İnsanlar DM kutumu dolduruyor, sırlarını anlatarak rahatlıyorlar. Çünkü ben hiç kimseyim.
İnstagram'daki anonim hesaplardan sadece biriyim ama insanların işine gelirim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Duygusal olarak sıkıntılı bir süreçten geçiyor olmalıyım. Tepkilerim oldukça tutarsız. Sabah @sepetkatili ile konuşmak isterken buluyorum kendimi, akşam onun gizliliği fazlasıyla canımı sıkıyor.
Evet, doğru duydunuz. Benimle uğraşması değil, kimliğini bilememek beni rahatsız ediyor.
İşte bu da ironik. Çünkü gizlilik en çok benim hoşuma gider. Geçimimi nispeten paylaşımlarım ve anonim oluşum sayesinde sağlıyorum. Hatırı sayılır bir takipçi kitlem olduğunu söylemiştim. Sponsor verenlerin merceğindeyim, onların ürünlerini, gönderilerimin içine ustaca yerleştiriyorum. Azıcık mizah, biraz doğallık ile tatlı tatlı reklam yapıyorum. Bunun karşılığını da fazlasıyla alıyorum.
İşim yok demiştim hatırlıyorsanız, e ailem de ebeveyn olmaktan bir hayli uzak. Kardeşim de yurtdışında. Para sıkıntısı çekmememin yegane unsuru @sırsepeti kimliğim.
O benim uzvum ve onu kesip atamam.
"Telefonla çok içli dışlısın değil mi? Herkes gibi."
Umut'un sesiyle düşüncelerimden sıyrılıyorum. Onunla bir kafede oturduğumuzu unutmuşum. Umut'la beraber olmak böyledir işte, bir zamandan sonra onun varlığını unutursunuz. Yumurta akına benzetirim onu, oradadır ama belirgin değildir. Yüzeyine bakıldığında yansıttığı şeyleri yani çevreyi görürsünüz.
"Kusura bakma, önemli bir mesaj gelmişti de."
"Hiç önemli değil." Nazikçe gülümsüyor. Derin bir nefes alıyor sonra. "Sır sepetine hiç sır gönderdin mi?"
"Hayır, sen?" diye soruyorum.
"Gönderdim." diyor utana sıkıla.
"Neden peki? Sen birine sır anlatacak en son insansın."
"Sanırım bu yüzden. İnsanlarla takılmak, onlarla konuşmak bazen çok zorlayıcı olabiliyor. Sır sepeti ise bir sayfa sadece ve birinin beni yorumlamasına gerçekten ihtiyacım var." Aciz görünüyor. Sırrı onu kemiren bir fare gibi ve dişlenen yerleri sebebiyle küçüldükçe küçülmüş.
"Tekrar gönder." diyorum teşvik edercesine. Çünkü tam da bu konuşmayı yaptığımız sırada @sırsepeti'nin Umut'la ilgili sır paylaşması şüphe çeker. Tüm oklar da beni gösterir. Bu yüzden sırrı yeniden göndermeli.
"Anlamadım?" diyor.
"Sırrı diyorum, tekrar gönder. Eminim o sayfaya günde yüzlerce sır düşüyordur. Seninki arada kaynamıştır. Gönder işte." Omuz silkiyorum ama biliyorum, Umut balığı oltaya takıldı. Sırrını tekrar yazacak ve ben de şüphe çekmeden o sırrı paylaşabileceğim.
