Arı Kovanı #wattys2023

6.bölüm

"Biliyor musun sen ağlayınca pembe burunlu minik tavşanlara benziyorsun."  

Pembe burunlu minik tavşanlar mı? Ahhhh tanrım nesli tükenmiş ejderhalar adına neler söylüyordu bu çocuk böyle?

Pembe burunlu minik tavşanlar mı ben mi?

"Bu seferlik  iyi bir şey söylediğini farz ediyorum." 

Söylediklerim ikimizi de gülümsetmişti.  Onunla konuşmak sanırım bana iyi gelmişti. Gözlerimi silmiştim. Ağlarken aynı zamanda da gülümsemek normal miydi?

İki dakika önce salya sümük ağlıyordum şimdiyse onun sayesinde yeniden gülümsemeye başlamıştım. Ders zili çalıyordu artık gitmemiz gerekiyordu. Beraber girişe doğru yürümeye başlamıştık.

Sınıfa emreyle beraber girdiğimiz için arkadaki kız korusunun öldürücü bakışlarının hedefi haline gelmekten ne yazık ki kurtulamıyordum. Özellikle Emre'nin eski sevgilisi eylül hiçbir şey söylemese de tıpkı beni öldürecekmiş gibi bakıyordu yüzüme.

Kızların abartılı sayılabilecek tepkilerini es geçerek arkadaki sırama geçtiğimde benden  iki sıra önde bulunan çantasını alarak yanıma oturan emreye şaşkın gözlerle bakıyordum. Yanıma oturduğu için şaşırdığımın  farkındaydı.

Bana göz kırpan emre şaşkın halime gülümseyerek bir açıklama yapmaya karar vermişti.

"Bundan sonra burada oturmaya karar verdim."

İyi halt ettin ahmak!
İki hafta  sonraki cenaze namazıma  da gelirsin artık.

"Sen çıldırmış olmalısın."

"Neden?"

"Emre eğer sen burada oturursan hayranların beni teneffüs arasında linç edebilirler farkındasın değil mi."

"Abartma istersen ünlü değilim!"

"Kızların sana olan hayranlıklarını göremeyecek kadar aptal da değilsin."

Söylediklerime gülümseyen emre söylediklerimin doğru olduğunu biliyordu. Bu okuldaki kızların yarıdan fazlası onun için ölüp bitiyordu.

"Emre lütfen buradan kalkar mısın eylül buraya bakıyor."

"Ne o yoksa korktun mu Eylül'den?"

Emre işin ne kadar ciddi olduğunun farkında değildi ama eylül saplantılı bir tipti. Ondan korktuğum falan da yoktu ayrıca sadece sorun çıksın istemiyordum.

"Bakışları korkmam gerektiğini söylüyor sanki."

"Hiçbir bok yapamaz korkma."

O sırada yan tarafımda oturan eylül'le kesişen gözlerim hiç de iyi şeylerin olmayacağını haber veriyor gibiydi. Eylül öyle bir bakıyordu ki  bakışlarımı kaçırmış ve önüme dönmek zorunda kalmıştım.

"Emre sanırım eylül bizi yanlış anlıyor." 

Emre eylülü hiç de umursamadığını belli eden bir ses tonuyla konuşuyordu. 

"Ne yapabilirim bu onun sorunu."

Ne anlayıp anlamadığı tabi ki de Eylül'ün sorunuydu. Ama dolaylı olarak da benim sorunumdu. Sonuçta kızın öldürecek gibi baktığı kişi bendim değil miydi ama.

Okulda bütün gün emreyle birlikteydik. Sanırım o, tam bana göre bir arkadaştı. Eğlenceliydi, komikti, iyi kalpli ve oldukça da sevimliydi.

Dışardan vurdumduymaz birisi gibi görünse de kesinlikle öyle değildi. Aslına bakarsanız emre bizim okulun popüler ve yakışıklı çocuklarındandı. Çevresi oldukça kalabalıktı. Benimle takılması biraz tuhafıma gitmiyor da değildi.