the badboy helps me ( Deel 1 En 2)

hoofdstuk 51

heey ik ben er weer. me examens zijn klaar en heb dus weer een nieuw deel voor jullie. veel lezier met lezen. xx

Pov Sanne

ik open mijn ogen en alles wat is zie is zwart. Er is geen kleur te ontdekken. Ik zit op een stoel midden in een kamer en denk terug hoe ik hier ben gekomen.

Als ik thuis ben loop ik naar mijn kamer toe en probeer het bed in elkaar te zetten. In mijn eentje is het nog best moeilijk. Als ik iets wil vast zetten valt het andere gedeelte weer om.

'kan ik je helpen?' ik draai me om en zie daar me vader staan. Ik sta op en probeer hem weg te duwen. 'dit keer kom je er niet zo makkelijk vanaf.' zegt hij met een grijns. Hij pakt mijn armen en ik probeer hem in zijn gezicht te slaan wat totaal mislukt. Hij haalt een mes tevoorschijn en duwt hem tegen mijn nek aan. Ik kijk hem boos aan. 'denk maar niet dat ik je vermoord. Ik wil je alleen maar pijn doen en de rest weet je denk ik al.' hij grijnst erbij. Het is zeg maar een pedo grijns. Eentje waar je super bang van wordt. Ik kijk hem aan en probeer mijn tranen te bedwingen.

Ik wil niet dat hij me gaat verkrachten. 'waarom doe je dit? Wat heb ik je ooit misdaan dat je dit met me doet?' hij begint te lachen. Hij haalt wat achter zijn rug vandaan. Een doekje. Hij duwt het in mijn gezicht en alles wordt wazig.

en nu zit ik hier. Ik weet precies waar we zijn. We kwamen hier vroeger altijd met de vakanties of als we iets te vieren hadden. Hier heb ik toen at met Max gekregen en me ouders leken toen nog zo gelukkig, alleen dat leek maar zo. Alles staat nog hoe het was. Dit was de werk en ontspan kamer van me vader. Als hij alleen wou zijn kwam hij hier altijd hen. Ik snap alleen nog steeds niet waarom hij alles zwart heeft gemaakt. Echt alles is hier zwart. De stoel waar ik op zit, de deur, de vloer, de muren en de rest van de meubels ook.

Als de deur open gaat komt me vader binnen met wat te eten. 'eet. Anders ben je niet sterk genoeg.' hij zet het dienblad voor me neer en maakt één van me handen los. Op het dienblad staat een kom met, zo te zien, tomatensoep, en wat brood en een beker met wat water. Ik knik en hij loopt weer weg. Ik zucht. 'waarom laat hij me gewoon niet met rust.' zeg ik zachtjes tegen mezelf.