဒီပန်းချီကားကိုဆွဲခဲ့တဲ့လူကိုပို၍စိတ်ဝင်စားလာသည်။ ထိုစဉ် အာဏာကအနားရောက်လာသည်။အာဏာကမေး၏။
"ဘာရှာနေတာလဲ"
အာဏာ၏ အသံကြားမှမင်းဆက်အသိပြန်ဝင်သွားရသည်။အာဏာကိုကြည့်ကာသူဖြေလိုက်သည်။
"ဟင် ... ဩော် ဘာရယ်လို့တော့မဟုတ်ပါဘူး...ဒီတိုင်းပဲ"
အာဏာကပြောသည်။
"အင်းပါ ...၁၂နာရီထိုးပြီ.... ခေါက်ဆွဲပြုတ်သောက်ကြမယ်လေ"
"အွန်း... သွားပြုတ်လိုက်လေ
"ok"
အာဏာလဲအခန်းထဲကထွက်လာပြီး မီးဖိုချောင်သို့ဝင်လာခဲ့သည်။မီးဖိုချောင်ထဲ ခေါက်ဆွဲပြုတ်ရင် ရေလိုအပ်၍ ဘေစင်မှရေဘဲလ်ကိုဖွင့်လိုက်သည်။
ထို့နောက်ယူလာသောအိုးလေးထဲထည့်ကာ ခေါက်ဆွဲပါထည့်ကာ ဂက်စ်မီးဖိုလေးပေါ်သို့တင်လိုက်သည်။အိမ်ကနေ အားလုံးယူလာ၍တော်သေးသည်။
အာဏာ ပြုတ်နေရင်း စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်သွားသည်။ရေဘဲလ်ကို ကိုင်ကြည့်တော့ အကောင်း၊ ချောင်မနေပေ။ညကရေကျသံကိုစိတ်ကရောက်သွားတော့ စူးစမ်းချင်စိတ်ဖြစ်သွားသည်။မီးဖိုခန်းထဲမှနေ၍ အနည်းငယ်ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။
ထူးခြာတာမတွေ့ရပေ။ပုံမှန်ပင်။ ထို့နောက် ခေါက်ဆွဲပြုတ်ကျသွား၍ အာဏာလဲ စားဖို့ပြင်လိုက်သည်။
"ကိုကို စားလို့ရပြီ"
အာဏာ စားပွဲပေါ်မှာပန်းကန်တွေတင်ရင်းအခန်းထဲမှ မင်းဆက်အားလှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ပြန်ပြောသံမကြားရ၍ မင်းဆက် ထပ်၍အော်ခေါ်လိုက်သည်။
"ကိုကို "
အသံမကြားရ။အာဏာ စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်လာ၍ပန်းကန်တွေကိုထားကာ မီးဖိုခန်းထဲမှထွက်လာခဲ့သည်။ထို့နောက် အခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကြည့်တော့ခုတင်ပေါ်မှာကျန်ခဲ့သောမင်းဆက်ကရှိမနေ။
အာဏာ ထိတ်ခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး အထဲကိုဝင်လိုက်သည်။အာဏာ ရင်ထိတ်စွာနှင့်ခေါ်မိသည်။
"ကိုကို "
"ဟေ့ကောင်!"
နောက်ကနေအသံကြားရ၍ အာဏာလန့်သွားပြီးလှည့်ကြည့်တော့ မင်းဆက်ကရယ်နေသည်။
"ဘာလဲ ... လန့်သွားတာလား ဟားဟားး"
ထိုစဉ် ရုတ်တရက်ဆွဲဖက်လိုက်သော အာဏာကြောင့်မင်းဆက်အံ့ဩသွားသည်။
အာဏာမင်းဆက်ကိုဖက်ထားကာ ငြိမ်နေမိသည်။သူမက်ခဲ့တဲ့ အိမ်မက်လိုဖြစ်မည်ကိုအရမ်းစိုးရိမ်မိသည်။
ခုနက သူဘယ်လောက်စိုးရိမ်ကာ စိတ်ပူသွားလဲဆိုတာသူသာသိသည်။ ထိတ်လန့်နေသည့်စိတ်အားဖြေဖျောက်ရန်အတွက်သူ့ရှေ့ကမင်းဆက်ကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ဖက်ထားမိသည်။
ပခုံးပေါ်မှာ စိုစွတ်လာ၍မင်းဆက်အနည်းငယ်အံ့သြသွားသည်။သူမေးမိသည်။
"အာဏာ ဘာလို့လဲ"
ထိုအခါအာဏာ၏ ခပ်အက်အက်အသံကိုသူကြားလိုက်ရသည်။
"ပုလုံးလေးကတော့ ကျွန်တော့်ကိုရူးအောင်လုပ်နေတာပဲဗျာ"
"ဘာ!"
အာဏာ၏စကားကြောင့် မင်ဆက်မျက်နှာရဲခနဲ့သွားသည်။ထို့နောက် သူသဘောမကျစွာပြောလိုက်သည်။
"ဘာကိစ္စအဲ့ဒီနာမည်ကိုခေါ်တာလဲ ... ငါမင်းထက်အကြီးနော်.... မလေးမစားမလုပ်နဲ့"
"မဟုတ်လို့လား... ဖေဖေတို့Daddyတို့ကငယ်ငယ်က ကိုကို့ကို ပုလုံးလေးလို့ခေါ်တာလေ"
"မင်း... တော်ပြီ .... ဗိုက်ဆာနေပြီ"
"okok လာ... ပြင်ပြီးပြီ"
မင်းဆက်နဲ့ အာဏာလဲမီးဖိုခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့ကြသည်။
=================
ညအိပ်ခါနီးအထိ အာဏာဖုန်းသာသုံးနေသည်။gameဆော့လိုက် ဇာတ်လမ်းကြည့်လိုက်လုပ်နေသည်။သူ့ဘေးတွင် မင်းဆက်ကလဲ ဖုန်းသုံးနေသည်။
အာဏာ ဖုန်းသုံးနေရင်း Messageဝင်လာ၍ကြည့်တော့ မင်းဆက်ပို့ခြင်း။
(လုံးဝ မလှုပ်နဲ့)
မင်းဆက်ပို့သော စာကြောင့် အာဏာ ပုံမှန်သာနေလိုက်သည်။
(ညကျရင် အသံကြားရမယ်ထင်တယ်... လုံးဝထမကြည့်နဲ့ဦးအာဏာ )
(အွန်း )
( ဒီညမှဆက်ပြီးကြားရင် ထူးဆန်းပြီ..ပြီးတော့ အရင်လူတွေက ဒီအသံကိုကြားရလို့ထကြည့်ကြတယ်ထင်တယ်... အဲ့တာကနေစတာပဲ)
(ok... မနက်ဖြန်မှအသေးစိတ်ပြောမယ် )
၂ယောက်သား ဘေးချင်းကပ်ပြီး စာပို့နေကြသည်။သူတို့ထင်သည်မှာ တရားခံဟာ သူတို့နှင့်တစ်အိမ်ထဲတွင်အတူတူရှိနေမည်ဟုထင်သည်။
သူတို့နှင့်အနီးဆုံးတွင်ရှိနေသည်ဟု ထင်သည့်အတွက် စကားကိုမပြောရဲပေ။
==================
ည၂နာရီ
တောက်! တောက်! တောက်!
ထုံးစံအတိုင်းအသံကြားရသည်။မင်းဆက်ထုံးစံအတိုင်းနိုးလာခဲ့သည်။ ထို့အတူ အာဏာလဲနိုးလာခဲ့သည်။
၂ရက်ဆက်တိုက်ကြားရသည့်အတွက် ထိုအသံသည် လူများပျောက်သွားရသည့်ကိစ္စနှင့်ပတ်သက်နေမည်ဟုသိလိုက်သည်။
"ဗွမ်း!"
ရုတ်တရက် ရေပွက်သံကြားလိုက်ရ၍ အနည်းငယ်အံ့ဩသွားရသည်။တစ်ယောက်ယောက် ရေကူးနေသည့်အသံမျိုးပင်။ထိုအသံသည် မြူစွယ်နေသည်ဟုထင်ရသည်။ အရင်လူတွေလဲ ထိုသို့အသံကြားရင်ထကြည့်မည်၊၊ အဲ့ကနေစပြီး အစရှာမရအောင်ပျောက်သွားကြမည်၊၊ မင်းဆက် ဒါ့ကြောင့် ထမကြည့်ဘဲ ငြိမ်နေလိုက်သည်။
အသံကတော့ ကြားရဆဲပင်။ ကိုယ့်ဘက်ကသေချာမပြင်ဆင်ရသေးသည့်အတွက် မင်းဆက်ချက်ချင်းမလှုပ်ရှားသေး။ အလောတကြီးမလုပ်ဘဲ ငြိမ်နေလိုက်သည်။
တကယ်တရားခံသာ ဒီအိမ်ထဲမှာရှ်ိမယ်ဆိုရင်၊ တရားခံသာလူတစ်ယောက်ဖြစ်မယ်ဆိုရင် မင်းဆက်တို့ထပြီးမကြည့်သည့်အတွက် အနည်းငယ်တော့ဒေါသထွက်လိမ့်မည်။ မသိမသာထွက်ပေါ်လာလိမ့်မည်။
ထို့ကြောင့် မင်းဆက်တို့ ဒီညလဲ လုံးဝထမကြည့်ဘဲ ၊ အိပ်လဲမအိပ်ဘဲ မိုးလင်းအထိနေလိုက်ကြသည်။
ဧည့်ခန်းထဲက ပန်းချီကားလေးကတော့ လှပစွာနှင့်စိတ်ဝင်စားစရာပင်။
#25.10.2020
✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️