Hard To Get Karma

Chapter 5

Hard To Get Karma
© Dropdownbymygravity

A/N: Ang tagal ng UD ko. Sorry po madalas po talaga kong may writer's block the past days. Sinusubukan ko naman magtype pero mahirap po talaga pag madami ang stories na ongoing at rotation ang pag UDD. Anyways point of view pa din po ito ni RK. Sorry for the TYPOS, GRAMMAR ERRORS! :)

Ps. FLASHBACK PO ITO. NAUNA TO SA FLASHBACK SA CHAPTER 4 DAHIL ITO YUNG TIMES NA BATA PA SILA RK AT THINE.

Continuation..

 RK's POV

"Kuya pigilan mo si Dad please." Pagmamaka awa sa akin ni Thine. Hindi ko sya pinansin pero panay pa rin ang sunod nya sa akin hanggang sa makaabot kami sa second floor ng bahay.

Kasabay ng paglingon ko sakanya ay ang narinig kong sigaw ni Mom habang nagmamakaawa na huminto na, ang galit na sigaw ni Dad kasama pa ang mga nababasag na mga vases. They're not around, they are probably in their room now for some privacy na hindi naman talaga halatang private dahil na rin sa lakas ng sigawan nila. They should have buy a door and a wall with a sound proof ng hindi naman nakakahiya sa mga anak nila na nakakarinig at sa mga maid na nakikiusyoso.

Kung noon siguro umiiyak pa ko at naaawa sa Mom ko, hindi na ngayon. Iba na ngayon.

"Kuya si Mom." Umiiyak na sabi ni Thine. Hinahatak nya ang damit ko habang nagmamakaawang tulungan ko ang Mommy namin mula sa galit ni Dad.

"Pakisabi kay Yaya ipag-akyat ako ng pagkain gutom na ko. Ayoko na ring marinig yang iyak mo Thine kaya please kung ayaw mong naririnig na nag aaway sila pumunta ka sa mall o magkulong ka sa kwarto mo. Bago ka ng bago sa luma."

Naglakad ako papunta sa kwarto ko at pabalibag na sinarado ang pintuan nito. Binuksan ko ang radio namin at nilakasan ang volume ng rock music.

Kumanta ako ng pagkalakas lakas dahil kung hindi ko gagawin iyon ay maririnig ko pa rin ang sigawan sa labas. Ang sigawan nila.

I've had enough. I'm damn 17 now but they still doing that! Kung pupwende lang akong lumayas ginawa ko na. Kung pupwede ko lang layasan ang mga taong nandito ginawa ko na. But I can't. I can't walk out from this house and build my own life alone. Dahil bukod sa hindi ako papayagan ni Dad. Ayoko rin naman na iwan sya na nagagalit at nagsisisigaw araw araw.

I love my Dad more than Mom. Dahil bukod sa sarili ko sya lang ang nagmamahal sa akin. That iz my Mom planted in my head when I was young. Sa kanilang dalawa kahit pa galit si Dad sa mundo ay mas gugustuhin ko pa sakanya.

Dapat nga ay maghiwalay na sila ng hindi nalang ganito ang parating nangyayari. Dapat ay maghiwalay na sila para makalayo na ko kay Thine at kay Mom at magkaroon na kami ni Dad ng peace na parehas naming kailangan.

It hurts, damn hurts. Witnessing how your parents yelling, fighting, breaking vases and cracking things with me just a little boy standing in their half open door, crying. Everyday, everynight, everytime Dad comes home, these worst things happened.

Namulat akong ganon parati ang sitwasyon.

Limang taon palang ako ganon na sila magbulyawan, ganon na sila mag away. Kasabay ng iyak ng kapatid kong si Thine na baby pa noon ang bulyawan ng mga magulang namin.

My anger build with my Dad before, seeing him slapped my Mom while kneeling and crying infront of him, pleading. I'm eight that time. Gusto ko nalang kwelyuhan si Dad at suntukin, he has no right to land his palm in my mom's face, how dare him! Pero ano ang magagawa ko? Maliit pa ako, maliit na bata lang na nakasilip lang sa kwarto nila.