Elfida endişeli bir şekilde "Fatiiih... Ne elvedası? Ne saçmalıyorsun? Alo..." diye bağırıyordu. Fatih'ten herhangi bir ses gelmiyordu.
Bileklerini kesen Fatih, zorlanarak sadece elveda diyebilmişti. Telefon elinden yatağın üzerine düştüğünde kendinden geçmişti. Bu yüzden Elfida'nın bağırışlarına cevap veremiyordu.
Elfida kötü bir şeyler olduğunu hissedebiliyordu. Telefonu kapatarak internetten en yakın hastanenin adresini öğrendi. Sinirden titreyen elleri ile ambulansı arayarak Fatih'in ev adresini verip durumu açıkladı sağlık ekiplerine.
Telefonu kapattıktan sonra Hazal'ın numarasını çevirdi. Bir süre bekledikten sonra Hazal telefonu açtı.
Elfida "Beni dinle Hazal, hemen Fatih'in evine gidiyorsun kendine bir şey yapmasından korkuyorum. Ben ambulansı aradım. Ev de yoksa bile hastaneye git." dedi telaşlı bir şekilde konuşarak.
Hazal da endişelenerek, "Dur kız bir saniye sakin ol. Ne diyorsun sen? Hızlı hızlı konuştun, hiçbir şey anlamadım." dedi merakla.
Elfida sinirlenerek, " Hazal salaklığın zamanı değil. Fatih intihar etmiş olabilir." diye bağırdı. Herkes ona bakıyordu ama onun umurunda bile değildi. "Bana bak hemen Fatih'in evine git durumu öğren bana haber ver." dedi
Hazal şaşkınlık içinde "Kızım senin ne dediğini kulağın duyuyor mu?" diye sordu.
"Hazaaal beni delirtme, dediğimi yapsana kızım."
"Tamam tamam, sen ciddisin. Ben hemen gidiyorum. Merak etme hemen ararım seni."
"Bak çabuk ol, meraktan delirmek üzereyim. Haber alır almaz beni bilgilendir. "
"Tamam kapat şimdi. "
"Hazal ne olur acele et, görüşürüz." diyerek telefonu kapattı. Ayağa kalkıp ileri geri yürüyerek tırnaklarını dişlemeye başladı stresten. "Sakın Fatih!.. sakın düşündüğüm şeyi yapmış olma. Hadi Hazal çıldırmak üzereyim. Hadi ya ara artık araaaa!" diye bağırarak beton kolona yumruk atmaya başladı.
Sürekli etrafında dolanan Çelik bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı. Elfida'nın sinirlenerek yumruk attığını görünce hemen kollarından tutarak kendine zarar vermesini engellemeye çalıştı. Elfida bağırarak "Bırak beni, sakın dokunmaaaa." diyerek kollarını Çelik'ten kurtarmaya çalışıyordu. Çelik "Bırakacağım ama sen de kendine zarar vermeyi keseceksin. Sakin ol bakalım, sorun her neyse çözülür." dedi.
Elfida "Sakinim ben, bırak beni." deyince Çelik tuttuğu kolları serbest bıraktı. Elfida telefonu aldı. Hazal'ın arayıp aramadığına bakıyordu.
Oturduğu sandalyede sağ ayağının topuğunu dizinden itibaren yukarı aşağı sallarken, tırnaklarını yemeye devam ederek telefona bakıyordu.
Yarım saat geçmiş ama Hazal hâlâ aramamıştı. "Ara artık yaa araaa!" diyerek sitem ediyordu. Beklediği arama gelmişti sonunda. Heyecan ile telefonu masadan alıp açmaya çalışırken telefon elinden kayıp yere düşeceği sırada ayağı ile vurup havalandırarak tekrar tuttu.
Telefonu açıp"Çatlayacağım kızım nerde kaldın ya? Ne olmuş öğrenebildin mi?" diye sordu.
Hazal üzgün bir şekilde,"Elfida öncelikle sakin olmalısın. Evlerine gittiğimde kimse yoktu. Komşulardan öğrendim, ambulansla hastaneye götürmüşler. Ben de taksideyim şimdi. Hastaneye gidince ararım yine. "
Elfida üzgün bir şekilde "Durumu nasılmış? Bir şey biliyor musun?"dedi önüne bakarak.
Hazal," Üzme kendini, iyi olacak. Ne durumda hiç bilmiyorum ama emin ol ilk haber aldığımda bilgilendireceğim seni. Kapatıyorum şimdi görüşürüz." diyerek telefonu kapattı.
Elfida'nın bağrışları öğretmenler tarafından da duyulmuştu. Derdini öğrenmeye çalışan öğretmenlere hiçbir şey söylemeden telefonunu alarak müdür odasına gitti hızlıca.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYIP RUHLAR LİSESİ
Mystery / Thriller#2 +18 şiddet içerir Karanlık hüküm sürer ruhunu kaybetmiş bedenlerde. Bakanlar onları güçlü sanırlar. Hasta bedenlerdir onlar. Ruhları kayıptır. Acı çekmeye alışmak kolay bir duygu mu sanılır? Acı ile yaşamak zevklimi geliyor sana? Yere düşünce...
