"You Changed Me" (Voltooid✔️)

Deel 51

So naar @hafsaatje18 💕

Pov Fay

Ik deed de andere voet ook uit de auto en stond voorzichtig op. Ik leunde een beetje op de auto en liep langzaam naar voren. Oke Fay, je kan dit. Ik haalde diep adem. Oke, en nu? Ik zag Chase op de grond vallen en rende naar hem toe. Wacht, ik rende? Ja ik rende!!! Ik legde Chase' kop op mijn schoot en keek de wolven boos aan. Opeens hoorde ik gedonder. Het begon te regenen. Fijn dat ook nog. Ik stond op en concentreerde me op Lena. Ik wankelde nog een beetje maar ik stond tenminste. Ik deed mijn ogen dicht. Het is gelukt Fay!!! Riep Lena opeens. Ik opende mijn ogen en zag dat hey inderdaad gelukt was.

Het regende opeens keihard en de wolven begonnen pijnlijk te janken. Alsof de regen hun pijn deed. Dat is ook zo Fay, dat zijn je waterkrachten. Wat!? Als het pijn doet moet ik stoppen, dit voelt iedereen!! Nee Fay, jij beslist wie dit voelt, op dit moment voelen alleen de rogue's de pijn. Ik was opgelucht. Het regenen stopte en de rogue's renden weg. Ik veranderde terug en zag dat mijn jurk gescheurd was. Alleen mijn onderbroek was nog normaal. Ik zuchtte en pakte het overhemd van Chase die veeltste groot was. Ik rende naar Chase en zag dat hij langzaam veranderde. Ik pakte zijn kleren die trouwens nat waren van de grond. Ik besloot alleen zijn boxershort aan te doen want die was als enige droog.

Nadat gedaan te hebben hielp ik hem in de auto. Hij was nog bewusteloos. Maar wie gaat rijden? Ik heb nog nooit gereden. Ach ja het valt te proberen. Zo moeilijk ziet het er niet uit. Ik ging zitten en startte de auto. Oke ik doe het heel rustig. Ik weet gelukkig vanaf hiet de weg. Ik reed langzaam vooruit. Wauw, het is best wel makkelijk. Ik reed ietsjes sneller, maar niet te snel. Straks kregen we nog een ongeluk. Gelukkig kwamen we na heel lang en langzaam tijden bij de packhuis aan. Ik zag Thijmen al naar ons toe rennen. Hij en zijn ouders wilden niet mee omdat ze wilden uitrusten. Maar ja, hij rende naar ons toe en hielp zonder iets t vragen Chase naar binnen.

Ik ging eerst even snel naar boven om iets aan te doen. Ik deed snel een joggingsbroek aan met Chase zijn shirt en rende weer naar beneden. Ik zag dat Thijmen zijn broer naar boven hielp en ging hem ook helpen. Toen we bij onze kamer aankwamen zetten we Chase op het bed. 'Wat was er gebeurd?' Vroeg Thijmen. Ik zuchtte en probeerde mijn tranen in te houden. 'En je kan weet staan?' Vroeg hij weer. Ik barstte het huilen uit en hij knuffelde mij. Ik legde het hem uit over de rogue's. Alleen niet over mijn krachten. Ik zei gewoon dat ze opeens weg renden.

Hij veegde mijn tranen weg. 'Ga maar liggen, je ziet er moe uit' zei hij. Ik knikte. Hij liep de kamer uit en ik ging naar de badkamer. Ik deed mijn make-up eraf en mijn haar deed ik in een staart. Ik liep naar bed en ging naast Chase liggen. Ik hield hem stevig vast. Opeens dacht ik dat hij het wel koud zou hebben en pakte voor hem een joggingsbroek uit zijn kast en trok het aan bij hem. Ik besloot om geen shirt bij hem aan te doen. Ik moet gewoon aan zijn spieren voelen🤐. Ik pakte het deken en trok het over ons heen. Ik gaf een kusje op zijn borst en liet mijn hoofd erop rusten.

Ik deed mijn ogen langzaam dicht en viel in een droomloze slaap.

Pov Chase

Ik deed mijn ogen langzaam open en keek op de klok. Hmmh, 20:23. Wacht!? De rogue's!! En FAY!! Ik keek paniekerig om me heen en zag Fay op mijn borst slapen. Ik haalde opgelucht adem. Ze werd ook wakker. Ik glimlachte. Godinzijdank ze is veilig. Ik keek naar haar nek en zag dat ze een teken erbij had gekregen. Deze keer een wolk met bliksem. Ik keek trots naar haar. 'Ben je oke?' Vroeg ze aan mij. Ik knikte. 'En jij?' Vroeg ik. 'Ja, het gaat prima zelfs. Kijk! Ik kan weer lopen!' Riep ze blij en ging op bed springen. Ik keek hoofdschuddend naar haar.

'Hoe heb je mij hier gekregen?' Vroeg ik verward. Ze ging zitten. 'Ik ging rijden' zei ze onschuldig. Ik sprong op. 'Wat!? Je kan niet rijden!' Riep ik bezorgd. 'Ja, heb ik toch gedaan, ik ging toch niet lopen' zei ze schouderophalend. 'Maar wat als het fout ging, wat als we een ongeluk kregen, als er iets met jou-' ze onderbrak me en zoende mij om mijn lippen. Toen ik stil was keek ze mij aa . 'Er is niks gebeurd' zei ze.

Ik zuchtte en knikte. Ik stond op en pakte een shirt. Ik pakte Fay bij haar hand en trok haar naar beneden. Ik zag in de woonkamer mijn ouders, Justin en Hely, Thijmen en Jason. Jason rende naar Fay toe en knuffelde haar huilend. 'Wat is er makker?' Vroeg Fay. 'Ik dacht dat je nooit terug kwam' zei Jason snikkend. Dat is waar ook, mijn ouders en Jason hadden Fay al 2 weken niet gezien. Fay tilde Jason op en gaf hem een kusje op zijn wang. Mijn ouders kwamen ook naar Fay en knuffelden haar stevig. 'Je hebt ons gered Fay, je bent een perfecte schoondochter' fluisterde mam.

Fay bloosde en keek me aan. Ik grijnsde naar haar. Ze word de moeder van onze kinderen, ze word de schoonzus van mijn zusje en broers, ze word de schoondochter van mijn ouders, maar vooral ze word van mij. Alleen van mij. Ik liep naar haar toe en sloeg een arm over haar heen. Ik wacht nog op hey goeie moment, dan word ze officieel van mij. Maar we moeten ons klaar maken voor de bruiloft van Tom en Zoë. Misschien vraag ik het na hun huwelijk. Van Eden en Emily hebben we geen last, ze zijn dood.

Met de vampieren heeft onze roedel vrede gesloten. En verder hebben we geen problemen. Alleen moet diegene die Fay had geslagen bij de reünie er van boeten, en ik weet precies wie dat was...