the badboy helps me ( Deel 1 En 2)

Hoofdstuk 56

Pov Sanne

ik zie Max staan samen met Lars. Ik kijk ze aan en krijg tranen in mijn ogen. 'hoe?' krijg ik eruit en Max komt naar me toe.

Hij neemt me in zijn armen en houd me stevig vast. 'ik laat je niet meer gaan.' fluistert hij in mijn oren. Ik knik en probeer op te gaan staan maar meteen zak ik door mijn benen heen en val op de grond, tenminste dat dacht ik.

Ik belande in de armen van Lars en voor het eerst keek ik hem echt aan. 'bedankt.' zeg ik zachtjes en hij glimlacht naar me.

Lars tilt me op zoals mannen bij hun bruiden doen. Ik sla mijn armen om hem heen en leg mijn hoofd in zijn nek.

'denken jullie dat jullie zo makkelijk weg kunnen gaan?' me vader staat aan de onderkant van de trap naar ons te kijken.

Ik kijk Max bang aan en ik zie dat hij boos naar mijn vader kijkt. 'ik laat je haar niet verkrachten. Je bent echt niet goed in je hoofd als je dat bij je dochter wilt doen.' me vader begint hard te lachen.

'sorry jongens maar jullie zijn te laat.' de tranen stromen over mijn wangen en probeer het shirt dat ik aan heb naar beneden te trekken zodat hij niet mijn ondergoed kan zien.

Lars zet me voorzichtig neer en duwt me zachtjes in de armen van Max. 'je bent echt een klootzak.' zegt hij voordat hij mijn vader een stoot in zijn gezicht geeft. Hij valt achteruit en kijkt Lars boos aan.

Dan wordt de deur opeens opengegooid. Er komen allemaal mannen in politie pakken binnen en lopen met een geweer op mijn vader af.

Hij doet zijn handen in de lucht als overgave. Ze doen handboeien bij hem om en lopen dan naar buiten toe. Een vrouw komt naar me toegelopen en geeft me een blik vol met medelijden.

'wat is er allemaal gebeurt?' vraagt ze lief aan me. En dit is het moment dat ik echt breek. Ik stort me in de armen van Max en huil. Ik heb nog nooit zoveel gehuild om één ding, eigenlijk nergens over. Zelf niet de eerste keer dat hij me probeerde te verkrachten. Ik heb toen helemaal niet gehuild.

'als het je lukt willen we graag met je praten op het politiebureau. Het hoeft niet meteen maar het liefst zo snel mogelijk.' Max beantwoord het voor me en tilt me dan op. 'wacht even.'

Lars komt aanlopen met een deken in zijn handen en legt die over me heen. We lopen verder en stappen in de auto.

Ik zit bij Max op zijn schoot met mijn benen over de andere jongens heen. Ik voel mijn ogen zwaar worden en net voordat ik ze dicht doe zeg ik nog wat tegen de jongens. 'bedankt.'