Z: The Lady of ARCUARIUS |COMPLETED| ✓

KABANATA XLIV

KABANATA XLIV
•FIRE VS. WATER•

INILIBOT KO ANG paningin ko sa paligid. Napa kunot agad ang noo ko ng agad na sumalubong sakin ang purong kadiliman. I scanned the whole area again.

"D-Darn, w-where am I?" I whined. I don't know what really happened but all I remembered is—

"Oh crap! L-Leo!" Agad akong napa sigaw ng maalala ko ang nang yari bago ako mag gising.

Patuloy ako sa pag sigaw pero mukang walang nakakarinig sakin. Darn! Nasaan ba ako?

Nag patuloy ako sa pag sigaw umaasang may makakarinig sakin. Pero lumipas ang ilang oras at wala parin nang yayari kaya napa bagsak balikat nalang ako at ni wala man lang akong narinig na boses liban lang sakin.

Napa upo ako sa inis. Bukod sa hindi ko alam kung nasaan ako ay mas lalo pa akong kinakabahan. Puro kadiliman lang ang nasa paligid.

"Ahhh!" Napa sabunot ako ng buhok at mariin na hinawakan ang aking ulo dahil sa biglaang pag kirot nito. At parang may kung ano akong naramdaman hanggang sa napa awang nalang ang bibig ko dahil sa memoryang napunta sa isipan ko.

Agad akong napa kapa sa likuran ko maski sa dibdib ko pero nakakapag taka lang dahil wala naman akong naramdaman na masakit. At ni wala naring dugo. W-wait—

"Am I dead?" Wala sa sarili kong naiusal. Ni hindi ako maka ramdam ng sakit at pagkapagod. Wala narin ang kirot na naramdaman ko nong mga huling sandali bago ako nagising at napunta dito.

"Geez, I think I'm already dead" kahit naman ayaw kong paniwalaan ang sarili ko sa mga pinag sasabi ko ay mukang patay na nga talaga ako. After all, sino ba naman kasi ang mabubuhay kapag nasaksak sa mismong dibdib. Silly me.

Napa pikit ako sa inis. "Now. What will I do?" Naiusal ko nalang. Napa hinga ako ng malalim at kinalma ang sarili. Maka raan ang ilang sandali ay napa ngiti nalang ako na parang baliw.

"I already accept this fate. After all. Wala naman akong naiwan. No one will shed tears to someone like me." Mapait kong sabi. I don't have a family. No one loves me. So I don't feel any fear in death.

Napa yakap nalang ako sa tuhod ko at isinadal doon ang baba ko. Kahit na hindi ako pumikit ay kadiliman parin ang nakikita ko. Pero kahit na ganon ay mas komportable parin ako kapag naka pikit ako.

"Archer"

Agad akong napa dilat ng bigla na lamang lumitaw sa isipan ko ang seryosong muka ni Toro. Geez! Pati ba naman dito sa kamatayan guguluhin pa nya ako! But seriously, I don't know if my mind is just making a stupid stuff. But I really heard his voice.

"Ah! Saigie! Stop imagining things" bulyaw ko sa sarili ko. Alam kong nag mumuka na akong tanga pero hindi ko maiwasang hindi kausapin ang mismong sarili ko. Eto na ba talaga ang epekto ng kamatayan? Nagiging delusional.

Ikinalma ko ang sarili ko at huminga ng malalim bago ipikit ang mga mata ko.

"Archer" agad akong napa takip sa tenga ko. Arrgghh! Bwisit tong toro na to. Bat di nya lang kaya patahimikan ang kaluluwa ko. Kapag ako mainis dito talaga mu-multuhin ko to.

"Wife" bigla akong napa dilat dahil sa narinig ko. Ewan ko pero parang may kung anong bagay na nag uudyok sakin na dumilat.

"D-di ba talaga to gawa gawa lang ng isip ko?" I suddenly murmured. Napa hinga ako ng malalim. Wala naman sigurang mawawala kung pipigilan ko diba?

"T-Toro!" Sigaw ko. Pero wala akong natanggap na sagot. Was it really him?

"Y-Yuei!" Malakas kong sigaw. "YUEI!" Pag tawag ko pa ulit. Pinakinggan ko ang paligid. Napa baba ako ng balikat. Hindi nga ata sya yun. D*mn this mind of mine. Talagang pinag lalaruan ako. Arrghh!