|| Unicode ||
ဖုချင်းနှင့်အတူထွက်သွားသောအခါတွင် ဝူရုန် သတိမေ့နေသော ဟွေ့ရှင်းအားသယ်သွားရန်မမေ့ခဲ့ပေ။ ခွေးတစ္ဆေကြီးမှာ တစ္ဆေကြီးမပျောက်သွားမီကပင်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး ဖုချင်းမလာခင် ဉာဏ်ကောင်းစွာဝူရုန်အရိပ်ထဲခိုးဝင်ခဲ့သည်။ဖုချင်းတစ်ယောက်တည်းလာခဲ့သည်မဟုတ် ဖုချင်းနောက်မှဝန်ထမ်းသည် အသက်ရူနေဆဲဖြစ်သောဟွေ့ရှင်းကို သန့်ရှင်းပေးနေကာ သွေးအနှစ်များက တောင်ကုန်းနှင့်လွင်ပြင်တစ်ခုလုံး ပေါ်ပြုတ်ကျလာသည်။
ဝူရုန်နှင့်ဖုချင်းတို့အတူတကွ ကမ္ဘာအစစ်သို့ပြန်ရောက်လာသည် အမှန်ပင် သူတို့ သာ် တိုက်ရိုက်ပင် နံပါတ်444 ထင်းကန်လုံခြုံရေးဗျူရို၌ပေါ်လာခဲ့ပြီး ထင်းကန်444ထဲထပ်မရောက်တော့ပေ။
"ထင်းကန်ကပြိုကျသွားပြီ"
အစစ်မှန်ကမ္ဘာသို့ရောက်သောအခါနှစ်ယောက်လုံးမူလပုံစံပြန်ဖြစ်သွားကြသည်။ ဖုချင်းသည် ဝူရုန်မျက်နှာပေါ်မှ သွေးများကို သုတ်ပေးလိုက်ပြီး သွေးစွန်းနေသည်နှက့်ဆန့်ကျင်စွာဖြူဖျော့နေသောသူ့အသားရေကိုကြည့်၍ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။သူ့ခါးပတ်၌ချိတ်ထားသည့်နဂါးသွဲ့ကျောက်ဘူးသီးခြောက်ဗူးလေးအား သူဆီကမ်းပေးလာကာ " နည်းနည်းလောက်သောက်လိုက်"
ဖုချင်း၏အပြုမူများမှာ အရမ်းကိုသဘာဝဆန်နေသောကြောင့် ဝူရုန်စဉ်စားမနေတော့ပဲယူကာသောက်လိုက်သည်။ သူပါးစပ်ထဲဝင်လာသောအခါမှာ အလွန်တရာသိပ်သည်းနူးညံကာချိုမြိန်သောအရည်ဖြစ်၍ ၎င်း၏အပိစ်အကျဲမှာလည်း ပျားရည်နှင့်ရေစပ်ထားသည့်နှင့်တူကာ သစ်သီးဝိုင်အရသာနှင့်အနည်းငယ်တူသော်လည်း အရသာပိုကောင်းသည်။ တစ်ငုံသောက်ပြီးသည်နှင့်ဝူရုန်မျက်နှာအရောင်လက်လာကာ နွေးထွေးသောစီးကြောင်းလေးတစ်ခုသူ့လည်ချောင်းထဲလောင်းချလိုက်သလို သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးနွေးထွေးသွားသည်။ အရသာမှာကောင်းလွန်းသောကြောင့် ဖုချင်းဆီနဂါးသွဲ့ကျောက်ဗူးလေးပြန်ပေးသည့်အခါ ဝူရုန်နူတ်ခမ်းထောင့်လေးမသိလိုက်ဘာသာ တွန့်ကွေးသွားသည်။
"အရသာရှိတယ်"
"အာ့တာမင်းအတွက်"
ဖုချင်းသည်နဂါးသွဲ့ကျောက်ဗူးအားပြန်မယူ။ ထိုအချိန်ကဝူရုန်၏မျက်နှာသအမူယာကိုကြည့်၍ သူမျက်လုံးများနွေးထွေးလာပြီး သတိပေးလာသည် " အခုမင်းကိုယ်ထဲမှာ ယင်ဓာတ်တွေတအားများနေတယ် ဒါကြောင့်မင်းထပ်ပြီးသောက်လို့မရဘူး"
အနည်းငယ်ယစ်မူးနေသည့်ခံစားချက်မှာ အလွန်သက်သောက်သက်သာရှိကာ အန္တာရယ်မှ နောက်ဆုံးကင်းလွတ်လာပြီး ကမ္ဘာအစစ်ကိုပြန်ရောက်လာသည့်ခံစားချက်နှင့်ပါယှဉ်လိုက်သောအခါ ဝူရုန်၏တင်းမာနေသောအာရုံကြောများနောက်ဆုံး ဖြေလျော့သွား၍ သူ သူ့ကိုယ်ကိုမူးယစ်နေစေလိုက်သည်။ သူ ပြုံး၍ သာမန်ကာလျှံကာပင် ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ လေချွန်လိုက်သည်။ ထိုနောက် ဖုချင်းနှင့်စကားဆက်ပြောလေသည် :
" ငါဒီတစ်ခေါက်ပြန်ထွက်လာတော့ငါနဲ့အတူ အန္တာရယ်များတဲ့အရာတွေအများကြီးပြန်သယ်ခဲ့တယ်"
ဝူရုန်သွက်လက်စွာစကားပြောလိုက်ရင်း သူ့မျက်မှာမှသွေးများကိုသန့်ရှင်းပေးနေသည့်ဖုချင်းလက်ကိုဆွဲယူလိုက်ကာ သူလက်ထဲကိုင်ထားလျက် အလေးနက်ထား၍ ပျှော်ရွှင်စွာဖြင့် " ငါအများကြီးသယ်ထုတ်လာခဲ့တာ"
ထိုနောက်မှာတော့ သူတို့နောက်ပါးမှ အုတ်အော်သောင်းနင်းဖြစ်လာသည်။ ချည်းကပ်လာသည့်ရူပ်ယှက်ခက်နေသောခြေသံများနှင်အတူ အော်ဟစ်သံ ထိတ်လန့်တကြား အော်သံ များပါရောပါလာသည်။
"အဆိပ်သင့်ပင့်ကူမရှိတော့ဘူး!"
" ဂရုစိုက် အာ့တာကအရမ်းအဆိပ်ပြင်းတယ် မြန်မြန်ဖမ်း!"
" အရှေ့ကလူတွေလမ်းဖယ် အဆိပ်သင့်ပင့်ကူကိုသတိထား!"
သူတို့ အနက်ရောင်အရိပ်အဖွဲ့ အုပ်လိုက်ဝူရုန်ရှေ့သို့ အလင်းအလျင်နူန်းဖြင့်ပြေးဝင်လာသည်ကိုတွေ့သည် သိသိသာသာကို၎င်း၏တကိုယ်လုံးနက်မှောင်နေသော်လည်း သူ၏ခြေလက်ရှစ်ခုမှာ သန့်စင်သောအဖြူရောင်ဖြစ်ကာ ၎င်းသည်ဝူရုန်ရှေ့သို့မျက်စိတမှိတ်အတွင်းရောက်သွားသည် ပေါ့ပါးလွန်းကာ လေထဲမျောနေသကဲ့သို့ပင်။
"ဂရုစိုက်__!"
လိုက်ဖမ်းနေသည့်ဝန်ထမ်း၏စကားလုံးများ ရုတ်တရက်ရပ်တန့်သွားကာ သူတို့အားလုံး အနက်ရောင်ဘောလုံးတစ်လုံးမြေပြင်ပေါ်မှခုန်တက်သွားသလို ခုန်တက်သွားသည့်ပင့်ကူတစ်ကောင်အား ထိတ်လန့်စွာကြည့်နေမိသည် ဝူရုန်ဘောင်းဘီတစ်လျှောက်တွားတက်သွားပြီး ဝူရုန်ပုခုံးပေါ်သို့မျက်စိတမှိတ်အတွင်းရောက်သွားသည်။ အနက်ရောင်ကမြေပေါ်မှကြွသွားသော်လည်း သန့်စင်ဖြူဖွေးသောခြေရှစ်ချောင်းမှာအလွန်တရာရှည်လျားလွန်းစွာသော ခြေဆစ်များမြေပေါ်ကျန်နေခဲ့သေးသည်။ သေချာစွာစစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် ၎င်းမှာ တကယ်ကိုအလွန်တရာပါးလှပ်လှသည့် ပင့်ကူတစ် ကောင်ဖြစ်ကြောင်းတွေ့ရလေသည်။
သူ့နောက် ကျောမှ ကြောက်စရာကောင်းလှသည့် ရူံ့တွနေသောမျက်နှာကို လူတိုင်းကြောင်အစွာကြည့်နေစဉ်မှာပင် သူတို့သည် အဖြူရောင်းချပ်ပြားပင့်ကူမှာနှေးကွေးတွန့်ဆုတ်စွာဖြင့် ဝူရုန်ဖိနပ် ပေါ်တက်သွားကာ မသိသာသောဆင်ယင်တစ်ခုကဲ့သို့ ကုပ်တွယ်လိုက်သည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
"Kaka!"
အနက်ရောင်ကျောက်ပင့်ကူမှာနောက်ဆုံးဝူရုန်ရှိရာပြန်ရောက်လာပြီဖြစ်သောကြောင့်ဝူရုန်ပုခုံးပေါ်၌ အရှေ့အနောက် စိတ်လူပ်ရှားစွ။ဝိုင်းပတ်နေပြီး သူ့နှလုံးသားထဲမှခံစားချက်များ ဝူရုန်စိတ်ထဲသို့ ရှပ်ပြေးနေသည့် စခရင်များလို့ဖြတ်ပြေးလာနေသည် " 'မင်းမကောင်းဘူး' 'မင်းမကောင်းဘူး 'မင်းတော်တော်ဆိုးတယ်' "
"ငါတို့ပြန်သွားတဲ့ထိစောင့် ငါမင်းအတွက်ပိုးကောင်တွေယူလာတယ်"
ဝူရုန်စိတ်အခြေနေကောင်းစွယ ကတိပေးလိုက်သည် အနက်ရောင်ကျောက်ပင့်ကူမှာအလွန်ချော့ရလွယ်သည် ချက်ချင်းပင်ပျော်ရွှင်သွားလေသည်။ ကမောက်ကမအခြေနေများဖြစ်ပွားပြီးနောက်ဆုံးတွင် တစ်စုံတယောက်မှ သူတို့အားအထူးခန်းတစ်ခုဆီသို့ဖိတ်ခေါ်လေသည်။
ဝူရုန်လက်ထဲမှ နဂါးသွဲ့ကျောက်ဗူးလေးကိုတွေ့သောအခါ ဧည့်သည် အလွန်တရာအံ့အားသင့်သဖြင့် မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားကာ ဖုချင်းအားထပ်မံကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ သူဝင်ရောက်မစွတ်ဖက်ရဲ့ လမ်းပြနေစဉ်အတွင်း သူ့အကြည့်များသည် ဖုချင်းနှင့်ဝူရုန်ကြားလူးလားခေါက်ပြန်နေကာ မယုံနိုင်လောက်စရာကောင်းသည်ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုကိုမြင်နေရသကဲ့သို့ဖြစ်နေသည်။ ဝူရုန်အများကြီးဂရုစိုက်မနေ အခန်းထဲဝင်ရောက်ပြီးနောက်တွင် နူးညံ့ကာသက်သောက်သက်သာရှိသည့်ဆိုဖာပေါ်မှီချလိုက်ရင်း ဗူးလေးကိုဖတ်ထားကာ နောက်ထပ်အနည်းငယ်ထပ်သောက်ချင်နေသည်။
ဖုချင်းပုဝါကိုလျှော်လိုက်ပြီးနောက် သူ့မျက်နှာကိုသုတ်ပေးလိုက်သောအခါ အေးစက်စက်ရေငွေ့က သူ့မျက်နှာကိုလာထိသောကြောင့် ဝူရုန် မူးဝေနေခြင်းမှနောက်ဆုံးနိုးထလာတော့သည်။ ထိုခဏ၌ သူဖော်မပြနိုင်သည့်ကောင်းမွန်မှုကိုခံစားလိုက်ရကာ သွေးအလွန်အကျွံဆုံးရူံးထားခြင်းမှဖြစ်ပေါ်လာသောအားနည်းနေမှုနှင့် တိုက်ပွဲပြီးနောက် အင်အားကုန်ခမ်းမှုအားလုံးပျောက်ကွယ်သွားကာ လုံးဝလန်းဆန်းသွားသည်။
"အာ့ထဲဘာပါတာလဲ?"
"မျောက်အရက်၊နဲ့ ငါ့လက်ချောင်းထိပ်သွေးရောထားတာ"
အံ့ဩစရာမရှိတော့ဘူး။
ဝူရုန်ထင်းကန်နံပါတ်444ထဲရှိစဉ်က သူ့နဖူးပေါ်ဖုချင်းတို့ပေးလိုက်သည့် သွေးကိုပြန်အမှတ်ရမိသည် ၎င်းသည် ထိုအချိန်က ဝူရုန်အား အလွန်ပြင်းထန်သောခံစားချက်ကိုပေးလေသည်။
"မင်းထဲမှာယင်ချီတွေအရမ်းများတယ် "
ဖုချင်းဝူရုန်အား ပုဝါကမ်းပေး၍ သူ့ဘာသာ သန့်ရှင်းစေလိုက်သည် " ငယ်နေတုန်းမှာ ပိုဂရုစိုက်"
တစ္ဆေကြီးကသွေးသောက်သည် အခုသူသည်တချို့ကိုသူ့ဘာသာသောက်လိုက်သည်။
မူးယစ်နေမှုတည်ငြိမ်သွားသော်လည်း သူစိတ်ခံစားချက်ကောင်းကတော့ရှိနေသေးသည်။ အရင်ကလောက်မသိသာတော့သော်လည်း ဝူရုန်မျက်လုံးထဲအပြုံးသေးသေးလေးရှိနေသေးကာ " မင်းကိုယ်ကရော?"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး"
ဖုချင်းသူဆိုလိုသည့်အရာကိုနားလည်ကာ ခေါင်းကိုခါလိုက်ရင်း " သွေးစက်အနည်းငယ်ပါပဲ"
"အော်မိသောဖော ၊ဒကာတော်ဝူ နဲ့ တာအိုဖုတို့လုံခြုံစွာပြန်ရောက်လာတာပဲ။ ဒါကတကယ့်ကိုကောင့်ချီးတစ်ခုပဲ"
သိမ်မွေ့အိုဟောင်းသည့်အသံတစ်ခုတံခါးဆီမှထွက်ပေါ်လာကာ ဆရာသခင်ကူချန်နှင့်ကျိုး ရွမ်ဝင်လာသည်။ ဆရာသခင်ကူချန်ဝင်လာလျှင်ဝင်လာခြင်း သူတည်ကြည်လေးနက်စွာဖြင့်သူ့ခေါင်းအားဝူရုန်ရှေ့ငုံချကာ အလေးပြုလေသည် "ဟွေ့ရှင်းကို ကယ်လာပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဒကာတော်ဝူ"
"ကျွန်တော်နှင့်မထိုက်တန်ပါဘူး"
ဝူရုန် ရှောင်ရှားလိုက်ကာ " ဟွေ့ရှင်းကလည်းကျွန်တော်ကိုအများကြီးကူညီခဲ့ပါတယ်"
ဆရာသခင်ကူချန်နောက် အလျင်မြန်လိုက်ဝင်လာသောကျိုးရွှမ်မှာ သွေးများဖုံးနေသည့်ဝူရုန်မျက်နှာကိုတွေ့သောအခါ စိုးရိမ်မှု ထိတ်လန့်မှု နှင့်မျက်မှောင်တွန့်ကြုတ်သွားပြီး သူစကားများကြားသည့်အခါမှသူ့အသက်ရူသံမှာ အနည်းငယ်တည်ငြိမ်ကာငြိမ်သက်သွားသည်။ သူ့ လက်ထဲမှနဂါးသွဲ့ကျောက်ရေဗူးလေးအားတွေ့သွားပြီးနောက် သူ့မျက်လုံးများ မယုံကြည်နိုင်လောက်သည့်အမူယာနှင့် ရုတ်တရက်ကျယ်သွားပြန်သည်။ သူစကားပြောချင်နေသော်လည်း ဆရာသခင်ကူချန်အား အလွန်အလေးထားနေရသောကြောင့်ဟန့်တားထားနေရသည်။ သူမျက်နှာမှ အနီသွေးမှာပေါ်လိုက်ပျောက်လိုက်နှင့် ဖြစ်နေကာ သူ့မှာတစ်ခုခုမှားနေသလားဟု လူများအားစိုးရိမ်းအောင်လုပ်နေသည်။
ကံကောင်းစွာဖြင့် စာသားနှစ်ကြောင်းပြောဆိုပြီးနောက် ဝူရုန်သည် ကျောက်သေတ္တာနှင့်ကလေးအရိုးရှိနေသော ကျောပိုအိတ်အားဆရာသခင်ကူချန်ဆီသို့ စစ်ဆေးရန် ကမ်းပေးလိုက်သည်။ ၎င်းမှာ အန္တာရယ်အများဆုံးပစ္စည်းများပြည့်နေသည်။ ဖုချင်းသည် ဆရာသခင်ကူချန်နှင့်နောက်ဘက်ခန်း ဆီလိုက်ဝင်သွားသည်။ ထင်းကန်ထဲမှပြန်လာသည့်စစ်ဆေးသူတိုင်းသည် ထင်းကန်ထဲမှဘာမှ ကမ္ဘာပေါ်ယူဆောင်မလာရန် တင်းကျပ်စွာစစ်ဆေးမှုကိုခံရမည်ဖြစ်သည်။ ဝူရုန်ကိုစစ်ဆေးရန်တာဝန်ကျသူမှာ ကျိုးရွှမ်ဖြစ်သည်။
စစ်ဆေးပြီးနောက် ဝူရုန်သူအဝတ်ကိုချွတ်လိုက်ကာ လုံခြုံရေးဗျူရိုမှပေးအပ်လာသည့် သန့်ရှင်းကာပိုးသတ်ထားသော ညအိတ်ဝတ်စုံကိုလက်ခံရကာ ရေချိုးခန်းသို့သွား၍ ရေချိုးလိုက်သည်။ တစ္ဆေကြီးအား သွေးတိုက်ရန်ပြုလုပ်ထားသည့်ဒဏ်ရာမှာ ကုသပြီးဖြစ်ကာ အသစ်ဖြစ်ပေါ်လာသည့်အသားရေးမှာ ဘေးမှအသားရေထက်နူးညံ့ကာလက်ဆက်နေသည်။ ရေချိုးပြီးနောက် ဝူရုန်သူ့ဆံပင်များကိုသုတ်ကာ ထွက်လာသည်။ ကျိုးရွှမ်မှာသူ့အဝတ်အားလုံးကိုချိတ်ပိတ်ပြီးဖြစ်ကာ စစ်ဆေးရန်ပေးပို့လိုက်သည်။
" မင်းကငါ့ကိုသေအောင်စိတ်ပူစေတာပဲ!"
ဆရာသခင်ကူချန်နှင့် ဖုချင်း သူ့အနားမှမရှိတော့သည်နှင့် ကျိုးရွှမ်မှာ ချက်ချင်းပင်သူ့ပုံစံမှန်ကိုပြသလာကာ ဝူရုန်၏ဆံစမှခြေဖဝါးအထိစစ်ဆေးနေရင် ပြောလာသည် " ထင်းကန်နံပါတ် 444ဖျတ်ဆီးခံလိုက်ရတာကို မင်းသိလား!"
"ထင်းကန်နံပါတ် ၄၄၄ကဖျတ်ဆီးခံရတယ်?"
ဝူရုန်တန့်သွားပြီး ကျိုးရွှမ်မျက်နှာချင်းေိုင်ကဆိုဖာ ပေါ်ထိုင်လိုက်သည်။
"ဟုတ်တယ်! ထင်းကန်နံပါတ်၄၄၄ရဲ့အသိတရားကပျောက်သွားတယ် အဓိကဇာတ်ကောင် ချီဖန်းဖန်းကလည်းမရှိတော့ဘူး။ ယင်ချီစီးကြောင်းကြောင့်ဖြစ်လာတဲ့ပျက်သုန်းမှုနဲ့ပါပေါင်းလိုက်ရင် ပျက်စီးခံရမှာပဲ!"
ထိုအကြောင်းကိုပြောနေစဉ်ကျိုးရွှမ်မှာအကြောက်တရားကျန်နေသေးပြီး " ယင်ချီစီးကြောင်းကိုပြန်ဖွင့်နိုင်တဲ့နည်းကိုရှာနိုင်တဲ့ ဖုချင်းကိုပဲကျေးဇူးတင်ရမယ် အာ့လိုမှမဟုတ်ရင် မင်းအပြန်ကိုထွက်မလာနိုင်လောက်ဘူး!"
ထိုခဏ၌သူခဏမျှရပ်သွားပြီး ဝူရုန်အားတုန့်ဆိုင်းစွာကြည့်ရင်း စကားပြောရန်တုန့်ဆိုင်းနေသလိုပင်။ ဝူရုန်ထိုအချင်းရာကိုချက်ချင်းသတိထားမိသွားပြီး " ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ?"
"မင်းတို့ကသူငယ်ချင်းတွေမို့ သူ့အတွက်မင်းကိုအာ့အကြောင်းပြောတာပိုကောင်းမယ့် ငါအရင် အမှန်တရားကိုမင်းပြောပြမယ်"
ကျိုးရွှမ်သူ့အသဲကိုနိမ့်ပြီးနောက် " ဖုချင်းက တကယ့်ကို လုန်ဟူတောင်တန်းကဖုမိသားစုရဲ့မျိုးဆက်မို့ သူ့အဆင့်တန်း ကမနိမ့်ဘူး။ မြို့တော်မှာရှိတဲ့ ထန်းတတက္ကသိုလ်က ပရော်ဖက်ဆာ ထုန်ဖုယွမ် ဒီနေရာကို သူ့အတွက်နဲ့ အထူးတလှယ်လာခဲ့တာ။"
သူနူတ်ခမ်းများပိတ်သွားပြီး ဝူရုန်လက်ထဲကိုင်ထားသော နဂါးသွဲ့ကျောက်ရေဗူးလေးအားညွှန်ပြကာ ထိတ်လန့်သောအမူယာဖြင့် " ပရော်ဖက်ဆာထုန် က အဲ့တာကိုသူ့အတွက် အထူးတလှယ်ယူလာပေးခဲ့တာ။ ပြောကြတာက အာ့တာက ကြီးမြတ်တဲ့ဆရာသခင်ဖုရဲ့အမွေနှစ်တဲ့!"
တကယ်တော့အခု ကျိုးရွမ်သည်လည်း စိတ်ရူပ်ထွေးနေသည် သို့သော် ဝူရုန်ဘာမှမသိသည်ကိုတွေ့သောအခါ ဝူရုန်အတွက်ပိုပိုစိုးရိမ်လာလေသည်။ ကျိုးရွှမ်ဘက်မှကြည့်လျှင် ဝူရုန်မှာ အေးစက်သောကိုယ်ရည်ကိုယ်သွးရှိသော်လည်း အလွန်ကြင်နာတက်သေယလူဖြစ်သည်။ သူတွင်သူငယ်ချင်းများများစားစားမရှိ သို့သော်ရှိသူအားလုံးကို နှလုံးသားနှင့်ဆက်ဆံသည်။ ကြည့်ရတာ ဖုချင်းနှင့်သူ၏ဆက်ဆံရေးမှာလွန်စွာကောင်းပုံပေါ်သဖြင့် ကျိုးရွှမ်တွန့်ဆုတ်နေပြီးနောက်မှာတော့ ဝူရုန်ကိုပြောပြရန်ရွေးချယ်လိုက်သည်။
ဖုချင်းသည် သူ၏ပါရမီ နှင့် စစ်မှန်သောခံစားချက်အတိုင်းနေတက်သည့်သူနှင့်တူသော်လည်း အကယ်၍သူသာ လုံဟူတောင်တန်းသို့ပြန်သွားပြီး မိသားစုအလုပ်အကိုင်ကိုဆက်ခံခဲ့မည်ဆိုလျှင် သူနှင့်ဝူရုန်ကြားမှာ အဆင့်တန့်မှာရုတ်ချည်း ကွာခြားသွားပေလိမ့်မည်။ ကောင်းကင်နှင့်မြေကြီးလောက်ကွာခြားသည်ဟုပြောလျှင်ပင် မလွန်။ လူမှုဘဝကြီးသည် လွန်စွာမှလက်တွေ့ဆန်ကာ သန့်စင်သောသူငယ်ချင်းဆက်ဆံရေးပင်လျှင် ကြီးမားကွာခြားလှသည့်အဆင့်တန်းကြောင်းလျင်မြန်စွာ နိမ့်ကျသွားနိုင်သည်။
အနာဂါတ်တွင် အကယ်၍ဖုချင်းမှတာဝန်ကို ယူလျှင်တောင် သူသည် S အဆင့်တာဝန်ကိုသာယူမှာဖြစ်ပြီး သူဝင်ရောက်မည့်စစ်ဆင်ရေးသည်လည်း တချို့သောထင်းကန်ကြီးများဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း သာမန်တစ္ဆေပျိုးထောင်သူဝူရုန်လိုလူမျိုးအတွက်ကတော့ ထင်းကန်သေးလေးများပင်ဝင်ရောက်နိုင်ရန် အခွင့်အနည်းငယ်သာရှိသည်။ အာ့လိုမှမဟုတ်ရင် အဆင့်တန်းတူတဲ့သူတွေကပဲ သူငယ်ချင်းနဲ့ လက်တွဲဖော်ဖြစ်လာနိုင်ချေပိုများတယ် လို့ ဘာလို့ အမြဲပြောနေမှာလဲ? ဒီမေးခွန်းရောက်လာတဲ့အချိန်ကြရင် သူတို့အရင်ကပြုမူနေသလို မျိုး အဆင်ပြေတော့မှာမဟုတ်ပေ။
ကျိုးရွှမ်သည် ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ဝူရုန်သာစောစောသိထားလျှင် နာကျင်လိမ့်မည်မဟုတ်ဟုခံစားနေရသည်။ သူအများကြီး အရိတ်အမြွတ်ပေးပြီးဖြစ်သည် အထူးသဖြင့် ဝူရုန်လက်တွင်သာမန်ကာလျှံကာကိုင်ထားသည့်နဂါးသွဲ့ကျောက်ရေဗူးကိုအလေးပေးထားသည်။
အာ့တာကြိးမြတ်တဲ့ဆရာသခင်ဖုရဲ့အမွေအနှစ်! မိသားစုရတနာအနေနဲ့ ချဲ့ကားဟန်လုပ်စရာမဟုတ်ပေမယ့် ဖုမျိုးဆက်ရတနာအဖြစ်မြတ်နိုးတန်ဖိုးထားရမည်သာ။
ပြီးတော့ တကမ္ဘာလုံးမှာကျော်ကြားတဲ့ပရော်ဖက်ဆာဖုကိုယ်တိုင်ဒီနေရာကို အထူးတလှယ်လာရောက်ပြီး ဖုချင်းဆီကိုလေး လေးနက်နက်နဲ့လက်လွဲပေးကတည်းက ဖုချင်းရဲ့အဆင့်တန်းဘယ်လောက်မြင့်နေလဲဆိုတာပြသာတာပင်။ ကျိုးရွှမ်ထိုအကြောင်းအားတွေးပင်မတွေးရဲ! ဝူရုန်ထိုအကြောင်းကိုကြားပြီးသည့်တိုင် ဘယ်လိုများတည်ငြိမ်နိုင်သေးသည်ကိုသူနားမလည်နိုင်။ သူအရမ်းထိတ်လန့်သွားလို့များ သူ့မျက်နှာ အမူယာမရှိသည့်ပုံစံအတိုင်းဖြစ်နေတာများလား?
ဝူရုန်၏မပြောင်းမလဲ မျက်နှာသေကိုကြည့်ရင်း ကျိုးရွှမ်သူ့ခေါင်းအား စိုးရိမ်တကြီးကုပ်လိုက်ပြီး စကားလုံးတချို့ဖြင့်သူကိုနိုးဆော်ချင်သော်လည်း ဆရာသခင်ကူချန်နှင့် ဖုချင်းမှာပြန်လာပြီဖြစ်သည်။
"အော်မိသောဖော"
ဆရာသခင်ကူချန်၏သွင်ပြင်မှာ အလွန်ဂုဏ်သိက္ခာရှိကာ လေးနက်နေပြီး သူ့လက်ဖဝါးကိုရင်ဘက်ထက်တွင် ယှက်ကာ လက်ဆယ်ဖြာထိစပ်နေလျက် နှချောင်းထိနှင့်လက်ချောင်းဆယ်စုံ အပြိုင်ရှိနေကာ ဝူရုန်အား တည်ကြည့်လေးနက်စွာ အလေးမြတ်ပြုလာသည်။ ဝူရုန်ရှောင်တိမ်းချိန်မရ ထိုအရာကိုလက်ခံလိုက်ရုံသာတက်နိုင်သည်။
"ဒီအတွက်စိတ်မပူပါနဲ့ ဒကာတော် မင်းအတွက်ထိုက်ထန်ပါတယ်။ ကမ္ဘာပေါ်ကို ပညာရှိ Vajra ကောင်လေးကို ပြန်သယ်လာပေးနိုင်ခဲ့ပေးတဲ့ မင်းအတွက်တော့ ကြီးမြတ်တဲ့ကုသိုလ်တရားပါပဲ"
ဝူရုန်ပင်ကိုယ်သိစိတ်အရဆရာသခင်မှာ သူပြန်ယူလာခဲ့သည့်ကလေးအရိုးခြောက်နှင့်တစုံတရာလုပ်ရန်ရှိနေပုံပေါ်သည် မျှော်လင့်ထားသလိုပင် ဆရာသခင်ကူချန်ကသူကိုထိုအကြောင်းပြောလာသည်။
" ပညာရှိကောင်လေးက ဘဝကံကြမ္မာအမျိုးစားတစ်ခုပဲ။ *ကျန် ကလေးလို့လဲသိကြသည် (*လူမှဖြစ်တည်လာသည့်အရာမဟုတ်။ သဘာဝအလျောက် နဂိုမူလအစကိုရည်ညွှန်းသည်)'Vajra'ဆိုတာ တိဘက်ဘာသာအရ '*Dorje'လိုဆိုလိုတယ် (*မိုးကြိုးသွား နှင့်စိန် ဟု တိဘက်ဘာသာတွင်ဖွင့်ဆိုသည်) ပြီးတော့ ပညာရှိVijraကောင်လေးတစ်ယောက်တည်းကသာ ပြန်ဝင်စားလာတဲ့သက်ရှိဗုဒ္ဓSima Gyatsoနားမှာ ခစားခဲ့တာ။ စိတ်ဝိဉာဉ်ပြန်လည်ဖြစ်တည်မှုဖြစ်ပွားလာတဲ့အချိန်မှာ သူဟာ Sima Gyatso နှင့်အတူ တိဘက် တောင်တန်းတွေကနေ လုံဟူတောင်တန်းတလျှောက် လိုက်ပါလာခဲ့ပြီး ကမ္ဘာတဝှမ်းမှသူရဲကောင်းကိုးဦးစုစည်းပြီးနောက်Sima Gyatsoနှင့်အတူ ထင်းကန်ချိတ်ပိတ်ဖို့ လိုက်ပါခဲ့တယ်"
3950words
9:40Pm,Mon,Sep 11,2023.
|| Zawgyi ||
ဖုခ်င္းႏွင့္အတူထြက္သြားေသာအခါတြင္ ဝူ႐ုန္ သတိေမ့ေနေသာ ေဟြ႕ရွင္းအားသယ္သြားရန္မေမ့ခဲ့ေပ။ ေခြးတေစၧႀကီးမွာ တေစၧႀကီးမေပ်ာက္သြားမီကပင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီး ဖုခ်င္းမလာခင္ ဉာဏ္ေကာင္းစြာဝူ႐ုန္အရိပ္ထဲခိုးဝင္ခဲ့သည္။ဖုခ်င္းတစ္ေယာက္တည္းလာခဲ့သည္မဟုတ္ ဖုခ်င္းေနာက္မွဝန္ထမ္းသည္ အသက္႐ူေနဆဲျဖစ္ေသာေဟြ႕ရွင္းကို သန႔္ရွင္းေပးေနကာ ေသြးအႏွစ္မ်ားက ေတာင္ကုန္းႏွင့္လြင္ျပင္တစ္ခုလုံး ေပၚျပဳတ္က်လာသည္။
ဝူ႐ုန္ႏွင့္ဖုခ်င္းတို႔အတူတကြ ကမၻာအစစ္သို႔ျပန္ေရာက္လာသည္ အမွန္ပင္ သူတို႔ သာ္ တိုက္ရိုက္ပင္ နံပါတ္444 ထင္းကန္လုံျခဳံေရးဗ်ဴရို၌ေပၚလာခဲ့ၿပီး ထင္းကန္444ထဲထပ္မေရာက္ေတာ့ေပ။
"ထင္းကန္ကၿပိဳက်သြားၿပီ"
အစစ္မွန္ကမၻာသို႔ေရာက္ေသာအခါႏွစ္ေယာက္လုံးမူလပုံစံျပန္ျဖစ္သြားၾကသည္။ ဖုခ်င္းသည္ ဝူ႐ုန္မ်က္ႏွာေပၚမွ ေသြးမ်ားကို သုတ္ေပးလိုက္ၿပီး ေသြးစြန္းေနသည္ႏွက့္ဆန႔္က်င္စြာျဖဴေဖ်ာ့ေနေသာသူ႔အသားေရကိုၾကည့္၍ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားသည္။သူ႔ခါးပတ္၌ခ်ိတ္ထားသည့္နဂါးသြဲ႕ေက်ာက္ဘူးသီးေျခာက္ဗူးေလးအား သူဆီကမ္းေပးလာကာ " နည္းနည္းေလာက္ေသာက္လိုက္"

ဖုခ်င္း၏အျပဳမူမ်ားမွာ အရမ္းကိုသဘာဝဆန္ေနေသာေၾကာင့္ ဝူ႐ုန္စဥ္စားမေနေတာ့ပဲယူကာေသာက္လိုက္သည္။ သူပါးစပ္ထဲဝင္လာေသာအခါမွာ အလြန္တရာသိပ္သည္းႏူးညံကာခ်ိဳၿမိန္ေသာအရည္ျဖစ္၍ ၎၏အပိစ္အက်ဲမွာလည္း ပ်ားရည္ႏွင့္ေရစပ္ထားသည့္ႏွင့္တူကာ သစ္သီးဝိုင္အရသာႏွင့္အနည္းငယ္တူေသာ္လည္း အရသာပိုေကာင္းသည္။ တစ္ငုံေသာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ဝူ႐ုန္မ်က္ႏွာအေရာင္လက္လာကာ ေႏြးေထြးေသာစီးေၾကာင္းေလးတစ္ခုသူ႔လည္ေခ်ာင္းထဲေလာင္းခ်လိုက္သလို သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးေႏြးေထြးသြားသည္။ အရသာမွာေကာင္းလြန္းေသာေၾကာင့္ ဖုခ်င္းဆီနဂါးသြဲ႕ေက်ာက္ဗူးေလးျပန္ေပးသည့္အခါ ဝူ႐ုန္ႏူတ္ခမ္းေထာင့္ေလးမသိလိုက္ဘာသာ တြန႔္ေကြးသြားသည္။
"အရသာရွိတယ္"
"အာ့တာမင္းအတြက္"
ဖုခ်င္းသည္နဂါးသြဲ႕ေက်ာက္ဗူးအားျပန္မယူ။ ထိုအခ်ိန္ကဝူ႐ုန္၏မ်က္ႏွာသအမူယာကိုၾကည့္၍ သူမ်က္လုံးမ်ားေႏြးေထြးလာၿပီး သတိေပးလာသည္ " အခုမင္းကိုယ္ထဲမွာ ယင္ဓာတ္ေတြတအားမ်ားေနတယ္ ဒါေၾကာင့္မင္းထပ္ၿပီးေသာက္လို႔မရဘူး"
အနည္းငယ္ယစ္မူးေနသည့္ခံစားခ်က္မွာ အလြန္သက္ေသာက္သက္သာရွိကာ အႏၲာရယ္မွ ေနာက္ဆုံးကင္းလြတ္လာၿပီး ကမၻာအစစ္ကိုျပန္ေရာက္လာသည့္ခံစားခ်က္ႏွင့္ပါယွဥ္လိုက္ေသာအခါ ဝူ႐ုန္၏တင္းမာေနေသာအာ႐ုံေၾကာမ်ားေနာက္ဆုံး ေျဖေလ်ာ့သြား၍ သူ သူ႔ကိုယ္ကိုမူးယစ္ေနေစလိုက္သည္။ သူ ျပဳံး၍ သာမန္ကာလၽွံကာပင္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ ေလခၽြန္လိုက္သည္။ ထိုေနာက္ ဖုခ်င္းႏွင့္စကားဆက္ေျပာေလသည္ :
" ငါဒီတစ္ေခါက္ျပန္ထြက္လာေတာ့ငါနဲ႔အတူ အႏၲာရယ္မ်ားတဲ့အရာေတြအမ်ားႀကီးျပန္သယ္ခဲ့တယ္"
ဝူ႐ုန္သြက္လက္စြာစကားေျပာလိုက္ရင္း သူ႔မ်က္မွာမွေသြးမ်ားကိုသန႔္ရွင္းေပးေနသည့္ဖုခ်င္းလက္ကိုဆြဲယူလိုက္ကာ သူလက္ထဲကိုင္ထားလ်က္ အေလးနက္ထား၍ ေပၽွာ္ရႊင္စြာျဖင့္ " ငါအမ်ားႀကီးသယ္ထုတ္လာခဲ့တာ"
ထိုေနာက္မွာေတာ့ သူတို႔ေနာက္ပါးမွ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းျဖစ္လာသည္။ ခ်ည္းကပ္လာသည့္႐ူပ္ယွက္ခက္ေနေသာေျခသံမ်ားႏွင္အတူ ေအာ္ဟစ္သံ ထိတ္လန႔္တၾကား ေအာ္သံ မ်ားပါေရာပါလာသည္။
"အဆိပ္သင့္ပင့္ကူမရွိေတာ့ဘူး!"
" ဂ႐ုစိုက္ အာ့တာကအရမ္းအဆိပ္ျပင္းတယ္ ျမန္ျမန္ဖမ္း!"
" အေရွ႕ကလူေတြလမ္းဖယ္ အဆိပ္သင့္ပင့္ကူကိုသတိထား!"
သူတို႔ အနက္ေရာင္အရိပ္အဖြဲ႕ အုပ္လိုက္ဝူ႐ုန္ေရွ႕သို႔ အလင္းအလ်င္ႏူန္းျဖင့္ေျပးဝင္လာသည္ကိုေတြ႕သည္ သိသိသာသာကို၎၏တကိုယ္လုံးနက္ေမွာင္ေနေသာ္လည္း သူ၏ေျခလက္ရွစ္ခုမွာ သန႔္စင္ေသာအျဖဴေရာင္ျဖစ္ကာ ၎သည္ဝူ႐ုန္ေရွ႕သို႔မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းေရာက္သြားသည္ ေပါ့ပါးလြန္းကာ ေလထဲေမ်ာေနသကဲ့သို႔ပင္။
"ဂ႐ုစိုက္__!"
လိုက္ဖမ္းေနသည့္ဝန္ထမ္း၏စကားလုံးမ်ား ႐ုတ္တရက္ရပ္တန႔္သြားကာ သူတို႔အားလုံး အနက္ေရာင္ေဘာလုံးတစ္လုံးေျမျပင္ေပၚမွခုန္တက္သြားသလို ခုန္တက္သြားသည့္ပင့္ကူတစ္ေကာင္အား ထိတ္လန႔္စြာၾကည့္ေနမိသည္ ဝူ႐ုန္ေဘာင္းဘီတစ္ေလၽွာက္တြားတက္သြားၿပီး ဝူ႐ုန္ပုခုံးေပၚသို႔မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းေရာက္သြားသည္။ အနက္ေရာင္ကေျမေပၚမွႂကြသြားေသာ္လည္း သန႔္စင္ျဖဴေဖြးေသာေျခရွစ္ေခ်ာင္းမွာအလြန္တရာရွည္လ်ားလြန္းစြာေသာ ေျခဆစ္မ်ားေျမေပၚက်န္ေနခဲ့ေသးသည္။ ေသခ်ာစြာစစ္ေဆးၾကည့္ၿပီးေနာက္ ၎မွာ တကယ္ကိုအလြန္တရာပါးလွပ္လွသည့္ ပင့္ကူတစ္ ေကာင္ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႕ရေလသည္။
သူ႔ေနာက္ ေက်ာမွ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွသည့္ ႐ူံ႔တြေနေသာမ်က္ႏွာကို လူတိုင္းေၾကာင္အစြာၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ သူတို႔သည္ အျဖဴေရာင္းခ်ပ္ျပားပင့္ကူမွာေႏွးေကြးတြန႔္ဆုတ္စြာျဖင့္ ဝူ႐ုန္ဖိနပ္ ေပၚတက္သြားကာ မသိသာေသာဆင္ယင္တစ္ခုကဲ့သို႔ ကုပ္တြယ္လိုက္သည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
"Kaka!"
အနက္ေရာင္ေက်ာက္ပင့္ကူမွာေနာက္ဆုံးဝူ႐ုန္ရွိရာျပန္ေရာက္လာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဝူ႐ုန္ပုခုံးေပၚ၌ အေရွ႕အေနာက္ စိတ္လူပ္ရွားစြ။ဝိုင္းပတ္ေနၿပီး သူ႔ႏွလုံးသားထဲမွခံစားခ်က္မ်ား ဝူ႐ုန္စိတ္ထဲသို႔ ရွပ္ေျပးေနသည့္ စခရင္မ်ားလို႔ျဖတ္ေျပးလာေနသည္ " 'မင္းမေကာင္းဘူး' 'မင္းမေကာင္းဘူး 'မင္းေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္' "
"ငါတို႔ျပန္သြားတဲ့ထိေစာင့္ ငါမင္းအတြက္ပိုးေကာင္ေတြယူလာတယ္"
ဝူ႐ုန္စိတ္အေျခေနေကာင္းစြယ ကတိေပးလိုက္သည္ အနက္ေရာင္ေက်ာက္ပင့္ကူမွာအလြန္ေခ်ာ့ရလြယ္သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ေပ်ာ္ရႊင္သြားေလသည္။ ကေမာက္ကမအေျခေနမ်ားျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ဆုံးတြင္ တစ္စုံတေယာက္မွ သူတို႔အားအထူးခန္းတစ္ခုဆီသို႔ဖိတ္ေခၚေလသည္။
ဝူ႐ုန္လက္ထဲမွ နဂါးသြဲ႕ေက်ာက္ဗူးေလးကိုေတြ႕ေသာအခါ ဧည့္သည္ အလြန္တရာအံ့အားသင့္သျဖင့္ မ်က္လုံးမ်ားျပဴးက်ယ္သြားကာ ဖုခ်င္းအားထပ္မံၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ သူဝင္ေရာက္မစြတ္ဖက္ရဲ့ လမ္းျပေနစဥ္အတြင္း သူ႔အၾကည့္မ်ားသည္ ဖုခ်င္းႏွင့္ဝူ႐ုန္ၾကားလူးလားေခါက္ျပန္ေနကာ မယုံနိုင္ေလာက္စရာေကာင္းသည္ကမၻာႀကီးတစ္ခုကိုျမင္ေနရသကဲ့သို႔ျဖစ္ေနသည္။ ဝူ႐ုန္အမ်ားႀကီးဂ႐ုစိုက္မေန အခန္းထဲဝင္ေရာက္ၿပီးေနာက္တြင္ ႏူးညံ့ကာသက္ေသာက္သက္သာရွိသည့္ဆိုဖာေပၚမွီခ်လိုက္ရင္း ဗူးေလးကိုဖတ္ထားကာ ေနာက္ထပ္အနည္းငယ္ထပ္ေသာက္ခ်င္ေနသည္။
ဖုခ်င္းပုဝါကိုေလၽွာ္လိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႔မ်က္ႏွာကိုသုတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ ေအးစက္စက္ေရေငြ႕က သူ႔မ်က္ႏွာကိုလာထိေသာေၾကာင့္ ဝူ႐ုန္ မူးေဝေနျခင္းမွေနာက္ဆုံးနိုးထလာေတာ့သည္။ ထိုခဏ၌ သူေဖာ္မျပနိုင္သည့္ေကာင္းမြန္မႈကိုခံစားလိုက္ရကာ ေသြးအလြန္အကၽြံဆုံး႐ူံးထားျခင္းမွျဖစ္ေပၚလာေသာအားနည္းေနမႈႏွင့္ တိုက္ပြဲၿပီးေနာက္ အင္အားကုန္ခမ္းမႈအားလုံးေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ လုံးဝလန္းဆန္းသြားသည္။
"အာ့ထဲဘာပါတာလဲ?"
"ေမ်ာက္အရက္၊နဲ႔ ငါ့လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေသြးေရာထားတာ"
အံ့ဩစရာမရွိေတာ့ဘူး။
ဝူ႐ုန္ထင္းကန္နံပါတ္444ထဲရွိစဥ္က သူ႔နဖူးေပၚဖုခ်င္းတို႔ေပးလိုက္သည့္ ေသြးကိုျပန္အမွတ္ရမိသည္ ၎သည္ ထိုအခ်ိန္က ဝူ႐ုန္အား အလြန္ျပင္းထန္ေသာခံစားခ်က္ကိုေပးေလသည္။
"မင္းထဲမွာယင္ခ်ီေတြအရမ္းမ်ားတယ္ "
ဖုခ်င္းဝူ႐ုန္အား ပုဝါကမ္းေပး၍ သူ႔ဘာသာ သန႔္ရွင္းေစလိုက္သည္ " ငယ္ေနတုန္းမွာ ပိုဂ႐ုစိုက္"
တေစၧႀကီးကေသြးေသာက္သည္ အခုသူသည္တခ်ိဳ႕ကိုသူ႔ဘာသာေသာက္လိုက္သည္။
မူးယစ္ေနမႈတည္ၿငိမ္သြားေသာ္လည္း သူစိတ္ခံစားခ်က္ေကာင္းကေတာ့ရွိေနေသးသည္။ အရင္ကေလာက္မသိသာေတာ့ေသာ္လည္း ဝူ႐ုန္မ်က္လုံးထဲအျပဳံးေသးေသးေလးရွိေနေသးကာ " မင္းကိုယ္ကေရာ?"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး"
ဖုခ်င္းသူဆိုလိုသည့္အရာကိုနားလည္ကာ ေခါင္းကိုခါလိုက္ရင္း " ေသြးစက္အနည္းငယ္ပါပဲ"
"ေအာ္မိေသာေဖာ ၊ဒကာေတာ္ဝူ နဲ႔ တာအိုဖုတို႔လုံျခဳံစြာျပန္ေရာက္လာတာပဲ။ ဒါကတကယ့္ကိုေကာင့္ခ်ီးတစ္ခုပဲ"
သိမ္ေမြ႕အိုေဟာင္းသည့္အသံတစ္ခုတံခါးဆီမွထြက္ေပၚလာကာ ဆရာသခင္ကူခ်န္ႏွင့္က်ိဳး ရြမ္ဝင္လာသည္။ ဆရာသခင္ကူခ်န္ဝင္လာလၽွင္ဝင္လာျခင္း သူတည္ၾကည္ေလးနက္စြာျဖင့္သူ႔ေခါင္းအားဝူ႐ုန္ေရွ႕ငုံခ်ကာ အေလးျပဳေလသည္ "ေဟြ႕ရွင္းကို ကယ္လာေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဒကာေတာ္ဝူ"
"ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္မထိုက္တန္ပါဘူး"
ဝူ႐ုန္ ေရွာင္ရွားလိုက္ကာ " ေဟြ႕ရွင္းကလည္းကၽြန္ေတာ္ကိုအမ်ားႀကီးကူညီခဲ့ပါတယ္"
ဆရာသခင္ကူခ်န္ေနာက္ အလ်င္ျမန္လိုက္ဝင္လာေသာက်ိဳးရႊမ္မွာ ေသြးမ်ားဖုံးေနသည့္ဝူ႐ုန္မ်က္ႏွာကိုေတြ႕ေသာအခါ စိုးရိမ္မႈ ထိတ္လန႔္မႈ ႏွင့္မ်က္ေမွာင္တြန႔္ၾကဳတ္သြားၿပီး သူစကားမ်ားၾကားသည့္အခါမွသူ႔အသက္႐ူသံမွာ အနည္းငယ္တည္ၿငိမ္ကာၿငိမ္သက္သြားသည္။ သူ႔ လက္ထဲမွနဂါးသြဲ႕ေက်ာက္ေရဗူးေလးအားေတြ႕သြားၿပီးေနာက္ သူ႔မ်က္လုံးမ်ား မယုံၾကည္နိုင္ေလာက္သည့္အမူယာႏွင့္ ႐ုတ္တရက္က်ယ္သြားျပန္သည္။ သူစကားေျပာခ်င္ေနေသာ္လည္း ဆရာသခင္ကူခ်န္အား အလြန္အေလးထားေနရေသာေၾကာင့္ဟန႔္တားထားေနရသည္။ သူမ်က္ႏွာမွ အနီေသြးမွာေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ႏွင့္ ျဖစ္ေနကာ သူ႔မွာတစ္ခုခုမွားေနသလားဟု လူမ်ားအားစိုးရိမ္းေအာင္လုပ္ေနသည္။
ကံေကာင္းစြာျဖင့္ စာသားႏွစ္ေၾကာင္းေျပာဆိုၿပီးေနာက္ ဝူ႐ုန္သည္ ေက်ာက္ေသတၱာႏွင့္ကေလးအရိုးရွိေနေသာ ေက်ာပိုအိတ္အားဆရာသခင္ကူခ်န္ဆီသို႔ စစ္ေဆးရန္ ကမ္းေပးလိုက္သည္။ ၎မွာ အႏၲာရယ္အမ်ားဆုံးပစၥည္းမ်ားျပည့္ေနသည္။ ဖုခ်င္းသည္ ဆရာသခင္ကူခ်န္ႏွင့္ေနာက္ဘက္ခန္း ဆီလိုက္ဝင္သြားသည္။ ထင္းကန္ထဲမွျပန္လာသည့္စစ္ေဆးသူတိုင္းသည္ ထင္းကန္ထဲမွဘာမွ ကမၻာေပၚယူေဆာင္မလာရန္ တင္းက်ပ္စြာစစ္ေဆးမႈကိုခံရမည္ျဖစ္သည္။ ဝူ႐ုန္ကိုစစ္ေဆးရန္တာဝန္က်သူမွာ က်ိဳးရႊမ္ျဖစ္သည္။
စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ ဝူ႐ုန္သူအဝတ္ကိုခၽြတ္လိုက္ကာ လုံျခဳံေရးဗ်ဴရိုမွေပးအပ္လာသည့္ သန႔္ရွင္းကာပိုးသတ္ထားေသာ ညအိတ္ဝတ္စုံကိုလက္ခံရကာ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔သြား၍ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ တေစၧႀကီးအား ေသြးတိုက္ရန္ျပဳလုပ္ထားသည့္ဒဏ္ရာမွာ ကုသၿပီးျဖစ္ကာ အသစ္ျဖစ္ေပၚလာသည့္အသားေရးမွာ ေဘးမွအသားေရထက္ႏူးညံ့ကာလက္ဆက္ေနသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္ ဝူ႐ုန္သူ႔ဆံပင္မ်ားကိုသုတ္ကာ ထြက္လာသည္။ က်ိဳးရႊမ္မွာသူ႔အဝတ္အားလုံးကိုခ်ိတ္ပိတ္ၿပီးျဖစ္ကာ စစ္ေဆးရန္ေပးပို႔လိုက္သည္။
" မင္းကငါ့ကိုေသေအာင္စိတ္ပူေစတာပဲ!"
ဆရာသခင္ကူခ်န္ႏွင့္ ဖုခ်င္း သူ႔အနားမွမရွိေတာ့သည္ႏွင့္ က်ိဳးရႊမ္မွာ ခ်က္ခ်င္းပင္သူ႔ပုံစံမွန္ကိုျပသလာကာ ဝူ႐ုန္၏ဆံစမွေျခဖဝါးအထိစစ္ေဆးေနရင္ ေျပာလာသည္ " ထင္းကန္နံပါတ္ 444ဖ်တ္ဆီးခံလိုက္ရတာကို မင္းသိလား!"
"ထင္းကန္နံပါတ္ ၄၄၄ကဖ်တ္ဆီးခံရတယ္?"
ဝူ႐ုန္တန႔္သြားၿပီး က်ိဳးရႊမ္မ်က္ႏွာခ်င္းေိုင္ကဆိုဖာ ေပၚထိုင္လိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္! ထင္းကန္နံပါတ္၄၄၄ရဲ့အသိတရားကေပ်ာက္သြားတယ္ အဓိကဇာတ္ေကာင္ ခ်ီဖန္းဖန္းကလည္းမရွိေတာ့ဘူး။ ယင္ခ်ီစီးေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္လာတဲ့ပ်က္သုန္းမႈနဲ႔ပါေပါင္းလိုက္ရင္ ပ်က္စီးခံရမွာပဲ!"
ထိုအေၾကာင္းကိုေျပာေနစဥ္က်ိဳးရႊမ္မွာအေၾကာက္တရားက်န္ေနေသးၿပီး " ယင္ခ်ီစီးေၾကာင္းကိုျပန္ဖြင့္နိုင္တဲ့နည္းကိုရွာနိုင္တဲ့ ဖုခ်င္းကိုပဲေက်းဇူးတင္ရမယ္ အာ့လိုမွမဟုတ္ရင္ မင္းအျပန္ကိုထြက္မလာနိုင္ေလာက္ဘူး!"
ထိုခဏ၌သူခဏမၽွရပ္သြားၿပီး ဝူ႐ုန္အားတုန႔္ဆိုင္းစြာၾကည့္ရင္း စကားေျပာရန္တုန႔္ဆိုင္းေနသလိုပင္။ ဝူ႐ုန္ထိုအခ်င္းရာကိုခ်က္ခ်င္းသတိထားမိသြားၿပီး " ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ?"
"မင္းတို႔ကသူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ သူ႔အတြက္မင္းကိုအာ့အေၾကာင္းေျပာတာပိုေကာင္းမယ့္ ငါအရင္ အမွန္တရားကိုမင္းေျပာျပမယ္"
က်ိဳးရႊမ္သူ႔အသဲကိုနိမ့္ၿပီးေနာက္ " ဖုခ်င္းက တကယ့္ကို လုန္ဟူေတာင္တန္းကဖုမိသားစုရဲ့မ်ိဳးဆက္မို႔ သူ႔အဆင့္တန္း ကမနိမ့္ဘူး။ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာရွိတဲ့ ထန္းတတကၠသိုလ္က ပေရာ္ဖက္ဆာ ထုန္ဖုယြမ္ ဒီေနရာကို သူ႔အတြက္နဲ႔ အထူးတလွယ္လာခဲ့တာ။"
သူႏူတ္ခမ္းမ်ားပိတ္သြားၿပီး ဝူ႐ုန္လက္ထဲကိုင္ထားေသာ နဂါးသြဲ႕ေက်ာက္ေရဗူးေလးအားညႊန္ျပကာ ထိတ္လန႔္ေသာအမူယာျဖင့္ " ပေရာ္ဖက္ဆာထုန္ က အဲ့တာကိုသူ႔အတြက္ အထူးတလွယ္ယူလာေပးခဲ့တာ။ ေျပာၾကတာက အာ့တာက ႀကီးျမတ္တဲ့ဆရာသခင္ဖုရဲ့အေမြႏွစ္တဲ့!"
တကယ္ေတာ့အခု က်ိဳးရြမ္သည္လည္း စိတ္႐ူပ္ေထြးေနသည္ သို႔ေသာ္ ဝူ႐ုန္ဘာမွမသိသည္ကိုေတြ႕ေသာအခါ ဝူ႐ုန္အတြက္ပိုပိုစိုးရိမ္လာေလသည္။ က်ိဳးရႊမ္ဘက္မွၾကည့္လၽွင္ ဝူ႐ုန္မွာ ေအးစက္ေသာကိုယ္ရည္ကိုယ္သြးရွိေသာ္လည္း အလြန္ၾကင္နာတက္ေသယလူျဖစ္သည္။ သူတြင္သူငယ္ခ်င္းမ်ားမ်ားစားစားမရွိ သို႔ေသာ္ရွိသူအားလုံးကို ႏွလုံးသားႏွင့္ဆက္ဆံသည္။ ၾကည့္ရတာ ဖုခ်င္းႏွင့္သူ၏ဆက္ဆံေရးမွာလြန္စြာေကာင္းပုံေပၚသျဖင့္ က်ိဳးရႊမ္တြန႔္ဆုတ္ေနၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဝူ႐ုန္ကိုေျပာျပရန္ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္။
ဖုခ်င္းသည္ သူ၏ပါရမီ ႏွင့္ စစ္မွန္ေသာခံစားခ်က္အတိုင္းေနတက္သည့္သူႏွင့္တူေသာ္လည္း အကယ္၍သူသာ လုံဟူေတာင္တန္းသို႔ျပန္သြားၿပီး မိသားစုအလုပ္အကိုင္ကိုဆက္ခံခဲ့မည္ဆိုလၽွင္ သူႏွင့္ဝူ႐ုန္ၾကားမွာ အဆင့္တန႔္မွာ႐ုတ္ခ်ည္း ကြာျခားသြားေပလိမ့္မည္။ ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးေလာက္ကြာျခားသည္ဟုေျပာလၽွင္ပင္ မလြန္။ လူမႈဘဝႀကီးသည္ လြန္စြာမွလက္ေတြ႕ဆန္ကာ သန႔္စင္ေသာသူငယ္ခ်င္းဆက္ဆံေရးပင္လၽွင္ ႀကီးမားကြာျခားလွသည့္အဆင့္တန္းေၾကာင္းလ်င္ျမန္စြာ နိမ့္က်သြားနိုင္သည္။
အနာဂါတ္တြင္ အကယ္၍ဖုခ်င္းမွတာဝန္ကို ယူလၽွင္ေတာင္ သူသည္ S အဆင့္တာဝန္ကိုသာယူမွာျဖစ္ၿပီး သူဝင္ေရာက္မည့္စစ္ဆင္ေရးသည္လည္း တခ်ိဳ႕ေသာထင္းကန္ႀကီးမ်ားျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း သာမန္တေစၧပ်ိဳးေထာင္သူဝူ႐ုန္လိုလူမ်ိဳးအတြက္ကေတာ့ ထင္းကန္ေသးေလးမ်ားပင္ဝင္ေရာက္နိုင္ရန္ အခြင့္အနည္းငယ္သာရွိသည္။ အာ့လိုမွမဟုတ္ရင္ အဆင့္တန္းတူတဲ့သူေတြကပဲ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ လက္တြဲေဖာ္ျဖစ္လာနိုင္ေခ်ပိုမ်ားတယ္ လို႔ ဘာလို႔ အျမဲေျပာေနမွာလဲ? ဒီေမးခြန္းေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ၾကရင္ သူတို႔အရင္ကျပဳမူေနသလို မ်ိဳး အဆင္ေျပေတာ့မွာမဟုတ္ေပ။
က်ိဳးရႊမ္သည္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ဝူ႐ုန္သာေစာေစာသိထားလၽွင္ နာက်င္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟုခံစားေနရသည္။ သူအမ်ားႀကီး အရိတ္အႁမြတ္ေပးၿပီးျဖစ္သည္ အထူးသျဖင့္ ဝူ႐ုန္လက္တြင္သာမန္ကာလၽွံကာကိုင္ထားသည့္နဂါးသြဲ႕ေက်ာက္ေရဗူးကိုအေလးေပးထားသည္။
အာ့တာႀကိးျမတ္တဲ့ဆရာသခင္ဖုရဲ့အေမြအႏွစ္! မိသားစုရတနာအေနနဲ႔ ခ်ဲ႕ကားဟန္လုပ္စရာမဟုတ္ေပမယ့္ ဖုမ်ိဳးဆက္ရတနာအျဖစ္ျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားရမည္သာ။
ၿပီးေတာ့ တကမၻာလုံးမွာေက်ာ္ၾကားတဲ့ပေရာ္ဖက္ဆာဖုကိုယ္တိုင္ဒီေနရာကို အထူးတလွယ္လာေရာက္ၿပီး ဖုခ်င္းဆီကိုေလး ေလးနက္နက္နဲ႔လက္လြဲေပးကတည္းက ဖုခ်င္းရဲ့အဆင့္တန္းဘယ္ေလာက္ျမင့္ေနလဲဆိုတာျပသာတာပင္။ က်ိဳးရႊမ္ထိုအေၾကာင္းအားေတြးပင္မေတြးရဲ! ဝူ႐ုန္ထိုအေၾကာင္းကိုၾကားၿပီးသည့္တိုင္ ဘယ္လိုမ်ားတည္ၿငိမ္နိုင္ေသးသည္ကိုသူနားမလည္နိုင္။ သူအရမ္းထိတ္လန႔္သြားလို႔မ်ား သူ႔မ်က္ႏွာ အမူယာမရွိသည့္ပုံစံအတိုင္းျဖစ္ေနတာမ်ားလား?
ဝူ႐ုန္၏မေျပာင္းမလဲ မ်က္ႏွာေသကိုၾကည့္ရင္း က်ိဳးရႊမ္သူ႔ေခါင္းအား စိုးရိမ္တႀကီးကုပ္လိုက္ၿပီး စကားလုံးတခ်ိဳ႕ျဖင့္သူကိုနိုးေဆာ္ခ်င္ေသာ္လည္း ဆရာသခင္ကူခ်န္ႏွင့္ ဖုခ်င္းမွာျပန္လာၿပီျဖစ္သည္။
"ေအာ္မိေသာေဖာ"
ဆရာသခင္ကူခ်န္၏သြင္ျပင္မွာ အလြန္ဂုဏ္သိကၡာရွိကာ ေလးနက္ေနၿပီး သူ႔လက္ဖဝါးကိုရင္ဘက္ထက္တြင္ ယွက္ကာ လက္ဆယ္ျဖာထိစပ္ေနလ်က္ ႏွေခ်ာင္းထိႏွင့္လက္ေခ်ာင္းဆယ္စုံ အၿပိဳင္ရွိေနကာ ဝူ႐ုန္အား တည္ၾကည့္ေလးနက္စြာ အေလးျမတ္ျပဳလာသည္။ ဝူ႐ုန္ေရွာင္တိမ္းခ်ိန္မရ ထိုအရာကိုလက္ခံလိုက္႐ုံသာတက္နိုင္သည္။

"ဒီအတြက္စိတ္မပူပါနဲ႔ ဒကာေတာ္ မင္းအတြက္ထိုက္ထန္ပါတယ္။ ကမၻာေပၚကို ပညာရွိ Vajra ေကာင္ေလးကို ျပန္သယ္လာေပးနိုင္ခဲ့ေပးတဲ့ မင္းအတြက္ေတာ့ ႀကီးျမတ္တဲ့ကုသိုလ္တရားပါပဲ"
ဝူ႐ုန္ပင္ကိုယ္သိစိတ္အရဆရာသခင္မွာ သူျပန္ယူလာခဲ့သည့္ကေလးအရိုးေျခာက္ႏွင့္တစုံတရာလုပ္ရန္ရွိေနပုံေပၚသည္ ေမၽွာ္လင့္ထားသလိုပင္ ဆရာသခင္ကူခ်န္ကသူကိုထိုအေၾကာင္းေျပာလာသည္။
" ပညာရွိေကာင္ေလးက ဘဝကံၾကမၼာအမ်ိဳးစားတစ္ခုပဲ။ *က်န္ ကေလးလို႔လဲသိၾကသည္ (*လူမွျဖစ္တည္လာသည့္အရာမဟုတ္။ သဘာဝအေလ်ာက္ နဂိုမူလအစကိုရည္ညႊန္းသည္)'Vajra'ဆိုတာ တိဘက္ဘာသာအရ '*Dorje'လိုဆိုလိုတယ္ (*မိုးႀကိဳးသြား ႏွင့္စိန္ ဟု တိဘက္ဘာသာတြင္ဖြင့္ဆိုသည္) ၿပီးေတာ့ ပညာရွိVijraေကာင္ေလးတစ္ေယာက္တည္းကသာ ျပန္ဝင္စားလာတဲ့သက္ရွိဗုဒၶSima Gyatsoနားမွာ ခစားခဲ့တာ။ စိတ္ဝိဉာဥ္ျပန္လည္ျဖစ္တည္မႈျဖစ္ပြားလာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူဟာ Sima Gyatso ႏွင့္အတူ တိဘက္ ေတာင္တန္းေတြကေန လုံဟူေတာင္တန္းတေလၽွာက္ လိုက္ပါလာခဲ့ၿပီး ကမၻာတဝွမ္းမွသူရဲေကာင္းကိုးဦးစုစည္းၿပီးေနာက္Sima Gyatsoႏွင့္အတူ ထင္းကန္ခ်ိတ္ပိတ္ဖို႔ လိုက္ပါခဲ့တယ္"
3950words
9:40Pm,Mon,Sep 11,2023.