Arı Kovanı #wattys2023

56.bölüm

Baktığında gördüğü tek şey karanlık olan birisine aydınlığın var olabileceğini anlatabilmeniz imkansızdır. Baktığımda gördüğüm tek şey karanlıktı.

Karanlıktan ölesiye korkan küçük kızı karanlığa hapseden canavar ona yapılabilecek en büyük kötülüğü yapmış onu amâ karanlığına alıştırmıştı. Gözlerimin alıştığı zifiri karanlık göz bebeklerimi mesken edinmişti.

Korkuyla örülen ve zerre ışık sızdırmayan kalın duvarlar vardı. Korkunun kanlı duvarlarını yıkmayı denemeyi bırak onları aşmaya çalışmak bile imkansızdı.

Karanlıktan ölesiye korkan çocuğa verebilecek en güzel cezaydı onu ölesiye korktuğu karanlıkla cezalandırmaya çalışmak. Cezalandırılmıştım!

Baktığım her yer alabildiğine karanlıktı. Zihnimin benimle oynadığı ölümcül oyunun sonu gelmek bilmiyordu.

Karanlıkla savaşan ama aydınlığın var olabileceğine inancı kalmayan bir amâdan hiçbir farkım kalmamıştı.

"Alaz ölmedi o yaşıyor."

Beynimde yankılanan kelimeler gerçek algısının yarattığı boşlukta keskin birer hançer değmiş gibi kanatıyordu derilerimi.

Onu bir kere olsun dinlemeyi bile kabul etmediğim Alaz kollarımın arasında can vermişti. Alnından yediği tek kurşunla silmişlerdi çocukluğumu. O ölmüştü.

Yaşla dolan gözlerimin önüne gelen kanlı görüntüler tüylerimi tek tek ayağa kaldırıyordu.

Barlas bu hayattaki en büyük pişmanlığım ve alaz bu hayattaki en büyük vicdan azabımdı.

Keşkeleri hiç sevmeyen kızın en büyük keşkesiydi leylasından hiç vazgeçmeyen gece gözlü adam.

Bir kere olsun dinlemeyi bir kere olsun olaylara onun gözünden bakmayı denemediğim alaz yaşıyor olabilir miydi sahiden de?

Günahlarımdan arınabilmenin kırdığım bir kalbi onarmaya çalışmanın bir yolu olabilir miydi?

Duyduklarım gerçek olabilir miydi?

Yarım bırakılan herşey tamamlanma arzusuyla yanıp tutuşurdu. Zihninizde normal olarak tamamlayamadığınız ya da normal yollardan bitiremediğiniz herşey eksiklik hissi uyandırıyor ve beyin onu tamamlama arzusuyla çırpınıyordu.

Alazla Leyla'nın hikayesi yarım kalmıştı. Alazın leylası olmayı hak etmeyen küçük kız içinde tutuşan ateşe atlamaya meyilli bir kelebek gibi ölüm kuytusuna çekiliyordu.

Alazdan defalarca özür dilesem onun ayaklarına da kapansam beni affedebilmesi imkansızdı biliyordum. Onu bir kere olsun dinlememiştim. Sevene kenara çekilip susmak kolay mıydı?

Bencilce bir istekle kenara çekilmesini ve susmasını istemiştim ondan.

Benim için yaptığı onca şeyi görmezden gelmiştim. Öldüğünü düşündükçe uykularımın kaçtığı adam yaşıyordu öyle mi?

Vicdan azabım canlı kanlı hayattaydı öyle mi?

"Selma sen ne söylediğinin farkında mısın?"

"İnanması çok güç biliyorum. Ama inan ki doğruyu söylüyorum Leyla."

"Alaz kollarımın arasında can verdi."

"Hayır dinle lütfen beni."

"Buraya seninle alazı kavuşturmak için geldim."

"Alazın aşkına bütün kalbimle inandığım için geldim."

"Onda seni gördüm, onda kendimi gördüm. Onda aşkın en güzel suretini gördüm leyla."