Arı Kovanı #wattys2023

66. bölüm

                          

                            FİNAL

"Biliyordum, beni bırakmayacağını bizden vazgeçmeyeceğini biliyordum Merve."

Arkasına bakmadan giderken Leylaydım şimdiyse Merve olmuştum.

Gülümsüyordu. Onun için  gelmiş olmam yeterdi. Onun için arkama dönmüş olmam yeterliydi.

Alazın çektiği acının hiçbir önemi yoktu. Leyla'nın yaşadıklarının hiçbir önemi yoktu.

Bencildi!
Her zamanki gibi sadece kendisini düşünen sadece kendi hislerini umursayan bir bencil...

Yüzüme dokunmak için ellerini uzatan barlas'ın bir adım gerisine gitmişti ayaklarım. Dokunmayı istediği ten ellerinin zehriyle lanetlenmişti.

Attığım adımla yüzü tarifsiz bir kedere boğulan Barlas yaptığıma bir anlam veremiyordu.

Gelmiştim!
Onun için dönmüştüm ya arkama...
Neden dokunamadığına bir anlam veremiyordu.

Merve nasıl olsa gelirdi. Barlas ne yapmış olursa olsun affederdi öyle değil mi?

Alışmıştı.

"Güzelim."

"Ben artık senin hiçbir şeyin değilim Barlas."

Ellerini yüzüme dokunmak için yeniden uzatan adama bu kez daha sertti hem tavırlarım hem de sesim.

"Sakın Barlas, sakın bir daha bana dokunmaya kalkışma."

"Amaa!"

"Buraya geldim. Çünkü anlamanı hatta kendi gözlerinle görmeni istiyorum."

Gözlerimin içerisine bakan maviler ürkünç bir hal almaya başlamıştı. Söylediklerimin  ve söyleyebileceklerimin ağırlığını taşıyabilecek kadar güçlü değildi. Bu hiç alışkın olmadığı bir durumdu.

"Merve!"

"Bitirmeme izin ver. Senden uzaklaşabilmek için attığım her adımda  arkamı dönemeyeceğimi söylemiştin ya bana az önce, haklıydın ben ölsem bile  sana arkamı dönemezdim. Dönemedim de! Defalarca denedim defalarca vazgeçmeyi istedim senden. Vazgeçmeyi istedim senin lanet olasıca hastalıklı aşkından. Ama yapamadım. Sana arkamı dönemedim. Senden gidemedim."

"Çünkü beni sevdin. Hala da seviyorsun."

Gözlerimden akan damlaları elimin tersiyle silmiştim. Onu sevmiştim. Herşeyden herkesten çok...

"Ve yine haklısın barlas. Seni sevdim. Seni annemden, geçmişimden, çocukluğumdan,  leyladan, merveden seni kendimden çok sevdim."

"Hala seviyorsun beni. Merve yapma bunu bize güzelim. Ne yapmaya çalıştığının farkındayım ama olmaz. Gidemezsin benden, vazgeçemezsin bizden."

"Ben artık seni sevemiyorum Barlas. Sen ne yaptın biliyor musun? Sen herşeye rağmen benim hala  seni sevebilme ihtimalimi  öldürdün. Ben artık seni sevmiyorum değil ben artık seni sevemiyorum."

"Kendini kandırıyorsun sen hala beni seviyorsun."

"Çok yoruldum Barlas seni sevmekten çok yoruldum."

"Bitti güzelim herşey bitti Halit kabusu bitti. Benimsin artık bizi hiç kimse ayıramaz."

Bizi hiç kimse ayıramaz. Ne kadar da kolaydı onun için söylemesi. "Bizi hiç kimse ayıramaz!" Dilimi yakıyordu onun kolayca söylediği ama benim yutkunmakta güçlük çektiğim kelimeler.