İnsanlar DM kutumu dolduruyor, sırlarını anlatarak rahatlıyorlar. Çünkü ben hiç kimseyim.
İnstagram'daki anonim hesaplardan sadece biriyim ama insanların işine gelirim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Banyodan çıktığım gibi Sarp'la burun buruna geliyorum. Refleks halinde nefesimi tutuyorum, ne yapacağımı kestiremediğim bir an. Kalabalıklar içinde onu görmek, fotoğrafına bakmak gibiydi ya da sosyal medyadan onu gizlice takip etmek gibi. İletişim halinde değildik, gözlerine bakıyordum ve yüzünü inceliyordum ama konuşmuyorduk. Grubun diğer üyeleri onu absorbe ediyordu. Şimdiyse dünya sadece ikimizden ibaret oluyor.
O an, gün boyunca ondan sadece kaçtığımı fark ediyorum. "Benim için buradasın." diyorum. Soru değil bu, sadece bir tespit. Niye dillendirdiğim hakkında en ufak bir fikrim bile yok. Belki de ondan artık kapsamlı bir şeyler duymak istiyorum. Özrünü ve nefretini, mahcubiyetini ve kavgasını yaşamak...
Başını hafifçe sallıyor. "Evet çünkü senin için endişelendim."
"Başka bir sebep yok yani?" Kaşlarım kalkık.
Omuz silkiyor. "İlk ve öncelikli sebebim buydu. Biri sana zarar vermek istiyordu. Sonra diğerlerinin de işin içinde olduğunu anladım ve bunun bir fırsat olabileceğini fark ettim."
"Neyin fırsatı?"
"Gerçekten de @sırsepeti sen misin?" Yine konuyu değiştiriyor. Madem herkes bu gece dökülecek, niye herkes konuyu değiştirip duruyor?
"Öyleyim." Artık gizleyecek bir yanı kalmadı, en azından bu grup için. "@sepetkatili isimli manyak bir hesap anlamadığım bir şekilde benim peşimde. Beni düzeltmek gibi ulvi bir amacı var."
"Düzeltmek mi?"
Kendimi saklamak istercesine kollarımı göğsümde kavuşturuyorum. "Gediklerle dolu biriyim. Yalnız olmadığımı, hata yapan başka insanlar da olduğunu görebilmek için bu hesabı açtım. Sonra kendimi kaptırdım, sırları yorumlayarak ahkam kesmeye başladım. Pek iyi biri değilim Sarp, baksana seni bile aldattım."
"Biz ayrıydık Beril. Aldatmış sayılmazsın."
"Bence sadakat aradaki bağın bir simgesi. Yani insanlar hala birbirini seviyorsa ama aralarında bir ilişki yoksa bile yine de o sevgiye sadık kalmalılar. Ben hayatımdaki en güzel duygulardan birini kirlettim. İnkar etmeyeceğim, Anıl'dan etkileniyordum ama merak ediyorum bu salt arzu mu? Yani sadece fiziksel bir çekim... Yoksa ayrı kaldığımız o süreç sana duyduğum sevgiyi mi azalttı?" O kadar içten açıyorum ki kalbimi Sarp'a, kendime inanamıyorum.
Sarp ellerimi tutuyor. Yeşil gözlerinin içinde kayboluyorum, sanki bir ormana düşüyorum. "Seninle kafamdaki en son anı ne biliyor musun?"
Olumsuzca kafa sallıyorum.
Gülümsüyor, minik tebessümünde bile gamzeleri ortaya çıkıyor. "Geçirdiğimiz o çok güzel gece... Her şey gerçekti Beril, duygularım sahte değildi." O kadar derin iç çekiyor ki hüznünü ta kalbimin derinliklerinde hissediyorum. "Sana öyle dokunmuşken, bakmışken sabah niye her şeyi tersine çevirdim hiç düşünmedin mi? Kötülüklerimiz karşılıklıydı, o yüzden sana kızamadım. Ayrıca... Tam da Anıl'ın sana geldiği gece neden evine girdim, hiç sorgulamadın mı?"
"Ben... Onu değil ama ilk geceyi çok düşündüm. Neden beni kovarcasına evden dışarı çıkardığını..." Bocalıyorum. Sarp bu sorularla nereye varmaya çalışıyor.
"İçeride her şeyi anlatacağım Beril. Artık hiçbir şey umurumda değil." Beni kendine çekip sarılıyor. Kokusunu öyle çok özlemişim ki kendimi tutamayıp derin bir nefes alıyorum.
Sarp'ın kollarındayım diye düşünüyorum. Başım onun göğsünde ve Anıl dahil her şeyin sahte olduğunu anlıyorum. Hayatımdaki tek gerçek Sarp ve ben onu bir kez daha kaybetmek istemiyorum.
