NEFESİNİ BIRAKMA

Bölüm 125

Umay eve geldiğinde daha sakindi. Kızını kontrol etti. Üzerini değiştirip makyajını sildi. Uyumadan önce telefonuna baktı. Canan ve Korhan'dan bir çok mesaj gördü. Onlara iyi olduğunu yazdı.

Tolga'ya onu görmek istediğini belirten bir mesaj attı. Her şeyi bitirecekti. Bu gece dahil olmak üzere sabrı tükenmişti. 

Tolga mesajın üzerine uçarak kapıya gelmişti. Kapıyı çaldığında aklında tek bir şey vardı ve onu kesinlikle alacaktı. Umay kapıyı açtığında sakin görünüyordu. Onu içeri buyur etti. "Ne içersin?"

Tolga kafasını iki yana salladı. "Bir şey istemiyorum."

"Doğrudan konuya girmek istiyorum senin için de uygunsa."

Tolga kafasını olumlu şekilde sallayınca Umay söze başladı. "Bu oyunlar, kaçma kovalamaca ve belirsizlikler beni ciddi manada yordu. Bu yüzden diyorum ki artık birbirimize saygı duyalım. Oyun yok. İntikam yok, çekişme yok."

"Ben de bunu istiyorum emin ol."

"Güzel, buna çok sevindim. Ben evlenmeye karar verdim. Buna saygı duymanı ve hiç olmamışsın gibi hayatımdan çıkıp gitmeni istiyorum." O an Tolga'yı hayatından çıkartmak için her türlü şeyi söylerdi.

Tolga bir an sersemledi. Duyduklarını ilk başta anlamamıştı çünkü. "Evlenmek derken?"

"Defne'nin bir babaya ihtiyacı var. Bir rol modele. Eğer bir aile kurabilirsem enerjimin büyük kısmını onlara  ayırabilirim."

"Onun bir babası var. Kızıma başkasının babalık yapmasına izin vereceğimi sanıyorsan beni hiç tanıyamamışsın. Defne'den asla vazgeçmem. Duydun mu? İlla evlenmek istiyorsan kızının babasıyla yani benimle evlen. Sana bunun için yalvardım neredeyse. Bu ne saçmalık."

"O sen misin?"

İkisi de kafasını kapıya çevirdi. Canan ve Korhan gelmişti. Üstelik ona oldukça sinirlenmişlerdi. 

"Korhan durum bildiğin gibi değil." 

Ama Korhan Tolga'yı dinlemiyordu. Suratına yumruğu geçirdi. Tolga ona karşılık vermedi. "Eğer Leyla'yı terk eden şerefsizi bulursam onu döveceğime yemin etmiştim."

"Bunu hak ettim."

"Onu nasıl bu duruma sokabildin?" Sonra bir yumruk daha attı.

Umay kalkıp araya girdi. "Dur lütfen çocuklar uyanacak."

Ama Korhan onu dinlemiyordu. Tolga'yı yumruklamaya devam ediyordu. En son Umay onun karşılık vermediğini görüp Korhan'ın üzerine atıldı ve geri çekti. "Korhan dur dedim. Bu benim meselem."

"Ama sana yaptığı onca haksızlığa tahammül edemiyorum."

"Bırak onu Umay ben hak ettim. Sensiz geçen zamanlarımın yanında bu yumruklar hiç bir şey. Dediğin gibi, artık oyun yok. Seni çok seviyorum. Sen benim ilk ve tek aşkımsın. Sadece kendimi açıklamama izin ver. Çocuğumuzun hatırına."

"Git bu evden Tolga. Kararımı sana daha sonra bildiririm. Şu an yüzünü görmek istediğim son insansın."

"Ma belle, rica ediyorum benden bunu esirgeme. Söz veriyorum aklına yatmayan bir şey bile olursa istediğini yaparım."

Umay kafasını salladı. "Sonra görüşürüz."

Tolga evden çıktığında bile Korhan sakinleşmemişti. "Nasıl saklarsın bizden o adamın kim olduğunu? Biz de onunla senin aranı yapmaya çalışıyorduk."

Umay derin bir nefes aldı. Üzgün görünüyordu. "Ona çok aşığım. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Öyle karmakarışığım ki."

Canan ona sarıldı. "Korhan sana değer veriyor bu yüzden sinirli. Seni seviyoruz. Sen bizim için kız kardeş gibisin. Asla sana zarar gelmesine izin vermeyiz."