KAYIP RUHLAR LİSESİ

KRL 61

@KRL_savior_angell kardeşime ithaf edilmiştir.

Merdivenlerden çıkıyorlardı Elfida önüne bakarak merdivenlerden çıkarken "Eee" dedi.

Ateş kafasını kaldırıp gözlerinin içine baktı. Bir an ikiside oldukları yerde sabit kalarak bir birlerine baktılar. Elfida ;

- "NASILSIN?" diye sordu.

Ateş gözlerini gözlerinden hiç kaçırmadan "SENSİZİM." dedi.

Elfida "YANINDAYIM " diye karşılık verdi.

Ateş "ÖZLÜYORUM " dedi içinde kopan fırtınaları durdurmaya çalışarak.

Elfida "Zaman herşeyin ilacıdır." dedi gözlerini kaçırarak.

Ateş " Zaman mı? Sensiz zaman akmıyor ki. Zaman kavramı benim için değerini yitirdi. Sen benden gittiğinden beri daha doğrusu beni benden alıp kendinle götürdüğünden beri ZAMAN DURDU. Hissizleştim, okyanusta rotasız kalmış bir gemi misali kendi ekseninde dönüp duruyorum. Farkında olduğum tek şey okyanusumun sen olduğu. " dedi istemsizce gözlerinden akan bir iki damla yaşı silerken.

Elfida'nın da gözlerinden yaşlar akıyordu." Bu şekilde konuşma lütfen her şeyi daha da zora sokuyorsun. " diyerek ince parmakları ile Ateş'in yanağına süzülen yaşları sildi. Sonra ona usulca yaklaşarak yanağından bir kelebeğin dokunuşunu andıran hafiflikte dudaklarını kondurarak öptükten sonra "ÜZGÜNÜM. BENİ AFFET" diyerek hızla merdivenlerden koşarak koğuşa doğru giderken ağlamasına engel olamıyordu.

Ateş olduğu yere çivilenmiş gibi hareketsiz kalmıştı.  Elfida'nın dudaklarını kondurduğu yanağının üzerine elini yavaşça  koydu. Elfida gitmişti ama Ateş hala onun durduğu yere bakıyordu. Sıcacık nefesinin saniyeler süren bir dans ile yüzüne çarpıp dudaklarının narin dokunuşu ile dansı sonlandırıp ödüllendirmesi aklından çıkmıyordu. "Gitmesen olmaz mı? Beni benden alıp gitmesen olmaz mı? Olmaz mı? OLMAZ MI LAN OLMAZ MIIIIII? Diktiğim karanlık  dünyama renk olmuştun. Bok gibi olan hayatımı güzel kokunla tatlandırmıştın. " diye bağırarak duvara yumruk ve tekme atmaya başladı. Acısını dindirmeye çalışıyordu. Aklı ve kalbi arasında ki bağı Elfida görünmeyen bir makas ile kesmiş gibiydi.

Bağırışlarını duyan güvenlik elemanları koşarak yanına gelip kollarına girerek koğuşuna götürdüler.

Koğuşuna gidip yatağına girdi. Cenin pozisyonu aldı. Biraz önce Elfida'nın sıcak öpücüğü ile ısınan bedeni şimdi buz kesmişti.

Üşüyordu.

Elfida yı tamamen kaybettiğini düşünmek onun üşümesine sebeb oluyordu. Yaklaşması içini ısıtırken kaybetme korkusu soğuk odadan daha çok üşütüyordu bedenini.

Üşüyordu.

Ateş Üşüyordu. Bir kıvılcımı ile dünyaları yakabilecek olan Ateş suya teslim olmuş ve sönmüştü.

Göz kapakları uykusuzluğa isyan edip kapanınca rüyalar alemine daldı.

Merdivenlerde yaşadığı o güzel anı tekrar tekrar yaşıyordu. Her seferinde Fatih, Elfida'yı kolundan tutup Ateş den koparıyordu.

Ateş hayal aleminde bile mutlu olamazken Elfida da yatağında cenin pozisyonunda duruyordu. Hiç durmadan ağlıyordu. Hıçkırık sesleri Meleğin kulağına gidiyordu. Melek yattığı yataktan kalkarak Elfida'nın yanına uzandı. Saçlarını okşuyarak "Ağlama ne olursun. Sen iyi birisin ne yaparsan yap en doğrusunu yaptığını biliyorum. Ağlama güçlü Elfida ağlama." diyerek saçlarını okşamaya devam etti. Elfida, abisini üzdüğü halde Meleğin gelip onu sakinleştirmeye çalışması karşısında daha çok üzülüyordu.