Arı Kovanı #wattys2023

58. bölüm

"Sen de bizimle birlikte gel Selma. Beraber gidelim bu cehennemden."

"Gelemem leyla!"

"Neden, neden gelemezsin?"

"Kalbim cehennemin sahibinin ellerinin arasındayken seninle gelemem."

"Öldürür seni."

"Git Leyla bir an önce gitttt bu cehennemden!"

Alazın aceleyle bindirdiği siyah arabanın içerisinde camda silik bir iz şeklinde beliren gölgesine baktığım Selmayı arkamda bırakmıştım. Gözyaşlarım yanaklarımdan usul usul süzülüyordu.

"Bütün bunlar nasıl oldu alaz. Hayatta kalmayı nasıl başardın, Selmayı nasıl buldun?"

"Benimle konuşmak için bana mesaj attığın o gün seninle buluşmaya gelen ben değil yağızdı."

Yağız alazın hollanda da yaşayan ikiz kardeşiydi. Nasıl da anlayamamıştım. Ölen alaz değil yağızdı.

"Nasıl başarıyorsun bunu?"

"Neyi?"

"Her kaybolduğumda  beni yeniden bulmayı!"

"Yokluğunda nefes alamıyorum. Birisi göğsümün içirisine ellerini sokmuş da kalbimi yerinden çıkarıyormuş gibi canım acıyor. Göğsümü yarıp kalbimi yerinden çıkaranın parmaklarının arasında can çekişiyor yüreğim. Nefes alamıyorum."

"Gerçekten de bu kadar çok mu seviyorsun beni?

"İki senedir göğsümün ortasında hiç dinmeden sürekli kanayan bir yara gibisin Leyla. İyileşemiyorum!"

Gecenin karanlığının günahları örtü gibi kapadığı vakitte dilinden dökülen  sözcükler keskin birer neşter olup göğsümü kızıla boyuyordu.

Karşımdaki adama söyleyebileceğim hiçbir söz verebileceğim hiçbir karşılık yoktu. Gözlerimden bir bir  intihar eden damları siliyordu  parmakları.

Acıların keskinleştirdigi yüz hatlarında  içindeki derin acıları gizlemeye yetecek kadar büyük bir gülümseme oluşmuştu. Göğsüne bıraktığım bedenimin çaresizce sığındığı bir liman gibi korunaklıydı.  Saçlarımı okşuyordu.

"Özür dilerim."

Hıçkırarak çıkan sesim o kadar güçsüz ve o kadar acizdi ki...

Hayatımda hiçbir karşılık beklemeden bütün hatalarıma ve bütün kusurlarıma rağmen beni gerçekten de seven tek kişiye yapılabilecek en büyük haksızlığı yapmış onu sevmemiştim. Yeniden hayata tutunabilmem için o kadar çok fedakarlık yapmıştı ki...

Elimden hiçbir şey gelmiyordu. Hiç vazgeçmeden benim için savaşan tek insana verebilecek bir kalbim yoktu.  O kadar kötü o kadar berbat bir haldeydim ki...

Eğer benim için birisini yeniden sevebilmek mümkün olsaydı bu kesinlikle alaz olurdu.

Suçluluk vicdanı sakat olmayanın hissetmesi gereken tek duyguydu. Alaza karşı hissettiğim duygu derin bir suçluluktu.

Allah kahretsin herşey benim yüzümdendi. Başına gelen herşeyin suçlusu bendim. Benim yüzümden kardeşini kaybetmiş ailesini geride bırakmak zorunda kalmıştı.

Alazın aşk diye yokluğunu sardığı  leylasıydım. Yüreğinde başka bir adamı koca bir dert gibi taşıyan leylası.

Herşey geride kalmıştı. Herşeyi arkamızda bırakmış ve alazla yepyeni bir yolculuğa  çıkmıştık. Geri dönüşü olmayan bir yolcukuktu bu.

Yunanistan da küçük bir sahil kasabasına yerleşecektik. Alaz herşeyi planlamıştı. Bizi tanıyan geçmişimizi bilen hiç kimsenin olmadığı bir yerde yeniden tutunmaya çalışacaktık yaşama..