"You Changed Me" (Voltooid✔️)

Deel 9

Pov Hely

'Uhm nou. Zewerdmishandeltdoorhaarvaderendoorhaarpack' zei ik snel. 'Hely opnieuw maar dan rustig' zei Chase geïrriteerd.

Ik zuchte. 'Ze...ze werd mishandelt door haar vader en door haar pack' zei ik wat rustiger.

Ik zag dat zijn ogen zwart werden.
Maar ze werden snel weer normaal.
Hij keek om zich heen en liep de woonkamer uit.

Ik stond op en besloot om maar Fay te gaan. Ik liep de logeerkamer binnen en zag Fay daar vredig liggen.

Ik ging op een stoel naast haar bed zitten. En even later viel ik in slaap op de stoel.

Pov Fay

Ik lag op een zacht bed waar ik jaren niet gelegen had. Ik wilde mijn ogen openen maar het lukte niet.

Ik probeerde me te bewegen maar dat lukte ook niet. Ik denk dat ik dood ben.
Uhm nee je bent niet dood stommie zei Lena lachend.

He maar wat ben ik dan wel? Vroeg ik haar. Je bent bewusteloos. Zei ze.
Probeer je ogen weer open te maken.
Ik probeerde het maar het lukte niet.

Het lukt niet. Zei ik wanhopig. Probeer het nog een keer. Ik deed het nog een keer en deze keer kwam er licht tevoorschijn.

Toen ik gewend was aan het licht keek ik om me heen. Ik zag de slapende Hely naast mijn bed op een stoel zitten.

He? Hoe kom ik hier. Waarom is Hely hier? Ik wilde opstaan maar zakte weer in het bed.

Ik deed het nog een keer. Er kwam een jongen naar binnen. Mate! Fay onze mate!! Ga naar onze mate!! Riep Lena.

Mate? Nee neee. Ik verdien geen mate!
Ik begon te hyperventileren. De jongen riep iets waardoor er packdokters naar binnen renden.

Ze kwamen naar mij toe en probeerde alles om kalm te krijgen. Maar het werkte niet.

De jongen zei nog iets en de dokters gingen weg. Hij liep naar me toe.
Fay rustig! Kijk onze mate komt! Zei Lena om me geruststellen.

Hij legde zijn hand op mijn schouder.
Mijn ademhaling werd weer kalm.
Maar ik was heel bang... Wat als hij mij gaat afwijzen.

Ach stomme Fay, ik verdien geen mate hij moet me dus afwijzen. Als hij het niet doet dan doe ik het.

Ik hoorde Lena protesteren maar er kwamen zwarte vlekken voor mijn ogen.
Ahh nee niet weer.....

Na een paar seconden deed ik mijn ogen weer open maar ik zat niet in de kamer waar ik eerder lag.

Ik stond snel op. Overal was wit waar ik ook keek. Opeens kwam er een vrouw tevoorschijn.

Ik ging bang naar achteren. 'Niet bang zijn mijn meisje. Ik ben de maangodin en ik heb je hierna toe gebracht. Ik knikte en ging snel buigen.

'Uwe hoogheid' zei ik zacht. 'Fay ik wil je iets vertellen maar je moet rustig aan doen oke?'
Ik knikte. 'Ik ben te weten gekomen dat je vader vermoord is. Nou Fay dat was jouw vader niet' zei ze.

'W..w...wat?' Ik keek haar verbaasd aan. 'Dat was jouw vader niet. Lang geleden heeft jouw echte vader jouw moeder ontmoet en zij waren mate's. Maar de man die jouw opgevoed heeft was verliefd op jouw moeder dus hij vermoorde jouw vader'

Ik keek haar met tranen in de ogen aan. 'Hij ontvoerde jouw moeder. Jouw moeder was toen zwanger van jou. Toen jij was geboren was de Alpha er niet blij mee. Hij zei tegen de rogue's dat ze jou moesten vermoorden. Hij had die rogue's vrijgelaten van de cel en als ze jouw vermoordde waren ze vrij.'

'Nou daarna weet je wel wat er gebeurt is. De Alpha wilde je eerst vermoorden maar hij vond het nog beter dat jij ging lijden'
Ik stond al te huilen en toen keek ik haar vragend aan.

'M..maar waarom zegt u dit allemaal?' Vroeg ik. Ze glimlachte. 'Omdat mijn zusje vond dat haar dochter het moest weten'
Ik keek haar vol ongeloof aan.

Ik huilde nog harder. 'Kan ik ze zien?' Vroeg ik tussen het snikken door. 'Ja natuurlijk!' Zei ze blij. Ik zag mam aankomen met mijn echte vader. Ik rende naar ze toe.

'Mama! Pap' riep ik blij. 'Schatje niet huilen alsjeblieft, ik wil mijn dochter blij zien' zei pap. Ik gaf hem een glimlach. 'Hey Faytje van me ik heb gehoord dat jij je mate hebt gevonden' zei mam.

Meteen verdween mijn glimlach. 'Wat is er Faytje?' Vroeg mam. 'Niks, nu wil ik even alleen bij jullie zijn' zei ik en knuffelde ze stevig.

Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest!!