İnsanlar DM kutumu dolduruyor, sırlarını anlatarak rahatlıyorlar. Çünkü ben hiç kimseyim.
İnstagram'daki anonim hesaplardan sadece biriyim ama insanların işine gelirim.
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Bir hafta öylece, tekdüze geçip gitmişti. Günlük rutinlerimi, alışkanlık halinde tekrarlayıp durmuştum. Erkenden kalkmış, her zamanki patikamda koşmuş, duşumu almış ve kahvemi hazırlayıp salondaki rahat kanepeme kurulmuştum. Sonra sosyal medyada gezmiş ama hiç sır paylaşmamıştım. Değişen tek şey buydu sanırım.
Artık sır paylaşamıyordum.
İçimden gelmiyordu işte.
Bir hafta böyle yalnızlık içinde geçip gitmişti. @sepetkatili bile mesaj atmamıştı zira amacını ortadan kaldırmıştım. Sıfır paylaşım, sıfır etkileşim...
Gerçi bu sıfır kısmı sadece @sepetkatili'ni ilgilendiriyordu. Çünkü anonim hesabım son iki günde eski şaşalı günlerini hatırlatırcasına etkileşim almaya başlamıştı. İnsanlar nerede olduğumu merak ediyordu. Başıma bir şey mi gelmişti. #sepetinmaskesidüşsünmü etiketi aslında bir tehditti ve birileri beni ortadan mı kaldırmıştı?
Bu etiketin yerini hızla bir başkası almıştı: #sepetnerede
Ben de doğal gelişen bu süreci kullanmaya karar vermiştim. Sosyal medyadaki amaç eğlenmek değil miydi zaten?
Böylece #sepetnerede etiketini ekleyerek belli aralıklarla, teoriler yazmaya başlamıştım. Tabii ki bir başka hesaptan. Bir kıvılcımı harlıyordum. Alevler büyümeliydi.
Arka planda ise aklıma durmadan @sepetkatili düşüp duruyordu. Ben ortadan kaybolunca o da kaybolmuştu. Bir ayna misali, beni taklit mi ediyordu?
Günler önce kardeşime mesaj atmıştım.
sırsepeti: Birileri bana dadandı. Kimliğimi ifşa etmekle tehdit ediyor. Aklıma bile getirmedim ama artık sormak zorundayım. O sen misin?
sepetkardeşi: Kalbimi kırıyorsun ama. Ben seni asla satmam. Benim tek ailem sensin, farkında mısın?
Farkındaydım.
sırsepeti: Özür dilerim. Ben sadece... Endişeliyim.
sepetkardeşi: Merak etme izini sürmeye çalışacağım ama bir süre paylaşımlarına ara ver. Teknolojiden anlayan sadece ben değilim. Birileri seni bulmuş olabilir.
Neden bilmiyorum ama o an korkmuştum. Bu duyguma da anlam verememiştim, çünkü bulunsam sadece hesabım çöp olmuş olurdu. Neticede suç falan işlemiyordum ama o habis duygu oradaydı işte. Panikle karışık korku...
Böylece kardeşimi dinleme kararı aldım. Sır detoksunun yedinci günündeyim. İşe yaramış gibi görünüyor. Ortalık duruldu. Paylaşım yapmasam da kayboluşumun yankısı sayesinde etkileşimim artıyor. Yani her şey yolunda.
Derken internette bir haber başlığı dikkatimi çekiyor.
