Arı Kovanı #wattys2023

43. bölüm

"Seni yakaladığım dakika sana yapacaklarımı tahmin bile edemezsin güzelim."

Yapacaklarını zihnimde canlandırınca bir teslim olasım da gelmiyor değildi hani.

"Yakalayabilirsen tabi."

Bol keseden atmak gibi harika bir huyum vardı.

Eninde sonunda yakalamayacaktı sanki. Gören de maraton koşuyorum zannedecekti.

Nefes nefese kurduğum cümleler çaresizlik kokuyor malumun ilanını zihnimde reddetmeye çalışıyordu. Oysa Barlas beni yakaladı yakalayacaktı. Aramızda birkaç adımlık küçücük bir mesafe kalmıştı.

Koşmaktan adeta nefesim kesilmişti. Kalbim sanki göğsümün içerisinden fırlayacakmış gibi hızla çarpıyordu göğsümün içerisinde.

Nefes nefese kalmış, bitmiş tükenmiştim adeta. Ben böyle perişan bir vaziyette koşmaya çalışırken Barlasa hiçbir şey olmamış olması benim açımdan şaşılacak bir durum değildi doğrusu. Çünkü o canavar benden çok daha çevik ve çok daha hızlıydı.

Üstelik de her sabah benim gibi dana gibi yatmıyor spora gidiyordu.  Yılmadan peşimden gelmeye devam ediyordu.

Ne vardı sanki bu kadar hırs yapacak. Gören de ormanda geyik avlayan aslan zannedecekti benim papatyamı. Bıraksaydı ya peşimi!

Biraz önce ayağımı yere vura vura ona atar yaparak ayrıldığım salona kendi ayaklarımla üstelik de bu defa koşarak geliyordum.

Bir taraftan aldığım boydan nefes nefese koşmaya devam ediyor aynı zamanda da çığlık çığlığa "Barlas beni kovalamaktan vazgeç artık bırak peşimi" diye bağırıyordum. Bir taraftan da kanepelerin üzerindeki kırlentleri barlas'a doğru rastgele fırlatıyordum.

Söylediklerimi ve kafasına gözüne rast gele fırlattığım kırlentleri hiç de umursamayan adam var gücüyle beni kovalamaya devam ediyordu.

"Benden bu defa öyle kolay kolay kurtuluşunuz  yok Merve hanım. Kolumu ısırmanın cezasını çekeceksiniz." 

"Isırmadım Barlas yemin ederim."

"Isırmadın mı?"

"Valla ısırmadım."

"Ne yaptın ya?"

"Yanlışlıkla dişim değdi." 

Yalandan yemin edeni şeytan çarpsındı.

"Öyle mi mervecim demek yanlışlıkla dişin değdi."

"Evet tam olarak öyle oldu barlascım."

Kısa bir duraksamanın arasında laf anlatabilmek adına nefes nefese cevap verdiğim adamın hiç de bana inanıyor gibi bir hali yoktu.

Üstelikte onu ısırmanın bedelini çok ağır ödeyeceğim hissi yaratan bir gülümsemeyle sinsice gülümsüyordu.

"Yanlışlıkla olmuş madem o zaman hiç kafana takma sen."

"Öyle mi?"

Hayret bu kadar anlayışlı mıydı benim çiçeğim.

"Öyle çünkü  benim dişim de yanlışlıkla senin bir yerlerine değecek birazdan." 

Barlas da tıpkı benim onu ısırdığım gibi beni mi ısıracaktı yani! Tövbe yarabbim sen aklıma mukayyet ol! 

"Yanlışlıkla oldu diyorum Barlas. Anlamıyor musun gören de kolunu kopardım zannedecek."

"Kedi suratlı tırmaladım demiyor da yanlışlıkla oldu diyor."

"Tırmalamadım."

"Tırmaladın!"