2.bölüm

29.1K 963 813
                                    


2023 İstanbul

Gözlerimi açtığımda Barlas uyanmam için  yüzüme hafiften dokunuyordu.

“uyan Merve geçti bir tanem buradayım, yanındayım yüzüme bak sadece bir rüyaydı.”

Nefes nefese uyanmıştım. Lanet olasıca bir kabustu gördüğüm. Kalbim o kadar hızlı çarpıyordu ki sanki içimde anlam veremediğim bir güç bütün derilerimi kanatarak parçalıyordu.

Hep aynı yangını,  hep aynı rüyayı görüyordum. Hep aynı sesti duyduğum. Yüzler hep silikti hatırlayamıyordum. Ağlamaya başlamıştım.

“Barlas kurtar beni bu karanlıktan.”

“Geçti bitanem tamam sakin ol geçti.” 

Sımsıkı sarılıyordu. Geçmiyordu, geçmeyecekti. Gerçekleri öğrenmeden hiçbir şeyin geçeceği falan yoktu. Kimdim ben, gerçekten de Merve miydi ismim, neden hiçbir şeyi hatırlayamıyordum.

Beni arayan birileri var mıydı? Bir ailem bir evim var mıydı!  Sevdiğim adama sarılmış hıçkırıklarımın arasında kısık kısık ağlamaya devam ediyordum.

Barlasın uzun parmakları siyah saçlarımı şefkatle okşuyor güzel dudakları ıslak öpücükleriyle ruhuma dokunuyordu. Mavi gözleri tıpkı benim gibi   acıyla yanıyordu.

“Yine mi aynı rüyayı gördün?”

“Evet.”

Hep aynı lanet olasıca rüyaydı gördüğüm.

“Tamam bir tanem ağlama geçti ben burdayım yanındayım.”

Titreyen  bedenimi çıplak göğsüne sarmıştı. Sevdiğim adamın sıcak  göğsüne sarılmış hıçkırarak ağlıyordum.

“şiştt tamam geçti bebeğim burdayım yanındayım geçti korkma.”

Uzun parmaklarıyla saçlarımı okşuyordu. Uzun zamandır kabus görmüyordum. Tam geçti atlattım kabuslar bitti derken yeniden ortaya çıkmışlardı bu gece.

Korkuyla inip inip kalkan göğsüm nefes nefese barlas’ın çıplak göğsüne değiyordu. Boğazıma oturan yumru ciğerlerimi yakıyordu, nefes alamıyordum sanki. Bir süre sonra beyin hücrelerimi uyuşturan koku yüreğimdeki korkuya galip gelmeye başlamıştı. Yeniden yummuştum gözlerimi.

Dizlerimdeki dayanılmaz  acı dün geceye göre biraz daha hafiflemişti ama yine de canım yanıyordu. Yattığım sıcak göğüsten kendimi zorlayarak kalktığımda dizlerimdeki sargının kan olduğunu görmüştüm.

Gece Barlas bana çarpmamak ve dizlerime herhangi bir zarar vermemek için çok dikkat etmişti. Buna rağmen dizlerim neden kanamıştı acaba! Saate baktığımda saat on birdi. Ne kadar da çok uyumuştuk böyle.

Bu kadar uykuya rağmen sanki dün geceden beri hiç uyumamış gibiydim. Dişlerim diplerinden sızlıyor, başım da fena halde ağrıyordu. Siyah saçlarım darmadağınıktı. Hatırladığım kadarıyla gece yine kabus görmüştüm.

Kabuslar yine başlamıştı anlaşılan. Gördüğüm silik ve cansız karartılar, kulağımı uğurlatan o korkunç patlama sesi, dumanlar hep aynıydı. Bana ne olduğuna dair herhangi bir fikrim yoktu. Hiçbir şey hatırlayamıyordum.

Arı Kovanı #wattys2023Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin