|| Unicode ||
'ဘုရင်ရဲ့ခါးကိုဖတ်ထားရတာဘယ်လိုခံစားရလဲ? ဟုန်ရှို့ဆိုတခါမှမဖတ် ဖူးဘူး '
အခေါင်းထမ်းတစ္ဆေအိုကြီးမှာသူ့လက်ကိုအပေါ်အောက်ဝေ့ယမ်းလျက် ထိုအကြောင်းကိုစိတ်ထဲတွေးနေမိသည်။ ထိုနောက်မှာတော့ ဆရာသခင်လင်းယွင်သူ့အားခေါ်ဆောင်ကာ တစ္ဆေတစ်ကောင်နှင့် လူတစ်ယောက်တို့သည် သောင်းချီသောတစ္ဆေတို့တည်ဆောက်ထားသောတစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်၏ခန်းမဆောင်ရှိရာ ထောင်တုတောင်တန်းဆီသို့သွားကြလေသည်။ အခေါင်းတစ္ဆေအိုကြီးဘယ်ကသတင်းရခဲ့သည်ကိုမသိ။ တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်သည်အမှန်တကယ်ပင် အရိုးပုလ္လင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေကာ ဆုရှောင်းမီမှာ သူ့၏ဒူးခေါင်းပေါ်လဲလျောင်းနေပြီး အိပ်ပျော်နေပုံရသည်။ ဆရာသခင်လင်းယွင်ထိုမြင်ကွင်းကိုမြင်သောအခါ မျက်လုံးများကာလျက် ရှောင်ထွက်သွားချင်မိသည်။ ရူးသွပ်သည့်တစ္ဆေဘုရင်ဆုရှောင်းမီသည် အခေါင်းတစ္ဆေအိုကြီးမှာ ပတ်တီးများဖြင့်အမြဲဖုံးလွှမ်းထားသကဲ့သို့ သူသည်လည်း အမြဲတမ်းမြူနက်များဖြင့်ဖုံးအုပ်ထားတက်သည်။ မည်သူမှသူ၏အစစ်မှန်ပုံစံကိုမမြင်ဖူးခဲ့ သို့သော် သူကိုတွေ့သွားသူတိုင်းမှာ သေသွားကြလေသည်။ သူ မသေခင်ကညှင်းပန်းနှိပ်စက်ခံခဲ့ရပြီးသေဆုံးပြီးနောက်တစ္ဆေဖြစ်လာသည်ဟုဆိုသည်။ သူသည်တချိန်လုံးရူးသွပ်နေခဲ့သည်။ သူရူးသွားသည့်အခါတိုင်း သူ' အကို' ဆီသို့သွားလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး သူ့အကိုမဟုတ်သောတစ္ဆေများအား လုံးကိုသတ်ပစ်မည်ဖြစ်သည်။ သတ်ဖြတ်နေစဉ်အတွင်း သူ၏နည်းလမ်းမှာ ရက်စက်ကာအကြင်နာမဲ့လှသည်။ သို့သော်ထိုအချိန်တိုင်း ဆုရှောင်းမီသည် ဝူရုန်ကိုဖတ်ကာငိုလေ့ရှိသည်။ အခေါင်းတစ္ဆေအိုကြီးသည်လည်း ရူးျနတာဖြစ်ရမည် သူသည် ထိုစိတ်လူပ်ရှားဖွယ်မြင်ကွင်းကိုပင်ကြည့်ရဲသည်။ဆရာသခင်လင်းယွင်သည် တစ္ဆေနိုင်ငံတော်တွင်သူလျှိုလုပ်ခဲ့သည်မှာကြာပြီဖြစ်သော်လည်း တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်ကိုသုံးကြိမ်သာမြင်ဖူးသည်။ တချိန်မှာ တစ္ဆေအားလုံးအစည်းဝေးတက်ရောက်လာပြီး သူဒူးထောက်ကာအရိုသေပေးခဲ့ရသည်။ တခြားတချိန်မှာ သူ ချွမ်ယန်ကျီဖုချင်းကိုတိုက်ခိုက်ရန်တပ်ဖွဲ့အားဦးဆောင်ပြီးနောက်မှာ တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်မှ သူအားဆင့်ခေါ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဆရာသခင်လင်းယွင်းသည်ထိုနှစ်ကြိမ်လုံး၌ သူခေါင်းကိုငုံထားပြီး တစ္ဆေဘုရင်နှင့်မျက်လုံးချင်းပင်မဆိုင်ရဲခဲ့။ တကယ်ကိုပါပဲ စ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်ရဲ့မျက်နှာကိုအမှန်တကယ်မြင်လိုက်ရချိန်မှာတော့ ....ဘယ်လိုပြောရမလဲ။
ဆရာသခင်လင်းယွင်မှာ အခုချိန်၌ရှိနေသော တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်နှင့် ဆုရှောင်းမီမှာ အလွန်တရာ တစ္ဆေ နှင့်မတူလှ။ ဆုရှောင်းမီ၏မျက်လုံးထောင့်တွင် မျက်ရည်များရှိနေသေးကာ သူမျက်နှာတစ်ခုလုံးမကျေနပ် နှင့်နာကျင်မှုများပြည့်နေကာ ကလေးတစ်ယောက်နှင့်တူလှသည်။ သူသည်တစ္ဆေဘုရင်၏အင်္ကျီအားတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကိုင်ဆွဲထားကာ ဟုန်ရှို့ဂရုတစိုက်တစ္ဆေထောင်ပေါင်းများစွာ၏သောကကို စုဆောင်းပြီးရက်လုပ်ထားသည့် ရှပ်အင်္ကျီအားတွန့်ကြေစေသည်။ သို့သော်တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်ကဂရုမစိုက်ပေ။
သူသည် အနက်ရောင်ဝတ်ရုံရှည်ကိုဝတ်ဆင်ထားပြီး အရိုးသရဖူကိုဆောင်းထားကာ သူလက်များကဆုရှောင်းမီဆံပင်ထက်ထား၍ နှစ်သိမ့်ပေးနေသလိုပင်။ တိတ်ဆိတ်ကာငြိမ်ချမ်းနေသည်။ ဆရာသခင်လင်းယွင်၏စိတ်ထဲ စကားလုံးတချို့ဝင်ရောက်လာကာ ဒါသည် သူ့အတွက်အခေါင်းထမ်းတစ္ဆေအိုကြီးနှင့်အတူ ဖြတ်ဝင်လာခြင်းအတွက်ပြစ်ဒဏ်ဟုပင်ခံစားနေရသည်။ တစ္ဆေအိုကြီး၏ပါးစပ်အားပိတ်ကာ ဆရာသခင်လင်းယွင်တိတ်တဆိတ်ထွက်သွားချင်မိသည်။ သို့သော် သူတို့အား ထောင်တုတောင်ပေါ်ဝင်ရောက်လာလျှင်လာချင်း တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန် မှ သတိထားမိသည်။ ဆရာသခင်ရွေ့လျားဖို့လုပ်လျှင်လုပ်ခြင်း တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်မက်တပ်ရပ်လာသည့်အခါ သူတို့နှစ်ဦးသားသည်လည်း လေးနက်စွာရပ်နေလိုက်တော့သည်။
တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်မှာ ပုလ္လင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေမြဲဖြစ်ပြီး ထလာသည်မှာသူ၏ကိုယ်ပွားသာ ဖြစ်ကာ ထို့ကြောင့်ဆုရှောင်းမို နိုးမလာပေ။
" ငါခဏလောက်အပြင်ထွက်ဦးမယ်"
နက်ရိူင်းလှသည့်အသံမှာ ဝိဉာဉ်စာချုပ်မှတဆင့်သူတို့စိတ်ထဲဝင်ရောက်လာသည် ဆရာသခင်လင်းယွင်အလိုအလျောက်ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သူ့ဘေးရှိလူအိုကြီးမှာ သူထက်ပို၍သေသပ်စွာဒူးထောက်လိုက်သည်။ သူတို့တဖန်ပြန်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ဘုရင်ကြီး၏ကိုယ်ပွားပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်သည်။ ဆရာသခင်လင်းယွင်ထိုညကိုမည်သို့ဖြတ်သို့ဖြတ်ကျော်ရမည်ကိုမသိတော့? ဘယ်အရာကများတစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်ကိုယ်တိုင်ကိုင်တွယ်ဖို့အရေးပါရတာလဲ? နောက်ဆုံးတော့သူကမ္ဘာကြီးကို ဖျတ်ဆီးတော့မှာလား? ဒါမှမဟုတ် သူကအမျိုးမျိုးသေယ မဟာမိတ်တွေရဲ့နိုင်ငံရေးဆိုင်ရာခေါင်းဆောင်တွေကို လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ပြီး အစုလိုက်အပြုံလိုက်သွေးချောင်းစီးတော့မျာလား? မျိုးစုံသော စိတ်ညစ်ညူးဖွယ်အာရုံများဆရာသခင်လင်းယွင်စိတ်ထဲသွားလိုက်လာလိုက်ဖြစ်နေကာ သူ *င်ကို မီးစွဲနေသကဲ့သို့ခံစားနေရပြီး သူသည် သူ၏သရုပ်မှန်ကိုပင်ထုတ်ဖော်ပြီးအလျင်မြန်ပြေးသွားကာ တခြားသောလူသားမျိုးနွယ်များဆီသတင်းပို့လုနီးပါဖြစ်နေခဲ့သည်။
သူတချိန်လုံးလွန်စွာစိတ်ခြောက်ခြားနေသဖြင့် အချိန်အကြာကြီးဖြစ်နေသည်ဟုခံစားရသော်လည်း တကယ်တမ်းကျ ဆယ့်ငါးမိနစ်သာကြာခဲ့ပြီး အခေါင်းတစ္ဆေအိုကြီး ဆုရှောင်းမီမျက်နှာပေါ် ပတ်တီးစည်းရန်ပြလုပ်နေသည့်အချိန်တွင် တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်၏ကိုယ်ပွားပြန်ရောက်လာသည်။ သူသည် လူတစ်သုပ်ကိုလည်းဖမ်းခေါ်လာခဲ့သေးသည် ထိုသူတို့မှာ ဆရာသခင်လင်းယွင်ကိုကြည့် နေရင်း ထိတ်လန့်နေကြသည်။ ထိုလူများထဲတွင် အလွတ်တန်းအဖွဲ့စည်းမှ အဆင့်မြင့်အရာရှိများ နှင့် ထန်းရှီတက္ကသိုလ်မှဆရာများပါရှိသည်။ ထိပ်ဆုံးမှတစ်ယောက်မှာ နိုင်ငံတကာတစ္ဆေထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်ရေးမဟာမိတ် ၏ဒုခေါင်းဆောင်ဖြစ်ကာ ကောင်းကင်စာရင်း၏ထိပ်ဆုံး ဆယ်ယောက်ထဲတွင်ဝင်ရောက်နိုင်သည့်အထိသန်မာသည် ! သူသည် နာကျည်းချက်တစ္ဆေရှစ်ယောက်နှင့် တစ္ဆေစစ်သူကြီးသုံးယောက်အပါဝင် ဆယ်နှစ်ယောက်သောရာဂတစ္ဆေများ ကို မွေးထားသည်ဟုဆိုကြသည်။ စွမ်းအားအကြီးဆုံးရာဂတစ္ဆေမှာ တစ္ဆေဘုရင်အဆင်ပင်ရောက်နေကာ သူ၏တိုက်ခိုက်ရေးစွမ်းအင်သည်လည်း ဟုန်ရှို့နှင့်ပင်ယှဉ်နိုင်သည်။
ဆယ်ငါးမိနစ်တောင် မကြာလိုက်ပဲ တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်မှာတကယ်ကြီးထိုသူတို့အား ရှင်လျက်ပင် တစ္ဆေနိုင်ငံတော်ထဲဖမ်းဆီးခေါိဆောင်လာခဲ့သည်။ သူတို့သတ်ခံရလျှင်တောင် ဆရာသခင်လင်းယွင်ဤမျှလောက်အံ့ဩနေမည်မဟုတ်။ သို့ပေမယ့် အာဆီယံတဝှမ်းမှ ထိုသူများကိုရှင်လျက်ဖမ်းလာသည့်အပြင် ထိုသူမှာလည်း တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်၏ကိုယ်ပွားသာဖြစ်သည်။ သူရဲ့ခွန်အားကဘယ်လောက်တောင်ကြောက်စရာကောင်းလိုက်လဲ!
ကိုယ်ပွားသည် မူလကိုယ်နှင့်ပြန်လည်ပေါင်းစပ်လိုက်သည့်အခါ ဆုရှောင်းမီ နိုးလာပြီး အခေါင်းထဲမှလူအိုကြီးအားထိုးလိုက်ကာ ဝူရုန်ကိုယ်ပေါ်မှရှက်ရွံစွာထလိုက်ပြီး စိုးရိမ်စွာပြောလိုက်သည် "ဘုရင်ကြီး ထောင်တုတောင်တန်းကိုစွန့်ခွာပြီးအပြင်ကိုသွားတယ်လား? အာ့တာကဘုရင်ကြီးရဲ့ကိုယ်အတွက်မကောင်း..."
ဆုရှောင်းမီ၏အသံ ရုတ်တရက်ရပ်တန့်သွားကာ သူခန်းမထဲမှထိုလူများကိုတွေ့သွားသည် သူတို့သည် သတိမေ့ နေရာမှနိုးလာပြီး ယင်ချီများချင်းနင်းဝင်ရောက်လာမှု ကြောင့် နာကျင်နေသည်။ ဆရာသခင်လင်းယွင်ဘက်နေ၍ ကြည့်လျှင် ဆုရှောင်းမီ၏မျက်စံများလုံးဝမည်းနက်သွားကာ သူမျက်နှာထက် ကြောက်မက်ဖွယ်တစ္ဆေလိုင်းများပေါ်ထွက်လာသည်ကိုရှင်းလင်းစွာမြင်ရလေသည်။ သူတစ္ဆေဘုရင်၏ရှေ့တွင် ထိန်းချုပ်မှုလွတ်သွားသည်။
"မွေးနေ့လက်ဆောင်"
တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်ပုလ္လင်ထက်မှီလိုက်၍ တည်ငြိမ်သော လေသံဖြင့်ပြောသည် " မင်းကြိုက်ရဲ့လား?"
"ကျေးဇူးပါ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဘုရင်ကြီး ကျွန်တော်ကြိုက်တယ် အရမ်းကြိုက်တယ်"
ဆုရှောင်းမီလေသံမှာဗလုံးဗထွေးဖြစ်နေပြီး တကိုယ်လုံးတုန်ယင်နေသော်လည်း သူမျက်နှာပေါ်တွင်အပြုံးကြီးကြီတစ်ခုဖြစ်တည်နေသည်။ စိတ်ဆုပ်ထိတ်ပြာနေသော သူ သည် ထိုသူများရှေ့ သွက်လပ်စွာလျှောက်သွားလိုက်ပြီး ထိုင်ချလိုက်ကာ ထိုသူများထဲမှ အလွတ်တန်းအဖွဲ့စည်း၏စီနီယာတစ်ယောက်ဖြစ်သူကိုကြည့်ကာ ပေါ့ပါးစွာပြုံးလိုက်သည်။
"လီလောင်စန်း (ဆုရှောင်းမိုအားလျှပ်စစ်ရှော့တိုက်နိုပ်စက်ကာ လူအိုကြီးယန်ဆီညှင်းပန်းနိုပ်စက်ရန်ရောင်းချခဲ့သူ)၊ မင်းငါ့ကိုမှတ်မိလား?"
"အရူးတစ္ဆေဘုရင်!"
ထိူသူမှာထိတ်လန့်မှုကြောင့်အသံမထွက်တော့ပဲသူလက်ကို ခုခံရန်အလို့ငှာအလိုအလျောက်မြှောက်လိုက်သည်။ သို့သာ်ဆုရှောင်းမီသည်သူလက်မောင်းအားတိုက်ရိုက်ပင်လိမ်လိုက်ကာ ထိုသူနာကျင်မှုကြောင့်အော်ဟစ်လေသည်။ တခြားသူများသည်လည်း တစ်ယောက်ပြီးသတိပြန်ရလာသည်။ တစ္ဆေတစ် သောင်းခန်းမကိုယ်တိုင်ကပင်ထိုသူတို့အားဖိနိုပ်နိုင်ကာ တစ္ဆေချီများချင်းနင်းဝင်ရောက်လာမှုကြောင့်ခံစားရသည့်နာကျင်မှုမှာ တစ္ဆေတစ်သောင်းကနှလုံးကိုဝါးမြိုနေသောနာကျင်မှုထက်မလျော့နည်း။
"ငါကဆုရှောင်းမီ"
ဆုရှောင်းမီသူ့ခေါင်းအားတိမ်းစောင်းလိုက်သည့်အခါ သူ့မျက်နှာတစ္ဆေလိုင်းများရုတ်တရက်ပျောက်ကွယ်သွားပြီး နူးညံ့ကာကြည့်ကောင်းသည့်ကလေးအဆီအနည်းငယ်နှင့်မျက်နှာတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသည်။
"မင်းဒါကိုမှတ်မိလား?"
တစ္ဆေများ၏အမည်အစစ်မှန်သည်လျှို့ဝှက်ချက်အဖြစ်ထားရပြီး တခြားသူများသိရန်မလွယ်ကူပေ။ လက်မောင်းပြုတ်နေသောလူသည် နာကျင်မှုကြောင်တုန်ယင်နေလျက်ဆုရှောင်းမီ မျက်နှာ အားအချိန်တခုကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေကာတစ္ဆေတစ်ကောင်တွေ့လိုက်ရသလို ရုတ်တရက်မယုံကြည်နိုင်သည့်ပုံနှင်အော်ဟစ်လာသည် " မင်းပဲ ! မင်းကိုး မင်းက uh, huh !"
"မင်းက ဘုရင်ကိုနှောင့်ယှက်နေတာပဲ"
ဆုရှောင်းမီ လိလောင်စန်း၏နူတ်ခမ်းကို သာမန်မဟုတ်သောနည်းတစ်ခုနည်းတွန့်ကွေးစေကာ လူအိုကြီး၏လျှာအားဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ပန်းထွက်လာသည့်သွေးများကိုရှောင်ရှားရင်း ဆုရှောင်းမီလှည့်ထွက်ကာ တစ္ဆေဘုရင်ထိုင်နေရာဆီပြေးသွားပြီး ခေါင်းမော့ကာတစ္ဆေဘုရင်အား သွေးမျက်ရည်များစီးကျလျက်ပြုံးပြနေသည်။
" ဘုရင်ကြီး သူကကျွန်တော်ကို ကျောက်စိမ်းကတ်ခိုးယူတယ်ပြီးဝါးမြိုထားတယ်လို့ စွတ်စွဲခဲ့တာ။ သူက အာ့တာကိုရှာဖို့ ကျွန်တော်အစာအိမ်ကိုတောင်ခွဲထုတ်ခဲ့တယ်"
ထိုအခိုက်တန့်ရှိဆုရှောင်းမီသည် မှားယွင်းအပြစ်တင်ခံထားသဖြင့်သူမိသားစုမှ လူကြီးများ အားတရားမျှတမှုကိုရှာဖွေပေးစေချင်နေသည့်လူငယ်လေးနှင့်တူသည်။ သူသည် တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်အားယုံကြည်ကိုးစားကာ ချစ်ခင်ရင်းနှီးသောမျက်လုံးဖြင့်ကြုံနေလျက် သူမျက်နှာထက်တွင် မျက်ရည်နှင့်နစ်နာနေမှုများရှိနေကာ " ကျွန်တော်ရဲ့အရှင် ကျွန်တော်အာ့တာကိုမခိုးယူခဲ့ဘူး"
"မငိုပါနဲ့"
တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်သူလက်အားမြောက်ကာ ဆုရှောင်းမီမျက်ရည် နှင့်သွေးများကိုသုတ်ပေးပြီးနောက် သူအသံနူးညံငြင်သာနေကာ " သူကအဲ့လိုပြောခဲ့တာဆိုရင် သူ့ကို ကိုယ်တိုင်သွားပြီး ရှာခိုင်းလိုက်တာပေါ့"
"ကောင်းတယ်"
ဆုရှောင်းမီလှည့်ထွက်သွားကာ လီလောင်စန်း၏မျက်လုံးများအားကော်ထုတ်လိုက်ရာ အလွန်တရာကြောက်လန့်မှုကြောင့်အော်ဟစ်နေသံများကြား၌ ဖြည်းညှင်းစွာ စားလိုက်သည်။
"မင်းတွေ့လား?"
"မင်းရဲ့မျက်လုံးတွေက ငါဗိုက်ထဲမှာ ကျောက်စိမ်းကတ်ကိုတွေ့လား?"
လီလောင်စန်းပြင်းပြသောနာကျင်မှုနှင့်အော်ဟစ်နေသည်။ ထိုအရာအားလုံးအား သူကိုယ်ပိုင်မျက်လုံးများနှင့်မြင်နေရသော်လည်း တချို့သောအကြောင်းတရားများကြောင့်ဆရာသခင်လင်းယွင် ထိုသူများအတွက်အနည်းငယ်မျှပင် သနားစိတ်ဖြစ်မလာသည့်အပြင် ဆုရှောင်းမီမှာ ဆိုးရွားလှသည်ဟုပင်မခံစားရ။ သူထိုအချိန်တွင်ဆုရှောင်းမီနာကျင်မှု နှင့် အကူညီမဲ့မှု စိတ်ယိုယွင်းနေမှုများကိုသာမြင်နေရသည်။ ထိုအချက်က ဆရာသခင်လင်းယွင်အားစဉ်းစားချင့်ချိန်တွေးတောစေပြီ သူတိတ်တဆိတ်ပင် ဘာဖြစ်မည်ကိုစောင့်ကြည့်နေမိသည်။ တစ္ဆေများသည် ဆိုးသွမ်းရက်စက်ကာတစ်ပါးသူအားမညှာတက်ဟုဆိုကြကာ တစ္ဆေများ၏ဘုရင် ဝူရုန်သည်လည်း လူသားများကိုသတ်ဖြတ်ကာ ကမ္ဘာကြီးအားဖျတ်ဆီးမည့်အကြီးစားနတ်ဆိုးတစ်ကောင်အဖြစ်ဖော်ညွန်းကြသည်။ သူ့အမည်ကိုပြောကြားရုံနှင့် ညဘက်တွင်ကလေးသူငယ်များငိုယိုနေမှုကိုတားဆီးနိုင်သည်။ သို့ပေမယ့် ဤအဖြစ်ပျက်သာတကယ်ကြီးဖြစ်ခဲ့တာဆိုလျှင်ရော? လူသားများအတွက် အလွတ်တန်းအဖွဲ့စည်းမှအဆင့်မြင့်အဖွဲ့ဝင်တစ်ဦးဖြစ်သောလီလောင်စန်း၊ တစ္ဆေထိန်းမဟာမိတ်အဖွဲ့၏ လက်ထောက်ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးယန် တို့သည် သဘာဝကျစွာပင် တစ္ဆေများစီးနင်ူဝင်ရောင်မှုအားတားဆီးတိုက်ခိုက်ပေးပြီး လူသားများ၏နေထိုင်ရာဒေသအား အကြိမ်များစွာကာကွယ်ပေးထားသည့် ကြီးမြတ်လှသည့် သူရဲကောင်းများဖြစ်သည်။
သိုသော် ဆုရှောင်းမီ ၊အရူးတစ္ဆေဘုရင်မှာ သူတို့၏အသိတရားကင်းမဲ့မှုကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်သည်။ သူတို့မရှိလျှင် ဤဆုရှောင်းမီသည်လည်း ဖြစ်မလာနိုင်။ ဆုရှောင်းမီအပြင် ဤကဲ့သို့သောပြစ်မှုများကြောင့် တစ္ဆေမည်မျှဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သနည်း? အရူးတစ္ဆေဘုရင်ဆုရှောင်းမီ၏သတ်ဖြတ်ခံ ရခြင်းမှာ သူတို့ပါဝင်နေမည်လား?
သိသာစွာပင် သူတို့မှာ တူညီသောပုံစံဖြင့်ဆက်ဆံခံနေရပြီး တခါတရံလူအချင်းချင်းပြုမူမှုမှာ တစ္ဆေများက လူများကိုဆက်ဆံသည်ထက်ပို၍ ရက်စက်ပြင်းထန်သည်။ သို့သော် ထိုကြမ်းကြုတ်သည့်လူများ နတ်ဆိုးဆန်သည့်စိတ်ဝိဉာဉ်များကို ဖိနုပ်လျက် မလျော့သောလုံ့လဖြင့် အမြင့်ပိုင်နေရာများကိုတက်လှမ်းကြသည်။ သူတို့သည်လုံ့လောက်စွာသန်မာနေပြီး ဥပဒေအတိုင်းနေနေသရွေ့ လူအများစုမှာ အရင်ကသူတို့ပြုလုပ်ခဲ့သည့် မကောင်းမှုများကိုမျက်ကွယ်ပြုလိုက်မည်သာ။ အဆုံးမှာတော့ လူသာမျိုးနွယ်အတွက် သန်မာသောလူများမှာနည်းပါးနေပြီး သူတို့မှာဆုံးရှုံးသွားသည့်နယ်မြေများကိုလည်းပြန်လိုနေချင်ခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။ ဒါပေမယ့်လည်း ဗီလိန်ကိုအပြစ်မပေးသင့်ဘူးလား?
သူတို့အားလုံးသည် ထိပ်ပိုင်းနေရာများတွင်ရှိနေကာ လူသားလုံခြုံရေးဇုန်၏အဓိက နေရာ တွင်ရပ်တည်နေပြီး ပူးပေါင်းဆောင်ရွယ်ခြင်းလုပ်ငန်းများအတွက်သာတာဝန်ရှိနေလျက် သူတို့ထွက်ပြေးရန်နည်းလမ်းရှိနေသရွေ့ လူကိုယ်တိုင်ဝင်ရောက်တိုက်ခိုက်မည်မဟုတ်ရာ ထိုသူများအား ဖမ်းပြီးသတ်ဖြတ်ရန်မှာ အလွန်ခက်ခဲလှသည်။ အကယ်၍တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်သာ ကိုယ်တိုင် မလူပ်ရှားလျှင် ဆုရှောင်းမီမှာ သူသေ သွားသည့်တိုင် ထိုသူတို့အားလက်စားချေနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်။ လူသားမျိုးနွယ်ဘက်မှ အတိတ်ကရန်လိုလှသည့်တစ္ဆေဘုရင်၏ စိတ်မချမ်းမြေ့ဖွယ်အတွေ့ကြုံများကြောင့် သူတို့ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခိုက်စွမ်းရည်အားအပြစ်ပေးမည်လားဆိုသည်ကိုတော့ မပြောပါနှင့်။
သူတို့အား သုတ်သင်မည့်သူတစုံတယောက်တော့အမြဲရှိမည်သာ ' သူတို့၏ကိုယ်ပိုင်ပြဿနာကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် နာကျည်းချက်တစ္ဆေများ သေဆုံးပြီးနောက် အဘယ်ကြောင့်ပေါ်လာမည်နည်း?' တစ္ဆေတွေရဲ့စကားများထဲ၌ ယုံကြည်စရာတစ်ခုမှမရှိကြောင်း တစ္ဆေပုံပြင်များစွာရှိသည်။
ပထမ ဆုံးအနေဖြင့် ဆရာသခင်လင်းယွင် တစ္ဆေများ၏ရူထောင့်မှနေ၍ ပြဿနာကိုတွေးတောမိခဲ့သည်။ တစ္ဆေဘုရင်ဝူရုန်ဖမ်းဆီလာသည့်လူတစ်စုမှာ ဆုရှောင်းမီလက်လွဲပေးခဲ့သည့်တိုင် ဆရာသခင်လင်းယွင်ထိုကိစ္စအပေါ်ဂရုမစိုက်ခဲ့။ သူ တစ္ဆေပျိုးထောင်သည့်မဟာမိတ်အဖွဲ့လက်ထောက်ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီးယန် တစ်ယောက် ခြေလက်များဖြတ်တောက်ခံရပြီး လူသားဝက်တစ်ကောင်အဖြစ်ပြုလုပ်ခံရကာ တိရိစ္ဆာန်သား ဖောက်သည့်အကျဉ်းထောင်ထဲပစ်ခံရသည်ကိုကြားရသည် __ တစ္ဆေများသည် အဆင့်တစ်ခုထိကျင့်ကြံရန်အတွက် သွေးလိုအပ်သည်။ တစ္ဆေနိုင်ငံထဲတွင် သွေးထောက်ပံ့ရန်အတွက် စိတိဝိဉာဉ်တိရိစ္ဆာန်ရိုင်းများနှင့်သားဖောက်ထားသည့် ကြီးမားလှသော တိရိစ္ဆာန်ကြီးများလှည့်လည်လျက်ရှိသည်။ သားဖောက်သည့်အကျဉ်းထောင်မှာ အထူးတလှယ်ရွေးချယ်ထားသည့် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သာသန်မာသည့်သားရဲကောင်များ မိတ်လိုက်ရာနေရာဖြစ်သည်။ သူလူအိုကြီးယန်၏ မြဲမြံလှသောအသတ်ဓာတ်အကြောင်း ကြားခဲ့ရသည်။ ငါးနှစ်ကြာသွားသည့်တိုင် သူမသေဆုံးသေး သိုသော်သေခြင်းထက်ဆိုးဝါးသောဘဝကိုရရှိလေသည်။
____
Alas,အတိတ်ကိုပြန်တူးဖော်ခြင်းထဲကျရောက်ဖို့အရမ်းကိုလွယ်ကူတာပဲ။ ဆရာသခင်လင်းယွင် အသိပြန်ဝင်လာပြီး သူခေါင်းကိုခေါက်လိုက်ကာ ဖုချင်းတစ်ယောက်ဤပြခန်းနေရာတဝိုက်ပြီးဆုံးအောင်လှည့်လည်ပြီးကြောင်းကို နေရာတစ်ခုမှနေ၍ ကြည့်နေလိုက်ပြီးနောက် နောက်ပြခန်းနေရာသို့လျှောက်ထွက်လာကြသည်။သူသည် တကိုယ်တည်းတသီးတသန့်နေတက်သူဖြစ်ရာ ဆရာသခင်လင်းယွင်အားအမူထားမနေပဲ သူဘာသာ လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုနေသည်။သူကောက်ယူလိုက်သမျှအားလုံးသည်ဈေးပေါသည့်သာမန်ကျောက်တုံးများသာဖြစ်သည်။
ဆရာသခင်လင်းယွင်မှာနောက်ကလိုက်ရမည်ကာ ခုနကကဲ့သို့ပင် အတိတ်မှတ်ဉာဏ်များထဲနစ်မြောသွားတက်ကာ သူ၏စိတ်အားထက်သန်မှုကိုထုတ်ဖော်ပြရန်လွန်စွာပျင်းရိနေပြီး ကိုယ်ကြိုက်တာကိုယ်လုပ်ကြတာပေါ့ဟူသောခံစားချက်မျိုးရနေသည်။ အနီးတဝိူက်တွင်မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မျှရှိမနေသည့်အတွက် ရှားရှားပါးပါးတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။ ဆရာသခင်လင်ယယွင်သူတောင်ဝှေးကိုဝေ့ယမ်းလိုက်ပြီးနောက် ထိုင်ရန်ခွေးခြေလေးတစ်လုံးကိုတွေ့သွားသည်။ သူသည် အိပ်ရာအောက်မှာ အခေါင်းထမ်းတစ္ဆေအိုကြီးတစ်ယောက်ပြဿနာလုပ်မည်ကိုစိုးရိမ်နေပြီး ဟွမ်မောင်အတွက်ကိုလည်း စတင်စိတ်ပူနေတော့သည်။
"ပူဆွေးမှုတစ္ဆေက ဒီနေ့မြို့ထဲကိုဝင်လာသင့်နေပြီကို ဘာလို့ဘာလူပ်ရှားမှုမှမတွေ့ရတာပါလိမ်?"
ဆရာသခင်လင်းယွင် မတွေးတက်တော့သည့်အတွက် လက်ချောင်များဖြင့်တွက်ချက်ရန်လုပ်လိုက်သောလည်း ဟွမ်မောင်မှာပြန်လည်မွေးဖွားလာသည်ကိုသတိရသွားသည် ထို့ကြောင့်သူရှာဖွေရတော့" ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ငါမှာဖုန်းရှိတာပဲ ဖုန်းခေါ်လို့ရသားပဲ"
ဆရာသခင် လင်းယွင်ရုတ်တရက်တုန့်ပြန်နိုင်သွားပြီး ညာလက်သီးကိုဆုတ်ကာ ဘယ်လက်ဖဝါးကိုထုလိုက်သည်။ ဆရာသခင်လင်းယွက်လို အရာရာကိုတွက်ချက်ပြီးသိနိုင်ခြင်းနှင့် အကျွမ်းဝင်နေသည့် တာအိုတစ်ယောက်အနေဖြင့် ဖုန်းခေါိသည့်ကိစ္စမှာလွန်စွာပြဿနာများပြီး သင်ယူရခက်လှသည်။ အကယ်၍ဖုချင်းသာဖုန်းခေါ်ဆိုမှုတစ်ခုအားအခုတင်မလုပ်ခဲ့လျှင် သူဒါကိုသတိပြုမိမည်မဟုတ်သေး ။ ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်လိုက် ဆရာသခင်လင်းယွင် ရုန်ရှန်ချန်ထားပေးခဲ့ဆက်သွယ်ရန်အချက်ဖြင့် ဆက်သွယ်လိုက်သည်။ နှစ်ချက်ခန့်မြည်သွားပြိးနောက် ဖုန်းလိုင်းချိတ်ဆက်သွားသည်။ ဆရာသခင်လင်းယွင်စကားတခွန်မှမပြောရသေးမီ နက်ရိူင်းကာတမူထူးကဲလှသောအသံအားတခြားတဖက်မှကြားလိုက်ရသည်။
"ဟလို?"
Snap.
ဆရာသခင်လင်းယွင်သူဖုန်းအားထိတ်လန့်တကြားချလိုက်သည်။
3410words
6:46Pm,Fri,3.11.23
|| Zawgyi ||
'ဘုရင္ရဲ့ခါးကိုဖတ္ထားရတာဘယ္လိုခံစားရလဲ? ဟုန္ရွို႔ဆိုတခါမွမဖတ္ ဖူးဘူး '
အေခါင္းထမ္းတေစၧအိုႀကီးမွာသူ႔လက္ကိုအေပၚေအာက္ေဝ့ယမ္းလ်က္ ထိုအေၾကာင္းကိုစိတ္ထဲေတြးေနမိသည္။ ထိုေနာက္မွာေတာ့ ဆရာသခင္လင္းယြင္သူ႔အားေခၚေဆာင္ကာ တေစၧတစ္ေကာင္ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္တို႔သည္ ေသာင္းခ်ီေသာတေစၧတို႔တည္ေဆာက္ထားေသာတေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္၏ခန္းမေဆာင္ရွိရာ ေထာင္တုေတာင္တန္းဆီသို႔သြားၾကေလသည္။ အေခါင္းတေစၧအိုႀကီးဘယ္ကသတင္းရခဲ့သည္ကိုမသိ။ တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္သည္အမွန္တကယ္ပင္ အရိုးပုလႅင္ေပၚတြင္ထိုင္ေနကာ ဆုေရွာင္းမီမွာ သူ႔၏ဒူးေခါင္းေပၚလဲေလ်ာင္းေနၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနပုံရသည္။ ဆရာသခင္လင္းယြင္ထိုျမင္ကြင္းကိုျမင္ေသာအခါ မ်က္လုံးမ်ားကာလ်က္ ေရွာင္ထြက္သြားခ်င္မိသည္။ ႐ူးသြပ္သည့္တေစၧဘုရင္ဆုေရွာင္းမီသည္ အေခါင္းတေစၧအိုႀကီးမွာ ပတ္တီးမ်ားျဖင့္အျမဲဖုံးလႊမ္းထားသကဲ့သို႔ သူသည္လည္း အျမဲတမ္းျမဴနက္မ်ားျဖင့္ဖုံးအုပ္ထားတက္သည္။ မည္သူမွသူ၏အစစ္မွန္ပုံစံကိုမျမင္ဖူးခဲ့ သို႔ေသာ္ သူကိုေတြ႕သြားသူတိုင္းမွာ ေသသြားၾကေလသည္။ သူ မေသခင္ကညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရၿပီးေသဆုံးၿပီးေနာက္တေစၧျဖစ္လာသည္ဟုဆိုသည္။ သူသည္တခ်ိန္လုံး႐ူးသြပ္ေနခဲ့သည္။ သူ႐ူးသြားသည့္အခါတိုင္း သူ' အကို' ဆီသို႔သြားလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး သူ႔အကိုမဟုတ္ေသာတေစၧမ်ားအား လုံးကိုသတ္ပစ္မည္ျဖစ္သည္။ သတ္ျဖတ္ေနစဥ္အတြင္း သူ၏နည္းလမ္းမွာ ရက္စက္ကာအၾကင္နာမဲ့လွသည္။ သို႔ေသာ္ထိုအခ်ိန္တိုင္း ဆုေရွာင္းမီသည္ ဝူ႐ုန္ကိုဖတ္ကာငိုေလ့ရွိသည္။ အေခါင္းတေစၧအိုႀကီးသည္လည္း ႐ူး်နတာျဖစ္ရမည္ သူသည္ ထိုစိတ္လူပ္ရွားဖြယ္ျမင္ကြင္းကိုပင္ၾကည့္ရဲသည္။ဆရာသခင္လင္းယြင္သည္ တေစၧနိုင္ငံေတာ္တြင္သူလၽွိုလုပ္ခဲ့သည္မွာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္ကိုသုံးႀကိမ္သာျမင္ဖူးသည္။ တခ်ိန္မွာ တေစၧအားလုံးအစည္းေဝးတက္ေရာက္လာၿပီး သူဒူးေထာက္ကာအရိုေသေပးခဲ့ရသည္။ တျခားတခ်ိန္မွာ သူ ခၽြမ္ယန္က်ီဖုခ်င္းကိုတိုက္ခိုက္ရန္တပ္ဖြဲ႕အားဦးေဆာင္ၿပီးေနာက္မွာ တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္မွ သူအားဆင့္ေခၚခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆရာသခင္လင္းယြင္းသည္ထိုႏွစ္ႀကိမ္လုံး၌ သူေခါင္းကိုငုံထားၿပီး တေစၧဘုရင္ႏွင့္မ်က္လုံးခ်င္းပင္မဆိုင္ရဲခဲ့။ တကယ္ကိုပါပဲ ေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္ရဲ့မ်က္ႏွာကိုအမွန္တကယ္ျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့ ....ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။
ဆရာသခင္လင္းယြင္မွာ အခုခ်ိန္၌ရွိေနေသာ တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္ႏွင့္ ဆုေရွာင္းမီမွာ အလြန္တရာ တေစၧ ႏွင့္မတူလွ။ ဆုေရွာင္းမီ၏မ်က္လုံးေထာင့္တြင္ မ်က္ရည္မ်ားရွိေနေသးကာ သူမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးမေက်နပ္ ႏွင့္နာက်င္မႈမ်ားျပည့္ေနကာ ကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္တူလွသည္။ သူသည္တေစၧဘုရင္၏အကၤ်ီအားတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ကိုင္ဆြဲထားကာ ဟုန္ရွို႔ဂ႐ုတစိုက္တေစၧေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ၏ေသာကကို စုေဆာင္းၿပီးရက္လုပ္ထားသည့္ ရွပ္အကၤ်ီအားတြန႔္ေၾကေစသည္။ သို႔ေသာ္တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္ကဂ႐ုမစိုက္ေပ။
သူသည္ အနက္ေရာင္ဝတ္႐ုံရွည္ကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီး အရိုးသရဖူကိုေဆာင္းထားကာ သူလက္မ်ားကဆုေရွာင္းမီဆံပင္ထက္ထား၍ ႏွစ္သိမ့္ေပးေနသလိုပင္။ တိတ္ဆိတ္ကာၿငိမ္ခ်မ္းေနသည္။ ဆရာသခင္လင္းယြင္၏စိတ္ထဲ စကားလုံးတခ်ိဳ႕ဝင္ေရာက္လာကာ ဒါသည္ သူ႔အတြက္အေခါင္းထမ္းတေစၧအိုႀကီးႏွင့္အတူ ျဖတ္ဝင္လာျခင္းအတြက္ျပစ္ဒဏ္ဟုပင္ခံစားေနရသည္။ တေစၧအိုႀကီး၏ပါးစပ္အားပိတ္ကာ ဆရာသခင္လင္းယြင္တိတ္တဆိတ္ထြက္သြားခ်င္မိသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔အား ေထာင္တုေတာင္ေပၚဝင္ေရာက္လာလၽွင္လာခ်င္း တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္ မွ သတိထားမိသည္။ ဆရာသခင္ေရြ႕လ်ားဖို႔လုပ္လၽွင္လုပ္ျခင္း တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္မက္တပ္ရပ္လာသည့္အခါ သူတို႔ႏွစ္ဦးသားသည္လည္း ေလးနက္စြာရပ္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္မွာ ပုလႅင္ေပၚတြင္ထိုင္ေနျမဲျဖစ္ၿပီး ထလာသည္မွာသူ၏ကိုယ္ပြားသာ ျဖစ္ကာ ထို႔ေၾကာင့္ဆုေရွာင္းမို နိုးမလာေပ။
" ငါခဏေလာက္အျပင္ထြက္ဦးမယ္"
နက္ရိူင္းလွသည့္အသံမွာ ဝိဉာဥ္စာခ်ဳပ္မွတဆင့္သူတို႔စိတ္ထဲဝင္ေရာက္လာသည္ ဆရာသခင္လင္းယြင္အလိုအေလ်ာက္ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး သူ႔ေဘးရွိလူအိုႀကီးမွာ သူထက္ပို၍ေသသပ္စြာဒူးေထာက္လိုက္သည္။ သူတို႔တဖန္ျပန္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ဘုရင္ႀကီး၏ကိုယ္ပြားေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီျဖစ္သည္။ ဆရာသခင္လင္းယြင္ထိုညကိုမည္သို႔ျဖတ္သို႔ျဖတ္ေက်ာ္ရမည္ကိုမသိေတာ့? ဘယ္အရာကမ်ားတေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္ကိုယ္တိုင္ကိုင္တြယ္ဖို႔အေရးပါရတာလဲ? ေနာက္ဆုံးေတာ့သူကမၻာႀကီးကို ဖ်တ္ဆီးေတာ့မွာလား? ဒါမွမဟုတ္ သူကအမ်ိဳးမ်ိဳးေသယ မဟာမိတ္ေတြရဲ့နိုင္ငံေရးဆိုင္ရာေခါင္းေဆာင္ေတြကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ၿပီး အစုလိုက္အျပဳံလိုက္ေသြးေခ်ာင္းစီးေတာ့မ်ာလား? မ်ိဳးစုံေသာ စိတ္ညစ္ညဴးဖြယ္အာ႐ုံမ်ားဆရာသခင္လင္းယြင္စိတ္ထဲသြားလိုက္လာလိုက္ျဖစ္ေနကာ သူ *င္ကို မီးစြဲေနသကဲ့သို႔ခံစားေနရၿပီး သူသည္ သူ၏သ႐ုပ္မွန္ကိုပင္ထုတ္ေဖာ္ၿပီးအလ်င္ျမန္ေျပးသြားကာ တျခားေသာလူသားမ်ိဳးႏြယ္မ်ားဆီသတင္းပို႔လုနီးပါျဖစ္ေနခဲ့သည္။
သူတခ်ိန္လုံးလြန္စြာစိတ္ေျခာက္ျခားေနသျဖင့္ အခ်ိန္အၾကာႀကီးျဖစ္ေနသည္ဟုခံစားရေသာ္လည္း တကယ္တမ္းက် ဆယ့္ငါးမိနစ္သာၾကာခဲ့ၿပီး အေခါင္းတေစၧအိုႀကီး ဆုေရွာင္းမီမ်က္ႏွာေပၚ ပတ္တီးစည္းရန္ျပလုပ္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္၏ကိုယ္ပြားျပန္ေရာက္လာသည္။ သူသည္ လူတစ္သုပ္ကိုလည္းဖမ္းေခၚလာခဲ့ေသးသည္ ထိုသူတို႔မွာ ဆရာသခင္လင္းယြင္ကိုၾကည့္ ေနရင္း ထိတ္လန႔္ေနၾကသည္။ ထိုလူမ်ားထဲတြင္ အလြတ္တန္းအဖြဲ႕စည္းမွ အဆင့္ျမင့္အရာရွိမ်ား ႏွင့္ ထန္းရွီတကၠသိုလ္မွဆရာမ်ားပါရွိသည္။ ထိပ္ဆုံးမွတစ္ေယာက္မွာ နိုင္ငံတကာတေစၧထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေရးမဟာမိတ္ ၏ဒုေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ကာ ေကာင္းကင္စာရင္း၏ထိပ္ဆုံး ဆယ္ေယာက္ထဲတြင္ဝင္ေရာက္နိုင္သည့္အထိသန္မာသည္ ! သူသည္ နာက်ည္းခ်က္တေစၧရွစ္ေယာက္ႏွင့္ တေစၧစစ္သူႀကီးသုံးေယာက္အပါဝင္ ဆယ္ႏွစ္ေယာက္ေသာရာဂတေစၧမ်ား ကို ေမြးထားသည္ဟုဆိုၾကသည္။ စြမ္းအားအႀကီးဆုံးရာဂတေစၧမွာ တေစၧဘုရင္အဆင္ပင္ေရာက္ေနကာ သူ၏တိုက္ခိုက္ေရးစြမ္းအင္သည္လည္း ဟုန္ရွို႔ႏွင့္ပင္ယွဥ္နိုင္သည္။
ဆယ္ငါးမိနစ္ေတာင္ မၾကာလိုက္ပဲ တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္မွာတကယ္ႀကီးထိုသူတို႔အား ရွင္လ်က္ပင္ တေစၧနိုင္ငံေတာ္ထဲဖမ္းဆီးေခါိေဆာင္လာခဲ့သည္။ သူတို႔သတ္ခံရလၽွင္ေတာင္ ဆရာသခင္လင္းယြင္ဤမၽွေလာက္အံ့ဩေနမည္မဟုတ္။ သို႔ေပမယ့္ အာဆီယံတဝွမ္းမွ ထိုသူမ်ားကိုရွင္လ်က္ဖမ္းလာသည့္အျပင္ ထိုသူမွာလည္း တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္၏ကိုယ္ပြားသာျဖစ္သည္။ သူရဲ့ခြန္အားကဘယ္ေလာက္ေတာင္ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္လဲ!
ကိုယ္ပြားသည္ မူလကိုယ္ႏွင့္ျပန္လည္ေပါင္းစပ္လိုက္သည့္အခါ ဆုေရွာင္းမီ နိုးလာၿပီး အေခါင္းထဲမွလူအိုႀကီးအားထိုးလိုက္ကာ ဝူ႐ုန္ကိုယ္ေပၚမွရွက္ရြံစြာထလိုက္ၿပီး စိုးရိမ္စြာေျပာလိုက္သည္ "ဘုရင္ႀကီး ေထာင္တုေတာင္တန္းကိုစြန႔္ခြာၿပီးအျပင္ကိုသြားတယ္လား? အာ့တာကဘုရင္ႀကီးရဲ့ကိုယ္အတြက္မေကာင္း..."
ဆုေရွာင္းမီ၏အသံ ႐ုတ္တရက္ရပ္တန႔္သြားကာ သူခန္းမထဲမွထိုလူမ်ားကိုေတြ႕သြားသည္ သူတို႔သည္ သတိေမ့ ေနရာမွနိုးလာၿပီး ယင္ခ်ီမ်ားခ်င္းနင္းဝင္ေရာက္လာမႈ ေၾကာင့္ နာက်င္ေနသည္။ ဆရာသခင္လင္းယြင္ဘက္ေန၍ ၾကည့္လၽွင္ ဆုေရွာင္းမီ၏မ်က္စံမ်ားလုံးဝမည္းနက္သြားကာ သူမ်က္ႏွာထက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္တေစၧလိုင္းမ်ားေပၚထြက္လာသည္ကိုရွင္းလင္းစြာျမင္ရေလသည္။ သူတေစၧဘုရင္၏ေရွ႕တြင္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈလြတ္သြားသည္။
"ေမြးေန႔လက္ေဆာင္"
တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္ပုလႅင္ထက္မွီလိုက္၍ တည္ၿငိမ္ေသာ ေလသံျဖင့္ေျပာသည္ " မင္းႀကိဳက္ရဲ့လား?"
"ေက်းဇူးပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဘုရင္ႀကီး ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္ အရမ္းႀကိဳက္တယ္"
ဆုေရွာင္းမီေလသံမွာဗလုံးဗေထြးျဖစ္ေနၿပီး တကိုယ္လုံးတုန္ယင္ေနေသာ္လည္း သူမ်က္ႏွာေပၚတြင္အျပဳံးႀကီးႀကီတစ္ခုျဖစ္တည္ေနသည္။ စိတ္ဆုပ္ထိတ္ျပာေနေသာ သူ သည္ ထိုသူမ်ားေရွ႕ သြက္လပ္စြာေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္ကာ ထိုသူမ်ားထဲမွ အလြတ္တန္းအဖြဲ႕စည္း၏စီနီယာတစ္ေယာက္ျဖစ္သူကိုၾကည့္ကာ ေပါ့ပါးစြာျပဳံးလိုက္သည္။
"လီေလာင္စန္း (ဆုေရွာင္းမိုအားလၽွပ္စစ္ေရွာ့တိုက္နိုပ္စက္ကာ လူအိုႀကီးယန္ဆီညႇင္းပန္းနိုပ္စက္ရန္ေရာင္းခ်ခဲ့သူ)၊ မင္းငါ့ကိုမွတ္မိလား?"
"အ႐ူးတေစၧဘုရင္!"
ထိူသူမွာထိတ္လန႔္မႈေၾကာင့္အသံမထြက္ေတာ့ပဲသူလက္ကို ခုခံရန္အလို႔ငွာအလိုအေလ်ာက္ေျမႇာက္လိုက္သည္။ သို႔သာ္ဆုေရွာင္းမီသည္သူလက္ေမာင္းအားတိုက္ရိုက္ပင္လိမ္လိုက္ကာ ထိုသူနာက်င္မႈေၾကာင့္ေအာ္ဟစ္ေလသည္။ တျခားသူမ်ားသည္လည္း တစ္ေယာက္ၿပီးသတိျပန္ရလာသည္။ တေစၧတစ္ ေသာင္းခန္းမကိုယ္တိုင္ကပင္ထိုသူတို႔အားဖိနိုပ္နိုင္ကာ တေစၧခ်ီမ်ားခ်င္းနင္းဝင္ေရာက္လာမႈေၾကာင့္ခံစားရသည့္နာက်င္မႈမွာ တေစၧတစ္ေသာင္းကႏွလုံးကိုဝါးၿမိဳေနေသာနာက်င္မႈထက္မေလ်ာ့နည္း။
"ငါကဆုေရွာင္းမီ"
ဆုေရွာင္းမီသူ႔ေခါင္းအားတိမ္းေစာင္းလိုက္သည့္အခါ သူ႔မ်က္ႏွာတေစၧလိုင္းမ်ား႐ုတ္တရက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ႏူးညံ့ကာၾကည့္ေကာင္းသည့္ကေလးအဆီအနည္းငယ္ႏွင့္မ်က္ႏွာတစ္ခု ထြက္ေပၚလာသည္။
"မင္းဒါကိုမွတ္မိလား?"
တေစၧမ်ား၏အမည္အစစ္မွန္သည္လၽွို႔ဝွက္ခ်က္အျဖစ္ထားရၿပီး တျခားသူမ်ားသိရန္မလြယ္ကူေပ။ လက္ေမာင္းျပဳတ္ေနေသာလူသည္ နာက်င္မႈေၾကာင္တုန္ယင္ေနလ်က္ဆုေရွာင္းမီ မ်က္ႏွာ အားအခ်ိန္တခုၾကာေအာင္ စိုက္ၾကည့္ေနကာတေစၧတစ္ေကာင္ေတြ႕လိုက္ရသလို ႐ုတ္တရက္မယုံၾကည္နိုင္သည့္ပုံႏွင္ေအာ္ဟစ္လာသည္ " မင္းပဲ ! မင္းကိုး မင္းက uh, huh !"
"မင္းက ဘုရင္ကိုေႏွာင့္ယွက္ေနတာပဲ"
ဆုေရွာင္းမီ လိေလာင္စန္း၏ႏူတ္ခမ္းကို သာမန္မဟုတ္ေသာနည္းတစ္ခုနည္းတြန႔္ေကြးေစကာ လူအိုႀကီး၏လၽွာအားဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ပန္းထြက္လာသည့္ေသြးမ်ားကိုေရွာင္ရွားရင္း ဆုေရွာင္းမီလွည့္ထြက္ကာ တေစၧဘုရင္ထိုင္ေနရာဆီေျပးသြားၿပီး ေခါင္းေမာ့ကာတေစၧဘုရင္အား ေသြးမ်က္ရည္မ်ားစီးက်လ်က္ျပဳံးျပေနသည္။
" ဘုရင္ႀကီး သူကကၽြန္ေတာ္ကို ေက်ာက္စိမ္းကတ္ခိုးယူတယ္ၿပီးဝါးၿမိဳထားတယ္လို႔ စြတ္စြဲခဲ့တာ။ သူက အာ့တာကိုရွာဖို႔ ကၽြန္ေတာ္အစာအိမ္ကိုေတာင္ခြဲထုတ္ခဲ့တယ္"
ထိုအခိုက္တန႔္ရွိဆုေရွာင္းမီသည္ မွားယြင္းအျပစ္တင္ခံထားသျဖင့္သူမိသားစုမွ လူႀကီးမ်ား အားတရားမၽွတမႈကိုရွာေဖြေပးေစခ်င္ေနသည့္လူငယ္ေလးႏွင့္တူသည္။ သူသည္ တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္အားယုံၾကည္ကိုးစားကာ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးေသာမ်က္လုံးျဖင့္ၾကဳံေနလ်က္ သူမ်က္ႏွာထက္တြင္ မ်က္ရည္ႏွင့္နစ္နာေနမႈမ်ားရွိေနကာ " ကၽြန္ေတာ္ရဲ့အရွင္ ကၽြန္ေတာ္အာ့တာကိုမခိုးယူခဲ့ဘူး"
"မငိုပါနဲ႔"
တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္သူလက္အားေျမာက္ကာ ဆုေရွာင္းမီမ်က္ရည္ ႏွင့္ေသြးမ်ားကိုသုတ္ေပးၿပီးေနာက္ သူအသံႏူးညံျငင္သာေနကာ " သူကအဲ့လိုေျပာခဲ့တာဆိုရင္ သူ႔ကို ကိုယ္တိုင္သြားၿပီး ရွာခိုင္းလိုက္တာေပါ့"
"ေကာင္းတယ္"
ဆုေရွာင္းမီလွည့္ထြက္သြားကာ လီေလာင္စန္း၏မ်က္လုံးမ်ားအားေကာ္ထုတ္လိုက္ရာ အလြန္တရာေၾကာက္လန႔္မႈေၾကာင့္ေအာ္ဟစ္ေနသံမ်ားၾကား၌ ျဖည္းညႇင္းစြာ စားလိုက္သည္။
"မင္းေတြ႕လား?"
"မင္းရဲ့မ်က္လုံးေတြက ငါဗိုက္ထဲမွာ ေက်ာက္စိမ္းကတ္ကိုေတြ႕လား?"
လီေလာင္စန္းျပင္းျပေသာနာက်င္မႈႏွင့္ေအာ္ဟစ္ေနသည္။ ထိုအရာအားလုံးအား သူကိုယ္ပိုင္မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ျမင္ေနရေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕ေသာအေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္ဆရာသခင္လင္းယြင္ ထိုသူမ်ားအတြက္အနည္းငယ္မၽွပင္ သနားစိတ္ျဖစ္မလာသည့္အျပင္ ဆုေရွာင္းမီမွာ ဆိုးရြားလွသည္ဟုပင္မခံစားရ။ သူထိုအခ်ိန္တြင္ဆုေရွာင္းမီနာက်င္မႈ ႏွင့္ အကူညီမဲ့မႈ စိတ္ယိုယြင္းေနမႈမ်ားကိုသာျမင္ေနရသည္။ ထိုအခ်က္က ဆရာသခင္လင္းယြင္အားစဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ေတြးေတာေစၿပီ သူတိတ္တဆိတ္ပင္ ဘာျဖစ္မည္ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။ တေစၧမ်ားသည္ ဆိုးသြမ္းရက္စက္ကာတစ္ပါးသူအားမညႇာတက္ဟုဆိုၾကကာ တေစၧမ်ား၏ဘုရင္ ဝူ႐ုန္သည္လည္း လူသားမ်ားကိုသတ္ျဖတ္ကာ ကမၻာႀကီးအားဖ်တ္ဆီးမည့္အႀကီးစားနတ္ဆိုးတစ္ေကာင္အျဖစ္ေဖာ္ညြန္းၾကသည္။ သူ႔အမည္ကိုေျပာၾကား႐ုံႏွင့္ ညဘက္တြင္ကေလးသူငယ္မ်ားငိုယိုေနမႈကိုတားဆီးနိုင္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ဤအျဖစ္ပ်က္သာတကယ္ႀကီးျဖစ္ခဲ့တာဆိုလၽွင္ေရာ? လူသားမ်ားအတြက္ အလြတ္တန္းအဖြဲ႕စည္းမွအဆင့္ျမင့္အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးျဖစ္ေသာလီေလာင္စန္း၊ တေစၧထိန္းမဟာမိတ္အဖြဲ႕၏ လက္ေထာက္ေခါင္းေဆာင္လူအိုႀကီးယန္ တို႔သည္ သဘာဝက်စြာပင္ တေစၧမ်ားစီးနင္ူဝင္ေရာင္မႈအားတားဆီးတိုက္ခိုက္ေပးၿပီး လူသားမ်ား၏ေနထိုင္ရာေဒသအား အႀကိမ္မ်ားစြာကာကြယ္ေပးထားသည့္ ႀကီးျမတ္လွသည့္ သူရဲေကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။
သိုေသာ္ ဆုေရွာင္းမီ ၊အ႐ူးတေစၧဘုရင္မွာ သူတို႔၏အသိတရားကင္းမဲ့မႈေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႔မရွိလၽွင္ ဤဆုေရွာင္းမီသည္လည္း ျဖစ္မလာနိုင္။ ဆုေရွာင္းမီအျပင္ ဤကဲ့သို႔ေသာျပစ္မႈမ်ားေၾကာင့္ တေစၧမည္မၽွျဖစ္ေပၚလာခဲ့သနည္း? အ႐ူးတေစၧဘုရင္ဆုေရွာင္းမီ၏သတ္ျဖတ္ခံ ရျခင္းမွာ သူတို႔ပါဝင္ေနမည္လား?
သိသာစြာပင္ သူတို႔မွာ တူညီေသာပုံစံျဖင့္ဆက္ဆံခံေနရၿပီး တခါတရံလူအခ်င္းခ်င္းျပဳမူမႈမွာ တေစၧမ်ားက လူမ်ားကိုဆက္ဆံသည္ထက္ပို၍ ရက္စက္ျပင္းထန္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုၾကမ္းၾကဳတ္သည့္လူမ်ား နတ္ဆိုးဆန္သည့္စိတ္ဝိဉာဥ္မ်ားကို ဖိႏုပ္လ်က္ မေလ်ာ့ေသာလုံ႔လျဖင့္ အျမင့္ပိုင္ေနရာမ်ားကိုတက္လွမ္းၾကသည္။ သူတို႔သည္လုံ႔ေလာက္စြာသန္မာေနၿပီး ဥပေဒအတိုင္းေနေနသေရြ႕ လူအမ်ားစုမွာ အရင္ကသူတို႔ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ မေကာင္းမႈမ်ားကိုမ်က္ကြယ္ျပဳလိုက္မည္သာ။ အဆုံးမွာေတာ့ လူသာမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ သန္မာေသာလူမ်ားမွာနည္းပါးေနၿပီး သူတို႔မွာဆုံးရႈံးသြားသည့္နယ္ေျမမ်ားကိုလည္းျပန္လိုေနခ်င္ခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။ ဒါေပမယ့္လည္း ဗီလိန္ကိုအျပစ္မေပးသင့္ဘူးလား?
သူတို႔အားလုံးသည္ ထိပ္ပိုင္းေနရာမ်ားတြင္ရွိေနကာ လူသားလုံျခဳံေရးဇုန္၏အဓိက ေနရာ တြင္ရပ္တည္ေနၿပီး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြယ္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္သာတာဝန္ရွိေနလ်က္ သူတို႔ထြက္ေျပးရန္နည္းလမ္းရွိေနသေရြ႕ လူကိုယ္တိုင္ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္မည္မဟုတ္ရာ ထိုသူမ်ားအား ဖမ္းၿပီးသတ္ျဖတ္ရန္မွာ အလြန္ခက္ခဲလွသည္။ အကယ္၍တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္သာ ကိုယ္တိုင္ မလူပ္ရွားလၽွင္ ဆုေရွာင္းမီမွာ သူေသ သြားသည့္တိုင္ ထိုသူတို႔အားလက္စားေခ်နိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ဘက္မွ အတိတ္ကရန္လိုလွသည့္တေစၧဘုရင္၏ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္အေတြ႕ၾကဳံမ်ားေၾကာင့္ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္တိုက္ခိုက္စြမ္းရည္အားအျပစ္ေပးမည္လားဆိုသည္ကိုေတာ့ မေျပာပါႏွင့္။
သူတို႔အား သုတ္သင္မည့္သူတစုံတေယာက္ေတာ့အျမဲရွိမည္သာ ' သူတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ျပႆနာေၾကာင့္သာမဟုတ္လၽွင္ နာက်ည္းခ်က္တေစၧမ်ား ေသဆုံးၿပီးေနာက္ အဘယ္ေၾကာင့္ေပၚလာမည္နည္း?' တေစၧေတြရဲ့စကားမ်ားထဲ၌ ယုံၾကည္စရာတစ္ခုမွမရွိေၾကာင္း တေစၧပုံျပင္မ်ားစြာရွိသည္။
ပထမ ဆုံးအေနျဖင့္ ဆရာသခင္လင္းယြင္ တေစၧမ်ား၏႐ူေထာင့္မွေန၍ ျပႆနာကိုေတြးေတာမိခဲ့သည္။ တေစၧဘုရင္ဝူ႐ုန္ဖမ္းဆီလာသည့္လူတစ္စုမွာ ဆုေရွာင္းမီလက္လြဲေပးခဲ့သည့္တိုင္ ဆရာသခင္လင္းယြင္ထိုကိစၥအေပၚဂ႐ုမစိုက္ခဲ့။ သူ တေစၧပ်ိဳးေထာင္သည့္မဟာမိတ္အဖြဲ႕လက္ေထာက္ေခါင္းေဆာင္ လူအိုႀကီးယန္ တစ္ေယာက္ ေျခလက္မ်ားျဖတ္ေတာက္ခံရၿပီး လူသားဝက္တစ္ေကာင္အျဖစ္ျပဳလုပ္ခံရကာ တိရိစၧာန္သား ေဖာက္သည့္အက်ဥ္းေထာင္ထဲပစ္ခံရသည္ကိုၾကားရသည္ __ တေစၧမ်ားသည္ အဆင့္တစ္ခုထိက်င့္ႀကံရန္အတြက္ ေသြးလိုအပ္သည္။ တေစၧနိုင္ငံထဲတြင္ ေသြးေထာက္ပံ့ရန္အတြက္ စိတိဝိဉာဥ္တိရိစၧာန္ရိုင္းမ်ားႏွင့္သားေဖာက္ထားသည့္ ႀကီးမားလွေသာ တိရိစၧာန္ႀကီးမ်ားလွည့္လည္လ်က္ရွိသည္။ သားေဖာက္သည့္အက်ဥ္းေထာင္မွာ အထူးတလွယ္ေရြးခ်ယ္ထားသည့္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သာသန္မာသည့္သားရဲေကာင္မ်ား မိတ္လိုက္ရာေနရာျဖစ္သည္။ သူလူအိုႀကီးယန္၏ ျမဲၿမံလွေသာအသတ္ဓာတ္အေၾကာင္း ၾကားခဲ့ရသည္။ ငါးႏွစ္ၾကာသြားသည့္တိုင္ သူမေသဆုံးေသး သိုေသာ္ေသျခင္းထက္ဆိုးဝါးေသာဘဝကိုရရွိေလသည္။
____
Alas,အတိတ္ကိုျပန္တူးေဖာ္ျခင္းထဲက်ေရာက္ဖို႔အရမ္းကိုလြယ္ကူတာပဲ။ ဆရာသခင္လင္းယြင္ အသိျပန္ဝင္လာၿပီး သူေခါင္းကိုေခါက္လိုက္ကာ ဖုခ်င္းတစ္ေယာက္ဤျပခန္းေနရာတဝိုက္ၿပီးဆုံးေအာင္လွည့္လည္ၿပီးေၾကာင္းကို ေနရာတစ္ခုမွေန၍ ၾကည့္ေနလိုက္ၿပီးေနာက္ ေနာက္ျပခန္းေနရာသို႔ေလၽွာက္ထြက္လာၾကသည္။သူသည္ တကိုယ္တည္းတသီးတသန႔္ေနတက္သူျဖစ္ရာ ဆရာသခင္လင္းယြင္အားအမူထားမေနပဲ သူဘာသာ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈေနသည္။သူေကာက္ယူလိုက္သမၽွအားလုံးသည္ေဈးေပါသည့္သာမန္ေက်ာက္တုံးမ်ားသာျဖစ္သည္။
ဆရာသခင္လင္းယြင္မွာေနာက္ကလိုက္ရမည္ကာ ခုနကကဲ့သို႔ပင္ အတိတ္မွတ္ဉာဏ္မ်ားထဲနစ္ေျမာသြားတက္ကာ သူ၏စိတ္အားထက္သန္မႈကိုထုတ္ေဖာ္ျပရန္လြန္စြာပ်င္းရိေနၿပီး ကိုယ္ႀကိဳက္တာကိုယ္လုပ္ၾကတာေပါ့ဟူေသာခံစားခ်က္မ်ိဳးရေနသည္။ အနီးတဝိူက္တြင္မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မၽွရွိမေနသည့္အတြက္ ရွားရွားပါးပါးတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည္။ ဆရာသခင္လင္ယယြင္သူေတာင္ေဝွးကိုေဝ့ယမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ ထိုင္ရန္ေခြးေျခေလးတစ္လုံးကိုေတြ႕သြားသည္။ သူသည္ အိပ္ရာေအာက္မွာ အေခါင္းထမ္းတေစၧအိုႀကီးတစ္ေယာက္ျပႆနာလုပ္မည္ကိုစိုးရိမ္ေနၿပီး ဟြမ္ေမာင္အတြက္ကိုလည္း စတင္စိတ္ပူေနေတာ့သည္။
"ပူေဆြးမႈတေစၧက ဒီေန႔ၿမိဳ႕ထဲကိုဝင္လာသင့္ေနၿပီကို ဘာလို႔ဘာလူပ္ရွားမႈမွမေတြ႕ရတာပါလိမ္?"
ဆရာသခင္လင္းယြင္ မေတြးတက္ေတာ့သည့္အတြက္ လက္ေခ်ာင္မ်ားျဖင့္တြက္ခ်က္ရန္လုပ္လိုက္ေသာလည္း ဟြမ္ေမာင္မွာျပန္လည္ေမြးဖြားလာသည္ကိုသတိရသြားသည္ ထို႔ေၾကာင့္သူရွာေဖြရေတာ့" ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ငါမွာဖုန္းရွိတာပဲ ဖုန္းေခၚလို႔ရသားပဲ"
ဆရာသခင္ လင္းယြင္႐ုတ္တရက္တုန႔္ျပန္နိုင္သြားၿပီး ညာလက္သီးကိုဆုတ္ကာ ဘယ္လက္ဖဝါးကိုထုလိုက္သည္။ ဆရာသခင္လင္းယြက္လို အရာရာကိုတြက္ခ်က္ၿပီးသိနိုင္ျခင္းႏွင့္ အကၽြမ္းဝင္ေနသည့္ တာအိုတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ဖုန္းေခါိသည့္ကိစၥမွာလြန္စြာျပႆနာမ်ားၿပီး သင္ယူရခက္လွသည္။ အကယ္၍ဖုခ်င္းသာဖုန္းေခၚဆိုမႈတစ္ခုအားအခုတင္မလုပ္ခဲ့လၽွင္ သူဒါကိုသတိျပဳမိမည္မဟုတ္ေသး ။ ေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္လိုက္ ဆရာသခင္လင္းယြင္ ႐ုန္ရွန္ခ်န္ထားေပးခဲ့ဆက္သြယ္ရန္အခ်က္ျဖင့္ ဆက္သြယ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ခ်က္ခန႔္ျမည္သြားၿပိးေနာက္ ဖုန္းလိုင္းခ်ိတ္ဆက္သြားသည္။ ဆရာသခင္လင္းယြင္စကားတခြန္မွမေျပာရေသးမီ နက္ရိူင္းကာတမူထူးကဲလွေသာအသံအားတျခားတဖက္မွၾကားလိုက္ရသည္။
"ဟလို?"
Snap.
ဆရာသခင္လင္းယြင္သူဖုန္းအားထိတ္လန႔္တၾကားခ်လိုက္သည္။
3410words
6:46Pm,Fri,3.11.23