the badboy helps me ( Deel 1 En 2)

hoofdstuk 63

Pov Sanne

Als ik het lokaal uit ben loop ik naar de Wc's toe. Ik begin me echt zo erg te irriteren aan iedereen. Ik wil nu gewoon naar huis toe gaan en in me bed gaan liggen huilen. Die Des kan ook nooit zijn kop houden. Hij begon over mijn oog en mijn andere blauwe plekken die nu een soort van paarsachtig zijn en heel duidelijk zijn.

Als ik weet een beetje rustig ben loop ik naar het volgende lokaal toe. Ik ga zitten en wacht tot de leraar begint met praten. Ik staar meer voor me uit dan dat ik daadwerkelijk naar hem luister. Als we zelfstandig mogen werken maak ik de opdrachten en wacht af tot het eindelijk pauze is.

Als de bel na 50 lange minuten gaat loop ik naar de kantine toe en ga aan een tafel zitten en staar weer wat voor me uit.

'hey.' Ik kijk omhoog en zie Des staan aan de tafel. Ik kijk hem even aan en kijk dan weer weg. 'weet je wat ik me afvraag?' ik kijk hem aan en dan praat hij verder. 'waarom jij nu zo bent. Ik bedoel dat ik verhalen heb gehoord dat je altijd vrolijk was en niet op je mondje gevallen bent. En ik denk nu echt dat ze het over iemand anders hebben, want zeg nou zelf, je let niet op in de lessen, je maakt ruzie met je vrienden en negeert iedereen om je heen. Dus vertel hoe kan dat.' Ik kijk hem aan en dan dringen zijn woorden tot me door.

Ik sta boor op. 'ik zal je eens wat vertellen Des.' Hij kijkt me aan met een opgetrokken wenkbrauw. 'je weet helemaal niet over mij en dat zal je ook niet te weten komen. Ik heb redenen waarom ik zo doe en dat gaat je dus ook helemaal niet aan. Maar één ding is zeker. Ik geef om mijn vrienden en ja ik weet dat ik hun negeer en zo rot tegen hun doe, maar daar werk ik aan. En nu oprotten voordat je straks niet meer kan lopen.' Ik ga weer zitten en ik zie hem me geschrokken aankijken. Hij loopt snel weg en ik zucht.

Hij heeft gelijk. Ik negeer iedereen om me heen en tegen me vrienden doe ik ook niet echt aardig. Voorheen deed ik nooit zo, en binnen een week is dit allemaal verandert. Ik moet het echt goed gaan maken met iedereen en ik weet precies hoe.

Pov Lars

Ik zie Des bij Sanne zitten. Ik kijk ze even aan en loop dan maar weg. Ik wil dat ze weer de oude Sanne word. Ze was toen veel leuker, het meisje waar ik verliefd op ben. Ik wil dat ze zich weer veilig voelt en niet elke keer bang hoeft te zijn. Ze verdient dit allemaal niet. Ze is altijd zo lief en zorgzaam voor iedereen en door haar vader is dit allemaal weg, of in ieder geval laat ze het niet echt meer tonen.

Ik haal een broodje en ga naar de tafel toe waar Sanne net zat. Ze is er niet meer. En als ik de bel hoor weet ik waarom, de pauze is voorbij. Ik loop op me gemak naar mijn kluis toe en pak daar de boeken uit die ik nodig heb. Als ik mijn kluisje dichtdoe gat de tweede bel, die aangeeft dat ze lessen zijn begonnen. Ik loop, etend, naar het lokaal toe en doe de deur open. Ik stap naar binnen en ga ergens zitten waar nog niemand zit dit was de bedoeling, maar tot mijn verbazing zijn er geen plekken meer over waar je alleen kunt zitten. Er is plek naast Sanne, het nerdje en dan naast een jongen die ik eigenlijk niet zo goed ken.

Ik heb dus nu 3 opties, naast Sanne zitten en gezellig zijn of iets in die richting, naast het nerdje en de hele tijd aangekeken te worden of ik kies voor een nieuwe 'vriend te maken. En ik kies dus duidelijk voor de eerst optie.

Als ik van plan ben om naar haar toe te lopen komt Des net naar binnen gewandeld. Ik loop snel naar Sanne te voordat hij de kans krijg en ik toch naast iemand anders moet gaan zitten.

'hey.' Zegt Sanne als ik naast haar kom zitten. 'hey.' Zeg ik terug. En zo begint een lange les.