Hard To Get Karma

Chapter 37.1

Hard To Get Karma

© Dropdownbymygravity

Continuation..

As the words fall onto his mouth mas naramdaman ko kung gaano nya ko kamahal. He sounds so sincere, so true and so determined.

"I.."

Pero ng maalala ko ang sikretong hindi ko pa nasasabi sakanya ay nanlumo ako. Kaya imbes na ituloy ko ang dapat sasabihin ay ngumiti nalang ako sakanya ng tipid at niyakap sya.

It's not that I'm not ready yet. Ready na ako kung tutuusin at sigurado na ko na sya na talaga ang gusto kong maging asawa at makasama habangbuhay. But what if he run away from me after I tell him the thing about that fucking bet?

"Hindi mo ba ko sasagutin?" Malungkot na tanong nya. Pinunasan ko ang luhang tumulo sa pisngi ko at huminga ng malalim.

"H-hindi ba masyadong maaga?"

"You're not yet ready?" Marahan akong tumango at hinigpitan ang pagkakayakap sakanya. Natatakot akong dahil sa nireject ko ang proposal nya ay baka umalis sya at iwan ako.

"Then I'll wait until you're ready." Kinalas ko ang mga braso ko sa leeg nya at tinitigan syang maige. Hindi ko makita ang galit at pagkalungkot sa itsura nya ng sabihin yon.

"Hindi ka galit?"

"Why would I get mad?" He asked as he kiss my neck.

"Kasi hindi pa ko handa?"

"I'm not mad. Naisip ko din kasi bigla na walang kaeffort effort ang pagpopropose ko, ni wala man lang akong singsing na hinanda." Hinalikan nya ang sulok ng labi ko na nagpangiti sa akin. He's so fucking cute.

"Maybe we'll do the honeymoon first before the wedding thing? What d'you think?" Kumindat sya na ikinarolyo ng mata ko at kinatawa ko.

"Perv!"

"Please?" Nakapout na pakiusap nya. I give in to what he wants and start kissing him intensely.

We end up in bed. Under the covers. Him under me and me on the top of him, feeling his skin to mine. Kakatulog lang nya at ako naman ay tinititigan lang ang maamo nyang mukha. He's maybe an evil, yeah, siguro ay bago nya ko makilala ay sya na siguro ang pinakamasamang tao dahil sa mga nagawa nyang kasalan, pwede na siguro syang kanangkamay ni Satanas sa impyerno but then he changed. Because of me he changed. Pakiramdam ko tuloy isa akong superhero na napagbago ang isang super villain. Ang saya ko lang dahil ako ang pinakaunang babaeng minahal nya sa buong buhay nya. Sobrang saya ko rin dahil ako ang taong gusto nyang makasama habang buhay. But then again, kahit napakasaya ko dahil sa mga yon ay hindi ko pa rin maialis sa sistema ko ang hindi masaktan para sakanya, ang hindi magalit sa sarili ko dahil ayon pa ang naging dahilan para makilala ko sya at mapalapit sakanya. Pero hinding hindi ko yon babaguhin at pagsisisihan kahit anong mangyari. Kahit ayon pa ang pinakamaling bagay na ginawa ko sa buong buhay ko hindi ko iyon pagsisisihan dahil doon ko sya unang nakilala at dahil doon ay napalapit ako sakanya at minahal ko sya na sinuklian nya pa ng sobra sobra.

Anong magiging reaksyon nya kapag nalaman nya?

Anong gagawin nya sakin?

Will he take it easy or not?

Of course he will not going take it easily.

Masasaktan sya.

Magagalit.

Kahit anong kumbinsi ko sa sarili ko na matatanggap nya ang lahat ay mahirap pa rin maniwalang iyon nga ang mangyayari. Isa yong napakalaking imposible sa katulad nyang nabuhay sa galit kalahati ng buhay nya.

Paano kapag nagalit sya?

Kapag iniwanan nya ko?

Kapag isinumpa nya ko at kahit kaylan hindi ko na sya makita?

Kakayanin ko ba?

Gumuguhit ako ng maliliit na bilog sa labi nya ng bigla bigla ay magsalita sya. Nakakunot ang noo nya at parang masama ang napapanaginipan.

"Don't ever make me hate you Prestine. Don't ever do that please. I love you so much. Damn so much."

Humugot ako ng malalim na hininga at mahigpit syang niyakap.

This is a fucking torture.

"I'm so sorry baby. I'm sorry. Please forgive me for this." Bulong ko sa sarili.

Hindi ko kakayanin ang mawala si Rick.

Kaya hangga't kaya ko.

Hangga't maaari.

Gagawa ako ng paraan para hindi nya malaman ang tungkol sa pustahan.

Gagawa ako ng paraan para mapakiusapan si Theo na ilihim ito.

I love Rick so much at kapag nawala sya ay hindi ko na talaga kakayanin pa.

Mamamatay na yata talaga ako sa pagkaguilty ko sa paglilihim nito.

Sana talaga ay kaya ko na lang na magsabi ng totoo.

-

To be continued..