"You Changed Me" (Voltooid✔️)

Deel 16

Pov Fay

Het is al twee weken dat ik hier ben en er is nog niks verandert. Ik heb alleen meer mensen ontmoet en Zoë, Alexia, Luke en Jelle meer leren kennen. Maar Chase doet nog altijd bot tegen mij. We hebben ook nog niks van Emily gehoord.

Ik ben wel te weten gekomen dat Chase nachtmerries heeft. Toen ik hem wakker maakte een nacht was hij helemaal boos en zei dat ik het niemand mocht vertellen. Ik wil hem graag helpen...

Ik dacht weer aan Nick. Waar zou hij toch zijn. Ik ben maar de bieb geweest in het packhuis. Alles gelezen wat over andere roedels ging. Maar zonder resultaat.

Ik ben van plan om weg te gaan hier. Nou tijdelijk. Ik wil Nick gaan zoeken. Niemand weet het van Nick behalve ik. Ik kan het Chase ook niet vertellen, ik denk niet dat het helpt.

'FAY!! IK TERUG' hoorde ik Jason roepen. Toen de ouders van Chase en Jason weg moesten was Jason helemaal boos. Hij schreeuwde van alles en nog wat!! Ik vond het heel zielig en wilde dat hij hier bleef, maar Jennette zei dat hij gewoon mee moet.

Ik ging de trap af en zag dat Jason mij zocht. 'Hey Jason. Ik heb je gemist grote jongen!' Zei ik en ging naar hem toe. 'Jaaaaa!!! Mate ik ben terug!!' Riep hij histerisch. Ik lachte om zijn reactie.

'Jason kom eens naar je broer toe, ik zie dat je steeds groter word' zei Chase die achter ons stond. Jason liet me los en ging naar Chase. 'Waar zijn pap en mam?' Vroeg Chase. 'Alleen pap hier. Mama was lui' zei Jason en liet Chase weer los.

Hij kwam naar mij toe en pakte mijn hand. 'Kom Fay. We gaan naar Hely' zei Jason en trok me naar boven. 'Hely!! GROTE BROERTJE IS TERUG' riep hij vanaf de trap. Hely kwam aanrennen. En knuffelde Jason.

'Wat zullen we doen?' Vroeg Hely nadat we een film hadden gekeken. 'Taart maken?' Stelde ik voor. Jasons ogen werden groot en knikte hevig. 'Dat word dus taart maken' zei ik lachend.

We stormde met z'n drieën naar de keuken. Hely en Jason maakten de versieringen klaar. Ik pakte de ingrediënten en begon met het mixen. Toen ik de bloem in een kom deed gooide Hely met bloem.

Ik keek haar aan en deed het terug. Toen Hely eieren pakte werden mijn ogen groot en rende keihard weg. Ik zat nog helemaal onder het bloem. Ik botste tegen iemand aan en verwachte dat ik ging vallen. Maar ik voel geen klap... Ik voelde twee gespierde armen die mij vasthielden.

Ik keek de persoon aan en het was Chase. Hij keek me verbaasd aan. Ik wilde net mijn excuses aanbieden maar
toen schoot hij opeens in de lach. Nu was het mijn beurt om verbaasd te kijken. Hij legde me weer neer en lachte ongestoord verder.

Maat hij stopte meteen nadat Hely hem een ei op hem had gegooid. 'RENNEN FAY VOORDAT HIJ UITBARST!!' Gilde Hely en rende weg. Maar ik hoorde hem alleen grinniken. 'Wat waren jullie aan het doen' zei hij.

Wauw nu doet hij opeens aardig?? Niet dat ik het erg vind, hij mag deze kant van hem wel vaker laten zijn. 'We waren taart aan het maken en het liep een beetje uit de hand' zei ik.

'Oeh taart!!! Ik neem aan dat hij van mij is!!' Zei Luke die opeens achter Chase aankwam lopen. 'Dacht het niet gast. Die taart is van mij' zei Chase en rende naar de keuken. Meteen rende Luke hem achteraan. Ik grinnikte.

Ik weet nog hoe leuk het was met Justin toen we taart gingen maken...

Flashback...

'Nee Justin niet zo lelijk. Doe mij gewoon na!!' Riep ik naar Justin die het glazuur op de taart wilde doen.
Justin is mijn beste vriend. Hij is er altijd voor me. Hij kent me omdat pap en zijn vader goede vrienden zijn. Justin komt dan altijd langs als zijm vader er is. Ik mag gek genoeg uit mijn cel als Justin er is. 'Fay ik doe het gewoon goed hoor' zei Justin lachend. Ik grinnikte en hij gooide bloem over mij heen. 'Hey!' Riep ik. We gingen de hele tijd met bloem gooien. Ik houd van Justin. Hij is als een broer voor me. Ik ken hem al sinds mijn geboorte, hij is er altijd voor me. Alleen hij weet dat mijn vader mij mishandelt. Hij wil mij helpen maar ik durf het niet, straks loopt hij nog gevaar...

En ik had gelijk. Hij werd vermoord toen hij me hielp met ontsnappen. Ik voelde een traan langs mijn wang lopen. Het is mijn schuld, als ik er niet was. Dan was hij gewoon levend! Ik zakte in en begon hard te snikken. Ik legde mijn hoofd op mijn knieën en mijn broek werd nat door de tranen.

'FAY KOM' hoorde ik Jason zeggen. Hij liep de keuken uit en zag mij huilen. 'Fay? Wat is er?' Vroeg hij fluisterend. 'Het is allemaal mijn schuld' fluisterde ik snikkend. 'Ik moet dood' zei ik zacht. Jason rende opeens weg. Ik hoorde iemand rennen. 'Fay?' Vroeg een lage stem. Het was Chase.

'Ik moet dood' zei ik wat harder. 'Het is mijn schuld' zei ik en ik ademde zwaar. 'Fay stop met dat zeggen' zei Chase en tilde mij op. Hij bracht me naar zijn kamer en legde mij op zijn bed neer. Ik verstopte mijn gezicht in mijn handen en begin te huilen. 'Fay, vertel me wat er is' vroeg hij.

Pov Chase

Het voelde verschrikkelijk om haar zo te zien. Ik moest haar gewoon troosten. Het boeide mij op dit moment niet dat ik zwak word. Ik wilde haar alleen maar troosten. 'Het is mijn schuld' fluisterde ze weer. 'Nee, dat is het niet. Stop met dat zeggen Fay' zei ik zacht.

'Snap het dan! Ik ben waardeloos!' Riep ze boos. Ik schrok even van haar uitbarsting maar herstelde me snel weer. Ik trok haar op mijn schoot en streelde haar rug. Blake was heel blij dat ik dat deed. Ik was ook wel trots. Normaal zou ik haar gewoon hier laten, maar nu ik er over nadenk slaat dat nergens op.

'Chase, kan je me even alleen laten?' Vroeg ze voorzichtig. 'Tuurlijk. Maar doe niks raars' zei ik en legde haar op bed neer. Ik liep de kamer uit en ging naar de keuken. Iedereen zat daar stil te wachten. 'Is ze oke Chase? Ze gaat niet dood he?' Vroeg Jason.

'Nee, natuurlijk niet!' Zei ik en knuffelde hem. Jason ging naar de woonkamer en Hely kwam naar me toe. 'Weet je wat er is?' Vroeg ze bezorgd. Ik schudde mijn hoofd. Ik weet niet waarom maar ik heb het gevoel dat er iets ergs gaat gebeuren.