ကံကြမ္မာဖျက်ဆီးခြင်း ဧကရာဇ်၏ ခရီးလမ်း စာစဉ် (၁၇)
မူရင်းရေးသားသူ - lazySageDao
ဘာသာပြန်သူ - Fortuna(ကြည်ဖြူ) (ရိုးရာ)
အခန်း(၂၃၃) : စည်းမျဉ်းများကို အတင်းအဓမ္မပြုပြင်ခြင်း
"ကျောင်းအုပ် ... အခု ကျုပ်တို့ ဘာလုပ်ကြမလဲ" ဆရာတစ်ယောက်က မေးလိုက်သောကြောင့် ကျန်လူများက ပိုင်ဟန်ကို ကြည့်လာကြသည်။
ပိုင်ဟန်အတွက်မူ ထိုမေးခွန်းကို ကြားလိုက်ပြီးနောက် သက်ပြင်းသာချလိုက်သည်။ တကယ်တော့ သူက လိမ်ညာလိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်၏။ အတိအကျပြောရလျှင် အမှန်တရားတစ်ခုလုံးကို မပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ပိုင်ဟန်က ခေတ်တစ်ခု၏ စိတ်ဝိညာဉ်အကြောင်း ပြောသည်က အမှန်ဖြစ်သော်လည်း သူ့ရည်ရွယ်ချက်က မရိုးသားပေ။
လတ်တလော အဖြစ်အပျက်အတွင်း သူက ဝမ်ဝေ့အပေါ် သဘောမကျ ဖြစ်လာခဲ့သည်မှာ ဝမ်ဝေ့က သူ့အဖေ ဧကရာဇ်ခုံကို အမှတ်ရစေ၍ ဖြစ်သည်။
သူတို့၏ အံ့လောက်ဖွယ် ပါရမီ၊ အတွေးအမြင်ကျယ်တာတွေ၊ ပို၍ အရေးကြီးသည်က သူတို့က တစ်ကမ္ဘာလုံးကို သူတို့၏ စစ်တုရင်ခုံအဖြစ် သတ်မှတ်ထားပြီး လူတိုင်းကို နယ်ရုပ်များအဖြစ် ဆော့ကစားနေခြင်း ဖြစ်၏။
ပိုင်ဟန်က သူ့အဖေ၏ ထိုစွမ်းဆောင်ရည်များကို မုန်းတီးမိလေသည်။ ထို့ကြောင့် သူက ဝမ်ဝေ့အပေါ် အမုန်းတရား ပိုလာခဲ့သည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ သူ့စိတ်ခံစားချက် သဘာဝကို သတိပြုမိသော်လည်း သူ့အနေနှင့် ပြောင်းလဲဖို့ ငြင်းဆန်ခဲ့သည်။
ပိုင်ဟန်က အသက်ပြင်းပြင်းရှုလိုက်ပြီးနောက် တခြားဆရာများအား ပြောလိုက်သည် " ငါတို့ နောက်ခြေလှမ်းကို မဆွေးနွေးခင် ပထမဆုံး ငါတို့အတွင်းရေးပြဿနာတွေကို အရင်ဖြေရှင်းဖို့ လိုတယ်။
အဲဆိုတော့ တာအိုအခွင့်အလမ်းဂိုဏ်းက ငါတို့အစီအရင်ကို ဘယ်လိုထိန်းချုပ်လိုက်တာလဲဆိုတာ တွေ့ပြီလား"
"ကံမကောင်းစွာနဲ့ အဖြေ မရသေးပါဘူး" ကျောင်းတော်၏ လုံခြုံရေးကို တာဝန်ယူထားသူ ဆရာတစ်ယောက်က ဖြေလိုက်သည်။
