38.

142 13 3
                                    

Otworzyłam powieki, czując pulsujący ból w swojej głowie

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Otworzyłam powieki, czując pulsujący ból w swojej głowie. Przez chwilę nie wiedziałam, gdzie się znajduje. Wszystko było mgliste i zamglone. Gdy mój wzrok ostatecznie się skupił, spojrzałam wokół i zrozumiałam, że nie jestem w swoim pokoju. Próbowałam sięgnąć do swojego czoła, ale zdałam sobie sprawę, że moje ręce były przywiązane do łóżka. Gdy spojrzałam w dół, zobaczyłam również, że nogi miałam przywiązane. Strach rozpłynął się po moim ciele, a serce zaczęło walić jak oszalałe.

Próbując zachować spokój, zaczęłam rozglądać się po pomieszczeniu. Było to małe, słabo oświetlone i urządzone w sposób, ściany były surowe, z cegły, a jedno okno było zabezpieczone grubymi kratami. Czułam się zupełnie bezbronnie..

- Gdzie jestem? Co się stało? - krzyknęłam przerażona, próbując desperacko uwolnić się z powiązań.

Nagle usłyszałam odgłos kroków zbliżających się w kierunku drzwi. Zamilkłam. Drzwi otworzyły się, a do pomieszczenia wkroczyła postać w czarnym kapturze, zakrywająca twarz

Byłam w czystej dezorientacji. Po chuj miałby ktoś mnie porywać.. zaraz..  nie ktoś, a Ji-Han!

- Ji-Han? Nie znudziło ci się to jeszcze? - zapytałam

Dziewczyna spojrzała na mnie z przewrotnym uśmiechem i zaczęła się śmiać. Śmiech ten był zimny i okrutny, a ja czułam się jeszcze bardziej zagubiona.

- Oh, Aria. To zemsta za to, co zrobiłaś. Zniszczyłaś mój związek, i wiesz co.. raz mi się nie udało, ale teraz mam kolejną swoją okazję.

- związek? - spytałam kpiąc z niej - jeśli uważasz, że związek opiera się na kasie to naprawdę dobre myślenie

- oj Aria - zaczęła i usiadła obok mnie

- Jestem Melania - poprawiałam ją

- nie - podkręciła głową i złapała za mój kosmyk włosów.

Odsunęłam głowę patrząc na nią z niesmakiem. Dziewczyna zbliżyła się do mnie bardziej i się zaśmiała. Jej śmiech wciąż brzmiał złowrogo.

- Powiedz mi.. Czy Min Yoongi wie o twojej przeszłości? - spytała

- nie wiem o co ci chodzi- mruknęłam

- ah nie wiesz.. cóż pamiętasz może.. Marka.. mówili na niego Marino - spojrzała na mnie

Czułam się coraz bardziej zdezorientowana i przestraszona

- Myślałaś, że wyjdziesz z tego nietknięta? - Ji-Han zaczęła przewracać oczami - wiem o twojej przeszłości, wiem o twoim byłym życiu i zrobię wszystko, żebyś zapłaciła za swoje grzechy

- niby skąd - spojrzałam na nią

- powiedzmy, że znam go bardzo dobrze i dogłębnie - zaśmiała się

Przymrużyłam oczy i po chwili zrozumiałam co do mnie mówi. Już wtedy zdradzała Yoongiego, a Mark mnie

- przypominasz już sobie? - spytała znudzona

Spring DayWhere stories live. Discover now