NEFESİNİ BIRAKMA

Bölüm 106

Tolga elinde bir kutuyla içeri girdi. "Bebeğim bana ayıracak on dakikan var mı?"

"Senin için her zaman vaktim var."

"Güzel, ben de öyle düşünmüştüm." Kutuyu masasının üzerine bıraktı. Umay'ın bakışları üzerine açıklama yaptı. "Bu gece bana gelirken giyeceğin şey bu."

Umay kutuyu açıp gözlerini kıstı. "Bunu giymemi istediğinden emin misin?"

"Evet üzerine uzun bir şey giy. Kimse seni bu şekilde görmesin."

Çok kısa ekose bir etek ve yine kısa daracık bir gömlek vardı. "Yani şimdi de liseli fantezisi mi? Beni şaşırtıyorsun. Seni daha yaratıcı sanırdım."

"Bu gün seni disiplin etmeyi planlıyorum."

"Bunun için de öğretmen mi olacaksın yani?"

"Fark etmez. Beni öyle farz et ufaklık."

Umay gülümsedi. "Nasıl isterseniz efendim."

"Aferin sana."

"Oğuz'la konuştun mu?"

Tolga kafasını salladı. "Hayır yapamadım. Onu çağırmamızın iyi bir fikir olduğunu sanmıyorum."

"Haklısın, gelmemesi daha iyi olur."

Neslihan birden içeri daldığında Umay telaşla kutuyu kapattı. "Kapı çalma adetine ne oldu Neslihan?"

"Af edersin patron fantezilerinizi bölmek istemezdim ama Elif geldi."

"Ona söyledin mi?" 

"Hayır tabi ki. Senin nikahın sen söyle."

Elif içeri girdiğinde Tolga'ya bakarak gülümsedi. "Merhaba."

Tolga fark edilmesi zor bir heyecanla ayağa kalkıp onunla tokalaştı. "Merhaba, nasılsın?"

"İyiyim teşekkürler. Sen nasılsın?"

"Merci, bende gayet iyiyim. Seni gördüğüme sevindim. Sizi yalnız bırakayım. Konuşacağınız şeyler vardır."

Elif gülümsedi. "Ben de seni gördüğüme sevindim."

İkisi yalnız kaldıklarında Elif Umay'a baktı. "Ne kadar sıcak kanlı."

Umay birden konuya daldı. "Tolga'nın şahidi olur musun? Aslında bunu kendi sormak istiyordu ama.."

"Dur bir dakika anlamadım ne şahidi?"

"Nikah şahidi."

Elif gözlerini hızlıca iki üç kere kırptı. Duyduklarını anlamlandırmaya çalışıyordu. "Tolga evleniyor mu?"

"Evet öyle."

"Bu kız daaaa sen misin?"

Umay vereceği cevabı ağzında yuvarladı. "Evet."

Şaşkın surat ifadesini yüzünden silip hemen ayağa kalktı ve ona sarıldı. "Tebrik ederim." Sesi çok mutlu geliyordu.

"Sen bana kızmayacak mısın?"

"Hayır neden kızayım çok mutlu oldum."

"Kararımı sorgulamakta yok öyle mi?"

Elif kafasını salladı. "Hayır çünkü kararının doğru olduğu konuşundan şüphem yok. Son zamanlarda hiç olmadığın kadar mutlusun. Bunu kaybetmeni istemiyorum. Ben kesinlikle sizi destekliyorum ve o adama sebebini bilmediğim bir şekilde kanım ısındı. Çok iyi birine benziyor."

"Evet gerçekten öyle."

"Onur'a bunu nasıl kabullendireceksin?"

"Bilmediği şey onu üzmez. Öyle değil mi?"