the badboy helps me ( Deel 1 En 2)

Hoofdstuk 62

Pov Sanne

Het voelt veilig in de armen van Lars. Het geeft me een gevoel dat er iemand is die me beschermt tegen alles en iedereen. Ik heb dit niet eens zo erg bij Max, en hij is al super lang mijn beste vriend. Ik trek me terug uit de knuffel en kijk hem aan. 'bedankt, ik had echt even een knuffel nodig.' Zegt ik tegen hem. 'altijd.' Hij glimlacht en ik loop dan naar de kast toe. Ik pak een nieuwe pyjama en kleed me om in de badkamer.

Als ik terug kom is Lars weg. Ik loop naar het bed toe en ga daarop liggen. Ik kijk naar het plafond toe en bedenk me wie eigenlijk die jongen is. Ik heb hem zowat nooit eigenlijk nooit eerder gezien. Zal hij nieuw zijn of is hij me gewoon nog nooit op gevallen.

Na, denk ik, een kwartier komt Steve binnen gelopen. 'hey, hoe gaat het?' 'goed met jou?' hij steekt zijn duimen omhoog e gaat bij me op het bed zitten. 'ik wil je nog bedanken van een paar weken geleden. Je weet wel, toen we zoenden. Ik ben blij dat je het aan niemand heb doorverteld.' Hij glimlacht zachtjes naar me. 'het ik oke. Ik wil dat je het aan de rest verteld maar je moet het zelf weten wanneer. Ik respecteer je keuze.' Ik geef hem een knuffel en laat hem dan los. Hij loopt weg en dan loopt Lars de kamer binnen. Hij kleed zich uit en gaat zonder wat teen me te zeggen slapen. 'wat is er Lars?' 'niets.' Ik zucht en draai me om, om te gaan slapen.

Als ik de volgende ochtend wakker word ligt Lars er niet meer. Ik loop naar me kats toe en kleed me om in een simpele broek en een leuke trui. Ik doe mijn mascara op en loop dan naar beneden toe om, ja eigenlijk gewoon op de bank te gaan hangen tot het tijd is om te gaan. Brood koop ik wel op school als het nodig is en drinken precies hetzelfde.

Ik kijk wat op me telefoon en like wat foto's op Instagram. En kijk op de klop en pak mijn tas en me fiets en zo fiets ik naar school toe, terwijl ik nog niemand heb gezien. Ik heb er eigenlijk ook geen behoefte aan om iemand tegen te komen.

Pov Lars

Ik word wakker en loop naar beneden toe. Het is pas half 5 en ik heb net een uurtje geslapen. Toen ik gisteren hoorde dat Sanne en Steve gezoend hadden ben ik naar beneden gegaan en toen Steve beneden was ben ik naar boven gegaan en heb haar genegeerd.

En nu zit ik hier in de kantine van school te wachten tot de les gaat. Ik zie echt helemaal nog niemand die ik ken. Er zijn hier maar iets van 5 andere kinderen die hier nu lopen te stressen omdat ze hun huiswerk niet af hebben.

Als de bel gaat zie ik Sanne net het lokaal inlopen. Ze gaat ergens achteraan zitten en ga achteraan aan de andere kant van het lokaal. Als de leraar begint met praten vind ik het al saai. Waarom hebben we niet gewoon al vakantie. Of weekend, dat vind ik al prima. Na een kwartier komt die Des binnen gelopen. De leraar kijkt he boos aan en alles wat hij doet is zijn schouder ophalen. Er zijn nog maar een paar plekken waar nog niemand zit. Naast mij, naast een nerdje en dan naast Sanne. En natuurlijk loopt hij naar Sanne toe. Kan hij haar irriteren en dan wordt zij boos en dan mogen ze allebei een briefje halen. Je ziet dit echt zo vaak, deden wij trouwens ook vaak.

En na een paar secondes hoor ik hem al tegen haar praten, maar tot mijn verbazing reageert ze niet op hem. Ik had wel verwacht dat ze iets tegen hem zou gaan zeggen.

Als de les klaar is loopt Sanne snel naar buiten toe. Ik pak rustig mijn spullen en loop dan naar het volgende lokaal toe.