Survivor [Derek Hale]

Rozdział LXXIV ,,Tiramisu"

Gdy wychodziłam z łazienki usłyszałam dzwonek telefonu. Spojrzałam na ekran, na którym wyświetlała się wielka twarz Stilesa. Zaśmiałam się pod nosem przypominając sobie moment, w którym znienacka zrobiłam mu to zdjęcie. Nawet nie musiałam mówić "halo", bo Stiles słysząc, że odebrałam od razu zaczął swoją gadkę.

- Yo, yo Lexi. Jak leci? 

- Hej. Jest w porządku - odparłam.

- Ej, co jest? To nie jest Lexi, którą znam. Normalnie odpowiedziałabyś coś w stylu "Dzwonisz do mnie przed ósmą rano. Jesteś już martwy". 

- Może po prostu przestałeś już mnie tak denerwować? - odpowiedziałam bez przekonania.

- Hej, Lex. Co się dzieje? - zapytał przejętym głosem. Przegryzłam wargę nie chcąc rozmawiać o wczorajszym wieczorze, ale znając Stilesa i tak nie da mi spokoju.

- Zdaje się, że mój idealny związek stał się przeszłością. No, przynajmniej jak na razie - odpowiedziałam i wzruszyłam ramionami. Po drugiej stronie słuchawki nastała cisza.

- Będę za dziesięć minut - odpowiedział w końcu i odłączył telefon.

- To nie brzmi za dobrze - powiedział Stiles, gdy skończyłam opowiadać mu co wydarzyło się wczoraj wieczorem. 

- Myślisz? Ja uważam, że jest świetnie - odparłam z ironią i pociągnęłam łyk ciepłej herbaty.

Stiles spojrzał na mnie marszcząc brwi.

- Przepraszam - dodałam. - Po prostu ta cała sytuacja jest dla mnie bardzo trudna - powiedziałam i usiadłam obok na kanapie chłopaka. 

- Wiem, Lex - odparł i objął mnie ramieniem. - Mimo to nie wiem czy zauważyłaś, ale zawsze wychodzimy cało z trudnych sytuacji.

Uśmiechnęłam się słysząc jego słowa. Jednak rozmowa o tym co się dzieje, nie jest beznadziejnym pomysłem. Zawsze byłam sama i musiałam nauczyć się radzić ze swoimi problemami, ale teraz czuję, że mam dookoła ludzi, na których zawsze mogę liczyć.