the badboy helps me ( Deel 1 En 2)

hoofdstuk 33

pov Sanne

ik loop het huis binnen. Samen met Lars en Steve. Ik zie dat Sam op de bank zit. Hij kijk niet op als we naar binnen gaan.

Eenmaal op mijn kamer ga ik meteen naar mijn kast toe. Ik pak er wat spullen uit en doe ze in een tas. Als ik me omdraai zie ik Lars en Steve vreemd naar me kijken.

Ik loop weer naar beneden toe en als ik de voordeur open wil doen wordt ik tegen gehouden door een stem. 'je komt niet zo makkelijk van me af, lieverd.' ik draai me om en zie me vader staan. Ik kijk naar Steve en hij grijns alleen maar. Hij weet toch dat ik me vader haat waarom help hij me dan niet.

Ik probeer weg te lopen maar Lars houd me tegen. 'moet je je vader geen kusje geven?' hij duwt me richting mijn vader en ik borst tegen hem aan. Hij pakt mijn handen vast en ik kan niet meer bewegen.

'ik zei toch dat je niet zo snel van me af kwam.' zei nu Sam. Ik kijk om me heen. Alle jongens en mijn vader kijken me aan met een vieze grijns. Ik probeer me nog eens los te maken uit de greep van me vader en het lukt niet.

'als je nu niet normaal doet knal ik je kop eraf.' zegt me vader terwijl hij een pistool uit zijn broek haalt. Ik met mijn domme kop probeer alsnog vrij te komen maar dan hoor ik een harde knal.

Ik word schreeuwend wakker en kijk om me heen. Jasper, Steve, Lars en Lotte kijken me bezorgd aan. Ik kruip tegen de wand van het bed en begin zachtjes te huilen. Waarom had me vader me niet gewoon als een dochter kunnen behandelen en moest hij nou per se me proberen te verkrachten. En kan ik de jongens wel vertrouwen.

'gaat het wel?' vraagt Steve die me omhelst. 'me vader.' fluister ik in zijn oor zodat verder niemand het hoort. 'het komt wel goed. Wij zijn er voor je. Hij krijgt je niet.' zegt hij terwijl hij me weer loslaat. Ik kijk hem dankbaar aan.

Als ik weer wat rustiger ben gaat iedereen weer naar zijn eigen kamer. Behalve Lars natuurlijk, want die slaapt hier. 'wat was er aan de hand?' vraagt hij aan me als hij weer op het bed gaat zitten. Ik ga het hem gewoon vertellen. Hij doet niks. En zo kan hij me helpen. En ik kan het wel vertrouwen toch?

'mijn vader.' zeg ik zachtjes. Hij kijkt me niet begrijpend aan. 'vorig jaar probeerde hij me te verkrachten. Ik ben toen weg gekomen maar de politie gelooft me niet. En nu zit hij achter me aan. Ik ben bang.' zeg ik tegen hem. Hij geeft me een knuffel en we gaan samen liggen in het bed. 'het komt goed. Wij helpen je. Als hij aan je wilt komen moet hij eerst lang ons zien te komen.

Ik geef hem een kus op zijn wang en ga weer goed liggen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en val weer in slaap. En nu zonder enge dromen.