İnsanlar DM kutumu dolduruyor, sırlarını anlatarak rahatlıyorlar. Çünkü ben hiç kimseyim.
İnstagram'daki anonim hesaplardan sadece biriyim ama insanların işine gelirim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
O günden sonra Anıl sık sık benimle sohbet etmeye başlıyor. Her fırsatı kolluyor. Şehrin sahil tarafında yürüyüşe çıktığımda bir anda karşımda beliriyor. Midye dolma yemek için kolumdan tutup beni çekiştiriyor. "Hadi." diyor bir yandan da gülerek. "Kim daha fazla yiyecek yarışmalıyız." Coşkusu o denli yoğun ki bu beni korkutuyor.
Elimi çekip "İşim var." diyorum. Ondan uzaklaşıyorum. Ama kovalamaca hiç bitmiyor. Beni kütüphanede yakalayıp okuduğum kitap üzerine uzun uzun yorum yapıyor. Anıl'ın kitaplara bu denli ilgisi olduğunu bilmediğimi fark ediyorum. Aslında ben Anıl'ı sadece yüzeysel tanıyorum, tıpkı diğerlerini tanıdığım gibi.
Sarp dışında herkesle bir mesafe var aramda ve Anıl bu mesafe duvarını itinayla yıkmaya çalışıyor. Bir gün dayanamayıp çıkışıyorum ona. "Bana harcadığın zamanı Helin'e ayırmaya ne dersin?" Öfkeliyim.
Anıl şaşkınca kaşlarını çatıyor. "Bunun sana özel olduğunu mu sandın? Ben arkadaşlarıma hep vakit ayırırım. Ne yani seni gördüğümde selam vermese miydim?"
"Ben bunu kastetmiyorum..."
"Neyi kastediyorsun Beril?" Anıl duraksıyor. Sonra gözleri şaşkınca açılıyor. "Yok artık. Biz Helin'le sevgiliyiz farkındasın değil mi? Sana yürüdüğüm falan yok."
Kalbim sıkışıyor. Cidden ben hepsini kafamda mı kurdum, diye düşünüyorum. "Ben... Beni yanlış anladın." Başım öne düşüyor. Anıl'ın gözlerinin içine bakamıyorum.
Anıl çenemi kavrıyor, başımı hafifçe kaldırıyor. Doğrudan gözlerimin içine bakıyor. Gülüşü iç ısıtan cinsten. "Sen benim arkadaşımsın Beril. Tıpkı Ceren'le nasılsan benimle de öylesin. İyi anlaşıyoruz diye kendini suçlu hissetmene gerek yok. Bir kızla bir erkek pekala arkadaş olabilir. Başka bir şey düşünmeden, bir amaç gütmeden..." Göz kırpıyor. "Anlaştık mı? Biz iyi birer dostuz. İyi anlaşıyoruz diye asla gerilmiyoruz."
Hafifçe başımı sallıyorum.
O an için rahatlamıştım, işte bu duyguyu çok iyi hatırlıyorum. Çünkü hayatım boyunca eksikliğini çektiğim için en ufak bir ilgide devrelerim yanıyordu ve ben Anıl'ın bana ilgi göstermesini seviyordum. Bu bir şahısla alakalı değildi, kim ilgi gösterse mutlu olurdum ve artık öğrenmiştim de. Anıl'ın ilgisi arkadaşlığından kaynaklıydı ve artık beni önemseyen biri daha vardı.
Sarp'ı sevgilim olduğu için seviyordum, Anıl'ı da pekala arkadaşım olduğu için sevebilirdim.
İşte bu konuşmadan sonra çok daha rahat takılmaya başlıyorum.
