Sessizlik bir saatten sonra gerçekten de sıkıcı bir hal almaya başlıyordu. Malzeme odasına girdiğimde eylül burada da değildi.
Telefonumu yeniden elime almış ve mesaj bölümüne "Benimle dalga mı geçiyorsun eylül nerdesin“ yazmış ve Eylül'ün beni aradığı numaraya göndermiştim.
Eylülden bekle diye mesaj gelmişti. Bekliyordum! Eylül'ün sorunu neydi Allah aşkına hem beni benimle acil konuşması gerektiği bir konu olduğunu söyleyerek buraya kadar çağırıyor hem de bekletiyordu.
Eylül'ün bekle yazmasının ardından beş dakika geçmişti etraf fazlaca sessizdi. Bu sessizlik canımı sıkmaya başlamıştı iyice. Daha fazla beklemenin bir anlamı yoktu gidecektim. Zaten eylül gibi bir kızın tek bir mesajıyla buraya kadar gelmem bile hataydı.
Tam gitmeye karar verdiğim anda eylülü malzeme odasının kapısının önünde görmüştüm.
Bu kız kesinlikle normal degildi. Tam bir piskopat gibi davranıyordu.
Bana bakıp sevimsiz bir gülümsemeyle gülümseyen eylülün niyeti hiç de iyiye benzemiyordu.
Burnuma şimdiden pis kokular gelmeye başlamıştı.
"Gidiyor muydun yoksa?"
"Benimle konuşmak istediğin ve çok önemli olduğunu söylediğin konuyu öğrenebilir miyim artık eylül. "
"Aaaaa canım ne kadar da sabırsızsın sen böyle?"
Yüzüne yayılan kocaman alaycıl bir gülümsemeyle gülümsüyordu.
"Eylül ya artık çok önemli olduğunu söylediğin şu konuya girersin ya da ben gidiyorum karar senin."
İçinde bulunduğumuz tüm bu saçmalıklardan sıkıldığımı belli eden bir yüz ifadesiyle kaşlarımı çatmıştım. Sabrımın son kırıntısına kadar tüketmişti bu kız çünkü.
Burda durup onun saçmalıklarıyla uğraşacak halim yoktu. Zaten canım fazlasıyla burnumdaydı. İçinde bulunduğum hoşnutsuz halime kaşlarını çatan eylül bu durumdan rahatsız değildi.
"Bana bak küçük sürtük ne zaman kafamı kaldırsam seni Emre'nin etrafında görüyorum ve bu durumdan hiç mi hiç hoşlanmıyorum haberin olsun emreden uzak duracaksın anladın mı beni."
Derdi anlaşılmıştı hanımefendinin!
"Emre'nin etrafında dolanan ben değilim bu okula geldiğim ilk günden beri benimle arkadaş olmayı kafasına koyan emrenin ta kendisi canım. Hem sen neden bu durumu emreyle konuşmak yerine benimle konuşmayı tercih ediyorsun eylül? Dur sen hiç yorulma cevabını ben söyleyeyim çünkü emre seni etrafında görmek istemiyor, yüzünü görmeye dahi tahammül edemiyor ve sen senden nefret eden bir çocuğa sırılsıklam aşıksın değil mi? Ahhhhh eylül ne kadar da zavallısın bir bilsen."
Söylediklerimden sonra kahve gözleri dolan eylüle manidar bir gülümsemeyle gülümsemiştim.
Söylediklerimden hiç hoşlanmamıştı.
"Bana bak kızım burası senin geldiğin okullara benzemez burada benim sözüm geçer. Emre benim kim ne derse desin onu benden kimse alamaz."
Bu kız gerçekten de Emre'nin dediği gibi piskopatın birisiydi. Emre benim sadece arkadaşımdı. Onun söylediği gibi Emre'nin peşinde olduğum falan da yoktu.
Hem bu okula geldiğim ilk günden beri benimle arkadaş olma konusunda ısrar eden Emre'nin kendisiydi.
"Biz emreyle sadece arkadaşız eylül kafandaki bu hastalıklı düşüncelerden kurtulsan iyi edersin."
आप पढ़ रहे हैं
Arı Kovanı #wattys2023
किशोर उपन्यासSaçlarının tellerine ölümü astığını bildiğiniz bir kadını sevmek intihardı. Siyah gözlerinin içerisinde gördüğüm ceset bir adamı felakete sürüklüyordu. Kadın adamın felaketiydi. Zemheri kışın koynunda göğsüne bastırdıgı köz, boynuna geçirdiği ipti...
