NEFESİNİ BIRAKMA

Bölüm 120

Sonraki günler Umay için biraz daha sakin geçmişti. Yine de içine kapandığını herkes görebiliyordu. Bunun Tolga'yla alakası olduğu çok açıktı.

"Leyla Hanım?"

"Seni dinliyorum."

"Efendim havayolunun ihalesi sonuçlandı."

Umay gülümseyerek koltuğunda geriye yaslandı. "Tasarımcılar çalışmaya başlasın o zaman. Ne zaman sözleşme imzalamaya gidiyoruz?"

"Gidemiyoruz efendim. Biz alamadık."

"Pardon?"

"Başka bir firma almış."

"Teklif edilen meblağ ne?"

"Şaşırtıcı biçimde çok düşük bir fiyat. Yani ihaleyi alan firma resmen zararına teklif vermiş."

"Hangi firma olduğunu öğrendiniz mi?"

"Evet efendim. Dosyada bütün bilgileri yazıyor."

Umay dosyayı inceleyince göğsü sinirle kabarmaya başladı. Ellerini sertçe masaya vurup yerinden kalktı. Telefonuna uzanırken odadakine eliyle çıkmasını işaret etti. 

"Korhan bu rezilliği açıklaman için beş dakikan var."

'Sorun ne Leyla?'

"Sinan Liva benim girdiğim ihaleye girmiş ve zararına teklif verip almış. Ortaklık böyle bir şey mi?"

'Muhtemelen senin girdiğini bilmiyordur. Ayrıca ortaklık başka bir pazarda biliyorsun. Tekstil farklı bir konu.'

"Pazarlar farklı olunca rekabet mübah mı yani?"

'Tam olarak onu demek istemedim.'

"Her neyse. O adamı gördüğüm yerde suratına yumruğu indiricem. Bu yüzden görmesem iyi olacak. Mesajı aldığını umuyorum."

'Anlıyorum kuzen ama..'

Umay telefonu kapatarak Korhan'ın sözünü tamamlamasına izin vermedi. Çantasını alıp ofisten çıktı. Biraz kafasını dağıtması lazımdı. Kurum ve kuruluşlara yardım için kurduğu dernekten arama geldiğinde eve geçiyordu.

'Leyla hanım bugün burs verdiğimiz öğrenciler için etkinlik günü. Katılacak mısınız?'

"Ah evet tamamen aklımdan çıkmış. Ne kadar vaktim var?"

'İki saat sonra vakfın önünden hareket ediyoruz.'

"Tamam geliyorum."

Ailelerinin durumu iyi olmayan çocuklar için ayrıyeten bir fon ayırmıştı. Onların okul masraflarını karşılıyor ve belirli etkinliklere götürüyordu. Bu seferki etkinlikte Defne'yi özellikle götürmek istiyordu. Çiftliğe gidilecekti. Gezi sonrası çocukların ailelerine gıda yardımı yapılacaktı.

"Julia, Toprak'la beraber hazırlan yarım saat sonra çıkıyoruz."

"Küçük hanım Defne'nin dersleri ne olacak efendim?"

"İptal et gitsin. Bugün farklı bir ders alacak."

Umay üzerini değiştirip uygun kıyafetler giydi. En azından çocukların gülümsemesini görüp biraz kendini iyi hissedebilirdi. 

İki otobüs tutmuşlardı. Kızı, kendisi ve kızının bakıcısı da otobüslerden birine geçtiler. Şehrin biraz dışında olan çiftlik için çocuklar çok heyecanlıydı. Umay hala sinirini üzerinden atamamıştı.

Yolu yarılamadan otobüs bozuldu. Şoföre baktı. "Sorun ne?"

"Bilmiyorum hanımefendi."

"Ne demek bilmiyorum. Arızaya bakmayacak mısın?"