KAYIP RUHLAR LİSESİ

KRL 67

Melek korku ile çığlık atmaya başladı. Yalvararak "Yapma ne ne olur. Ona zarar verirsen bana da zarar vermiş olursun. Bana zarar verdiğinde ben nasıl hayatıma devam edeceğim?" diye bağırdı.

Halit'in arkasında in gelen kişi "Kız haklı. Sen doktor değilsin. Şeytanın tohumunu yok ettikten sonra Melek’'i nasıl kurtaracaksın?" diye sordu. Halit arkasına dönerek " Peki o şeytanın tohumundan nasıl kurtulacağım? Her şeyi biliyorsun ya hadi buna da cevap ver." dedi sinirli bir şekilde bakarak. Melek, Halit' in hayali arkadaşı ile konuştuğunu anlamıştı" Arkadaşını dinle. Bana zarar verme ne olur. " diyerek ikna etmeye çalıştı. Halit, Melek’e dönerek" Müsaade eder misin bir şey konuşuyoruz şurada. Bak eğer susmazsan ağzını bağlamak zorunda kalırım. " diyerek ayağa kalkıp hayali arkadaşına" Beni takip et. Diğer odada konuşalım. " dedi.

Melek her ne kadar korkmuş olsa da, daha rahat nefes almak için susmayı tercih etti. Halit diğer odaya geçtikten sonra" Otur şuraya." diyerek oturduğu sandalyenin karşını işaret etti.

“Bana bak her işime karışıyorsun. Böyle yapmaya devam edersen dostluğumuz biter."

“Akıllı ol. Annene yapılanlardan sonra yanında hep ben vardım. Sadece anne değil sana da saldırdıklarında yine seni ben teselli ettim."

“Zaten tek yaptığın bu. Neden anneme yapılanlara engel olmadın? Bana yapılanlara neden engel olmadın? "

“Olamazdım bunu sende iyi biliyorsun."

“Tek yaptığın saçma sapan akıl vermek."

“Ne yani öldürdüğün o kadar insanı ben mi öldür dedim? Ben senin iyi olmana çalıştım."

“Onları öldürmemi sen istemedin. Senin verdiğin akıllar beni iyi etmiyordu. Ama onun verdiği tasfiyeler hep işe yaradı. Her seferinde rahatlayıp huzura kavuştum."

“O... O kim?"

“ O mu? O... Arkanda...."

Hayali arkadaşının arkasında duran Halit'in günahlarına sebep olarak ürettiği kişiydi. Siyah deri ceket, siyah gözlükler, siyah keten pantolon. Elin de ateşten bir tel ile Halit’in iyi yönünü hayal ettiği arkadaşının boynuna teli geçirdi. Halit tepki vermeden kötü arkadaşının iyi arkadaşını yok etmesini seyrediyordu. Bir süre sonra boğulup yere düşen arkadaşı kaybolup gitmişti. İnsanları öldürmesini tenkit eden arkadaşı karşısına oturarak "Bunu yapmakta geç bile kaldık. Ondan kurtulduğumuza göre artık özgürsün. Sakın üzülme. Onun sana hiç bir faydası yoktu. Bizi yavaşlatıyordu. En güçlü biz olacağız. Bir daha kimsenin sana zarar vermesine izin vermeyeceğiz. Kitabın kayboldu ama yenisini yazacağız. "

“ Peki Melek’'i ne yapacağız."

“O bir günahkar. Şeytanın evladını taşıyor. O ve karnındaki p*çten kurtulacağız."

“Hayır olmaz. Melek ölmemeli."

“Saçmalama o seni yavaşlatır. Kaçamazsın yakalarsa seni. Zayıf yönün olan duyguları sök at kalbinden."

“Ama o bir Melek."

“Tamam. Öldürme onu. Seni yakalasınlar. "

“Yakalayamazlar kaçarım."

“Ben olmadığım sürece hiç bir şey yapamazsın."

“Sen yanımda olmayacak mısın?"

“Sen benim fikirlerimi uygulanmadığın sürece sana yardım edemem. Bak beni dinle eğer bu kızı peşine takarsan seni yakalarlar. Sonrada çocukluğunda sana yapılanlardan daha kötüsünü yaparlar."